Dagur - 31.05.1972, Blaðsíða 4

4
S

Framleiðsla og sala á lopapeysum
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sírnar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Staðarval ríkisstofnana
FYRIR 14 árum, 30. maí 1958, var á
Alþingi samþykkt að skora á ríkis-
stjórnina „að láta fram fara endur-
skoðun á lagaákvæðum og stjómar-
ákvörðunum um aðsetur ríkisstofn-
ana og embættismanna“. Skyldi gefa
fulltrúum frá þingum landsf jórðung
anna og Sambandi íslenzkra sveitar-
félaga kost á að taka þátt í endur-
skoðuninni. Þá var vinstri stjómin
enn við völd og þáverandi forsætis-
ráðberra, Hermann Jónasson, skipaði
sex manna nefnd til að sinna þessu
máli, samkvæmt fyrirmælum þings-
ályktunarinnar. Einhverntíma á
fyrstu árum „viðreisnarinnar“ skilaði
nefndin áliti til ríkisstjórnarinnar og
varð saga þess ekki lengri í það sinn.
Þegar í ljós var komið að sú ríkis-
stjórn myndi ekki láta málið til sín
taka, fluttu tveir alþingismenn, sem
veiið höfðu í nefndinni, sum þau
mál á Alþingi, er tillögur höfðu ver-
ið gerðar um í nefndinni, t. d. um
verkfræðiskrifstofur í einstökum
landshlutum, flutnings biskupsstóls
að Skálholti o. fl. en ekki áraði þá
fyrir framgang slíkra mála á þeim
vettvangi, frekar en í ríkisstjórninni.
f málefnasamningi núverandi
ríkisstjórnar sl. sumar og í tillögum
sumra þingmanna á síðasta þingi
kom það hins vegar glöggt fram, að
sú skoðun, að óþarflega mikið af
opinberum stofnunum og embættum
sé „staðsett“ á höfuðborgarsvæðinu,
hefur fengið byr undir vangi. Og nú
fyrir nokkrum dögum bar það til tíð-
inda, að forsætisráðherrann, Ólafur
Jóhannesson, skipaði sjö manna
nefnd til þess, eins og segir í erindis-
bréfi nefndarinnar, að „kanna staðar-
val ríkisstofnana og athuga hverjar
breytingar komi helzt til greina í því
efni“.
I þessari staðarvalsnefnd ríkis-
stofnana er dr. Ólafur Ragnar Gríms
son, sem er formaður nefndarinnar,
Magnús E. Guðjónsson, framkvæmda
stjóri, Bjarni Einarsson, bæjarstjóri
Akureyr, Magnús Gíslason, bóndi á
Frostastöðum, Jón B. Hannibalsson,
skólameistari, Helgi Seljan, alþingis-
maður og Sigfinnur Sigurðsson, hag-
fræðingur á Selfossi.
Þessari nefndarskipun munu marg
ir fagna víða um land, og vel mun
það mælast fyrir hér á Akureyri, að
bæði fyrrverandi og núverandi bæjar-
stjóri Akureyrar skuli eiga þar sæti.
Er full ástæða til að vænta þess, að
frá þessari nefnd komi gagnlegar til-
lögur og rökstuddar, og að nú ári
betur en á áratugnum sem leið, fyrir
slíkar tillögur, bæði í ríkisstjórn og
á Alþingi — og að kveðinn verði nið-
ur sú hjátrú, að t. d. upprennandi
menntasetur eins og tækniskóli og
fiskiðnskóli geti hvergi þrifist nema
við Faxaflóa. □
Prjóiiakonur fá lítið í sinn hlut
ÞEGAR eldra fólkiS hér á landi
rifjar upp liðna tíð, minnist dag-
lega lífsins eins og það var í
sveitunum fyrir og uppúr síð-
ustu aldamótum, verður bað-
stofan ekki sízt lifandi í frásögn-
um þess. Þar voru allir við
vinnu sína á löngum vetrar-
kvöldum, og einhver góður les-
ari las upphátt þeim til skemmt-
unar, eða þá að kvæðamaður
kvað rímur. Sennilega gera allir,
sem ekki muna til þeirra gömlu
daga, sér glöggar hugmyndir um
þann hátt heimilislífsins, sem
fram fór í baðstofunni, hvernig
kambarnir gengu, rokkarnir
voru þeyttir, vefstólarnir slegnir
og prjónarnir tifuðu, þegar verið
var við tóvlnnuna. Þá var marg
ur snilldar vefarinn, og þá voru
margar frábærar tóskaparkon-
ur. Nú eru gömlu baðstofurnar
horfnar af sjónarsviðinu, og vef-
stólarnir og rokkarnir með
þeim, nema þá rokkarnir sem
stofuprýði. Utvarp og sjónvarp
hefur tekið við af gömlu sagna-
þulunum og kvöldvökur eru
ekki til í þeirri mynd sem áður
var.
Ennþá tifa samt prjónarnir í
höndum iðinna kvenna. Og enn-
þá fáum við ullina af kindunum
okkar, sem sumir telja að taki
allri annarri ull fram um ein-
angrunarhæfileika — hún er svo
hlý. En því miður er skammar-
lega illa hirt um hana af fram-
leiðendum, og stafar það mikið
af því, hvað hún er í lágu verði.
Þar sem fé kemst snemma til
fjalla, borgar sig engan veginn
að eyða tíma í að smala því til
rúnings. Vitanlega er það fé
rúið, sem heimtist að vorinu, en
óhæfilega lágt verð hvetur ekki
til þrifnaðar í meðferð ullarinn-
ar. Svo er verið að rýja að vetr-
inum, skítaklepraða ull, sem
verður að fleygja meira og
minna af í ullarverksmiðjunum.
Þannig er þetta nú, því miður.
Hér á eftir mun ég ræða um
lopapeysur, sem framleiddar eru
úr þessari íslenzku ull, bæði til
heimanotkunar — má næstum
segja, að hvert mannsbarn noti
þær meira eða minna — og til
sölu á innlendum og erlendum
markaði. Þessar ágætu flíkur
eru tiltölulega nýlega komnar
til sögunnar, en þétt og vel
prjónuð peysa hefur marga
kosti. Hún getur verið falleg, ef
litasamsetning er smekkleg, hún
er hlý, mjúk, slitsterk og þægi-
leg sem vinnufatnaður. Eftir-
spurn eftir peysum á sölumark-
að fer vaxandi, og heyrt hef ég
eftir forstjóra Álafossverksmiðj-
unnar, að þótt allir landsmenn
settust niður og færu að prjóna
lopapeysur, væri ekki hægt að
fylla markaðinn. E. t. v. stafar
þessi mikla eftirspurn meðfram
af því, að peysurnar, sem aðrar
handunnar ullarvörur, eru hér
svo ódýrar, að útlendingar, sem
hingað koma, segjast ekki einu
sinni fá efnið í sambærilegan
fatnað í heimalöndum sínum
fyrir sama verð og hér er útsölu
verð í verzlunum. Þetta veit ég
að þýzkar og sænskar ferðakon-
ur hafa sagt.
Nú hafa margar konur hér
áhuga á að prjóna peysur í frí-
stundum sínum, sér til tekju-
auka, og sumar vildu jafnvel
stunda það að nokkru leyti sem
aðalvinnu. Ymsir verzlunaraðil-
ar hafa líka sýnt, að þeir hafa
hug á að fá góðar lopapeysur,
vel lagaðar og vel frá gengnar
af mismunandi stærðum til að
selja. Stórfyrirtækin Álafoss og
SÍS hafa efnt til námskeiða, þar
sem konum er leiðbeint um snið
og frágang. Álafoss hafði veru-
legan tilkostnað, þar sem konum
hvaðanæva að af landinu var
boðið frítt far til Reykjavíkur
og tilsögn í viku. Þessi námskeið
voru að nokkru leyti í sambandi
við Kvenfélagasamband íslands,
og haldin að Hallveigarstöðum.
Heyrt hef ég, að Álafossfyrir-
tækið þykist tæplega hafa haft
erindi sem erfiði af námskeið-
um þessum, konur hafa reynzt
tregar að láta peysur fyrir það
verð, sem í boði er.
SÍS hefur lagt til ágæta kenn-
ara, sem leiðbeint hafa fjölda
kvenna, t. d. á Norðurlandi, í
samvinnu við Gefjun og Sam-
band norðlenzkra kvenna. Það
var S.N.K., sem hafði forgöngu
á þessu máli hér norðanlands.
Afskipti kvenfélagasamtakanna
hafa ekki verið önnur en þau að
greiða fyrir því, að peysurnar,
sem boðnar eru á sölumarkað,
verði óaðfinnanlegar. Þar sem
þessar peysur eru bæði fluttar
út og seldar ferðamönnum, má
segja, að þær séu ein tegund
landkynningar.
íslendingar hafa jafnan verið
gefnir fyrir ferðalög, „með Vær-
ingjablóð í æðum“, og nú fara
margir, sem vettlingi geta vald-
ið til suðlægra landa. Sumir
koma heim með dáfagra hand-
unna muni, keypta fyrir spott-
prís, og má raunar fá ýmislegt
slíkt fyrir býsna lágt verð hér í
verzlunum. Við vorkennum
þeim, sem búa við svo léleg
kjör, að þeir vinna þessa list-
muni fyrir sama og ekkert, okk-
ur virðist útflutningur slíkra
muna léleg landkynning. Það
sama finnst mér um allt of lágt
verðlagðar prjónavörur okkar,
sem seldar eru útlendingum.
Hvaða verð er það þá, sem
konur fá fyrir lopapeysur? Oft
og einatt hygg ég, að þær hafi
svipuð laun og fangar í fanga-
búðum. En vissulega er það
nokkuð misjafnt, og ég þekki
dæmi til, að kaupfélag á Norður
landi borgaði 1100—1200 krónur
fyrir peysuna. En hjá stærstu
aðilunum, Álafossi, SÍS og Heim
ilisiðnaðarfélagi íslands, er það
þó, að ég held, fastbundið. Hjá
Álafossi er innkaupsverðið frá
675 kr. upp í 900—1000 kr. Þær
dýrustu eru stórar karlmanns-
peysur, með tvöfaldri hettu,
sjálfsagt hnepptar. Hjá SÍS var
hámarksverð í fyrra 825 kr., það
lægsta 600 kr. Góðir hnappar
fást tæplega í búðum fyrir
minna en 8—10 kr. stk. Útsölu-
verð á lopa var í vetur hjá Gefj-
un 30 kr. á kg. Hjá Álafossi er
gefið upp, að 700—800 gr. fari í
peysuna. En ég kom í vetur til
Akureyrarmet
Á VORMÓTI KA sl. fimmtudag
náðist allgóður árangur í nokkr-
um greinum. Þóra Þóroddsdótt-
ir setti nýtt Akureyrarmet í
spjótkasti kvenna og kastaði
34.11 m., eldra metið var 32.69.
Þórólfur Jóhannsson hljóp 1500
m. á 4.37,4. Þórólfur er aðeins
16 ára gamall og þykir mjög
efnilegur langhlaupari. Hugrún
Stefánsdóttir hljóp 100 m. á 14,8
sek. og Baldvin Stefánsson kast-
aði spjóti 50.10 m. (drengjafl.).
Áhugi er töluverður fyrir
frjálsíþróttum og æfa um 40
unglingar á mánudögum, þriðju
dögum og fimmtudögum undir
stjórn Halldórs Matthíassonar.
nágrannakonu minnar, sem
prjónar framúrskarandi vandað-
ar peysur, og vigtaði stóra karl-
mannapeysu, mikið tvíbanda,
óþvegna, enda kaupum við lop-
ann óþveginn. Hún vóg 1200 gr.
Þessi kona selur aldrei peysur,
hvað sem hún gerði, ef hún
fengi sæmilega greiðslu fyrir
þær. Og það er áreiðanlegt, að
mikið af prjónuðu peysunum
kemur aldrei á markaðinn nema
verðið hækki til muna.
Nýlega var ég á ferð í Reykja
vík, og gerði það að gamni mínu
að fara inn í nokkrar búðir, þar
sem seldar voru lopapeysur, og
spyrja, hvað greitt væri fyrir
þær. Ekki fékk ég svar nema í
einni verzlun, það var eins og
þetta væri hálfgert feimnismál.
Flestar peysurnar, sem ég sá,
voru laust prjónaðar, en skjóhð,
sem þær veita fer mikið eftir
þéttleikanum. En sjálfsagt er að
hafa hvorttveggja á boðstólnum,
því að ekki hentar öllum það
sama.
SÍS, Álafoss og Heimilisiðn-
aðarfélagið taka ekki peysur,
nema þær standist strangt gæða-
mat, og það finnst mér alveg hár
rétt af þeim. En peysurnar, sem
keyptar eru af framleiðendum á
600—825 kr., eins og er hjá SÍS,
eru komnar í 1700—1800 kr. í
fríhöfninni í Keflavík, eftir því
sem ég hef heyrt. Okkur er sagt,
að það sé svo dýrt húsnæði, sem
þessi varningur sé í, á leiðinni
frá seljanda til kaupanda, að
þessi álagning sé alltof lág.
Hjörtur Eiríksson, forstjóri Gefj
unar, telur, að álagning þyrfti að
vera fjórföld, ef viðunandi ætti
að vera. Þá færi 600 kr. peysan
í 2400 kr. Þar af væri vinnulaun
prjónakonunna rca. 280 kr.
Það er bæði skömm og skaði,
hvernig haldið er á þessum mál-
um. Eflaust veldur nokkru hér
um það boðorð nútímans, að
framleiðsla skuli vera illa borg-
uð. Hið eftirsóknarverða þjóð-
félag á að hafa sem flesta þegna
sína við vellaunuð þjónustu-
störf. Aftur skal þar vera
sem fæst af sjómönnum, bænd-
um og öðrum framleiðendum.
Prjónakonan virðist helzt til-
heyra þessum vandræðaflokki
þjóðfélagsins. Enda er vanda-
laust að færa rök fyrir því, að
þama sé um starf að ræða, sem
launist, og eigi að launast, öðru
vísi en með hinum sauruga
málmi. í fyrsta lagi er þetta tóm
stundastarf, sem verkar róandi
á taugar konunnar. í öðru lagi
er hægt að hafa annað í takinu
samstundis, gæta barna, segja
þeim sögur, horfa á sjónvarp
eða hlusta á útvarp. Svo eru
prjónarnir tilvaldir fyrir drykk-
fellda konu, ólíkt heilsusam-
legra að halda á þeim heldur en
glasinu.
Enginn neitar því, að það er
ánægjulegt að sjá fallega flík
verða til í höndum sínum, en
verður er verkamaðurinn laun-
anna, meira að segja kvenmaður
inn. Og ég þekki konur, sem
hamast við að prjóna peysur
fyrir þessi smánarlaun, af því að
þær eru í svo mikilli fjárþröng,
en hafa ekki möguleika á að
stunda vinnu utan heimilis. Þær
verða ekkert sérstaklega góðar
á taugum, en hins vegar fá þær
oft slæma gigt eða vöðvabólgu í
herðarnar. Þessar konur ná sum
ar mjög miklum flýti, jafnvel
svo að þær ljúka við peysuna á
dag, en varla mun það með öll-
um frágangi hafast af á 8 tím-
um. Ein af þeim konum, sem
leiðbeint hefur við lopapeysu-
prjón, telur að 30 kr. á klst. sé
líklega nálægt meðal tímalaun-
um. Sumir tala um 15 kr. Tíma-
kaupið skiptir ekki máli, að mín
um dómi, ef verkið í heild er
sæmilega borgað. En nú mun
hámarkið vera um 500 kr. fyrir
peysu, sem hefur farið i gæða-
mat.
Auðvitað reyna konur að
selja án þess að flíkin sé metin,
helzt frá hendi til handar, og er
þá algengt verð 900—1000 kr.,
meira ef þær eru hnepptar.
Flestar þessar peysur standast
vafalaust gæðamat, en ef þær
væru látnar á matsmarkað, yrði
söluverðið í samræmi við það,
sem ég hef áður sagt frá. í al-
mennum verzlunum er útsölu-
verð algengt frá 1000—1400 kr.
Það er enginn vafi á því, að
framleiðslu á prjónavörum má
stórauka, og S.N.K. hefur áhuga
á, að svo verði. Við viljum skipu
leggja söluna innanlands eftir
því sem hentugast reynist, höf-
um t. d. hugsað okkur að hafa
vandaðar peysur og annað prjón
les í sem mestu úrvali á stöðum,
sem útlendir ferðamenn heim-
sækja, eins og t. d. í Mývatns-
sveit. Hefur verið starfandi
nefnd innan S.N.K. nú í tvö ár,
þótt lítill árangur sjáist af störf-
um hennar enn sem komið er.
Iðja, félag verksmiðjufólks í
Reykjavík, vill gjarna verða
þessum dreifða hópi, prjónakon- «
unum, að liði. En hvernig það
verður helzt hægt, er ekki gott
að segja um.
Gerður Hjörleifsdóttir hjá
Heimilisiðnaðarfélaginu lét svo
ummælt á nýlega afstaðinni ráð-
stefnu um sveitarstjórnarmál,
sem haldin var í Reykjavík, að
það væri mjög óþægilegt' fyrir
Heimilisiðnaðarfélagið, hvað
peysurnar kæmu strjált. E. t. v.
réðist bót á því, ef verðið hækk-
aði, og gæti þá Iðja máski orðið
nokkurs konar milliliður. En
það sem mest ríður á, er að kon-
urnar sjái sjálfar, að vinna
þeirra við að auka verðgildi
hinnar lágt metnu ullar er allt
of illa borguð. Fjölbreytni vör-
unnar mun aukast, jafnframt
virðingu fyrir starfinu, ef farið
verður að meta það til verðs.
Það er ekki vafi á því, að marg-
ar konur munu hafa ánægju af
því að búa til fagran „model“-
fatnað úr ull, ef störf þeirra
verða metin öðru vísi en með
tilliti til þess, hvað hægt sé að
hafa álagninguna háa á verzl-
unarferlinum. Ef allt er skoðað
í réttu ljósi, fara hugsmunir
framleiðenda og seljanda saman,.
Helga Kristjánsdóttir,
Silfrastöðum.
Um húsmæðrafræðsluna al-
mennt, sagði frk. Jónína m. a.:
Húsmæðrafræðslan í landinu
á langa sögu að baki. Ungar
stúlkur hafa jafnan fundið til
öryggis í störfum, ef þær hafa
átt þess kost að njóta fræðslu í
einhverjum húsmæðraskólanna,
er þær sjálfar stofnuðu heimili.
Fyrr á árum urðu heimilin að
treysta á eigin framleiðslu bæði
hvað snerti fæði og klæði. En
tímarnir hafa breytzt og hús-
mæðrafræðslan verður að mið-
ast við kröfur hvers tíma, og
hefur að sjálfsögðu gert það.
Vissir áherzluþættir hafa fallið
út en aðrir komið í þeirra stað.
En er ekki lnísniæðrafræðslan
jafn nauðsynleg og áður?
Jú, það er sannfæring mín,
eftir að hafa umgengizt ákveð-
inn aldursflokk ungra stúlkna
um árabil, að húsmæðrafræðsl-
an er þeim ekki síður nauðsyn-
leg nú en áður. Og í sambandi
Nýir kennzluhæffir Húsmæðraskólans á Laipm í Reykjadal
Jónína Björnsdóttir skólastjóri segir frá
FLEST þingeysk heimili eru tal-
in béra " nokkurn svip af þeirri
andlegri og verklegri ménningu,
sem runnin er frá Húsmæðra-
skólanum á Laugum í Reykja-
dal. Sá skóli hefur -starfað í
meira en fjóra áratugi við hljóð-
látan en óumdeildan orðstír og
löngumryið mikla aðsókn. Nú
hefur sú breyting á orðið, að að-
sókn að húsmæðraskólum lands-
ins hefur minnkað verulega, og
verið er að undirbúa nýja reglu
gerð um námsskrá þessara
skóla, í samræmi við nýjan tíma
og breytt viðhorf á mörgum
sviðum.
Blaðið hitti áð máli núverandi
skólastjóra Húsmæðraskólans á
Laugum, frk. Jónínu Bjarna-
dóttur, pg spurðist fyrir um skól
ánn og þá nýju skipan skóla-
starfs, sem fyrirhugað er þar í
vetur, áður en ný reglugerð um
húsmæðraskóla landsins gengur
í gildi, sem búist er við 1973.
Um hina breyttu tilhögun
náms í skólanum næsta vetur,
sagði skólastjórinn:
Húsmæðraskólinn á Laugum
starfar næsta vetur í tveim sjálf
stæðuni áföngum. Þriggja mán-
aða námstímabil verður frá 15.
scptember til 15. desember.
Námsefni verður, framreiðslu-
og þjónustustörf, miðuð við
liótel og mötuneyti. Þessu náms-
timabili lýkur með prófi og verð
ur prófdómari frá Hótel- og veit
ingaskóla íslands. Munu nem-
endur fá inngöngu í Hótel- og
veitingaskólann, væntanlega
með styttingu námstímans.
Líklegt má telja, að þeir, sem
lokið hafa prófi á þessu nám-
skeiði húsmæðraskólans, hafi
samningsaðstöðu til betri launa-
kjara.
Seinna tímabilið í Húsmæðra-
skólanum hefst 10. janúar og
Jónína Bjarnadóttir.
lýkur 10. maí. Þar verður al-
liliða húsmæðrafræðsla kennd.
En fastir aðalþættir eru mat-
reiðsla og fatasaumur.
Umsóknir um skólavist á þess
um námstímabilum berist fyrir
15. júlí 1972. Vakin er athygli á
því, að ákjósanlegt gæti verið
fyrir væntanlega nemendur, að
sækja bæði námskeiðin, ef
ástæður cru fyrir hendi, og þarf
það að koma skýrt fram í um-
sóknum.
Allar upplýsingar um nánara
fyrirkomulag og kostnað hvcrs
tímabils, verða gefnar í Hús-
(Framhald af blaðsíðu 1)
mála og prýða íbúðarhús, vinnu
staði, verksmiðjur og hverskon-
ar mannvirki. Má minnast þess
að er kaupstaðurinn hélt upp á
100 ára afmæli sitt fyrir nokkr-
um árum, voru heilar götur og
jafnvel bæjarhverfi nýmáluð, og
að verulegu leyti fyrir forgöngu
Fegrunarfélagsins, sem útvegaði
málningu við vægara verði en
annars var unnt að fá hana og
svo framvegis.
í fyrra gerði Fegrunarfélagið
mikla áætlun um flutning óæski
legra mannvirkja út fyrir hugs-
aða línu í landi bæjarins. Þessi
lína liggur frá Krossanesi, sunn-
an Sjónarhóls í Glerárhverfi,
um Bandagerði að Glerá. Síðan
upp með ánni að Flúðum og
þaðan suður, austan við Lund,
suður fyrir Lerkilund, en þaðan
aiistur að Þórunnarstræti og
suður í Kjarnaskóg. Þessa áætl-
un athugaði bæjarstjórn og sam
þykkti að fela heilbrigðisfull-
trúa að vinna að þessari áætl-
un, sem á að verða lokið fyrir
1974. En strax í surnar á að
hreinsa. ..Óseyri, Sandgerðisbót
og svæði sunnan Glerár. Munu
þessi mál öll efni í margar senn-
ur milli bæjaryfirvalda og hinna
mörgu eigenda.
Á áðalfundinum var sam-
þykkt að óska eindregið eftir
því við skipulagsyfirvöld, að
tjörn sú í innbænum, sem myrid
azt hefur vegna hraðbrautar,
sem verið er að gera, verði gerð
að bæjarprýði í stað þess að
fylla hana upp.
mæðraskólanum á Laugum, S.-
Þing. Sími um Breiðumýri.
Auðséð er á framanskráðri til-
högun, að hún er að einhverju
leyti miðuð við mjög vaxandi
gestamóttöku og fjölgun hótela
í þessum landshluta, ennfremur
vegna skorts á menntuðu starfs-
fólki til hinna margvíslegu
starfa við móttöku ferðamanna
í héraðinu og á Norðurlandi
yfirleitt.
við vinnu húsmæðra utan heim-
ilis, sem nú er svo algeng orðin,
má á það benda, að heimilis-
störfin þurfa þá að vinnast bæði
fljótt og vel. Með þeirri kunn-
áttu og þjálfun, sem húsmæðra-
skólarnir veita, verður mun
auðveldara að vinna þau á
skömmum tíma.
Aðsóknin að húsmæðraskól-
um fer minnkandi?
Já, einkum tvö síðustu árin.
Margar orsakir liggja til þess, og
reyndar hafa áður myndazt
svona lægðir í sambandi vio
áhuga á húsmæðrafræðslunni.
Viltu segja eitthvað fleira séi •
stakt um Húsmæðraskólann íi
Laugum?
Hann var stofnaður árið 1929
Fyrsta forstöðukona hans vai’
frk. Kristjana Pétursdóttir frt
Gautlöndum, hugsjónakona, sen .
hreyf með sér hugi þingeyskrí
kvenna og má segja, að bjart-
sýni og trú kvenfélagasamtaka
sýslunnar á gildi þessarar
menntastofnunar hafi byggt upp
skólann, sem fyrirmyndar heim-
ili. Þessi bjartsýni varð að veru-
leika undir stjórn þeirrar konu,
er fyrst og lengi síðan mótaði
skólann og alkunnugt er. Enn
stendur stofnunin reðiubúin til
að sinna menntunarþörf kvenna,
og laga sig að kröfum tímans,
eins og hér hefur fram k.omið.
Með starfsemi komandi vetrar í
Húsmæðraskólanum er komio
til móts við áhugamál héraðsbúf
og nám í sambandi við þjónuBtu ■
störf á hótelum, er annar mégin
þátturinn, segir skólastjórinn að
lokum.
Fröken Jónína Bjarnadótti.
mun nú vera á förum til Noregs
til að kynna sér störf við hótel-
skóla þar, með hliðsjón af breytr
um kennsluháttum á Laugum á
næsta vetri.
Dagur þakkar svörin, árna
skólanum allra heilla og skóla-
stjóranum lærdómsríkrar férða;.-
til frændþjóðar. E. B„
Fimleikasýning BarnaskóSa Akureyrar
FIMMTUDAGINN 18. þ. m.
efndi Barnaskóli Akureyrar til
fimleikasýningar með nemend-
um barnaskólans, 120 telpur á
aldrinum 8 og 9 ára og drengþ
um úr efri bekkjum skólans, í
Iþróttaskemmunni á Oddeyri.
Áhorfendur voru eins margir og
húsrúm frekast leyfði.
Sýningin hófst með inngöngu
og var íslenzki fáninn borinn
fyrir göngunni. Eftir fánahyll-
ingu flutti skólastjóri, Tryggvi
Þorsteinsson, ávarp, bauð gesti
velkomna og lýsti ánægju sinní
yfir þeim mikla áhuga er bæjar-
búar sýndu þessum þætti skóla-
starfseminnar og gat þess að í
skólanum stæði íþróttalíf og
iðkun fimleika nú með miklum
blóma.
Þá hófst sýning telpnanna
undir stjórn Margrétar Rögn-
valdsdóttur. Sýndu þær ýmsar
æfingar eftir músik, hring- og
látbragðsleiki og sungu þar að
auki með af fullum hálsi. Sýn-
ing þessi var látlaus og skemmti
Sýning í Húsmæðraskóla Ak.
Þá samþykkti aðalfundurinn
að beina þeirri ósk til bæjar-
yfirvalda, að þau láti skipu-
leggja brekkurnar frá Grófargili
að Kjarnaskógi, planta í þær
skógi, og Ijúka því verki ekki
síðar en 1974.
Og enn hefur Fegrunarfélagið
áhuga á því, að auðvelda bæjar-
búum að fegra. hús sín með því
að mála þau með ódýrri máln-
ingu. En Gunnar Finnbogason
skógarvörður tekur á móti pönt-
unum. Afsláttur á verðinu er
36%.
Stjórn Fegrunarfélags Akur-
eyrar skipa: Jón Kristjánsson
formaður, ritari Haukur Árna-
son og gjaldkeri Brynjar Skarp-
héðinsson. Q
Á SUNNUDAGINN var í Hús-
mæðraskóla Akureyrar sýning á
vinnu nemenda, en jafnframt
höfðu stúlkurnar kaffisölu til
ágóða fyrir ferðasjóð sinn o. fl.
Sýningin var bæði af vefnaði
og fatasaumi, ennfremur föndri.
Þá voru til sýnis vinnubækur í
hýbýlafræði, en þar var mikið
um litaval á húsgögnum, glugga
tjöldum og veggjum. Einnig
voru nemendur látnir læra að
skilja og notfæra sér húsateikn-
ingu, svo sem vinnubækurnar
báru vitni um. Og enn má í
þessu sambandi nefna saman-
Akureyringar leika
á laugardaginn
FYRSTI leikur ÍBA-liðsins og
Völsunga í 2. deild fer fram á
Húsavík n. k. laugardag og hefst
kl. 4 e. h.
Auglýstar hafa verið hópferð-
ir frá Ferðaskrifstofu Akureyr-
ar, og má búast við að Akur-
eyringar notfæri sér það.
Lokið er nú fyrstu umferð í
1. deild og urðu úrslit þessi:
ÍA—ÍBK 1:3.
ÍBV—Breiðablik 2:3.
Valur—KR 1:2.
Fram—Víkingur 1:0.
burð á verði hinna ýmsu mál-
tíða, ennfremur um næringar-
þörf fólks á ýmsum aldri, ásamt
næringargildi hinna ólíku fæðu
tegunda. Þá höfðu nemendur
kynnzt heimilishagfræði og bú-
reikningahaldi. En allt var þetta
starf og árangur fimm rnánaða
hússtjórnarnámskeiðs, er stóð
frá áramótum og lýkur nú, 31.
maí.
Hátt á þriðja hundrað manns
sótti sýninguna í skólanum og
bendir það til þess, að áhugi sé
mikill á þessmn þætti fræðslu-
málanna hér í bænum. Seytján
stúlkur voru í þessari húsmæðra
deild skólans að þessu sinni.
Fyrr í vetur var í skólanum
matsveinanámskeið, sem áðui*
hefur verið sagt frá, ennfremur
stutt námskeið í matreiðslu fyr-
ir húsmæður.
Næsta vetur starfar skólinn
með líku sniði ög í vetur, auk
matsveinanámskeiðs, fýrsti og
annar hluti, verða sauraa- og
vefnaðarnámskeið, auk mat-
reiðslunámskeiðanna.
í sumar mun eldhús skólans
verða endurnýjað áður en skóla
starf hefst í september.
Skólastjóri er Margrét Krist-
insdóttir. Einnig er Ingunn
Björnsdóttir fastráðinn kennari.
Auk þeirra eru stundakennarar
eftir þörfum. Q
leg og skemmtu áhorfenduu.
sér ágætlega.
Á eftir sýndu di’engir úr efsti
bekkjum skólans ýmis stökk á
dýnum og áhaldaleikfimi undir
stjórn Kára Árnasonar. Þessi
hópur var styrktur með nokkr-
um eldri nemendum skólans og
væri ánægjulegt ef að hópur
þessi héldi áfram æfingum, þv
hér er svo sannarlega á ferðinnl
efni í úrvals leikfimiflokk
Stökk og áhaldaæfingar voru
mjög skemmtilegar og sximir
drengjanna útfærðu æfingarnar
með stakri prýði.
Þessi þáttur Barnaskólans
íþróttalífi bæjarins verður von -
andi fastur þáttur í framtiðinni,
enda einn ákjósanlegasti liður-
inn til þess að efla áhuga á fin: •
leikum hér í bæ, sem nú virðist,
fara mjög vaxandi. □
LEIKFÖR L.A.
TIL SL'ÐLRLANDS
LEIKFÉLAG AKUREYRAF,
fór í leikför til Suðurlands uni
síðustu helgi. Sýndi það sjón-
leik Halldórs Laxness, Stromp-
leikinn, í leikstjórn Maríu Krist-
jánsdóttur.
Leikurinn var sýndur tvisva.:
í Félagsheimilinu á Seltjarnar-
nesi við ágætar undirtektir leifc
húsgesta.
Fyrirhugað er, að sýna
Strompleikinn enn hér á Akur ■
eyri, og þá væntanlega um
næstu helgi. O
SENDIRAÐ KINA
ÓLAFUR Jóhannesson tok 'i
gærmorgun á móti kínverskx
sendiráðsmönnunum og veittl
viðtöku erindisbréfi þeirra i fja.
veru utanríkisráðherra, sem nú
er erlendis. Kínverskt sendiráð
hefur þegar verið opnað í Loft-
leiðahótelinu.