Dagur - 26.05.1977, Blaðsíða 4

Dagur - 26.05.1977, Blaðsíða 4
Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS Skrifstofur Hafnarstræti 90, Akurcyri Simar: Ritstjórn 11166, Augl. og afgrciðsla 11167 Ritstj. og ábyrgðann.: ERLINGUR DAVÍÐSSON Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON Prcntun: Prcntverk Odds Bjömssonar hf. Samningunum miðar lítið ennþá Verkalýðsfélögin hafa gripið til skyndiverkfalla, fyrst við Reykjavík- urhöfn en síðan víðar, einn og einn dag í senn, til þess að flýta fyrir samningum, að því er formælendur þeirra segja, og yfirvinnubannið stendur enn og hefur svo verið frá 2. maí að telja. Atvinnurekendur hafa harðlega mótmælt skyndiverk- föllunum og telja þau tefja fyrir samningum, auk þess sem þau séu með öllu ólögleg. í síðustu viku lagði sáttanefnd fram umræðugrundvöll til lausnar kjaradeilunni. Vinnumálasamband samvinnufélaganna samþykkti að fallast á miðlunartillögu sáttanefnd- ar, sem sáttagrundvöll, með nokkr- um fyrirvörum. En fulltrúi Vinnu- veitendasambandsins taldi tillögum- ar ganga lengra til móts við laun- þega en unnt væri að fallast á og þjóðarbúið þyldi. Er ljóst af þessu, að Vinnumála- sambandið og Vinnuveitendasam- bandið hafa ekki sömu afstöðu til til- lagna sáttanefndar, og virðast sam- vinnumenn fúsari aðilinn til samn- inga, og er það í beinu framhaldi af yfirlýsingu stjómar SÍS, sem opin- berlega hefur lýst stuðningi sínum við launajöfnunarstefnu ASÍ og að vemlega þurfi að bæta hag hinna lægst launuðu. Til athugunar hafa einnig verið hin opinbem fyrirheit ríkisstjómar- innar til lausnar vinnudeilunni, en þau miða að kaupmáttaraukningu launa á beinan og óbeinan hátt. Yfirvinnubannið hefur nú staðið röskar þrjár vikur á meðan árangurs- litlir samningar hafa staðið yfir, dag eftir dag. Kennir hvor öðmm um seinaganginn. Nú virðast enn nokkur þáttaskil, að því leyti að til viðbótar yfirvinnu- banninu og nokkmm skyndiverkföll- um, hyggjast verkalýðsfélögin nú beita sér fyrir alsherjarverkfalli dag og dag, og verður hið fyrsta á Reykja- víkursvæðinu 3. júní, en síðan er ætl- unin að það nái til annarra lands- hluta, ef samningar hafa þá ekki enn tekist. Víst má telja, að það sé almennur vilji í landinu að rétta hlut þeirra vemlega, sem nú hafa lægstu launin. Um það vitna ummæli flestra ábyrgra manna, bæði aðila vinnu- markaðarins og utan hans. Þjóðar- búið þolir það nú vegna góðra við- skiptakjara og mikillar framleiðslu. Þess er nú að vænta, að skriður komist á samningamálin, enda marg- ir orðnir óþolinmóðir í því efni. Góðir eyfirðingar. Þar sem hér er árshátíð fram- sóknarmanna finnst mér við- eigandi, að þess sé getið, að það eru aðeinr nokkrar vikur síðan Framsóknarflokkurinn varð sextíu ára gamall. Stofnaður var hann á Alþingi sem þingflokkur í desember 1916 af átta mönnum, en einn til viðbótar gerði bandalag við flokkinn, og gekk svo í hann síðar. Stefnuskrá sú, sem þessir menn komu sér saman um, er að mínu viti eitt af merkileg- ustu, sögulegu skjölum, sem er að finna í stjórnmálasögu okk- ar íslendinga. Stefnuskráin er aðeins tvær greinar. Sú fyrri er um nafn flokksins. Þar segir: Hann tek- ur sér nafnið Framsóknarflokk- ur og vill með því tákna sam- hygð sína við stefnu yngri kyn- slóðarinnar og sjálfstæðishug- sjónina. Þekkja menn, að nokkur stjórnmálaflokkur hafi á ein- faldari hátt fundið hugsjónum sínum nafn, sem felur svo stór- kostlegt takmark í sér? Barátta fyrir og þjónusta við frelsi og sjálfstæði, og að hlúa á allan hátt að þroska og vel- gengni þeirra, sem eru að vaxa upp og eiga að erfa landið? Síðari greinin er í ellefu staf- liðum, en þessi grein nær þó yfir öll svið þeirra framfara, sem menn þá gátu látið sig dreyma um að komandi kyn- slóðir myndu gera að veruleika. Allar þessar hugsjónir eru nú orðnar að áþreifanlegri eign í hvers mannr hendi. Til viðbótar er svo komið margt, sem vísind- in hafa fært okkur upp í hend- ur. Mig langar til að staldra litla stund við tímann, þegar þetta gerðist. ísland var þá enn hjálenda í danaveldi, og það réði litlu sem engu um málefni sín út á við. Það átti ekki einu sinni fána. Danski fáninn Dannebrog, en það nafn danska fánans þýðir styrkur og var einnig fáni Is- lands. Þá geysaði mannskæð heimsstyrjöld. íslendingar voru um 90 þúsund að tölu. Þjóðin var að eignast fyrstu farskipin til millilandasiglinga og fyrstu togarana. Tún bændanna voru þýfðir smákragar í kring um bæina. Búfénaður var mest fóðraður á næringarlitlu útheyi, sem reytt var saman út um bit- hagana og fénaði beitt á jörð- ina, hvemig sem veður var. Vegir, sem því nafni geta nefnst voru fáir og stuttir og flest straumvötn óbrúuð. Sjúkra hús voru fá og smá. Barnaskólahús voru ekki til nema í þorpum og bæjum og að- eins einn menntaskóli, háskól- inn fárra ára og hýrðist í Al- þingishúsinu í sambýli við Al- þingi. Þannig voru í stórum drátt- um lífsskilyrðin í landinu, að því viðbættu, að húsakynni fyrip menn og skepnur þættu nú algerlega ónothæf. Raforka og varmaorka frá fossum og heitum lindum landsins þekkt- ist ekki. Ég þarf ekki að nefna hvað síðar hefur gerst, svo vel sem allir vita um það. Aðeins vil ég þó rifja það upp, að tveim árum eftir stofnun Framsóknarflokks ins var fsland orðið fullvalda ríki með eigin þjóðfána og hafði sem slíkt hllotið viðurkenningu allra þjóða. Ég minni einnig á, að allir geta nú notið æðstu menntunar, því öll stig menntakerfis eru í gangi. Fyrstu ár Háskólans út- skrifuðust á ári einn til tveir tugir manna með embættispróf. Nú koma árlega til starfa með Framsóknarflokkurinn varð sextugur á þessu ári Aárshátíð Framsóknarmanna á Hótel KEA á Akureyrl, flutti Ágúst Þorvaldsson, fyrrv. alþingismaður og bóndi á Brúnastöðum, ræðu, en hann var heiðursgestur samkom- unnar. Fer ræðan hér á eftir, lítið eitt stytt. Frá fulltrúafundi klúbbanna Öruggur akstur, sem haldinn var í Reykjavík í vor. • • Klúbbarnir Oruggur akstur þjóðinni hundruð sérmenntaðs fólks á hinum mörgu sviðum atvinnulífs og til embættis- starfa. Nú eru ekki til aðeins tvö haf skip til siglinga á milli lnda, heldur eru þau um 50. Nýtísku togarar eru um 70 talsins. Önnur fiskiskip, sem fær eru í flestan sjó, skipta hundruðum. Til viðbótar eru varðskip og rannsóknarskip. Hafnir eru allt í kring um landið, stærri og betri flugfloti en flestar aðrar þjóðir eiga, að tiltölu við mannfjölda. Sjúkra- hús, skólar, íþróttavellir og íþróttahús, sundlaugar, vegir um landið allt og allar ár brú- aðar. Og við höfum raforkuna, sem framleiðir hundruð mega- watta og hitaveitur, sem ilja íbúðir meirihluta þjóðarinnar og gera mögulega ræktun suð- rænna ávaxta og skrautjurta Ræktað land hefur tvöfaldast og bústofn einnig. Til eru 70— 80 þúsund bifreiðar og ekki verður tölu komið á allskonar vélar og tæki til hinna ýmsu starfa. Þetta hefur þjóðin nú, sem að vísu er orðin 120 þúsund manns eða 130 þúsund fleiri en 1916, eignast, síðan Framsóknarflokk urinn var stofnaður. Nú dettur mér auðvitað ekki í hug að þakka þetta allt Framsóknar- flokknum. En að öllu þessu hef- ur hann stutt og átt frumkvæði að mörgu. Ef mennirnir, sem sátu 1916 í flokksherbergi Framsóknar- flokksins við það að koma á blað í stefnuskrárformi fyrir nýjan flokk, hugsjónum sínum, mættu líta yfir landið og sjá allt, sem orðið hefur hér til síð- an, þá held ég að þeir hlytu að hrópa gleðihróp yfir þeim sigri sem unnist hefur og öll þjóðin tekið þátt í. Takmarkið í stefnuskránni er allt orðið að veruleika og margt farið langt fram úr því, sem þeir djörfustu gerðu sér vonir um. Þrem árum eftir stofnun Framsóknarflokksins, hélt flokk urinn fund á Þingvöllum við Öxará. Þetta var landsfundur, til þess haldinn að gera flokk- inn að almennum þjóðmálasam- tökum, eins og flokkurinn hef- ur síðan verið og er enn í dag. Á þeim fundi voru margir mætir menn, hvaðanæva af öllu landinu. En elsti maðurinn á þessum fundi var níræður öld- ungur héðan úr Eyjafirði, Jón Davíðsson. Hann hélt þar eina þá mergjuðustu hvatningar- ræðu, sem ég veit til að nokkur maður hafi haldið. Ræðan hefur varðveist, sem betur fer og sýnir glöggt hvern- ig mönnum var innanbrjósts þá, að minnsta kosti þeim, sem gerð ust framsóknarmenn. Lokaorðin í ræðu níræða öldungsins voru þessi: Ég heimta sverð og skjöld til að geta gengið fram í orrustuna og skipað mér undir merki þeirra ungu, djarfhuga manna, sem á þessum fundi hafa gefið mér eld æskunnar í þriðja sinn. Mér hefur alltaf fundist þessi lokaorð níræða öldungsins lýsa eins og kyndill yfir öllu þjóðmálastarfi Framsóknar- flokksins og að þau megi aldrei gleymast. Ég held, að af orðum mínum hér að framan verði það ljóst, þó stiklað sé á stóru, að íslenska þjóðin sé rík þjóð á veraldar vísu, og ég fyrir mitt leyti er ekki í vafa um, að hér hefur Agúst Þorvaldsson, bóndi á Brúnastöðum. tekist að koma á bestu lífskjör- um og þeim jöfnustu, sem til eru í heiminum. Ég er sjálfur orðinn það gamall, að ég hef allgóða yfirsýn yfir síðustu 60 ár. Það er ákaflega fátt eftir af lífsháttum og vinnuaðferðum, sem daglegt lífs fyrir 1916 krafð ist. Við lifum í nýjum heimi, sem að nokkru leyti hefur orðið til fyrir ötult hugsjónastarf, eins og fram hefur komið í því, og ég hef sagt, en að nokkru leyti vegna utanaðkomandi áhrifa, sem við höfum tekið við, og kennir þar aftur á móti ýmissa lífshátta, sem ég tel, að þurfi endurskoðunar við. Á meðan hinar efnislegu framfarir hafa fært okkur á nýtt stig velmegunárr, hefur almennur barlómur vaxið og kvartanir yfir bágum lífskjörum er alltaf að vaxa. Flestir telja sig alltaf vera að tapa og á hverju ári er tekinn upp bar- dagi og stéttarstríð til að reyna að ná hærri og hærri lífskjör- um. Eftir að öldurnar hafa lægt í hvert sinn og vopnin hafa verið slíðruð, fara menn að búa sig undir næsta stríð og safna að sér alls konar rökum fyrir því, að þeir þurfi að ná meiru til sín svo lífskjörin verði sæmileg. Þessi lífsmáti leiðir varla til langrar farsældar. í honum eru fólgnar eiturdreggjar, sem þarf að varast. Margs konar óvættir aðrir liggja í leyni og ógna lífs- hamingju þjóðarinnar. Ég er þeirrar skoðunar, að starf stjórnmálaflokka verði að færast á næstu árum yfir á ný svið, sem lítið hefur verið sinnt í kapphlaupinu við að bæta lífs- kjörin, sem menn héldu að væri nægilegt til að gera alla sam- ingjusama. Nú eru að opnast augu margra fyrir því, að það það eru fleiri svið mannlifsins en efnahags- og skólamál, sem þarf að líta eftir og stýra með forystu frá þeim, sem eru falin völd og áhrif. í þjóðfélaginu gerast æ há- værari kröfurnar um að allt sé leyfilegt, sem mönnum dettur í hug að gera. Slíkar kröfur fela í sér hættu á ábyrgðarleysi. — Prentfreslið er eitt af því, sem nú er mjög notað til niðurrifs á siðgæðismati og fornum dyggð- um, sem þjóðin hefur haft í hávegum um aldir og aukið manngildisþroska hennar. Sjón- varp, útvarp og dagblöð og hvers konar prentað efni í bók- um, tímaritum og vikublöðum, getur haft afdrifarík eftirköst, bæði til góðs og ills. Lítil eða engin afskipti eru höfð af vinnu- brögðum þeirra fjölmiðla eða útgáfufyrirtækjum blaða og bóka. Skemmtanalíf er líka látið af- skiptalaust að mestu. Aðeins má lögreglan líta eftir því að forða mönnum frá líkamsmeiðingum og öðrum slysum, sem þá tekst ekki nærri alltaf. Sukk og svall fær að eiga sér stað, allt þar til ofbeldi er beitt. Uppeldi í heimahúsum og í skólum er einn þáttur og annar þáttur er skemmtanalífið, sem líka getur ráðið miklu um fram- tíð hverrar manneskjú. Svall- kennt og ruddalegt skemmtana- líf er líklegt til að spilla mörgu góðu mannsefni af báðum kynj- um og lestur sóðalegra skrifa og sýningar siðspillandi mynda í sjónvarpi og í kvikmyndahús- um, er álíka hættulegt ung- mennum og eitraður matur. Ég þykist hafa tekið eftir því, að lífsgleði er ekki í vexti hjá fólki, þrátt fyrir aukna velmeg- un, heldur hið gagnstæða. Þegar ég var á yngri árum, var al- gengt að fólk söng við störf sín. Sjálfsagt þætti sönglærðu fólki sá söngur ekki alltaf eftir rétt- um nótum, en hann er samt til gleði. Ég man eftir því, að oft var sungið í litla lúgarnum í fiskibátunum þegar ég var til sjós og margir sungu við stýrið á siglingu. Margar húsmæður sungu eða rauluðu við vinnu sína. Nú heyrir maður aldrei neitt slíkt. Það er eins og vinnu- gleðin hafi beðið hnekki. Þó er kannski alvarlegast hvað fjölskyldu- og heimilislíf virðist nú eiga í vök að verjast. Virðingarleysi fyrir störfum húsmæðranna hefur gengið eins og fellibylur yfir land okk- ar. í starfsheitinu felst ein hin göfugasta merking, sem í nokkru starfsheiti getur falist og mörg voru þau heimilin og eru vonandi enn, þrátt fyrir allt, sem eiga góðar og göfugar húsmæður, sem elska hlutverk sitt og byggja upp fvrir sig og fjölskyldu sína heimili, sem eru eins og óvinnandi borg. Heimilin eru hornsteinar þjóðfélagsins. Ef þessir horn- steinar molna eða bresta, hvað á þá að koma í staðinn og hver á að taka að sér uppeldi æsk- unnar. Hjónaskilnaðarfaraldur síðustu ára er ískyggilegt fyrir- bæri, sem ekki spáir góðu. Kröfur fólksins um stærri og stærri hús, vaxa og um dýrari og dýrari húsbúnað. En á sama tíma fréttist daglega af fólki í milljónatali, sem býr í hreysum, sem við hér myndum ekki bjóða hundum okkar að liggja. Þar mega mæðurnar búa með börn sín á moldargólfum, húsgagna- lausar að öllu leyti, í mesta lagi pjáturdós fyrir matarílát. Engin eru þægindin. Þessum konum myndi þykja gömlu hlóðaeld- húsin á íslandi stórkostlegar framfarir. Við sjáum stundum myndir í sjónvarpinu af þessu fólki. Það eru í mesta lagi 5—6 tíma flug til að komast í snert- ingu við þetta vesalings fólk, sem er hvorki læst né skrifandi og hefur varla vatn til að þvo sér, hvað þá önnur þægindi. Hvernig er hægt að krefjast sífellt meira og meira af þjóð- félagi sínu sér til handa, ofan á þá velferð, sem hér er búið við, þegar maður veit af fólki, sem býr við slíka neyð og ég hef hér drepið á. Ég er þeirrar skoðunar, að stjórnmálaflokkarnir á íslandi þurfi, og það fljótt, að koma sér saman um leiðir til að flytja eitt- hvað af orku sinni og vitsmun- um yfir á nýtt baráttusvið. — Þarna ætti Framsóknarflokkur- inn að hafa forystu. Fyrsta verkefnið væri að finna heimilunum í landinu ein- hvers konar stuðning og vernd, svo þau geti orðið sterkur gróð- urreitur fyrir fjölskylduna. Ég held að fyrsta athöfnin í því starfi yrði sú að kenna fólki, með rólegum leiðbeiningum, að nota fjármuni skynsamlega. Oft verður lítið úr miklum tekjum vegna þess, að margir halda að hægt sé að kaupa fyrir pen- inga það sem veiti sanna ham- ingju, en vitað er að það er í mörgum tilvikum ómögulekt. — Mestu ánægju og varanlegustu, r Alyktun um kjaramál Bæjarstjórn Húsavíkur lýsir áhyggjum, að ekki skuli enn hafa náðst samningar í yfir- standandi kjaradeilu. Bæjarstjórnin lýsir stuðningi við boðaða láglaunastefnu ASÍ og telur kröfurnar um verulega hækkun á lægstu launum og verðtryggingu, sanngjarnar og eðlilegar, enda slái þeir sem hærri laun hafa verulega af kröfum sínum. Bæjarstjómin skorar á sam- tök launþega, atvinnurekendur og ríkisstjórn að leggjast á eitt til að finna lausn á yfirstand- andi kjaradeilu, á framangreind- um grundvelli, án frekari tafar og áður en til allsherjarverk- falls kemur. (Fréttatilkynning) veitir einmitt það, sem fólk ger- ir sjálft af eigin hugviti og með eigin höndum. Barna- og unglingaskólamir eru auðvitað nauðsynlegar stofnanir. En helst er ég á því, að búið sé að taka of mikið frá foreldrunum og heimilunum með því að ætla þessum skólum alla kennsluna. Yrði ekki heim- ilið og fjölskyldan sterkari ein- ing, ef börnin þyrftu meira að sækja til þeirra af fræðslunni, og yrðu ekki flestir foreldrar hamingjusamari, ef þau verðu meiri tíma en nú er, til þess að fræða bömin sín? Gæti ekki einnig skeð, að mörgum afanum og margri ömmunni liði betur á ævikvöld- inu, ef þau fengju meira en nú er að umgangast og fræða börn og dvelja í návist æskunnar? Góðir áheyrendur! Ég er auð- vitað kominn út í þá sálma, sem ég er lítt eða ekki fær að tala um. En ég er viss um, að eigi þjóðinni að líða vel í landinu, þarf hún að styrkja lífsgrund- völl sinn með nýjum hugsjón- um og lífsviðhorfum, sem felst í fleiru en því að búa í stórum og dýrum húsum, eiga fín hús- gögn, eiga dýra bíla eða sækja dýrar skemmtanir. . . . í niðurlagi ræðunnar sagði Ágúst Þorvaldsson: . . . Þeir sem stofnuðu Fram- sóknarflokkinn, sögðu, að í nafni flokksins fælist tákn um samhyggð við stefnu yngri kyn- slóðarinnar og sjálfstæðishug- sjónina. Hvort tveggja þetta þýðir, að hér eigi að lifa frjálsir menn er sífellt auðgist að mann- gildi. Þeir vildu láta fagurt mannlíf vaxa við lindir mennta, auðs og lista. En rótin, sem slíkt mannlíf verður að nærast af, er trú á guð og föðurlandið, ræktarsemi við sögulegar og þjóðlegar erfðir frá fyrri kyn- slóðum, tryggð og hollusta við heimili, fjölskyldu, náin bönd barna og foreldra. Varast ber að slíta þau bönd, sem tengdu kyn- slóðirnar saman í námi, starfi, leik, gleði, baráttu, öld af öld. Karl og kona, foreldrar og börn, ungir og gamlir eiga að haldast sem mest í hendur á vegferð sinni um ævibrautina. Sú var hugsjón þeirra, sem stofnuðu Framsóknarflokkinn fyrir 60 árum. Takmarkið er hið sama. Megi sem flestir taka sér í hendur vopn til baráttu fyrir því, að hér þróist fagurt mann- líf. Nú eru allir farfuglar komnir, en óðinshaninn kom í síðustu viku og rak lestina, eins og hann gerir vanalega. Og varp þeirra er þegar hafið og er það dreift um allar jarðir að heita má. Stórir fuglahópar sjást nú ekki lengur þar sem hreiðurgerð stendur yfir og fuglarnir hafa að mestu valið sér maka, með öllu tilheyrandi annríki og þar með helga margir þeirra sér land umhverfis hreiðrin og verja það öðrum fuglum eftir megni. Gagnstætt því eru þó t. d. bæði æðarvarp og kríuvarp og varp bjargfugla. Fuglar hér á landi, og þó einkum farfuglarnir hafa auðg- að sögur, söng og ljóð þjóðar- innar, fyllt þær vængjataki, og sjálft er fuglaríkið dýrðlegur heimur til skoðunar, eða til þess eins að njóta. En sá fuglinn, sem lengsta leið á að baki og er hingað kom- Klúbbarnir Öruggur akstur eru 33 að tölu og mynda landssam- band. Síðustu daga aprílmán- aðar var fulltrúafundur sam- takanna haldinn í Reykjavík og hófst með ávarpi Ólafs Jóhann- essonar, dómsmálaráðherra. Fulltrúar nálega allra klúbb- anna fluttu skýrslur um starf- semi þeirra, hver á sínu félags- svæði. Veittur var „Silfurbíll“ Samvinnutrygginga og hann hlaut Óskar Ólason, yfirlög- regluþjónn umferðarmála í Reykjavík. Stefán Jasonarson, bóndi og Undanfarið hafa Dvalarheimil- inu „Hlíð” borist eftirfarandi gjafir: Sigríður Björgvinsdóttir færði heimilinu bókagjöf, 43 bindi frá db. Hrefnu Jónsdóttur, er var vistkona á heimilinu. Miðdeild dagheimilisins í Pálmholti heim- sótti heimilið og gaf mynd, sem börnin höfðu teiknað. Júlíus Davíðsson, vistmaður, gaf kr. 200.000. Þá hefur Jón Kristjáns- son, vistmaður, gefið vinnu sína við viðgerðir og band á bókum úr bókasafni heimilisins. Ónafngreindur vistmaður gaf peninga á bankabók, alls kr. inn til að verpa og ala upp nýja kynslóð, er krían, og jafn- framt er hún mestur farfugl allra fugla. Hún flýgur síð- sumars, eða á haustin, til Ástra- líu og á Suðurskautsslóðir. — Vegalengdin fram og til baka er talin um 36 þúsund kílómetr- ar og hana flýgur hún á hverju ári, þessi fislétti og skapríki fugl. Ástaleikir kríunnar eru mjög sérkennilegir og nefndur fiska- leikur eða fiskiflug. Karlfugl og kvenfugl, sem eru í ástarhug- leiðingum, hefja stundum leik- inn á þann veg, að hún velur ur sér einhverja þúfuna og sit- ur þar hin rólegasta, þótt hún annars gefi sér lítinn hvíldar- tíma, en karlfuglinn fer til sjávar og reynir að finna síli og getur það tekið tímann sinn. En þegar það loksins er fundið og fangað, flýgur hann með það í nefinu til hennar, sem á þúf- unni bíður, og gefur henni það. En stundum verður leikurinn hreppstjóri í Vorsabæ, sem verið hefur formaður landssam- takanna frá upphafi, baðst und- an endurkosningu, en hina nýju stjórn skipa: Hörður Valdimars- son, Friðjón Guðröðarson, Kristmundur J. Sigurðsson, Ingjaldur ísaksson og Sigurður Ágústsson. Samvinnutryggingar greiða allan kostnað við starfsemi klúbbanna „Öruggur akstur“. Klúbbarnir vilja vekja sér- staka athygli á því, að hádegis- umferðin hefur reynst hættu- 222.519, sem hann óskar að var- ið verði til endurbóta á hit- unarkerfi heimilisins. Páll Magnússon, vistmaður, gaf kr .150.000 til minningar um konu sína, Helgu Jónsdóttur, er lést 1969. Kristrún Konráðsdótt- ir, Glerárgötu 8, gaf kr. 25.000. Elín Friðriksdóttir, vistkona, gaf kr. 10.000 og einnig tvo arm. stóla. Árni Jakob Stefánsson gaf kr. 10.000. Á jólum gaf Kvenfélagið Framtiðin 20 stk. spil og 6 mann- töfl. O. C. Thorarensen gaf 6 kassa af ávöxtum á jólum. Frá Fegrunarfélagi Akureyrar kom meira spennandi. Þá fer karl- fuglinn til fanga og er hann hefur veitt síli í nef sér eða ánamaðk, býður hann kven- fuglinum í háloftaleik. Ef hún þiggur það, fljúga þau bæði mjög hátt og svífa þar um, enda létt um flugið, og hún reynir að ná sílinu af honum. Þetta er trúlofunarathöfn og eftir það fer hreiðurgerð í hönd og síðar amstur og aðdrættir til bús og barna, þegar eggjum hefur ver- ið ungað út. Kríurnar verja hi-eiður sín og unga af mikilli röggsemi fyrir vargfugli og öðrum þeim skepn- um, sem þær telja að hætta stafi af, þar með mannskepn- unni. Stundvisi kríunnar er við brugðið. Þótt hún hafi komið langan veg, eða alla leið frá Suðurskautslöndum, — kemur hún að jafnaði um miðjan maí hingáð til lands, og sagt er að þar skeiki naumast um dag. legust, en þó jafnan óþörfust. Benda klúbbarnir á, að stór- bæta þurfi aðstöðu á vinnustöð- um til að matast og fjölga þurfi mötuneytum. Þá snúa klúbbarnir sér til prestastéttarinnar og heita á hana til áhrifa í þá átt að auka umferðarmenninguna innan safnaða sinna. Klúbbarnir benda á nokkur atriði, er vel hafi gefist í öðrum löndum, varðandi umferðamál og skor- ar á stjórnvöld að endurskoða ökukennsluna í landinu. □ jólatré, sem sett var upp úti, nærri aðalinngangi. Lionsklúbb- urinn Huginn 6 sögubækur á jólum og sá einnig um ljósa- skreytingar utanhúss að vanda. Jón Stefánsson og Ragnheið- ur Jónsdóttir, fyrrum til heim- ilis að Norðurgötu 15, hér í bæ, nú á Dvalarheimili aldraðra, Hraunbúðum, Vestmannaeyj- um, gáfu kr. 200.000 til minn- ingar um foreldra þeirra beggja. Páll Friðfinnsson gaf kr. 25.000 lil minningar um föður sinn, Friðfinn Sigtryggsson, er var vistmaður á heimilinu. Þá bárust heimilinu kr. 5.000 frá tveim ónefndum til minningar um Guðrúnu Jóhannesdóttur, Miklubraut 66, Reykjavík. Stjórn heimilisins þakkar af alhug öllum þessum gefendum. (F r éttatilky nning). Vinabæjamót verður í Álasundi í ágúst Annað hvert ár hafa ungmenni fró vinabæjum Akureyrar á Norðurlöndum reynt með sér í íþróttum. í sumar verður vinabæjamót. ið haldið í Álasundi í Noregi í ágústmánuði. Þegar er búið að velja knattspyrnulið og æfing- ar hafnar. Fyrir dyrum stendur að velja drengi og stúlkur til keppni í frjálsum íþróttum. Þeir unglingar sem hefðu áhuga á þessu, eru beðnir að mæta til skráningar vegna fyrir- hugaðra æfinga á íþróttavell- inum kl. 6, þriðjudaginn 31. maí. Þátttökurétt hafa unglingar fæddir 1963, 1964 og 1965. (Frá frjálsíþróttaráði Akur- | eyrar). Gjafir til Dvalarheimilisins „Hlíð" Akureyri 4 • DAGUR DAGUR•5

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.