Dagur - 18.11.1980, Qupperneq 5

Jón Bjarnason, frá Garðsvík
Otgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Sími auglýsinga og afgreiöslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaöamaöur: ÁSKELL ÞÖRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Samgöngumál
í dreifbýli
Á kjördæmisþingi framsóknarmanna
í Norðurlandskjördæmi eystra, sem
haldið var nýlega var samþykkt álykt-
un, þar sem skorað er á ríkisstjórn og
Alþingi að fylgja fast eftir þeirri
byggða- og uppbyggingarstefnu sem
mörkuð var við myndun vinstri stjórn-
arinnar árið 1971 og unnið hefur verið
eftir síðan. Minnir þingið á, að enn
skorti verulega á að þegnar landsins
búi við áþekk skilyrði og lífsaðstöðu á
mörgum sviðum, þó umtalsverður ár-
angur hafi náðst á síðasta áratug í
þessu efni.
f sömu ályktun er fjallað um sam-
göngumál og segir þar meðal annars:
„Kjördæmisþingið fagnar því sem
áunnist hefur í samgöngumálum
kjördæmisins á síðustu árum, en
minnir jafnframt á, að enn er margt
óunnið sem enga bið þolir. Af sér-
stökum verkefnum skai leggja áh-
erslu á að Ijúka gerð „hafísvegarins,"
vegagerð um Víkurskarð og Óiafs-
fjarðarveg um Múla og Lágheiði.
Hefja skal svo fljótt sem auðið er
framkvæmdir við Leiruveg og veg um
Öxnadal. Forgangsverkefni næstu
ára hlýtur að verða uppbygging vega-
kerfisins í kjördæminu og að setja
bundið slitlag á alla aðalvegi þess.
Flugsamgöngur gegna stöðugt
þýðingarmeira hlutverki í þjóðfélagi
hraða og þæginda, auk þess sem þær
eru veigamikill þáttur í öryggismálum
hinna dreifðu byggða. Þingið leggur
því ríka áherslu á, að jafnan sé þess
gætt, að ástand flugvallanna í kjör-
dæminu dragi ekki úr öryggi flugsins
og að öryggisbúnaður þeirra verði
látinn sitja fyrir öðrum framkvæmdum
á þessu sviði. Auk þess þarf að
byggja viðunandi húsnæði fyrir far-
' þega á þeim flugvöllum sem fjarri
liggja þéttbýliskjörnum, s.s. á Aðal-
dalsflugvelli.
í Norðurlandskjördæmi eystra eru
margir kaupstaðir og kauptún sem
byggja afkomu sína að verulegu leyti
á sjávarútvegi, auk þess sem allar
hafnirnar gegna veigamiklu hlutverki
sem vöruhafnir. Því er það eitt brýn-
asta hagsmunamál þessara byggðar-
laga að hafnarkilyrði séu bætt. Þingið
leggur áherslu á áframhaldandi fram-
kvæmdir við hafnirnar, en mikilla úr-
bóta er þörf á nær hverjum stað.“
í ályktun kjördæmisþings fram-
sóknarmanna í Norðurlandskjör-
dæmi eystra er einnig fjallað um
símamál og skorað á stjórnvöld að
Ijúka án tafar lagningu sjálfvirks síma
á þeim svæðum, sem enn njóti ekki
slíkrar þjónustu. Hér sé um svo mikið
öryggismál að ræða fyrir afskekkt
byggðarlög, sem að jafnaði búi við
lélegustu samgöngurnar, að ekki
verði lengur við unað. Þingið krefst
þess að staðið verði við gefin ioforð
um jöfnun símakostnaðar milli dreif-
býlis og þéttbýlisins á höfuðborgar-
svæðinu.
Rjúpan og undrin þrjú
Ég hef nú tvívegis í röð mætt sem
fulltrúi Dýraverndunarfélags Ak-
ureyrar, á aðalfundum Sambands
dýraverndunarfélags íslands í
Reykjavík. Á fyrri fundinum var
talsvert rætt um rjúpuna og friðun
hennar. Hið sama var uppi á ten-
ingnum á aðalfundi S.D.I. er hald-
inn var að Hótel Esju þann I5. maí
1979. Þá var samþykkt tillaga þar
sem skorað var á ríkisstjórnina að
alfriða rjúpuna næstu þrjú árin, ef
verða mætti til þess að stofninn
rétti við úr þeirri lægð sem hann er
nú í. Á fundum þessum varð ég
þess var, mér til stórrar furðu, að
innan vébanda dýraverndunar-
samtakanna má finna slangur
skotglaðra veiðimanna. Þessir, svo
ogaðrir byssumenn, halda því fram
að rjúpnadráp hafi engin afgerandi
áhrif á stofninn til fækkunar. Vitna
þeir ótæpt í skoðanir svokallaðra
fræðimanna á þessum sviðum, en
þeirra kenning er þessi. Einnig
fullyrða þeir að nú sé rjúpnastofn-
inn í góðu ástandi, hvað fjöldann
snertir. Þarna eru bændur, sem
mjög fara um varplönd rjúpunnar
og önnur dvalarsvæði hennar, á allt
annarri skoðun. Ég minnist þess að
á öðrum þessara funda lenti ég í
lítilsháttar stælu við einn hinna
skotglöðu manna. Gerðist ég þá svo
frakkur að nú kvaðst ég bíða þess
eins, að þeir sem héldu því fram að
rjúpum fækkaði ekkert þótt skotn-
ar væru, sönnuðu bæði mér og
öðrum það með fullum rökum, að
fugl sá er skotinn er í jólamatinn, sé
líklegur til að koma upp mörgum
ungum á næsta vori.
Annað undrið sem varð á vegi
mínum snertandi rjúpnadráp, var
spjall blaðamanns á Tímanum við
Sigurð Blöndal skógræktarstjóra
ríkisins. Birtist það í blaðinu laug-
ardaginn 11. okt. sl. og ber yfir-
skriftina „Rjúpur gerast skaðvaldar
í trjám. Skógræktarmenn mundu
einnig kjósa að hreindýrum fækk-
aði enn meir.“ Svo segir skógrækt-
arstjórinn: „Rjúpan veldur miklum
skaða í trjágróðri, einkum birki og
við höfum litlar mætur á þeim fugli
í skógræktarstöðinni á Hallorms-
stað....“ Síðan er skráð ýtarleg
lýsing á því er starfsmenn stöðvar-
innar leituðust við með ýmsum
ráðum að verja kjarrið fyrir hinum
ágenga vargi sem kúrði á sköflun-
um og tíndi í sarpinn sér til bjargar.
Þama virðist átt við sl. vetur og enn
segir skógræktarstjórinn: „Við
hvöttum menn til að skjóta hana
(rjúpuna) þarna, en það er erfitt,
því hún hélt sig mest í trjátoppun-
um og var mjög stygg í skóginum.“
Svo mörg eru þau heilögu orð við-
víkjandi þeim fugli sem aldrei fyrr
hefur verið talinn meinvaldur. En
ekki láta þau vel í eyrum okkar sem
langar að verja rjúpuna fyrir sárum
og bana af hendi haglspúandi
veiðimanna. En vel á minnst. Getur
það ekki valdið skemmdum á
trjám, að senda haglagusur upp í
topplim þeirra?
Sigurður Blöndal segist einnig
eiga í stríði við hreindýrin og kvað
hann skógræktarmenn gráta
mundu þurrum tárum, þótt þeim
fækkaði frá því sem nú er. Það er
nú önnur saga sem ekki verður
fjallað um á þessu blaði, en segja
Hjartarbaninn
(The Deer Hunter)
Bókaútgáfan Ögur á Akureyri hef-
ur gefið út bókina Hjartarbanann,
sem á frummálinu heitir The Deer
Hunter, eftir E.M. Corder í ísl-
enskri þýðingu Erlings Sigurðar-
sonar, menntaskólakennara. Ekki
alls fyrir löngu var sýnd hér á landi
samnefnd kvikmynd og hlaut hún
mikla aðskókn og yfirleitt mjög
góða dóma kvikmyndagagnrýn-
enda.
Sagan greinir frá íbúum lítils
iðnaðarbæjar í Bandaríkjunum,
afdrifum nokkurra ungra manna úr
bænum sem taka þátt í Viet-Nam
stríðinu og þeim áhrifum sem sá
hildarleikur hafði á þá. Sagan
skiptist í þrennt og fjallar fyrsti
þátturinn um bæinn og íbúa hans,
starf þeirra og tómstundir, sem fel-
ast m.a. í því að fara í veiðiferðir til
fjalla og skjóta hirti. Annar þáttur-
inn fjallar um þátttöku ungu
mannanna í styrjöldinni í Víet-
Nam og allar þær ógnir, vitfirringu
og spillingu sem þar þreifst. Þriðji
þátturinn fjallar síðan um heim-
komu þeirra sem áttu afturkvæmt
og lýsir þeim breytingum sem
styrjöldin olli á persónuleika
þeirra.
Þetta er hrikaleg og spennandi
saga og eftirfarandi spakmæli
Ernest Hemingways segja meira en
mörg orð um efni bókarinnar:
„Engar veiðar jafnast á við
mannaveiðar, og þeim sem veitt
hafa vopnaða menn um langa hríð
og notið þess, þykir þaðan í frá allt
annað lítils vert.“
Bókin er 158 blaðsíður, offset-
prentuð í Prentsmiðju Björns Jóns-
sonar h.f. á Akureyri, bundin hjá
Bókbandsstofunni Arnarbergi í
Reykjavík.
má og sýnilegt er, að þarna er mörg
búmannsraunin.
Drepum, drepum, lætur Matt-
hías Skugga-Svein hrópa. Bágt er
til þess að hyggja, að til skuli vera
menntaðir menn í háum stöðum,
sem taka sér ekki ósvipuð orð í
munn, er þeim verður hugsað til
fugla og dýra í hinu fábreytilega
lífríki okkar kalda lands.
Fyrr á árum létu skógræktar-
menn öll járn standa á sauðkind-
inni og kenndu henni eyðingu
skóganna. Sem betur fer átti sú
góða skepna formælendur nógu
marga til þess, að ekki var hrapað
að fækkun hennar, þótt fast væri á
sótt. Veit ég ekki annað en að nú
séu þessar raddir þagnaðar. En nú
er það rjúpan. Kannski tekst öðru-
vísi til með hana, svo þunnskipaður
sem lífvörður hennar virðist vera á
hinum hærri stöðum. Sé barátta
hafin, er hugsanlegt að skógrækt-
armönnum þeim sem eru á mála
hjá ríkinu, takist að sannfæra
stjórnarvöld um að það sé rjúp-
unnar sök, hve grátlega gengur
seint að sanna þjóðinni það, að hér
verði ræktaðir upp stórviðarskógar,
utan þá kannski í hinni sérstæðu
veðurblíðu að Hallormsstað.
Ég hef alltaf álitið að hverskyns
ræktunarstörf orkuðu mýkjandi á
mannshugann. Þess vegna sýnist
það tæpast einleikið, að skógrækt-
arstjórinn skuli hvetja menn til
rjúpnadráps, þegar þessi elskulegi
fugl leitar í skjól skógarins í jarð-
bönnum. Líklega hefði maðurinn
haft gott af því að dvelja nokkra
daga 1 Hrísey.
Og svo gerðist þriðja undrið
laugardaginn þann 1. nóvember sl.
Þá var að venju útvarpað þættinum
„í vikulokin." Á meðal þeirra er
þar komu fram, voru séra Bolli
Gústafsson í Laufási og Finnur
Torfi Hjörleifsson, sem ég

bókamarkaði
Borgfirzk blanda
Nýlega er komin út hjá Hörpuút-
gáfunni á Akranesi 4. bókin af
Borgfirzkri blöndu. I þessari bók,
eins og hinum fyrri, er að finna
blöndu af borgfirzkum þjóðlífs-
þáttum, persónuþáttum, gaman-
málum og gamanvísum, frásagnir
af slysförum, draumum og dul-
rænum atburðum. í bókinni er t.d.
þáttur urn Odd Sveinsson hinn
landsþekkta fréttaritara Morgun-
blaðsins og sagt frá afar sérstæðum
og litríkum æviferli hans. Mun þar
margt koma á óvart. Einnig eru birt
nokkur sýnishorn af fréttum hans.
Þá eru í bókinni 31 teikning af
sveitabæjum sunnan Skarðsheiðar
og er þar með lokið birtingu á hin-
t
Hanna Gerður
Haraldsdóttir
Fædd 16. maí 1949 -
Dáin 8. nóvember 1980
Hún Hanna vinkona mín og
frænka er dáin, svona alveg í
blóma lífsins, horfin. Því getum
við varla trúað, en vonum að
henni farnist vel þar sem hún er
nú.
Við kynntumst þegar hún var
fjögurra ára, þá flutti ég í Helga-
magrastrætið og hún átti heima í
Hamarsstígnum, svo margs er að
minnast. Ung missti hún föður
sinn og varð Ragnheiður móðir
hennar að ala systkinin upp ein
með útivinnu eftir það. Fjögur
voru þau systkinin, Valgarður
elstur, svo Hanna Gerður, Ingi-
björg og Ragnheiður yngst.
Alltaf var glatt hjá okkur í
leikjum og skólastarfi og nóg við
að vera. Fyrst voru barnaleikir,
svo komu unglingsárin. Þannig
fylgdumst við að nær óskiljan-
legar þar til hún giftist Gunnari
Frímannssyni rafvirkja. Eftir það
hittumst við sjaldnar, en þá rifj-
uðum við upp gamlar minningar
og bernskubrek.
Hanna og Gunnar eignuðust
tvö börn, Valgerði Maríu 1969 og
Davíð Rúnar 1971, sem sjá nú á
bak góðri móður sem alltaf var
tilbúin að aðstoða þau og hugga.
Hún var- iðin, dugleg og bjó fjöl-
skyldu sinni fallegt heimili í
Skarðshlíð 22, þar sem snyrti-
mennskan og reglusemin sátu í
fyrirrúmi. Hún var glaðvær,
trygglynd og traust og alltaf gott
að leita til hennar.
Fráfall hennar er mikil sorg
fyrir alla hennar vandamenn, vini
og alla er til hennar þekktu. Ég
þakka Hönnu af heilum huga
vináttu hennar og votta Gunnari
og börnunum þeirra, Ragnheiði
móður hennar, systkinum og
tengdaforeldrum mína innileg-
ustu samúð.
Hvíl í friði, elsku vinkona.
Alda Traustadóttir.
t
Minning
Hólmfríður
Guðbrandsdóttir
f. 9.-6. 1888. d. 18.-9. 1980
Nú ertu horfin elsku amma mín,
aldrei framar strýkur höndin þín,
Ijúft og blítt um dótturdóttur kinn,
dapur að vonum er hugur minn.
Blessunar guðs ég bið þér farðu vel,
blómhliðar fagrar opnast bak við hel,
þar áttu góða dvöl við drottins náð,
dýrð friður kœrleiks ertu núna háð.
Sendi ég kveðju mina i himins höll,
hjartkœrar þakkir engin hávær köll,
dapur er hugur dauðinn engan spyr,
dagur er liðinn stendur ekki kyrr.
Enn vil ég þakka gleymt þér aldrei get,
Guði sé lof þín urðu dásöm fet, L
kœrleik og blíðu deildir sérhvert sinn,
sólhlýr og fagur reyndist hugur þinn.
Kveðja, Lóa.
4.DAGUR
Jón Bjamason.
ómenntaður karl „fyrir norðan"
veit ekki á önnur deili en þau, að
hann ku vera forstöðumaður í
samtökum skotveiðimanna í höf-
uðborginni. Mun maður sá hafa
verið kallaður í þáttinn til skrafs við
séra Bolla, sem nýlega hafði bann-
að rjúpnadráp í landi Laufáss. Var
mönnum þessum veittur allrúmur
tími í þættinum, svo sem sjálfsagt
var og réttmætt.
Aðspurður kvaðst séra Bolli hafa
verið orðinn leiður á því að svara
áköllum rjúpnamanna um skot-
leyfi í landinu. Þess utan hafði
hann kynnst rjúpunni allnáið er
hann var þjónandi prestur í Hrísey,
en þar býr gott fólk sem aldrei
styggir þennan prúða og meinlausa
fugl og því vappar hann óttalaus
um stræti og húsagarða og oft bar
svo við að hinir vængjuðu vinir sátu
á tröppum prestsetursins. Kvaðst
klerkur ekki vilja stuðla að drápi
rjúpunnar. Hinsvegar benti hann
skotmönnum á að nær væri þeim
að beina vopnum sínum að varg-
fugli og nefndi til veiðibjölluna,
sem er hinn ægilegasti vágestur í
varplöndum og drepur unga unn-
vörpum.
Flestum mun auðvelt að skilja
viðhorf séra Bolla. en kannski hef-
ur það vafist fyrir fleirum en mér,
hvað Finnur Torfi var að fara.
Hann var spurður hversu það
mætti fara saman að vera skot-
veiðimaður og á hinn bóginn í hópi
landverndarmanna, sem hefðu
hverskyns náttúruvernd á stefnu-
skrá sinni. Náði ég ekki að skynja
hversu hárri stöðu maðurinn gegnir
í þeim ágæta félagsskap. Ekki varð
Finni Torfa svara vant, fremur en
séra Bolla. Um leið og hann varaði
prestinn við því að leggja hatur á
vargfuglinn, sem ætti sinn rétt í líf-
ríkinu eins og allt annað sem þar er
að finna, kvað hann sig sem aðra
náttúruverndarmenn að sjálfsögðu
unna hinni frjálsu og óspjölluðu
náttúru landsins og vilja verja hana
fyrir hverskyns röskun. Engar for-
sendur benda til þess, að rjúpan sé
þama undanskilin, en þegar skot-
mennskuna bar á góma, gat ég ekki
annað skilið en að maðurinn þætt-
ist beina byssu sinni í átt til hennar
af einskærri ást til fuglsins. Undar-
legt viðhorf þetta. Ég mun að vísu
hafa séð þessari þvælu bregða fyrir
í skáldskap einhverjum, að veiði-
maðurinn drepi af ástarhug til
bráðarinnar og leggi hana gjarman
að vanga sér með tárum. Auðvitað
trúir þessu enginn heilbrigður
maður, enda kom það fram síðar
hjá Finni Torfa svona eins og til
afsökunar, að veiðigleðin hefði
fylgt manninum gegn um allar
aldir og væri hún því næsta eðlileg
ástríða.
Jú, þetta hefur maður nú líka
heyrt áður. En skyldi ekki drjúgur
munur á því, hvort drepið er sér og
sínum til lífsbjargar, eins og refur-
inn gerir og fslendingar urðu að
gera allt fram til okkar daga, eða
menn láta sig falla niður á plan
minksins sem lætur sér ekki nægja
að grípa eina pútu er hann smýgur
inn í hænsnahús, heldur drepur allt
sem til næst, af hinni blóðugu fýsn
sem honum er inn gefin.
Ekki verður séð að maður sem
saddur rís upp frá nægtarborði og
arkar á heiðar til rjúpnadráps, sé
kominn langt frá minknum á leið
þeirri er þroskabraut nefnist. Það er
auðvirðilegt sport að læðast að
fugli sem kúrir í snjónum eða
kroppar hnjóta með drápstæki sem
hann í sakleysi sínu, lærir aldrei að
varast.
um athyglisverðu myndum séra
Jóns M. Guðjónssonar, sem
geymdar eru í byggðasafninu í
Görðum á Akranesi.
Bragi Þórðarson bókaútgefandi
á Akranesi hefur safnað efninu í
þessar fjórar bækur og sjálfur skráð
hluta af því eftir frásögnum fólks
og samtíma heimildum.
Borgfirzk blanda hefur öðlast
sérstakan sess meðal bóka um
þjóðleg efni. Þar er blandað saman
frásöguþáttum af ýmsum alburð-
um, fróðleik, gamanmálum og sagt
frá sérkennilegu fólki. Enda þótt
efnið sé bundið við Borgarfjörðinn
og tengt Borgfirðingum á það engu
að síður erindi til annarra lands-
manna, sem kunna að meta þjóð-
legt lestrarefni.
Borgfirzk blanda 4 er 246 bls. í
stóru broti. Fjöldi mynda er í bók-
inni. Prentverk Akraness h.f. hefur
annast setningu, prentun og bók-
band. Káputeikning er eftir Ragnar
Lár.
Þegar neyðin er
stærst
Ný bók eftir Asbjorn 0kxen-
dal
Hörpuútgáfan á Akranesi sendur
nú frá sér nýja bók eftir norska rit-
höfundinn Asbjarn 0kxendai.
Þetta er sönn frásögn af flótta fanga
úr þrælabúðum nazista I Noregi.
0kxendal hefur skrifað bókina eft-
ir segulbandsupptökum á frásögn
fanganna sjálfra, sem lifðu af
fangavistina og hinn ævintýralega
flótta. Sjö af þeim persónum sem
upplifðu atburðina hafa lesið yfir
handritið og ætti það að tryggja
rétta frásögn.
Bókin komst strax í röð sölu-
hæstu bóka, þegar hún kom út í
Noregi. Ummæli norskra blaða
voru öll á einn veg: „Hrikaleg, sönn
lýsing á flótta úr þrælabúðum naz-
ista í Noregi."
Aftenposten.
„Stórkostleg frásögn um Norð-
menn sem hættu lífi sínu og fjöl-
skyldna sinna við björgun fanga úr
þrælabúðum nazista í Noregi og
flótta fanganna til Svíþjóðar.“
S. Evenson í Rdio.
„Þegar neyðin er stærst" er bók í
algjörum sérflokki. Aðeins ein bók
um hliðstætt efni er sambærileg og
það er bókin um Jan Baalsrud (sem
út kom á íslensku undir nafninu
„Eftirlýstur af Gestapo.“)
Arbeiderbladet.
Þegar neyðin er stærst er 194 bls.
Auk þess eru í bókinni nokkrar
myndir af fólki og stöðum þar sem
atburðir sögunnar gerðust. Skúli
Jensson þýddi. Bókin er prentuð og
bundin í Prentverki Akraness h.f.
Káputeikningu gerði Teiknistofan
‘Stíll, Akureyri, Ragnar Lár.
Þrautgóðir á rauna-
stund
eftir Steinar J. Lúðvíksson
12. bindi BjÖrgunar- og sjó-
slysasögu Islands
Ut er komið 12. bindi bókaflokks-
ins ÞRAUTGÓÐIR Á RAUNA-
STUND eftir Steinar J. Lúðvíks-
son. Útgefandi er Hraundrangi,
Öm og Örlygur h.f. Þetta bindi
hefur að geyma sögu bjargana og
sjóslysa á árunum 1903-1906 að
báðum árum meðtöldum, en á
þessum árum urðu margir stórat-
burðir á þessu sviði, sem greint er
ítarlega frá í bókinni. Má þar nefna
sem dæmi frásögn um mannskaða-
veðrið mikla í apríl árið 1906, er
kútter Ingvar fórst við Viðey með
allri áhöfn.
Metaregn
Það var sannkallað meta-
regn á kraftlyftingamót-
inu. Kári Elísson tvíbœtti
Islandsmetið í bekkpressu,
og bœtti einnig tslands-
metið í samanlögðu.
Þá fuku einnig ellefu
Akureyrarmet, þannig að
greinilegt er að lyftinga-
menn eru sterkir um þess-
ar mundir.
Var það
jógúrtinu
að
þakka?
Mjólkursamlag KEA er að hefja
framleiðslu á nýjum tegundum af
jógúrt, og sendu þeir mótinu sýn-
ishom af framleiðslu sinni. Lyft-
ingamennirnir gæddu sér á jógúrt-
inu fyrir keppnina og meðan á
henni stóð, og eftir þeim árangri
sem náðist á mótinu virðist vera
óhætt að mæia með framleiðsl-
unni. Á myndinni sést Vtkingur
Traustason gæða sér á jógúrtinu.
Mynd: Ó.Á.
Kári Elísson
stigahæstur
Sigurvegarinn Kári Elísson.
67.5 kg flokkur
1. Kári Elísson, KA, 2I2,5 — 140,0 — 220,0 = 572,5 kg
2. Halldór Eyþórsson, KR, 157,5 — 70,0— 170,0 = 392,5 kg
75 kg flokkur.
1. Sigurður Gestsson, Þór, 180,0— 105,0 — 220,0 = 505 kg
2. Sigurður Pálsson, Þór, 160,0 — 82,5 — 190,0 = 432,5 kg
82.5 kg flokkur
1. Flosi Jónsson, KA, 200,0 — 115,0 — 225,0 = 550,0 kg
2. Jóhannes Jóhannesson, Þór, 145,0 — 80,0— 185,0 = 410,0kg
90 kg flokkur
1. Sverrir Hjaltason, KR, 255,0— 155,0 — 270,0 = 680,0 kg
100 kg flokkur
I. Jóhannes Hjálmarsson, Þór, 200,0— 110,0—240,0 = 550,0 kg
110 kg flokkur
1. Halldór Jóhannesson, Þór, 255,0— 145,0 — 270,0 = 670,0 kg
125 kg flokkur
1. Vikingur Traustason, Þór, 312,0— 160,0 — 305,0 = 777,5 kg
Norðurlandamcistarinn Jón Páll
Sigmarsson er að undirbúa Jóhann-
es Hjálmarsson fyrir eina lyftuna.
Mynd: Ó.Á.
Á laugardaginn var haldið í
íþróttahúsinu í Glerárhverfi
Grétarsmótið í kraftlyfting-
um.
Keppendur voru ellefu frá
Akureyrarfélögunum Þór og
KA og frá KR í Reykjavík.
Þetta var mjög sterkt mót og
margir af bestu kraftlyftinga-
mönnum landsins meðal þátt-
Annars urðu úrslit þessi:
takenda. Keppt var um veglega
farandstyttu, sem gefin var á
sínum tíma af foreldrum Grét-
ars.
Það var Kári Elísson úr KA
sem fékk flest stig á mótinu eða
415 alls. Hann vann því styttuna
til varðveislu næsta ár. Annar í
stigakeppninni var Víkingur
Traustason, Þór, en hann fékk
405 stig.
DAGUR.5