Dagur - 03.04.1975, Blaðsíða 5

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-11-66 og 1-11-67
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓHANN K. SIGURÐSSON
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Gæluleikir
stjórnvalda
Það er Norðlendingum bæði sorgar-
efni en um leið aðhlátursefni hvern-
ig stjórnvöld landsins flögra til og
frá í virkjunarmálum þessa lands-
liluta. Eitt árið er það Dettifoss-
virkjun, síðan Blanda og Jökulsá
eystri í Skagafirði, Skjálfandafljót
og Krafla, sitt á hvað. Kröfluvirkjun
er nú loks ákveðin af Alþingi, en
ekki stærri en svo, að ef nota ætti
orku hennar til húsahitunar í Norð-
urfandskjördæmi eystra, yrði ekki
teljandi orka afgangs, til annarra
almennra nota og vaxandi iðnaðar.
Síðustu yfirlýsingar stjórnvalda eru
gælur við Húnvetninga um Blöndu-
virkjun og jafnvel urn ákvarðana-
töku þeirrar virkjunar á þessu ári,
en það er einmitt það norðlenska
vatnsfallið, sem skemmst er á veg
komið í virkjunarrannsóknum.
Menn velta því fyrir sér, hvaða
byggðarlag verði næsta gæludýr
stjórnvalda í virkjunarmálum. Sem
betur fer er Norðlendingum nú orð-
ið alveg sama um hvar virkjað er í
þessum landsfjórðungi, því byggðir
hans em þegar samtengdar og skipt-
ir því engu máli hvar orkan er fram-
leidd, verði hún næg og trygg. En á
meðan ráðamenn þjóðarinnar flögra
tnilli virkjunarstaða á Norðurlandi,
án stefnu og ábyrgðar, rekur hver
stórvirkjunin aðra á Suðvesturlandi
og skortir þar ekki fjármuni.
Annar svipaður leikur er svið-
settur í flugvallarmálum. Norður-
land átti að öðlast alþjóðlegan flug-
völl, öryggisvcill vegna flugferðanna
yfir norðanvert Allantshaf. Munnleg
loforð og hálfloforð voru gefin um
flugvöllinn í Aðaldal, að hann yrði
þessarar blessunar aðnjótandi, síðan
var það Sauðárkróksvöllur og loks
Egilsstaðaflugvöllur. Það var bók-
staflega kveikt í tilheyrandi héruð-
um með þessum hálfgildingsloforð-
um til skiptis. Nú síðast í vetur er
svo Sauðárkróksflugvöllur aftur á
dagskrá og menn spyrja: Hvar ætli
liann verði næst þessi alþjóða vara-
flugvöllur á íslandi?
Þótt leiklist sé í hávegum höfð og
iðkuð og dáð, bæði fram til dala og
út til stranda, svo að segja um land
allt, em gæluleikir stjómvalda í
orkumálum orðnir leiðinlegir, svo
ekki sé meira sagt. Ö
Dr. Halldór Pálsson, búnaðarmálasíjóri, svarar spiirningmn Dags
Dr. Halldór Pálsson, búnaðar-
málastjóri, flutti erindi á bænda
klúbbi Eyfirðinga á Hótel KEA
á miðvikudaginn, 26. mars.
Hann leit þá inn á skrifstofur
Dags, ásamt konu sinni, frú
Sigríði Klemensdóttur. Á með-
an frúin þáði svart kaffi í kaffi-
horninu okkar, lagði ég nokkr-
ar spurningar fyrir búnaðar-
málastjórann og svaraði hann
þeim efnislega svo sem hér fer
á eftir.. • •
Hvernig er ástand og horfur
í landbúnaðinum?
Horfurnar eru tvísýnar um
þessar mundir. Síðasta ár var
fremur gott ár þótt veturinn
hafi verið þungur víða á land-
inu. En menn voru vel undir
hann búnir, að þeim fáu undan-
teknum, sem setja alltaf illa á.
Það var dálítið um kal í fyrra,
á Suður- og Suðausturlandi, en
flestir bættu sér það upp með
heykáupum í haust og einstaka
maður í vetur. í heild eru næg
hey í landinu.
Framleiðslu- og verðlagsmál?
Þau mál eru alvarlegust.
Áburðarverðhækkunin er geig-
vænlega mikil og nemur e. t. v.
allt að 130%. En þetta er hlut-
ur, sem við verðum að draga
okkar lærdóm af. Áburður hef-
ur verið tiltölulega ódýr. Ég tel
ráðlegast að greiða áburðar-
verðið verulega niður strax, til
þess að það komi ekki með
fullum þunga inn í verðlagið.
Eins og nú er ástatt mega bænd
ur þó ekki draga um of úr
áburðarnotkun. Meiri ástæða
er til þess en nokkru sinni áður,
að bera rétt á og hóflega og að
fara vel með allan áburð, bæði
tilbúinn áburð og heimafeng-
inn. Nokkur brögð hafa verið
að því, að bændur notuðu ekki
húsdýraáburð búa sinna að
fullu. Þetta verður að breytast
nú. Líklega er hægt eða rétt-
mætt að draga eitthvað lítils-
háttar úr áburðarnotkuninni,
en of mikið má það ekki vera
því þá verður framleiðslurýrn-
unin tihinnanleg, enda ekki
skynsamle’gra að kaupa kjarn-
fóður í stað tilbúins áburðar.
Er vélvæðignin of ör í land-
búnaði?
Því er oft haldið fram, að
stundum kaupi bændur nýja
vél og betri í stað þeirrar sem
þeir eiga nothæfa. Verðbólgu-
þenslan er á öllum sviðum þjóð
félagsins og það er hún, sem er
Dr. Halldór Pálsson,
búnaðarmálastjóri.
að eyðileggja fjárhag þjóðfélags
ins. Allir vilja gera allt í ár, því
menn vita, að lélegt stjórnarfar
eyðileggur þá fjármuni, sem
menn hafa handa á milli. Þetta
gildir um kaup búvéla eins og
margt annað.
Kjarnfóðrið?
Nú verða bændur að keppa
að því að nota sem allra minnst
af kjarnfóðri eða yfirleitt inn-
flutt fóður og ekki meira en
nauðsynlega þarf. Skýrslur og
búreikningar sýna, að kjarn-
fóðurnotkun er hjá mörgum
alveg gífurlega mikil. Kjarn-
fóður var ekki dýrt þótt það
hafi hækkað verulega síðustu
árin og er orðið nokkuð dýrt
nú, miðað við mjólkurverð. En
sé það skynsamlega og rétt
notað, er sjálfsagt að gera það.
En ég hef grun um, að margir
bændur noti það í meira mæli
en þörf er á. Það hefur komið
í ljós, að vegna aukins rekstrar-
vörukostnaðar búanna, hefur
bóndinn fengið minni og minni
hlut fyrir vinnu sína, af þeim
tekjum sem búið gefur af sér.
Þetta kemur af auknum áburð-
ar- og kjarnfóðurkaupum og
auknum vélakostnaði.
aði er mikil og framkvæmdaþrá
bændanna er jafnan fyrir
hendi. Það er mesta ánægja
bóndans að byggja upp og
rækta jörð sína. Framkvæmdir
I byggingum hafa orðið geysi-
lega miklar síðustu áratugina,
en auðvitað er þetta kostnaðar-
samt og skapar fjárhagsleg
vandamál á erfiðum tímum.
Vegna örðugs fjárhags ríkisins
hef ég ekki ti'ú á því, að nægi-
lega miklu fé takist að ná handa
Stofnlánadeild á þessu ári. Þess
vegna verður hver sá bóndi,
sem nú vill hefja einhverjar
framkvæmdir, að gjörhugsa
þær og tryggja sér fjármagn
áður en í þær er ráðist. En ekki
dreg ég úr því, að menn hefji
framkvæmdir fyrir eigið fé.
Maður sem þarf að byggja
hlöðu og á fyrir veggjunum,
gerir rétt í því að byggja þá,
því einhverntíma auðnast hon-
um að koma þakinu á. En því
nefni ég hlöðu, að hlöðubygg-
ingar eru hið allra nauðsynleg-
asta sem byggja þarf. Það þarf
að byggja hlöður fyrir allt hey,
svo mjög rýrna hey, sem úti
standa, einkum sunnanlands.
Bændur þurfa að eiga hey fyrir
þriðjungi meira hey en nota
þarf í meðalári, það er góð fjár-
festing og kemur ætíð að mikl-
um notum.
Hvað segir þú, búnaðannála-
stjóri, um skipidag í landbúnað-
inum?
Er offramleiðsla búvara mik-
ið vandamál?
Búvöruframleiðslan í landinu
er miðuð við þarfir þjóðarinnar
og því miður höfum við ekki
náð framleiðslukostnaðarverði
fyrir þær búvörur, sem út hef-
ur þurft að flytja, en það er
aftur verðbólgunni að kenna,
enda er gengið ætíð fellt vegna
annarra atvinnuvega en land-
búnaðarins. Framleiðsla búvara
er komið í þetta svokallaða 10%
mark og þurfa bændur að gæta
hófs í aukinni framleiðslu, og á
yfirstandandi framleiðsluári er
nokkurn veginn víst, að útflutn
ingsuppbæturnar nægja ekki.
Framleiðsluaukning nú, er því
ekki verðugt eða skynsamlegt
markmið að stefna að. Ein er
sú búgrein, sem ástæða er til að
nefna sérstaklega og það er
nautak j ötsf ramleiðslan, sem
bændur hafa stóraukið á
skömmum tíma í von um góðan
árangur, enda skorti þetta kjöt
fyrir nokkrum árum. í Evrópu
er allt yfirfullt af þessu kjöti og
of mikið af því hér heima. Þetta
kjöt er lítið reiknað í vísitöluna
og því ekki greitt niður. Það er
því selt út fyrir allt of lágt verð.
Það væri holt fyrir þjóðfélagið
og bændur sjálfa, að þeir
drægju aðeins úr nautakjöts-
framleiðslu, án þess ég sé að
mæla með snöggri breytingu í
búskap, því hún er oft óskyn-
samleg.
Framkvæmdir í landbúnaði?
Framkvæmdaþörf í landbún-
um vinnukrafti. Sá vinnukraft-
ur hefur komið sér vel og bjarg
að miklum verðmætum í afla-
hrotum sjávarplássanna, án
þess að það hafi valdið röskun
í búskapnum, og er þetta mikils
virði.
Já, ég er oft spurður að því,
hvort að það sé ekki alltof lítið
skipulag í landbúnaðinum,
hvort ekki eigi að framleiða
mjólk í þessum landshluta og
sauðfjárafurðir í öðrum, eftir
fyrirskipunum eða skipulagi.
Ég er þeirrar skoðunar, að
bændur sjálfir séu ótrúlega
snjallir skipuleggjendur fram-
leiðslu sinnar, og það sést
gleggst á því hve framleiðslan
hefur aukist lítið, fram yfir 10%
mörkin. Það er eins og þeir hafi
það á tilfinningunni, hve langt
þeir megi ganga í því efni. í
annan stað eru bændur svo
ólíkir að allri gerð, einn er
snillingur í því að framleiða
mjólk, öðrum hæfir sauðfjár-
rækt, og svo eru jarðirnar ákaf
lega mismunandi. Ein jörð er
vel fallin til sauðfjárræktar,
önnur til nautgriparæktar o. s.
frv. En á aískekktari stöðum
þarf fyrst og fremst að hugsa
um, að landbúnaðurinn full-
nægi byggðarlagi sínu og hef
ég þá einkum Vestfirði í huga.
Þar verður landbúnaðurinn að
standa við bakið á sjávarútveg-
inum og lífinu. í þorpunum.
Hvorugt getur lifað án hins, og
svona er þetta víða. Spurning-
unni um skipulagningu fram-
leiðslunnar svara ég því neit-
andi og er engin ástæða til
stórra aðgerða í því efni eins
og er. Það er alveg nauðsynlegt
að nytja landið allt, bæði sér-
stök hlunnindi og gróður þess
og það verður að gera með bú-
setu, hvað sem hagfræðingar
segja. Á það er einnig að líta,
að sveitirnar hafa verið upp-
spretta af framúrskarandi góð-
Sauðfjárræktin?
Hún er nú okkar gamli at-
vinnuvegur. Hún er ekki, í
krónum reiknuð, eins stór í
sniðum og nautgriparæktin, en
hún er okkar hagkvæmasta bú-
grein, eftir að fullnægt er þörf
mjólkur og mjólkurvara. Það er
athugandi, að allar okkar sauð-
fjárafurðir framleiðum við yfir
sumartímann þegar við höfum
grænt gras, en mjólk verður að
framleiða að verulegu leyti í
húsi með fullri gjöf. Ég held að
auðveldara sé að framleiða
hvert tonn af kindakjöti en
nautakjöti, miðað við verð er-
lendis. Auk þess eru ull og
gærur af sauðfénu ákaflega
mikils virði fyrir þjóðarbúið,
þótt bændur njóti þess ekki
sem skyldi. íslenska ullin er
alveg sérstök ull með sín sér-
einkenni, sem gerir hana eftir-
sótta. Ullarvörur eru í háu
verði erlendis. Eiginleikum ís-
lensku ullarinnar þurfum við
að halda. Við eigum ekki að
flytja inn erlend fjárkyn. Við
getum framleitt gott kindakjöt
með réttu fjárvali og úrvals
ullar- og skinnavörur með eigin
fjárstofni. Ullarverð til bænda
hefur verið miðað að mestu við
heimsmarkaðsverð og hlutur
ullar er miklu minni hundraðs-
hluti sauðfjárafurða en áður
var og því er ekki eins mikil
rækt lögð við ullargæðin og
æskilegt væri. Fyrir 50 áruip
var ullin í smjörverði, og ef svo
væri nú, myndu bændur á
Austurlandi rýja fé sitt. En það
er blettur á bændum að láta fé
ganga í ullinni. Á þann hátt er
ull eyðilögð fyrir margar millj-
ónir króna á ári. Ég vil láta
leysa málið þannig, að ríkið
kaupi alla ull af bændum á háu
verði og má lækka kjötverðið
sem því nemur, en selji svo
ullarverksmiðjunum ullina við
því verði, sem verksmiðjurnar
telja sig ráða við.
fjárfesting, sem að mínum dómi
er víða alveg óþörf, en. hins .
vegár nauðsynleg ef hey ér
flutt um langan veg, t. d. milli
landshluta eða úr landi. vYfír-'^
leitt verkast heyið verr á þenn-
an hátt, nema það sé sérstak-
lega vel þurrt áður en það er
bundið, sem er sjaldgæft. Vél-
bundið hey, sem rignir í á tún-
um, skemmist miklu meira en
ef það er í beðjum. Það er fljót-
legra að gefa vélbundið hey á
vetrum og það tekur heldur
minna rúm í hlöðum, en það er
verra fóður og kostar mikið.
Ekki fordæmi ég þessa nýjung
alveg, en bændur ættu að íhuga
hana vel, áður en þeir ákveða
vélakaup til heybindingar. Mað-
ur sér börn, vanfærar konur og
fíleflda karlmenn með þessa
heybagga á fmaganum, þegar
verið er að hlaða á vagnana.
Það er ekki aðeins heybindi-
vél, sem þarf, heldur einnig
lyftari, til að sæmilega auðvelt
verði að fást við þetta. Þetta er
samanlegt stór fjárfestingar-
eining.
Ert þú enn á móti vélbind-
ingu á heyi?
Já, vélbinding heys er dýr
Hrossaeign og útflutningur?
Ég veit ekki hve mikill
hrossaútflutningur verður í ár.
Það er farið að rækta mikið af
íslenskum hestum erlendis. Það
torveldar sölu héðan þegar
ræktunin tekst sæmilega ytra,
en þó verður alltaf að sækja
nýtt blóð hingað. íslensk hross,
alin upp hér á landi, verða sam
kvæm sjálfum sér, en það verða
þau tæplega ytra, þar sem þau
taka út vöxtinn á skömmum
tíma og verða stór og þung. En
víst er, að Þjóðverjum, Hollend
ingum, Svisslendingum og fleiri
þjóðum, líkar ákaflega vel við
íslenska hestinn, Norðmönnum
einnig. Það þarf enginn að lýsa
því fyrir okkur hve skemmtileg
skepna hesturinn er og ég held
að það verði nokkur markaður
áfram. Vafasamt er að fjölga
hrossunum mikið, en vanda
þess betur vöruna. Menn þurfa
að vanda bæði uppeldi og tamn
ingu og selja aðeins gæðinga
fyrir hátt verð úr landi. Hins
vegar er það mesti ósiður hjá
bændum, að ala upp mikið af
hrossum til slátrunar eingöngu,
því það er eins gott eða betra
að hafa nautgripi eða sauðfé til
kjötframleiðslunnar. Þó er gott
á sumum bæjum að eiga hross
til að hreinsa sinuna, ef beitinni
er vel stjórnað. Margir kaup-
staðarbúar og ýmiskonar lausa-
menn eiga hross, án þess að
eiga land fyrir þau. Hross þess-
ara manna geta orðið plága og
eru það á sumum stöðum. Hins
vegar veita gæðingarnir eig-
endum sínum yndisstundir, sem
vart verða metnar til fjár, og
þá flestar, að aðstaða sé góð.
Við látum hér staðar numið
og þökkum búnaðarmálastjóra,
dr. Halldóri Pálssyni, svörin.
E. D.
SMÁTT & STÓRT
(Framhald af blaðsíðu 8)
ar og þau voru nokkuð ljós og
nokkuð há, en teknamegin
voru svo gjafirnar, sem voru
öllu óvissari!
um. Já, þeir voru nú ckki allir)
orðnir sex ára, sem voru í
Hlíðarf jalli um páskana og virt-
ust þola kulda og erfiði ekki
síður en þeir, sem eldri voru.
A SKÍÐUM
Fjöldi fólks var á skíðum und-
angengna lielgidaga og er það
vel. f Illíðarfjalli við Akureyri
voru þúsundir. Þar var nægur
snjór og stundum bjart. f stuttu
ávarpi Eysteins Jónssonar al-
þingismanns á fimmtudaginn,
ræddi hann um skíðaíþróttina
og þó einkum um útiveruna á
skíðum. Ef ég liefði byrjað á
skíðmn sex ára, sagði hann,
hefði ég verið búinn að njóta
þess í sextíu ár að vera á skíð-
FLUGMÁL
A1 þ j ó ð a flugmálastofnunin
grciðir íslendingum 299 millj.
króna á þessu ári fyrir alþjóð-
lega flugþjónustu. Reiknað er
nieð að Reykjavíkurflugvöllur
verði notaður í 25 ár í viðbót.
Flugbrautin á Sauðárkróki
verður lengd í tvö þúsund
metra og verður varavöllur
fyrir Bocing 727. Búið er að
hanna nýjan flugvöll á Egils-
stöðum, en sá gamli verður
notaður að minnsta kosti næstu
fimm til sex ár.
UNGLINGAMEISTARAMÓT ís
lands í Alpagreinum fór fram á
Akureyri um páskana. Veður og
færi var,. ágætt og keppendur
óvenjulega margir, eða alls skráð-
ir 116. Keppendur hér á Akureyri
voru frá Dalvík, Ólafsfirði, Siglu-
firði, Isafirði, Reykjavík, Húsavík,
Austurlandi og Akureyri.
Á ísafirði var háð Skíðamót ís-
lands og stóöu Akureyringar sig
Jrar mjög vel. Alls fengu þeir 14
íslandsmeistaratitla á Jiessum
tveim mótum.
í Ólafsíirði fór fram unglinga-
meistaramót unglinga í norræn-
um greinum, og höfðu heimamenn
þar mikla yfirburði. Nokkrir ung-
ir drengir frá Akureyri kepptu
Jiar.
Á ísafirði voru Halldór Matt-
híasson og Tómas Leifsson menn
mótsins. Halldór lilaut þrjá ís-
landsmeistaratitla, sigraði með
yfirburðum í 15 og 30 km skíða-
göngu og var þvi sigurvegari í
tvíkeppni. Tómas Leifsson sigraði
í svigi karla, .éftir að liafa verið
nr. 7 í röð fyrri ferðar.
2. Ingvar Þóroddsson A:
78,1 og 78,5 sek. = 156,6 sek.
3. Karl Frímannsson A:
79.6 og 77,2 sek. = 156,8 sek..
4. Ólafur Gröndal R:
79.7 og 77,2 sek. = 156,9 sek.
Úrslit i flokkasvigi stúlkna
13—15 ára (tíminn í sekúndum):
1. Sveit Akureyrar 391,03 sek.
2. Syeit Reykjavíkur 394,54 sek.
3. Sveit ísaljarðar 437,24 sek.
2. Sveit Húsavíkur 374,89 sek.
3. Sveit Isafjarðar 379,76 sek.
Úrslit í svigi stúlkna 13-15 ára:
1. Ivatrín Frímannsdóttir A:
41,94 og 44,78 sek. = S6,72 sek.
2. Steinunn Sæmundsdóttir R:
43,75 og 44,31 sek. = 88,06 sek.
3. Aldís Arnardóttir A:
44,46 og 48,00 sek. = 92,46 sek.
4. María Viggósdóttir R:
46,73 og 48,90 sek.=95,63 sek.
Úrslit í .fl.svigi drengja 13—14 ára:
1. Sveit Reykjavíkur 362,80 sek.
Úrslit i flokkasvigi drengja
15—16 ára:
1. Sveit Akureyrar 400,18 sek.
2. Sveit ísafjarðar 414,38 sek.

Úrslit í svigi drengja 13-14 ára:
1. Kristinn Sigurðsson R:
43,35 og 41,45 sek. = 84,80 sek.
2. Kristján Olgeirsson H:
45,01 og 45,36 sek.=90,37 sek.
3. Finnbogi Baldvinsson A:
46,30 og 44,98 sek.=91,28 sek.'
4. Þórður SvanbergssonA:
46,00 og 46,26 sek.=92,26 sek.
í stigakcppni unglingameistara-
móts íslands varð Akureyri stiga-
liæsta héraðið, hlaut 77 stig, Ólafs-
fjörður var í öðru sæti með 57
stig, Reykjavík varð í Jniðja sæti
með 37 stig.
í Alpagreinum varð Akureyri
einnig stigahæst með 72 stig,
Reykjavík var með 37 stig og í
þriðja sæti varð ísafjörður með
9 stig.
Norræna bikarinn unnu Ólafs-
, 1 ,
ftrðingar, í öðru sæti varð Isa-
fjörður nteð 13 stig og Siglufjörð-
ur og Akureyri hrepptu 5 stig.
Úrslit i svigi drcngja 15—16 ára:
1. Björn Víkingsson A:
50,94 og 52,21 sek.= 103,15 sek.
2. Otto Leifsson A:
51,18 og 52,63 sek. = 103,81 sek.
3. Ingvar Þóroddsson A:
52,67 og 51,46 sek.= 104,13 sek.
4. Gunnar B. Ólafsson í:
52,99 og 51,64 sek. = 104,63 sek.

Úrslit í Alpagrcimnn Unglinga-
mcistaramóts fslands 1975 á Akureyri
Úrslit í Alpatvikeppni stúlkna
13-15 ára:
Tölurnar merkja sekúndur.
1. Katrín Frímannsdóttir A:
Stórsv. 0,00. Svig 0,00. = 0,00
2. Steinunn Sæmundsdóttir R:
Stórsv. 10,76. Svig 8,78=19,54
3. Aldís Arnardóttir A:
Stórsv. 36,33. Svig 35,29=71,62
4. María Viggósdóttir R:
Stórsv. 44,94. Svig 53,30=98,24
S’gursveit Akureyringa í flokkasvlgi stúíkna 13—15 ára. —
vinstri: Slgurlaug Vilnelmsdóttir, Sigríður Jónasdóttir, Katrín
mannsdótt r og Aldis Arnardóttir. (Ljósm.: H.
Frá
Frí-
S.)

Úrslit i stórsvigi stúlknal3—15ára:
1. Katrín Frímannsdóttir, A:
69,74 og 71,34 sek.= l 41,08 sek.
2. Steinunn Sæmundsdóttir R:
76,64 og 72,75 sek.= 143,39 sek.
3. Sigríður Jónasdóttir A:
72,31 og 75,46 sek.= 147,77 sek.
Úrsl. i stórsvigi drengja 13-14 ára:
1. Kristinn Sigurðsson R:
75,1 og 76,9 sek. = 152,0 sek.
2. Finnbogi Baldvinsson A:
77,5 og 79,1 sek. = 156,6 sek.
3. Villijálmur Ólafsson í:
79,3 og 77,5 sek. = 156,8 sek.
4. Gísli Dan FI:
77,9 og 79,5 sek. = 156,8 sek.
Úrslit i Alpatvikeppni drengja
13—15 ára (tölurnar merkja sek.):
1. Kristinn Sigurðsson R:
Stórsv. 0,00. Svig 0,00=0,00
2. Finnbogi Baldvinsson A:
Stórsv. 19,56. Svig 39,54 = 59,10
3. Ólafur Grétarsson A:
Stórsv. 28,90. Svig 45,64 = 74,54
4. Þórður Svanbergsson A:
Stórsv. 47,94. Svig 45,12=93,06
Úrs. i stórsvigi drengja 15—16 ára:
1. Björn Víkingsson A:
78,0 og 76,6 sek. = 154,6 sek.
Úrslit i Alpatvikeppni drengja
15—16 ára (tölurnar rnerkja sek.):
1. Björn Víkingsson A:
Stórsvig 0,00. Svig 0,00=0,00
2. Ingvar Þóroddsson A:
Stórsv. 8,70. Svig 5,10=13,80
3. Gunnar B. Ólafsson í:
Stórsv. 11,22. Svig 7,60=18,82
4. Ottó Leifsson A:
Stórsv. 16,68. Svig 3,43=20,11.
Sígursveit Akureyringa í fiokkasvigi 15—16 ára. — Frá vinstri:
Ingvar Þóroddsson, Ottó Leifsson, Björn Víkingsson og Karl Frí-
niannsson. (Ljósm.: H. S.)

Sainkoiniilagið IVS
í sér 10-13% liækkun í
Á miðvikudag fyrir páska voru
nýir kjarasamningar undirritað
ir með fyrirvara um samþykki
einstakra verkalýðsfélaga. Þetta
samkomulag á að gilda í þrjá
mánuði og til þess ætlast að
samningaviðræðum verði fram
haldið nú á næstunni til varan-
legri lausnar á samningamál-
um.
Samningar þeir, sem undir-
ritaðir voru fela í sér, að mán-
aðarlaun lægri en 69 þúsund
krónur fyrir dagvinnu hækka
um 4900 krónur og yfirvinna
hækkar samsvarandi. Er Jietta
hækkun á Dagsbrúnartaxta um
10—13%.
Ríkisstjórnin gaf út yfirlýs-
ingu 26. mars til aðila kjara-
samninganna. Þar er gefið fyrir
heit um lækkun skatta, sem
numið geta allt að 2000 krón-
um, sem komi þeim helst til
góða, er lægstar tekjur hafa.
Þá heitir ríkisstjórnin því, að
tekjutryggingarmark almanna-
trygginga liækki í sama hlut-'
falli og lægstu kauptaxtar.
Hækkun almenns lífeyris verð-
ur einnig ákveðin í samræmi
við niðurstöður almennra samn
inga og verður við þá ákvörðun
m. a. tekið mið af öðrum tekj-
um þeirra, sem lífeyris njóta.

Dagur
kemur næst út á miðvikudag-
inn, 9. apríl. Efni og auglýsing-
ar berist blaðinu í tæka tíð.
Sigursvelt Reykjavíkur í flokkasviði 13—14 ára. — Frá vmsíri:
Trausti Sigurðsson, Kristlnn Slgurðsson, Ilclgi Geirharðsson og
Ámi Ámæon. (Ljósm.: II. S.)