Dagur - 20.03.1979, Side 1

TRULOFUNAR-
HRINGAR
AFGREIDDIR
SAMDÆGURS
GULLSMIÐIR
, SIGTRYGGUR & PÉTUR
1 AKUREYRI
DAGUR
LXII. árg.
Akureyri, þriðjudagur 20. mars 1979
19. tölublað
Aldrei annar
eins afli
Konráð Sigurðsson, út-
gerðarmaður á Litla-Ár-
skógssandi, sagði blað-
inu í gær, að þar hefði ;
aldrei verið annar eins
þorskafli og nú í mars-
mánuði. Hefðu bátar .■
aldrei komið með minna
en 8 tonn. Myndi afli
þessi einsdæmi við
Eyjafjörð. Daglega hefði '
verið vitjað um netin og
fiskurinn væri því gott V
hráefni. Sjómenn á
I.itla-Árskógssandi tóku ' ■ ■■
upp net sín í fyrrakvöld,
sagði útgerðarmaðurinn
og eru þau í bátunum.
Agreiningur
virtist lítill
Ólafur Jóhannesson,
7 >
forsætisráðherra, mælti
fyrir efnahagsmála-
frumvarpi sínu í efri
deild í gær, mánudag og
var ræðu hans og síðan
umræðum útvarpað.
Frumvarp þetta flutti
hann sem þingmanns-
frumvarp þar sem ráð-
herrar Álþýðubanda-
lagsins höfðu gert
ágreining um launamál
og því varð þetta ekki
stjórnarfrumvarp, svo
sem því var ætlað. Sam-
kvæmt því sem fram
kom í umræðum, er
ágreiningur smávægi-
legur innan stjórnar-
flokkanna. Hins vegar
má segja það um Sjálf-
stæðisflokkinn, að hann
hleypti út minkum sín-
um í þessum umræðum
og veittist hart að ríkis-
stjórninni.
Vel sótt
kirkjuvika
Elleftu kirkjuviku á Ak-
ureyri lauk á sunnudag-
inn, með guðsþjónustu.
Þar predikaði séra
Kristján Róbertsson,
Fríkirkjuprestur en
sóknarprestar þjónuðu
fyrir altari.
Kirkjuvikurnar, sem
haldnar eru á Akureyri
annaðhvort ár, hafa ætíð
verið vel sóttar og svo
var það einnig að þessu
sinni. Með kirkjuvikum
er hið kirkjulega starf
breikkað og nær til mun
fleiri sóknarbarna en á
öðrum tímum. Formað-
ur undirbúningsnefndar
kirkjuvikunnar var Jón
Kristinsson.
Laugaland:
Borinn laus
Aðfaranótt mánudagsins tókst
starfsmönnum við borinn
Narfa á Laugalandi að ná upp
borstöngum og borkrónu, sem
festust í holunni fyrir mörgum
vikum. Holan er á milli tveggja
hola sem Hitaveita Akureyrar
nýtir. Þar til mælingar hafa
farið fram á holunni, sem er
1612 metra djúp, er erfitt að
segja nokkuð til um hve mikið
vatn verður hægt að fá úr hol-
unni og hvort hún tengist
vatnskerfum hinna holanna.
Þegar starfsmennirnir fóru í
jólafrí þann 13. desember voru
borstangir fastar á þremur stöð-
um í holunni, eða á botni hol-
unnar, á 1080 metrum og á 170
metra dýpi. „Við erum ákaflega
ánægðir með að þetta skuli hafa
tekist að lokum,“ sagði Gunnar
Sverrisson, hitaveitustjóri. „Það
ervatnsæðá 1583 metra dýpi sem
við vildum ná vatni úr og nú
hagar holan sér þannig að hún
gleypir um 20 sek/ltr. af skol-
vatni, en það er ekki vitað hvað
holan gefur þegar dæla fer niður í
hana. Svar við þeirri spurningu
og hve háð hún er hinum holun-
um fæst ekki strax."
Harmagráturinn
er ástæðulaus
Gunnarsstöðum 16. mars. Dag-
ný landaði núna 140-150 tonn-
um af fiski á Þórshöfn. Neta-
hátarnir hafa aflað vel. Þeir hafa
þurft að færa sig eitthvað undan
ísnum, en aflinn er góður við ís-
röndina. Þá er grásleppuveiðin
örlítið byrjuð, en ekki virðist
áhugi mikill. Það eru þá aðeins
minni bátarnir og trillurnar, sem
um hana hugsa.
Bændur innan úr sveit bjarga
lönduninni. Til þess þarf átta dug-
lega menn og þeir eru sóttir á
sveitabæina. Þótt vælt sé hér um
atvinnuleysi, er staðreyndin sú, að
oft vantar hendur til alls. Harð-
duglegustu mennirnir eru á sjón-
um, en eldri menn, og unglingar og
konur vinna í frysthúsinu. Einnig
eru bændur sóttir til uppskipunar á
vörum þegar þær koma. Þetta er í
sjálfu sér ágætt. Bændur drýgja
tekjur sínar, en erfitt er það. Lönd-
un úr Dagnýju er hin versta vinna,
og mun erfiðari en að landa kassa-
fiski.
Menn heyra harmagrát í þjóðfé-
laginu og ekki síst héðan frá Þórs-
höfn og hefur svo verið undanfarin
ár. En ég sé merki þess, að hér hefur
aldrei áður verið efnalega betra ár.
Það má m.a. marka af því, að árið
1977 greiddi sparisjóður okkar í
innlánsvexti rúmar 27 milljónir en
síðasta ár greiddi sparisjóðurinn
tæpar 70 milljónir. Þetta held ég að
bendi til þess, að efnahagurinn hafi
farið fremur batnandi og sé alls
ekki svo slakur í héraðinu yfirleitt.
Ekki greiðir sparisjóðurinn vexti
nema einhverjir eigi þar peninga.
Að vísu koma atvinnulega dauf
tímabil og þá eru erfiðleikar. En frá
hinu er sjaldnar sagt, að einnig ^
koma uppgripatímar, þegar mikið
er unnið og mikið fæst í aðra hönd.
Hér mættum við vera vel ánægð ef
tækist að halda núverandi lífskjör-
um. Ó.H.
Baksíða
Viðtal við Svan
Ágústsson, for-
stjóra Sjálfstæðis-
hússins
Slíkt gerist alltof víða að krappar kverkar á hiisþökum hindra eðlilega frantrás
þegar snjórinn bráðnar. Síðan helst vatnið I kverkinni og frýs — þá er lekinn vís
nema einhver bjargi málinu. Myndina tók áþ þegar snjór var hreinsaður af þaki
Dalvíkurkirkju.
Verðmæti reka skiptir
tuaum millióna
Fara bændur að leggja inn rekavið eins og aðrar afurðir?
„Sárafáir verslunaraðilar hafa
tekið rekavið til sölumeðferðar
og þá eingöngu unna girðinga-
staura. Flestir rekabændur hafa
selt beint til neytenda án nokk-
urra samtaka og aldrei vitað
hvað mikið magn þeir gætu selt
árlega. Nú er vitað, að stór hluti
rekaviðar er mun betra timbur
heldur en húsviður sá, sem
fluttur hefur verið til landsins
hin síðari ár, og því misráðið að
nota allan rekavið í girðinga-
staura. Einstaka bændur hafa
komið upp sögun heima og hafa
framleitt borðvið, battinga og
annað til bygginga fyrir heimilið
og jafnvel aðra, og hefur þá
verðmætasköpun rekaviðar
margfaldast.“
Nýjung í skólastarfi á Akureyri
Börnin spurð álits
í febrúar á þessu ári samþykkti
skólanefnd Akureyrar að efna til
funda í grunnskólum bæjarins,
fimm að tölu, í samráði við
skólastjóra, þar sem óskað yrði
eftir athugasemdum og fyrir-
spurnum skólaskyldra barna um
skólamál, aðbúnað nemenda og
aðstöðu til náms, félagslífs og
tómstundastarfa og önnur skyld
atriði. Gert var ráð fyrir, að
skólanefndarmenn sætu fyrir
svörum á fundunum.
Þessi ákvörðun skólanefndar var
gerð í tilefni af bréfi, sem skóla-
nefndinni hafði borist frá forsetum
bæjarstjórnar, þar sem þeir fóru
fram á, að skólanefndin skilaði
skýrslu um það, hvernig staðið
hefði verið að málefnum barna hér
á staðnum á sviði fræðslumála,
hvar helst væri úrbóta þörf og
hvernig helst mætti þar út bæta.
Þessir fundir hafa þegar farið
fram í fjórum skólunum. Fundirnir
voru vel undirbúnir af skólastjór-
um og kennurum og nemendur
báru fram mikinn fjölda eða á
þriðja hundrað um hin margvís-
legustu efni. Má úr spurningununt
lesa margs konar viðhorf nemenda
til skóla sinna. Skólanefndarmenn
og skólastjórnar, svöruðu spurn-
ingum nemenda og lýstu viðhorf-
um sínum til hinna ýmsu mála og
má vænta þess, að þessir fundir hafi
aukið skilning bæði nemenda,
skólamanna og skólanefndar-
manna.
Frásögn af þessum fundurn og
(Framhald á bls. 6).
Þannig komst Árni G. Pétursson
að orði í greinargerð, sem hann
lagði fram á Búnaðarþingi, en í
henni fjallaði Árni um hlunnindi.
Árni sagði ennfremur að ekki hefði
tekist að ná saman neinum tölum
sem mætti byggja á um árlegt
verðmæti rekaviðar, enda reki
breytilegur frá ári til árs
„Til að nefna einhverja viðmið-
un má ætla að árlega reki, sem
svarar 500 girðingastaurar á hverja
rekajörð, með bændaverði 1978 kr.
500 á staurinn, en það er að verð-
mæti unt 140 milljónir króna. Með
meiri úrvinnslu rekaviðar mætti
auka verðmæti hans stórlega.
Þjóðhagslega er sjálfsagt að gjör-
nýta rekavið til hins ýtrasta. Til
þess að svo megi vera, þarf að koma
upp sögunaraðstöðu í hverju hér-
aði, t.d. í sambandi við trésmíða-
eða byggingarverkstæði, sem víða
eru rekin á vegum kaupfélaganna.
Þá gætu bændur komið og lagt inn
rekavið eins og aðrar búsafurðir,
sbr. mjólk, kjöt og ull, og munu þá
nýta reka fullkomlega. Eins þarf að
athuga hvort grundvöllur sé fyrir
að vinna í pappa eða þilplötur
morvið, sem víða hefur safnast
saman í miklum mæli.“