Dagur - 20.01.1983, Blaðsíða 5

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
RITSTJÓRNARSlMAR: 24166 OG 24167
SlMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON
OG ÞORKELL BJÖRNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Því fyrr sem kosið er
því betra...
Sjaldan eða aldrei hafa orðið meiri framfarir í
íslensku þjóðfélagi en undangenginn áratug.
Segja má að gjörbylting hafi orðið á öllum lífs-
háttum almennings. Lýsandi dæmi um þetta
eru utanlandsferðir, sem áður voru dýr mun-
aður örfárra, en þykja nú sjálfsögð almenn-
ingseign. Bifreiðaeign landsmanna segir einn-
ig sína sögu, svo og hvers konar innflutningur
annar, sem áður þótti „lúxus" en hefur þróast
upp í það að þykja sjálfsagður. íbúðaeign segir
einnig sína sögu og þá ekki síst sú staðreynd
að yfir 20 þúsund manna byggð skuli hafa risið
í Reykjavík án þess að íbúunum fjölgaði svo
nokkru næmi. Líklega býr engin þjóð við eins
góðan húsakost og íslendingar. Fjárfestingar
atvinnuveganna hafa verið miklar og má þar
helst til nefna hin glæsilegu atvinnutæki sem
skuttogarar landsmanna eru.
Nú eru blikur á lofti og eins líklegt að nokk-
urt hlé geti orðið á þessari öru framfaraþróun.
Liggja til þess margar ástæður. Verðbólgan á
þar stóran þátt í, aflabrestur og erfiðleikar í
sölu framleiðsluafurða á erlendum mörkuðum
þegar kreppir að í heiminum. Allt þetta þekkir
fólk af mikilli umræðu upp á síðkastið. Hins
vegar verður vart hjá því komist að líta lítillega
í eigin barm og þá kemur óhjákvæmilega í ljós
að það þarf sterk bein til að þola góða daga og
einmitt á því sviði hefur orðið nokkur mis-
brestur. Við höfum ekki alltaf varið ágóðanum
af undanförnum velferðarárum á þann veg
sem best hefði verið kosið til að tryggja áfram-
haldandi velsæld. Við höfum jafnvel brugðist
við erfiðleikunum með enn meiri eyðslu um-
fram efni en hingað til hefur þó viðgengist.
íslendingar hafa nú um nokkurt skeið lifað
um efni fram og nauðsynlegt hlýtur að vera að
draga saman seglin um stund, huga að áttum
og lagfæra stefnuna. Því fyrr sem þetta er gert
því betra. Þó núverandi ríkisstjórn hafi komið
ýmsum góðum hlutum í verk er nú svo komið
að vart er við því að búast að hún verði til stór-
ræðanna það sem hún á eftir ólifað. Best væri
ef samkomulag næðist um það að efna til
kosninga sem fyrst og ekki síðar en í apríl, eins
og raunar hefur verið stefnt að. Ástæðulaust
er að taka tillit til þess að nýstofnað Bandalag
jafnaðarmanna þarf frest til að kynna sig og
undirbúa kosningaslaginn, en afstaða þing-
manns bandalagsins til mála sem ríkisstjórnin
vinnur nú að getur vart byggst á öðrum sjón-
armiðum. Svipað má segja um meintan
kaupsamning Eggerts Haukdals og Gunnars
Thoroddsens um fjarveru þess fyrrnefnda af
þingi gegn endurkjöri sem formaður stjórnar
Framkvæmdastofnunar ríkisins. Sérhags-
munasjónarmið af ofangreindu tagi eiga ekki
að ráða neinu um framvindu mála.
SKTRYGGUR SÍMONARSON:
í Degi 21.12.1982. birtist mynd-
skreytt grein er ber nafnið:
Vegmál, gagnrýni og blaða-
mennska, undirrituð af Guð-
mundi Svavarssyni, umdæm-
isverkfræðingi.
Mér skilst að þessi ritsmíð eigi
að vera svar við grein minni: Að
„pissa upp í vindinn“, sem Dagur
birti viku fyrr. Pví miður hlýt ég
að gera smávegis athugasemdir
við grein G.Sv. Upphaf hennar er
þannig: „Þriðjudaginn 14. des-
ember 1982 skrifaði Sigtryggur
Símonarson enn eina níðgreinina
í málgagn sitt, Dag.“ Og síðar í
greininni átelur hann ritstjóra og
ábyrgðarmann Dags fyrir það að
birta „ár eftir ár“ slík skrif frá
mér. Svo vill til að þótt Dagur hafi
birt alls fimm smágreinar frá mér,
á tímabilinu 11.8.-1976-
14.12.1982, liðu nærfimm ár milli
þeirrar næstsíðustu og síðustu.
Því sé ég ekki betur en að G.Sv.
sé haldinn leiðinlegri skrök-
hneigð, og að minnsta kosti hefur
hann ekki hirt um að afla sér
þekkingar á þessu sviði.
Það er þó furðulegt, þar eð
hann í grein sinni leggur ríka
áherslu á, með réttu, að menn
skrifi af þekkingu um þau mál er
þeir ræða. En auk þess að alrangt
er að ég skrifi árlega greinar í Dag
hlýt ég að mótmæla því að um
níðskrif sé að ræða, því aldrei fyrr
hefi ég vitað að talið sé níð að
bera sannleikanum vitni og álít að
G.Sv. væri hollt að hafa í huga að
sá er vinur sem til vamms segir, en
það er gamall málsháttur. Reynd-
ar get ég frætt G.Sv. um það að
auk Dags hafa þrjú blöð, Tíminn,
Morgunblaðið og íslendingur,
birt greinarkorn frá mér, alls
fimm að tölu, ef ég man rétt. Þess-
ir fjórir fjölmiðlar hafa veitt mér
ágæta fyrirgreiðslu og kann ég rit-
stjórum þessara blaða bestu
þakkir fyrir.
Þá kvartar G.Sv. yfir því að ég
hafi ekki leitað upplýsinga til
Vegagerðarinnar. Þetta er
hárrétt, og ástæðan sú að verk
vegagerðarinnar eru öllum aug-
ljós þá unnin eru, hvort heldur
unnin til bóta, sem því betur oftar
er, eða af vanhyggju svo sem
vesalings „Hlykkur“ ber vitni um.
Ég undraðist nokkuð er ég las
grein G.Sv. að því var líkast að
grein mín hefði hleypt nokkurri
ólgu í blóð hans, ekki ólíkt því
sem kvað stundum gerast hjá
vissri skepnu þá rauðu klæði er
veifað í augsýn hennar. Þá kom
mér einnig á óvart að hann skyldi
slíta orð mín svo úr samhengi að,
þau yrðu óskiljanleg. Orðrétt seg-
ir G.Sv.: „Málflutningi hans verð-
ur best lýst með hans eigin orðum:
„Ég hefi ekki lagt kapp á að kynnaj
mér . . . þó að ég ef til vill hafi
grun um . . . þá vildi ég helst ekki
vita það.“ Hér er um all freklega
ritfölsun að ræða því að rétt eru
orð mín þannig: „Ég hefi ekki lagt
kapp á að kynna mér hvaða
„fræðingur" var hér að verki og
þó að ég, ef til vill, hafi grun um
hver hann er þá vildi ég þó helst
ekki vita það.“ Ég sé að nauðsyn-
legt er að útskýra þetta betur fyrir
G.Sv. Skýringin erþessi: Svo yfir-
þyrmandi geta mannleg afglöp
verið að jafnvel virðist sá kostur
bestur að vita ekki hver fremur
þau. Ég veit að sú aðferð G. Sv. að
slíta orð úr samhengi er svolítið
þekkt og verður sjálfsagt að telj-
ast mannleg, en stórmannleg er
hún ekki, því hún sýnir ætíð við-
brögð rökþrota manna sem óttast
að verða kaffærðir í forarvilpu
eigin ávirðinga. Skröksemi hefur
ætíð þótt leiðinlegur galli og föls-
unarhneigð, frænka hennar, engu
betri. Þar sem ég á bágt með að
trúa því að þessar leiðu nornir
hafi náð tangarhaldi á G.Sv. vil ég
skjóta hér fram þeirri hugdettu
hvort ekki geti skeð að þessi mis-
tök hans stafi frá skertri sjón, af
hvaða ástæðu sem það ætti nú að
vera, og að hann hafi raunveru-
lega aðeins séð punktalínur í
grein minni þar sem orð mín voru
þó prentuð skýru letri. Reyndar
gæti þessi hugdetta mín, ef rétt
væri, afsakað margt í gerðum og
orðum G.Sv. En þar eð alkunnugt
er að veikum mönnum er oft
ókunnugt um sjúkdóma sína, og
einnig þó að þeir viti af þeim er
þeim oft sárnauðugt að um þá sé
rætt og með tilliti til þess að G.Sv.
sé, ef til vill, í þeim hópi mun ég, í
framhaldi greinar minnar, haga
orðum mínum svo sem um heil-
brigðan og ábyrgan mann sé að
ræða - og vona að G.Sv. geðjist
vel að.
G.Sv. birtir uppdrætti af tvenn-
um vegarlínum og nefnir aðra
þeirra „Sigtryggsleið“. Þó að ég,
af heilum huga, vildi að ég hefði
átt frumkvæði að þeirri leið þá er
það Guðmundur Benediktsson,
forveri G.Sv. í starfi sem á þann
heiður en ekki ég. Því sé ég ekki
betur en að hér sé um nafnstuld að
ræða og frábið mér að hróður
minn sé hækkaður á svo fölskum
forsendum. Þá er það leiðinlegur
þvættingur hjá G.Sv. að ég sé far-
inn að siá G.Ben í öðru ljósi en
áður. Alit mitt á honum er
óbreytt, um margra ára skeið. Ég
hef ætíð metið hann sem vitmann
og eitt mesta prúðmenni er ég hefi
kynnst, en að sjálfsögðu gat það
álit mitt ekki hindrað að ég gagn-
rýndi gerðir hans í opinberu starfi
þegar ástæða var til á sama hátt og
ég hefi gagnrýnt lagningu
„Hlykks“. G.Sv. telur að óvíst sé
með snjósækni á þeim tveimur
leiðum sem um er rætt, „enda get-
ur reynslan ein skorið úr því“,
segir hann. Er það ekki ömurlegt
að G.Sv. skuli ekki vita, það sem
er alkunnugt vegfarendum Eyja-
fjarðarbrautar, að reynsla all
margra undanfarandi ára hefur
skorið glöggt úr um það mál?
Reynslan er ætíð heiðarleg,
ólygin og laus við blekkingar. Það
svíkur engan að fylgja leiðbein-
ingum hennar. Reynslan sagði
mér og öðrum, sem ekið hafa um
Eyjafjarðarbraut svo mörgum
árum skiptir, jafnvel áratugum,
að uppi á melnum festi ekki snjó
þó að ófært væri á neðri leiðinni
sem nú hefur verið endurbyggð.
Hvers vegna skyldum við bílstjór-
ar annars hafa flúið á veg G.Ben.,
hvað eftir annað þegar hlykkja-
vegurinn var ófær vegna snjó-
þyngsla? Þó var leiðin yfir melinn
aðeins rudd með jarðýtu, gróf og
óslétt. Vissulega hefði þurft að
breikka þann veg lítilsháttar og
bera ofan í hann fíngerðara efni,
en það sem melurinn gat látið í té,
auk smávegis hækkunar. Og þá
eru það teikningar nar af umrædd-
um tveimur línum sem G.Sv. birt-
ir í grein sinni og prýða hana hvað
mest. Því miður eru þær svolítið
falskar, þar eð báðar eru sýndar
þráðbeinar, sem er að vísu rétt
hvað varðar leið G.Ben., en vesa-
lings „Hlykkur“ fær ekki að njóta
fegurðarinnar af sínum sex
hlykkjum, stórum og smáum, á
sinni tiltölulega stuttu leið. Þarna
hefði loftmynd sýnt legu veglín-
anna mun greinilegar.
4 - DAGUR - 20. janúar 1983
„HLYKKUR"
Þá kemur það öllum „spánskt"
fyrir sjónir sem kunnugir eru
þessum leiðum, að sjá á uppdrætt-
inum yfir melinn gífurlega upp-
fyllingu norðan miðju hans.
Reynslan segir, alveg steinhissa,
að þetta sé frekleg fölsun því að
þarna er sannarlega ekkert Color-
ado gljúfur til. Þá er sýnd mikil
uppfylling norðan melbarðsins,
en ætlun G.Ben. að ýta melbrún-
inni niður til að lækka hana og fá
um leið efni í uppfyllinguna, sýnd
fullkomin fyririitning. Ég vil taka
skýrt fram að ég veit með vissu að
Sigtryggur Símonarson.
G.Ben. er ekki höfundur teikn-
ingarinnar, sem betur fer. Aðal
viðfangsefnið var lagning nýs veg-
ar í beinu framhaldi frá melnum,
suður hjá Stíflubrú. Á þann hátt
fjarlægist Eyjafjarðarbraut Stíflu-
brúna og minnkaði slysahættu,
þveröfugt við það sem nú hefur
gerst. G.Sv. telur að leið G.Ben.
hefði orðið dýrari en „Hlykkur" og
má vel vera að hægt hefði verið að
hanna hana svo að rétt hefði
reynst. Að.sjálfsögðu er auðvelt
fyrir „fræðing" sem hefur „aflað
sér þekkingar“ að skapa sér vissar
forsendur til að reikna dæmið
útfrá og virðist þá reynslan auka-
atriði. Alltaf er vonast eftir, þegar
skipt er um forystumenn í ábyrgð-
armiklum störfum, að einn komi
öðrum meiri og ef svo reynist er
það auðvitað ágætt en stundum
snýst þetta við þannig að einn
kemur öðrum minni - en það er
afleitt og ætti vart að geta gerst
vegna stóraukinnar þekkingar og
tækni vinnuvísinda vorra tíma,
svo sem á fleiri sviðum.
G.Sv. minnist á umferðarör-
yggi sem hann telur minna á veg-
arlínu G.Ben. Hún er örfáum
metrum hærri en lína Vegagerð-
ar forsjónarinnar og fráleitt að
þar sé slysahætta meiri en á mörg-
um krókum „Hlykks“. Svo
skringilega bregður við að G.Sv.
lætur þess stuttlega getið að teng-
■ ing vegarins við Stíflubrú verði
„lagfærð" á því ári sem nú er
byrjað. Óneitanlega vaknar þá sú
spurning hvers vegna vegurinn
var færður nær brúnni en hann
áður var, síðastliðið sumar, til
þess eins að færa hann fjær á ný-
byrjuðu ári?
Er svo miklu fé varið til endur-
bóta þjóðvega að umdæmisverk-
fræðingurinn geti leyft sér leik að
eyðslu þess jafnvel til þess að
kynna sér hvort áhrifa gæti af stór-
aukinni slysahættu og til þess að
færa sama veginn til, sitt á hvað,
svo sem í atvinnubótaskyni?
Brást þekkingin - eða hvað?
Ef til vill var umhyggja G.Sv.
vegna umferðaröryggis bara í
sumarfríi á meðan að þessu var
unnið. Og hvað skyldi hafa orsak-
að það að útboðslýsing Vegagerð-
arinnar vegna „Hlykks“ stóðst
ekki fyllilega rök reynslunnar?
Ég geri ekki ráð fyrir að skrifa
meira um þetta mál nema sérstakt
tilefni gefist, enda hefi ég náð til-
gangi mínum að vekja athygli á
furðulegri „vegbótar“-fram-
kvæmd ef verða mætti til þess að
svipuð hneykslisverk endurtækju
sig ekki í náinni framtíð. En vissu-
lega mun „Hlykkur" á ókomnum
tímum gæta þess vel að þekking
og færni G.Sv., sem umdæm-
isverkfræðings gleymist ekki.
Vel mun „Hlykkjar “ vangerð myndin
vitni bera, enn um sinn,
hvort ötull pissar upp í vindinn
umdæmisverkfræðingurinn.
8. janúar 1983.
Sigtryggur Símonarson.
Nýi hreini
appelsínusafinn
Blanda
er kominn í verslanir

Mjólkursamlag S.A.H., Blönduósi.
3 mót um helgina
Það verður nóg um að vera í
Hlíðarfjalli um helgina en þá
fara þar fram þrjú skíðamót.
Þorramót í göngu verður
haldið á laugardag og hefst kl.
14. Keppt verður í öllum aldurs-
flokkum en skráning er við
Skíðastaði kl. 13.30.
Stórsvigsmót Þórs verður
framhaldið á laugardag og þá
keppt í flokkum 13-14 ára og
15—16 ára stúlkna og einnig
verður keppt í sömu aldurs-
flokkum pilta í Svigmóti KA.
Á sunnudag halda mótin
áfram. í Stórsvigsmóti Þórs
verður keppt í 13-14 og 15-16
ára flokkum pilta og í Svigmóti
KA í flokkum 13-14 ára og 15-16
ára flokkum stúlkna.
Fjölskylduskemmtun KA
Fjölskylduskemmtun sú er
KA hugðist halda á dögunum
en aflýsa varð vegna veðurs
verður haldin á laugardag í
íþróttahöllinni og hefst kl. 14.
Þar verður margt til skemmt-
unar. Fyrst á dagskrá er knatt-
spyrnukeppni yngri flokka og að
henni lokinni fimleikar. Því næst
kemur „rúsínan“ á dagskránni
en það er viðureign úrvalsliðs
gegn „Stjörnuliði Ómars Ragn-
arssonar". Auk Ómars eru í liði
hans margir landsþekktir kapp-
ar og í því sambandi má nefna
Albert Guðmundsson, alþingis-
mann, Ladda og grínistann
Magnús Ólafsson.
Þórður húsvörður, sem allir
þekkja, mætir og ræðir við
börnin, hljómsveitin Des og 7
skemmta og spilað verður
bingó. Kynnir verður Magnús
Ólafsson.
Handbolti
Á föstudagskvöldið fer fram í
íþróttahöllinni einn leikur í
fyrstu deild kvenna. Þar eigast
við Þórsstúlkur og Fram, og
hefst leikurinn kl. 21.45.
AK-mót í handbolta
Á föstudagskvöldið kl. 20.30
leika í íþróttahöllinni Þór og KA
í meistaraflokki karla. Þetta er
Akureyrarmót í handbolta og
jafnframt fyrsti alvöruleikur
þessum leik, eða kl. 21.45, leika
þessara liða í höllinni. Á eftir
í fyrstu deild kvenna Þór og
Fram.
Akureyringar eru hvattir til
að fjölmenna á þessa fyrstu leiki
í höllinni.
Þór og KA leika ekki í karla-
flokki þessa helgi, en Dalvíking-
ar fara suður og leika tvo leiki.
Sá fyrri er í Sandgerði á föstu-
dagskvöldið gegn Reyni og sá
síðari á laugardaginn í Keflavík
gegn ÍBK.
Kæra Haukanna
Það hefur varla farið framhjá
þeim er lesa íþróttafréttir blað-
anna að einhver eftirmáli ætlar
að verða á leik Þórs og Hauka i
1. deild körfuknattleiksins sem
fram fór um helgina á Akureyri,
en þar töpuðu Haukar sínum
fyrsta leik í mótinu-og þótti súrt
að vonum.
Haukarnir tilkynntu strax eftir
leikinn að þeir myndu kæra.
Ekki þó þórsara eða úrslit leiks-
ins, heldur aðaldömarann Hörð
Tuliníus. Þegar Einar Bollason
þjálfari Haukanna var spurður
að þvf eftir leikinn hvað þeir ætl-
uðu að kæra nefndi hann eftir-
farandi: Hlutdrægni Harðar,
það að hann skyldi voga sér að
dæma leik þar sem sonur hans
væri leikmaður með Þór og
kunnáttuleysi í regiunum og sví-
virðilega framkomu gagnvart
Haukum. í viðtali við DV sl.
mánudag sagði Einar stðan að
það væri skilyrðislaus krafa að
tveir Akureyrardómarar dæmdu
ekki leiki Þórs á Akureyri.
Ef við lítum fyrst á síðasta at-
riðið, þá eru þeir Hörður og
Rafn Benediktsson sem dæma
leiki Þórs á Akureyri báðir KA-
menn, og ég hef grun um að
margir Þórsarar séu ekki á þeirri
skoðun að Þór hagnist yfir höfuð
ekki á dómgæslu þeirra. Ekki
vegna þess að þeir eru KA-
menn, heldur vcgna hins að ætli
það sé ekki mannlegt hjá þeim
að gera heimaliðinu ekki of hátt
undir höfði, ómeðvitað. Þetta er
ekkert einkennilegt. Verði
breyting á þessu og sendur einn
dómari að sunnan á hvern
heimaleik Þórs, þá hlýtur að
vera eðlileg krafa þórsara er þeir
leika á útivelli t.d. við ÍS að það
dæmi ekki tveir dómarar úr
Reykjavík.
Ásökun Haukanna um hlut-
drægni Harðar er ekki svaraverð og
verður því ekki tekin til umræðu
hér. Ef við lítum hinsvegar á það
atriði að Hörður ætti ekki að
dæma leiki Þórs vegna þess að
sonur hans er í liðinu, þá er hún
furðuleg. Eða á að meina Hrafn-
keli Tuliníus að iðka körfuknatt-
leik hjá Þór vegna þess að pabbi
hans er dómari fyrir KA?
Og þá er það kunnáttuleysi
Harðar í reglum körfuknatt-
leiksins. Nú er Hörður með al-
þjóðleg réttindi sem dómari og
hefur dæmt fjölda landsleikja'
innanlands og utan. Ætli þeir séu
margir alþjóðadómaramir sem
þau réttindi hafa og kunna ekki
reglurnar?
Það getur hinsvegar hent
dómara að gera mistök og túlka
reglurnar á rangan hátt og það
henti Hörð í þessum leik, því
verður ekki neitað. En ætii mis-
tök Harðar og Rafns í leik Þórs
og Hauka hafi verið fleiri en leik-
manna liðanna? Eða jafnvel:
Ætli Einar Bollason þjálfari
Hauka hafi ekki gert sín mistök í
þessum leik eins og dómararnir?
Ég er á þeirri skoðun að kæra
Haukanna sem kom fram strax
eftir aö leiknum lauk hafi verið
sett fram í fljótfærni, ogeftir það
verður ekki aftur snúið. Nú er að
fylgjast með framhaldi málsins,
og einnig þvf hvaða afgreiðslu
mál Einars Bollasonar fær fyrir
Aganefnd KKÍ, en þangað er
hann kærður af dómurum leiks-
ins fyrir óprúðmannlega fram-
komu á meðan á leiknum stöð og
aðhonum ioknum. glt-
20. janúar 1983 - DAGUR - 5