Dagur - 31.08.1977, Síða 4

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar: Ritstjóm II166, Augl. og afgreiðsla 11167
Ritstj. og ábyrgðarm.: ERLINGUR DAVÍÐSSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Bjömssonar hf.
Verðugt
svar
Blöð sjálfstæðismanna í Reykjavík
hafa enn einu sinni hafið árás á sam-
vinnufélögin í landinu, sennilega til
að breiða yfir alþjóðarathygli á mis-
heppnaðri stjóm borgarmála í
Reykjavík. Árás þessi hefur meðal
annars beinst að samanburði á vöru-
verði hjá kaupfélagi í fámennu
byggðarlagi og stórmarkaði í höfuð-
borginni. En í hinum ýmsu byggðar-
lögum hefur fólkið sjálft komið sér
upp eigin verslunarþjónustu og at-
vinnutækjum á samvinnugmndvelli,
því þar hefur einkaframtakið enga
gróðavon og því lítinn áhuga.
Um leið og íhaldsblöð höfuðborg-
arinnar belgja sig út af vandlætingu
yfir því, að kona í Búðardal, sem
keypti ódýrari vöm á stórmarkaði í
Reykjavík en sínu eigin kaupfélagi,
má. á það benda, að heildsalafrúr
höfuðborgarinnar og aðrar frúr
sækja allfast stórmarkaði Lundúna-
borgar til innkaupa, koma jafnvel til
Akureyrar til að versla og þykir gott.
Mikil tíðindi gerast við Eyjafjörð
á sama tíma og auðhyggjumenn í
Reykjavík syngja texta konunnar frá
Búðardal. Á Hjalteyri blasa við aug-
um mannlausar íbúðir, vélarlausir
verksmiðjukumbaldar, . hrömandi
hafnarmannvirki og léleg atvinnu-
skilyrði 50 manns, sem þar býr. Þar
hætti Kveldúlfur atvinnurekstri sín-
um þegar arðvon þraut og Lands-
bankinn vill nú selja hinar yfirgefnu
eignir. Og nú beinast alhra augu að
samvinnusamtökunum við Eyjaf jörð
í von um aðstoð þeirra við að byggja
á rústum einstaklingsframtaksins á
Hjalteyri, bæði Reykjavíkurblöð,
ennfremur sveitarstjóm Amarnes-
hrepps og lánardrottnar. Þessir aðilar
hafa það eflaust í huga, að Kaupfélag
Eyfirðinga veiti aðstoð við atvinnu-
uppbyggingu í Hrísey, Grímsey, Dal-
vík og nú í Ólafsfirði, þar sem leitað
var stuðnings við atvinnu, fram-
kvæmdir og verslun. Með þessu hafa
andstæðingar samvinnufélaganna
gefið sjálfum sér verðugasta svarið
gegn óhróðri sínum og er það við
hæfi. Þeir ófrægja samvinnusamtök-
in í öðm orðinu og samtímis benda
þeir á úrræði samvinnumanna sem
hið eina hjálpræði, þar sem hið
frjálsa framtak hefur gengið frá.
Framtíðin ein sker úr um framtíð
Hjalteyrar, en stjórn og framkvæmda
stjóri KEA hafa þegar lýst vilja sín-
um, að staðurinn verði endurreistur,
en eðlilegast er, að sveitarfélagið, er
á sínum tíma seldi land og veitti að-
stöðu til atvinnureksturs á Hjalteyri,
eignist það á ný og hafi forgöngu um
skynsamlega nýtingu þess og að bæta
aðstöðu fólksins þar.
Brot úr ræðum
Sigurðar Kristjánssonar
og Gunnars Thoroddsen
Leggja ber nýtt mat á mikil -
vægi einstakra iðnaðargreina
Sigurður Kristjánsson forseti
Landssamb. iðnaðarmanna
gerði drög að ályktun um iðn-
aðarstefnu og iðnþróun sér-
staklega að umræðuefni í setn-
ingarræðu sinni. Hann sagði:
„Á því Iðnþingi, sem nú er
að hefja störf, verða að vanda
tekin fyrir mörg af brýnustu
hagsmnuamálum iðnaðarins,
sem ástæða væri til að fjalla
um sérstaklega, en til þess
gefst ekki tími nú. Ég vil þó
taka út úr og gera að umræðu-
efni eitt það mál, sem fyrir
þinginu liggur, en það eru
drög að ályktun um iðnaðar-
stefnu og iðnþróun. Ef _til vill
væri þó réttara að tala frem-
um stefnuna í uppbyggingu
atvinnulífsins í heild, því það
er skoðun stjórnar Landssam-
bands iðnaðarmanna, að ekki
verði svo fjallað um þróun
iðnaðar og iðnaðarstefnu, að
ekki komi þar inn í myndina
þróun annarra atvinnuvega.
Og í beinu framhaldi, að ekki
verði framkvæmd iðnaðar-
stefna, sem gerir ráð fyrir að
mismuna einstökum iðngrein-
um á grundvelli vafasamra
skilgreininga á því, hvað sé
samkeppnisiðnaður og hvað
ekki. Hér má segja að komið
sé að kjarna málsins að því er
varðar þá tillögu, sem fyrir
þessu þingi liggur ,en þar er
einmitt lögð áhersla á að
leggja beri nýtt mat á mikil-
vægi einstakra greina iðnað-
ar, þar sem tekið sé mið af
allri atvinnustarfsemi í land-
inu.“
Síðan ræddi Sigurður um
inngönguna í EFTA og samn-
ingana við EBE og taldi að
með þeim samningum hefði í
raun verið viðurkennt, að iðn-
aður ætti miklu hlutverki að
gegna á íslandi um ókomna
tíð. Síðan sagði hann:
„Ég hef sagt það áður, og
mun endurtaka það hér og svo
oft sem mér þykir þurfa, að ég
tel ógerlegt að byggja upp ís-
lenskan iðnað á grundvelli
mismununar í aðstöðumálum
á þann hátt að draga línu milli
þeirra iðngreina, sem lenda
í beinni samkeppni við EFTA
vörur og hinna sem þar
standa fyrir után. Hvort
tveggja er, að þarna er óhægt
að greina í milli, þar sem iðn-
greinarnar eru ekki afmark-
aðar og sjálfstæðar heildir,
heldur eru hver annari háðar
um viðskipti og þjónustu, en
að auki getur það varla hafa
verið ætlunin, að inngangan í
EFTA og samningar við EBE
yrðu þeim greinum einum til
gagns, sem þá lentu í beinni
samkeppni á erlendum mörk-
uðum og hér heima. Þvert á
móti vona ég að sá skilningur
minn sé réttur, að með samn-
ingum hafi verið stigið skref
til eflingar alls iðnaðar á ís-
landi, en ekki lítils hluta
hans.“
Gunnar Thoroddsen iðnaðar-
ráðherra gerði fyrst að um-
talsefni í ræð sinuni fyrirhug-
aðar breytingar á iðnlöggjöf-
inni og taldi þær helstu þessar:
1. Tekið er upp sameiginlegt
heiti, iðnaður, sem tekur
bæði til handiðnaðar og
verksmiðjuiðnaðar.
2. Nokkuð eru rýmkaðar
heimildir meistara til að
ráða óiðnlært fólk til iðn-
aðarstarfa og sama gildir
um heimild starfsmanna og
stofnana og fyrirtækja til að
annast minniháttar viðhald
á eignum þessara aðila. Eru
breytingar þessar í samræmi
við þær venjur er tíðkast í
þessum efnum í dag.
3. Þá eru skýrari ákvæði um
skilyrði er uppfylla þarf til
þess að leysa meistarabréf,
og m. a. gert ráð fyrir að
ljúka þurfi meistaraprófi í
iðninni frá meistaraskóla. Á
meðan meistaraskóli er ekki
í iðninni, á að vera unnt að
leysa meistarabréf, hafa við
komandi unnið undir stjórn
meistara í iðngreininni eða
nátengdri iðngrein, að loknu
sveinsprófi, eigi skemur en
tvö ár.
Ráðherra ræddi nokkuð um
málefni skipaiðnaðarins og
nefndi m. a., að iðnaðarráðu-
neytið hefði beitt sér fyrir því,
að verkefnum í skipaiðnaði
væri að mestu beint til inn-
lendra stöðva. Hann sagði:
„Nýjar reglur hafa nú verið
settar um lán Fiskveiðisjóðs
til skipakaupa og viðgerða. Til
nýsmíði fiskiskipa hjá inn-
lendri skipasmíðastöð lánar
Fiskveiðasjóður 75% af and-
virði og Byggðasjóður 10%.
En lánsheimildir hafa verið
þrengdar mjög til skipakaupa
erlendis.
Lán vegna viðgerða eða
breytinga verða þannig, að
Fiskveiðasjóður lánar 75%
vegna viðgerða og breytinga
innanlands, en 67% ef verkið
er framkvæmt erlendis.
Byggðasjóður hættir að veita
10% lán vegna viðgerða og
breytinga erlendis, en veitir
10%, ef verk er unnið innan-
lands.
Með þessum reglum hefur
loks fengist lagfæring á lána-
málum skipaiðnaðarins, en
áður hefur skipan þessara
mála verið innlendum stöðv-
um mjög í óhag.“
Erlingur
Daviðsson
segir
frá
Ef minnið er ekki því meira
tekið að bila, voru húnvetnsku
dalirnir taldir þannig upp í
landafræðinni: Víðidalur, Vatns
dalur, Svínadalur, Svartárdalur
og Blöndudalur, og þetta varð
maður að þylja á sama hátt og
Austfirðina, frammi fyrir ströng
um kennara og án þess að
hiksta eða stama.
Vatnsdalurinn var heimsótt-
ur fyrir skömmu. Að venju var
hann grasi vafinn og mikill
annatími bænda við heyskap-
inn í dálítið mislyndri heyskap-
artíð. Ekki er það ætlunin að
gera upp á milli dalanna mörgu
vestur þar, en frá því ég fyrst
man eftir, hefur einhver ljómi
yfir Vatnsdalnum verið í huga
mínum og þangað voru farnar
margar skemmtiferðir á þeim
tíma, sem menn kusu að sjá
landið sitt í stað þess að dvelja
á suðrænum baðströndum. En
hvað sem því líður, varð Vatns-
dalur fyrir valinu og má svo
sem segja frá því í leiðinni, að
það var Vatnsdalsá, sem í þetta
sinn réði för, því þar fékk sá
sem þetta ritar veiðileyfi einn
dag, á þriðja svæði, sem er
silungasvæði.
Auðvitað var góðvinur minn,
Guðmundur í Ási, með í ráðum
og annaðist hann ekki aðeins
útvegun veiðileyfis, heldur
einnig gistingu, því árla átti að
rísa úr rekkju og þess vegna of
langt að fara samdægurs frá
Akureyri, og missa þá kannski
morgunveiðina. Og Guðmundur
í Ási vísaði mér strax á gist-
ingu í Kvennaskólanum á
Blönduósi, sagði að þar myndi
vel um mig fara og veiðifélaga
minn, hjá henni Sigurlaugu
hótelstýru. Reyndust það orð
að sönnu.
Áður en gengið var til náða
í þeim gömlu og góðu húsa-
kynnum kvöldið fyrir veiðidag,
var ekin Neðribyggð, leiðin út
Skagann, og ókunnar slóðir
kannaðar, allt að Ytri-Laxá, og
þangað sem veiðimaður stóð
fyrir dyrum úti í skála veiði-
manna og tíundaði talda laxa í
tærri ánni og voru þeir þá enn
óveiddir. Skálinn stendur í
landi Sölvabakka og áður en
þangað var komið, var ekið í
gegn um mikið kríuvarp. Tugir
eða hundruð nýfleygra og
ófleygra kríuunga voru á veg-
inum og annað foreldranna, lík-
lega móðirin, hjá hverjum og
einum en hitt foreldrið, líklega
faðirinn, kom utan frá sjónum
með síli í nefi handa fjölskyld-
unni. Þannig er lífið, og ekki
aðeins á Skaga.
Engir hrafnar, svo sem mikið
er þó af hvarvetna við sjóinn,
voru sjáanlegir, enda hefur svo
mikil kríubyggð mörgum og
ódeigum hersveitum á að skipa
til varnar slíkum vargi.
En á einum stað sást fremur
sjaldgæfur fugl, er sat á girð-
ingarstaur við veginn. Var það
uglutegund ein, nokkuð stór-
vaxin, móleit á lit, með kringlótt
andlit og hvasst nef. Ekki veit
ég hvort hún leggur sér kríu-
unga til munns, en víst er, að
hún stundar veiðar sínar á nótt
unni og flýgur svo hljóðlaust á
sterkum vængjum sínum, að
furðulegt er. Vera má, að þessi
ugla hafi verið að hugsa um hið
sama og kríupabbarnir, að eitt-
hvað þyrfti nú til bús að leggja,
þótt uglan sæki ekki föng í sjó-
inn en leiti þeirra á landi og
helst eftir að skyggja tekur.
Örskammt frá bænum Sölva-
bakka er sem sjálfgerður flug-
völlur, svo víðáttumikill, að
að sama væri úr hvaða átt vind
urinn blési. En fleiri hugrenn-
ingar gera vart við sig þegar
ekið er yfir víðáttumikla og
gróðurlitla mela í byggð. Hvem
ig var þar umhorfs fyrir nokkr-
um áratugum eða einni öld, og
hvemig er hægast að græða
melana upp til nytja og fegurð-
ar? Grasfræ og áburður geta í
sameiningu gert kraftaverk.
Alaskalúpínan getur það einnig,
á dálítið lengri tíma.
Og svo var þá haldið í nætyr-
stað og það leyndi sér ekki, að
einhvers staðar í húsinu var
verið að baka flatbrauð. Það
kom í ljós morguninn eftir, að
svo hafði verið gert. En það er
af flatbrauði þessu að segja, að
kökurnar voru dvergvaxnar,
svo sem þær hefðu verið mót-
aðar með kaffibolla, Það er
heiðarlegu flatbrauði vanvirða,
því þær kökur eiga, samkvæmt
venjunni, að vera nokkuð stór-
ar og siðan sundur skornar að
hefðbundnum hætti í hjartalaga
fjórðu- eða áttunduparta. En
þetta var nú það eina, sem að
var fundið á þeim ágæta stað.
Á Blönduósi, höfuðstað í
Húnaþingi, er verið að grafa
sundur göturnar og búa allt
undir hitaveitu. Ekki verða
Akureyringar neitt undrandi á
þeim framkvæmdum, með til-
heyrandi graftólum, moldar-
bingjum og hávaða seint og
snemma. Blönduósbúar hafa
gnægð vatns frá Reykjum við
Reykjabraut. Þar er nú munur
á og þarf ekki einu sinni að
dæla vatninu.
í gegn um Blönduós rennur
til korglita Blanda. í þessari á
eru tveir veiðistaðir rétt við
kauptúnið og þar veiðist vel. I
samtali við ungan og sprækan
Húnvetning, sem var að koma
af veiðum frá ánni, lét hann vel
yfir og taldi ekki mikla áhættu
að kaupa veiðileyfi fyrir daginn
á 20 þúsund krónur. — En
laxinn, sem veiðist við Blöndu-
ós, er á leiðinni á hrygningar-
stöðvamar, Svartá í Svartárdal,
og verður að gjalda drjúgan toll
áður en þangað kemur.
Næsta morgun var ekið fram
í Vatnsdal og heim í Eyjólfs-
staði eftir formlegri tilskipan
Guðmundar í Ási, sem sagði
Ingvar bónda Steingr'msson
myndu leiðbeipa mér að ánni.
Ingvar bónda og Ingibjörgu
Björnsdóttur konu hans hittum
við félagar í fjósinu, þar sem
þau voru að rpjöltum. Það eru
hressileg hjón og erindin greidd
ust vel. Ég öfundaði bónda af
jörpu og einkar failega liðuðu
kjálkaskeggi sínu.
Vatnsdalsáin er fremur lygn,
tær og bakkarnir með kafgrasi
alveg fram að ánni. Þar voru
bílaslóðir, en samt skammaðist
ég mín fvrir það, að troða grasið
meira niður, þótt fyrri bílaslóð-
ir væru þræddar. Þeir eru víst
ekki mjög strásárir þar í sveit-
inni. bændurnir, að láta þetta
gott heita og segja manni bara
að gjöra svo vel að aka eftir
þessu afburða góða slægjulandi.
Bleikja og urriði úr sjó og
svo laxinn, sem við áttum þó
ekki von á, voru veiðidýr dags-
ins og áin galt sinn skatt og
veiðimenn glöddust.
Ingvar á Eyjólfsstöðum sagði
okkur, er hann heimsótti ökkur
við ána seinni hluta dags, að
nokkuð oft kæmi fyrir, að
ókunnugt ferðafólk villtist fram
Vatnsdal, á leið sinni til Reykja
víkur, vegna þess að vegir væru
ekki nægilega vel merktir á
þessum slóðum. Til dæmis um
það hefðu tvær erlendar konur
eitt sinn lent í þessari villu, en
þær héldu óhikað áfram á litl-
um leigubíl fram Vatnsdal og
upp á Grímstunguheiði. En þar
eru raunar vegir, ætlaðir jepp-
um eða fjallabílum, eða trippa-
götur, eins og hestamenn
myndu orða það. Ferð sú end-
aði með því, að konumar festu
bílinn og áttu þá sex klukku-
stunda göngu fyrir höndum,
sömu leið til baka, niður í Vatns
dal.
f för með bónda niður að ánni
var heimilisrakkinn, dökkgrár
að lit og lét lítið yfir sér. Þegar
bóndi var spurður_ hvort hann
væri góður fjárhundur, kvað
hann ekki upp neinn dóm um
það, en sagðist hins vegar hafa
misst fjárhund sinn af skosku
kyni, svo mikinn fjárhund og
góðan, að heldur hefði hann
viljað missa eina kú sína í fjósi
en hundinn. Voru það fáorð en
góð eftirmæli.
Það bar og við á ferð okkar
að loknum góðum veiðidegi í
ánni, að við tókum upp í bíl okk-
ar unga og myndarlega stúlku,
sem gangandi var á leið í Gríms
tungu. Þessi unga kona hefur
undanfarið dvalið hjá hinum
kunna bónda Lárusi í Gríms-
tungu, sem margir kannast við
og verið honum, nú gömlum
manni og sjóndöprum, mikil
stoð og stytta. Vinsamleg orð
féllu í hennar garð hjá tveim
bændum þar í dalnum. En kona
þessi er írsk og nam fyrr við
Háskóla íslands. Má segja eins
og oftar, að víða liggja leiðir
fólks.
Vatnsdalur er 25 kílómetra
langur, talinn frá Vatnsdalshól-
um að Forsæludal og allur fram
dalurinn er landnám Ingimund-
ar gamla, og menn hans skipuðu
sér um dalinn. f Vatnsdælu
segir frá því er Ingimundur
kom í Vatnsdal, að hann hafi
þá kannast við landslagið, sam-
kvæmt frásögn Finna, sem sáu
jafnlangt nefi sínu. Og við
Vatnsdalsá ðl Vigdís, kona Ingi
mundar_ meybarn, sem nefnt
var Þórdís. Þar er síðan Þór-
dísarholt og Þórdísarlækur
sunnan undir Vatnsdalshólum.
Og sunnan undir Vatnsdalshól-
um, sem sagðir voru óteljandi
eins og eyjarnar á Breiðafirði,
er nú risin upp bygging ein,
sem á sumrin er bústaður veiði
manna enskra, sem hafa Vatns-
dalsá á leigu, en á vetrum er
félagsheimili sveitarinnar. Virð-
ist þetta fara vel saman þar í
sveit, og sjógenginn fiskur á
vatnasvæði Vatnsdalsár hefur
dregið drjúgar tekjur inn í
sveitina.
Vatnsdalur er talinn góður
undir bú og þar hafa margir
efnaðir bændur búið og héraðs-
höfðingjar. í dalnum eru 25
bændur eða þar um bil og hafa
fram til þessa lifað af hefð-
bundnum búgreinum. En þegar
tankvæðing var innleidd að nýj
um sið, hættu allmargir bændur
við mjólkurframleiðsluna og
sneru sér þess í stað enn meira
að sauðfjárræktinni, þannig, að
aðeins 8 bændur framleiða þar
nú mjólk. Auk sauðfjár og naut
gripa eiga bændur allmargt
hrossa, sem þar eru fóðurlétt.
Um miðsumar er dásamlegt
að ferðast um sveitir þessa
lands, og þótt hér sé minnst á
Vatnsdalinn, af því hann er efst
í huga í ferðalok, á sérhver
sveit sína fegurð og sín sérein-
kenni. Mannlífið mótast hvar-
vetna af hinum miklu önnum
bjargræðistímans og þarf meira
til en að skygnast út um bíl-
rúður eða renna fyrir laxfiska,
til þess að kynnast lífi þess og
högum að öðru leyti. E. D.
KA fékk skell
1 upphafi skal á það bent, að
þetta er annar leikur KA hér
heima, sem ekki hefst á aug-
lýstum tíma. Báðum leikjun-
um var seinkað um eina og
hálfa klst. Þetta má ekki koma
fyrir oftar, því þá er hætt við
að fólk hætti að koma. Hauk-
arnir komu seint, en þeir
komu þess ákveðnari.
Eftir hornspyrnu á fyrstu
mínútu skalla Haukar að
marki, Þormóður bjargar að
því er virðist á línu, en dóm-
arinn, sem var vel staðsettur,
flautar. Þormóður hafði náð
til boltans innan línu. Sannar-
lega óskabyrjun fyrir Hauka.
Haukar sóttu stíft eftir hina
góðu byrjun og nokkuð var lið
ið á leik fyrri hálfleiks þegar
KA menn fóru að ná upp sókn
um. Alla baráttu vantaði í leik
KA og leit ekki út fyrir að
þeir hefðu áhuga á að vinna
þennan mikilvæga leik og þar
með halda forystu í deildinni.
Þannig unnu Haukar flest ná-
vígi og það, að KA menn dekk
uðu Haukana sást ekki. Ár-
mann sem verið hefur jafn-
bezti maður KA liðsins í sum-
ar komst tvisvar inn fyrir
vörn Haukanna í leik þessum,
en markmaður þeirra bjargaði
vel í bæði skiptin. Á tuttug-
ustu mínútu skallaði Eyjólfur
að marki eftir hornspyrnu, en
rétt framhjá. Þormóður átti
skot af löngu færi og Sigbjöm
skaut á markið úr auka-
spyrnu, en markmaður Hauk-
anna varði vel. Á tuttugustu
og níundu mínútu urðu mis-
tök í vörn KA. Markmaður
henti boltanum til varnar-
manns, sem spyrnti boltanum
til annars varnarmanns. Þetta
spil við eigið mark kostaði
nokkuð mikið. Hinir báráttu-
glöðu Haukar náðu boltanum
af þeim og skoruðu fallegt
mark. Þannig lauk fyrri hálf-
leik, Haukar tvö, KA ekkert.
Eins og oft í sumar komu
KA menn tvíefldir til leiks að
hléi loknu. Sagt er að þeirra
ágæti þjálfari Jóhannes Atla-
son lesi þeim pistilinn í hléi
og stappi í þá stálinu. Varla
var síðari hálfleikur hafinn
þegar Sigbjöm tók góðan
sprett, lék laglega á tvo varn-
armenn Haukanna og þrumu-
skot hans hafnaði í netinu án
þess að markmaður ætti mögu
leika á að ná honum. Eftir
markið sóttu KA menn stíft.
Áttu þeir meðal annars skot í
þverslá og nokkrum sinnum
bjargaði markmaður Hauk-
anna vel. Þessi vígamóður
rann þó alltof fljótt af KA
mönnum. Þeir gáfu alltof fljótt
eftir og Haukarnir fóm að ná
meiri tökum á leiknum. Þetta
var alltof mikilvægur leikur
fyrir KA til þess að gefa eftir,
en ef til vill hafa þeir átt von
á einum heppnissigrinum enn.
Haukarnir sem áttu tvo beztu
menn vallarins, þá Guðjón
Sveinsson nr. 9 og Ólaf Jó-
hannesson nr. 4, sóttu oft lag-
lega og spiluðu gegnum göt-
ótta vöm KA. Á tuttugustu og
áttundu mínútu síðari hálf-
leiks var sem vörn KA væri
frosin og því auðvelt fyrir
Haukana sem skora mark. Á
fertugustu og þriðju mínútu
var einum Haukanna brugðið
inn í vítateigi KA. Úr víta-
spyrnunni skoruðu Haukarn-
ir sitt fjórða mark. Á loka-
mínútu leiksins skoruðu Hauk
arnir sjálfsmark og lauk leikn
um því með sigri Hauka 4—2.
KA er nú í öðru sæti annar-
ar deildar og hafa mikla mögu
leika á 1. deildar sæti, en þá
verða þeir líka að gera betur
en í þessum leik. stp
Glæsilegt afrek
Á Meistaramóti Íslands setti
hin 15 ára gamla Sigríður
Kjartansdóttir íslandsmet í
200 og 400 m hlaupi, bæði í
meyjaflokki og næsta flokki
fyrir ofan, telpnaflokki, þegar
hún hljóp 200 m á 25,7 sek. og
400 m á 58,7 sek.
Nokkrum dögum síðar á
Reykjavíkurleikunum var Sig
Þórsarar
sæti í 3.
Um síðustu helgi var leikið til
úrslita í íslandsmótinu í knatt
spymu í 3. flokki og var leikið
í tveimur riðlum. í öðrum
voru lið Austra frá Eskifirði,
Vals og Þórs, — en í hinum lið
Víðis frá Garði, FH og Vík-
ings. Þegar leikjum innbyrðis
í riðlunum var lokið voru Þór
og Valur efst í sínum riðli, en
lið FH og Víkings í hinum —
og þurfti því aukaleiki um
efsta sætið í hvorum riðli.
Þeim leikjum lauk þannig, að
Þór vann Val 2:0 og Víkingur
vann FH 1:0. Úrslitaleikurinn
ríður enn á ferðinni og bætti
þá aftur metið í 400 m hlaupi
og hljóp þá á 58,3 sek., en það
er íslandsmet í eyja-, stúlkna-
og telpnaflokki.
Þessi afrek Sigríðar eru
glæsileg, en þeirra hefur
hvergi verið getið í ríkisfjöl-
miðlum eða sunnanblöðum.
r • • \
i ooru
flokki
var svo leikinn á mánudags-
kvöld og bar Víkingsliðið sig-
urorð af Þórsurum, sigraði
1:0.
Þetta var eina markið, sem
Þórsarar fengu á sig í þessari
úrslitakeppni, og árangur
þeirra í keppninni verður að
teljast mjög góður.
Þórsarar eiga einnig að leika
til úrslita í 2. flokki íslands-
mótsins í knattspyrnu, en þau
úrslit fara fram í Reykjavík
um næstu helgi. Auk Þórsara
leika í úrslitum lið frá ÍBK og
UBK. stp
Tobbi"
i landsliðið
tt
r
Akurnesingar meistarar '77
en KR og Þór féllu
íslandsmótinu í knattspyrnu,
fyrstu deild, er lokið. íslands-
meistarar 1977 urðu Akumes-
ingar. Hlutu þeir 28 stigí einu
stigi meira en Valur, sem
hlaut 27 stig. Síðasti leikur
mótsins var á milli Reykja-
víkurliðanna Vals og Víkings
og lauk honum með jafntefli
3—3. Ef Valur hefði unnið
þann leik hefði þurft aukaleik
milli þeirra og Skagamanna.
Markakóngur 1977 er hinn
efnilegi Skagamaður Pétur
Fétursson og skoraði hann alls
16 mörk.
KR og Þór féllu niður í aðra
deild. KR hefur oftast ís-
lenskra liða orðið Islands-
nieistari og aldrei áður fallið
í aðra deild. Eflaust munu
bæði þessi lið koma í fyrstu
deild að sumri liðnu.
stp
Þorbjörn Jensson handknatt-
leiksmaður sem undanfarin ár
hefur leikið með Þór, flutti í
sumar til Reykjavíkur og gekk
þá í sitt gamla félag Val. Hann
keppti með Val í íslandsmót-
inu utanhúss í handknattleik
og hefur þar staðið sig vel, því
hann hefur nú verið valinn í
landsliðshópinn í handknatt-
leik( sem keppa á í Danmörku
í vetur í heimsmeistarakeppn-
inni.
Þorbjörn er Akureyringum
að góðu kunnur fyrir getu sína
í handknattleik, og þá hefur
hann einnig undanfarin ár æft
og leikið knattspyrnu með
Þór. Er þetta ánægjulegur
áfangi fyrir Þorbjörn og óskar
blaðið honum alls góðs í keppn
unj sínum með landsliðinu og
Val. Þó verður það að teljast
merkilegt að góðir leikmenn
þurfi að vera í liðum á Reykja
víkursvæðinu til að eiga mögu
leika á leika með íslensku
landsliði. Þess er skemmst að
minnast að meðan Hörður
Hilmarsson lék með Val fyrir
tveimur árum var hann fasta-
maður í landsliðinu í knatt-
spyrnu. Síðan flutti hann til
Akureyrar og lék með KA og
þá hafði hann enga möguleika
á landsliðssæti. Síðan fór hann
aftur* til Reykjavíkur og þá
var hann strax boðaður á
æfingar hjá landsliðinu, og
hefur verið fastamaður þess
síðan.
4 : DAGUR
DAGUR•5