Dagur - 06.02.1985, Page 2

2 - DAGUR - 6. febrúar 1985
„Hugmyndin er sú að
koma upp verkstœði
þar sem fólk gæti unn-
ið að sinni listgrein,
þar vœri þá undir sama
þaki unnið að grafík,
tauþrykki, fatasaumi
og leðri, svo eitthvað
sé nefnt. í tengslum við
verkstœðið yrði svo
verslun sem seldi muni
félagsmanna og einnig
kaffistofa þar sem fólk
gœti sest niður og það-
an yrði jafnvel yfirsýn
yfir verkstœðið, “ sagði
Pórey Eyþórsdóttir,
sem er aðalhvatamað-
urinn að stofnun félags
nytjalistamanna á Ak-
ureyri.
í nóvember sl. kallaði Þórey sam-
an á fund og þar var undirbún-
ingsnefnd komið á laggirnar til að
vinna að stofnun félags nytjalista-
manna á Akureyri og reyna að
finna hentugt húsnæði undir list-
iðnaðarmiðstöð þá sem ráðgert
er að koma á fót. í nefndinni eru
auk Þóreyjar, Guðmundur Ár-
mann, myndlistarmaður, Guðný
Stefánsdóttir, myndmenntakenn-
ari og Sigríður G. Valdimarsdótt-
ir, myndmennta- og textílkenn-
ari. Stofnfundur félagsins verður
auglýstur síðar og mun hann
væntanlega verða í febrúar.
„Við sendum atvinnumála-
nefnd bæjarins greinargerð um
fyrirhugaða stofnun félagsins og
þeir hafa tekið vel í þetta. Okkur
vantar hentugt húsnæði undir
svona starfsemi og mér datt Nýja
bíó í hug, það myndi henta alveg
einstaklega vel undir þessa starf-
semi, en eflaust eru fleiri hús líka
hentug. En félagsmenn verða
fleiri en þeir sem koma til með að
vinna á verkstæðinu. Við vitum
að það er fullt af fólki að vinna
ýmiss konar heimilisiðnað heima
hjá sér og það fólk viljum við
endilega fá í félagið. Þeir munir
sem fólk ynni heima hjá sér yrðu
einnig seldir í versluninni og allir
hlutir sem þar verða seldir munu
fara í gegnum gæðamat til að
tryggja að framleiðslan verði
vönduð. Það sem fólk gæti m.a.
unnið heima hjá sér eru prjóna-
vörur, fatasaumur og ýmiss kon-
ar smíðavörur."
Nytjalist og heimilis-
iðnaður á Akureyri
- Rætt við Þóreyju Eyþórsdóttur um fyrirhugaða stofnun
félags nytjalistamanna á Akureyri
- Er þetta kannski gamall
draumur sem þú ert að láta
rætast?
„Nei, ég vil ekki kalla það
draum, en hugmyndin er gömul.
Þegar ég útskrifaðist úr Handíða-
og myndlistarskólanum ætlaði ég
mér að setja upp eigið verkstæði
og selja afurðir mínar. Ég fór að
kenna og svo fyrir tilviljun fór ég
síðar að kenna þroskaheftum.
Þar sem kennslan átti mjög vel
við mig festist ég í kennslunni."
- Hvert er markmiðið með
svona félagi?
„Eins og ég sagði áðan þá
verður þetta ekkert glingur sem
verður framleitt, ekki plast með
þrykktum myndum á, heldur
vandaðir munir. Við viljum vekja
áhuga á nýsköpun nytjahluta og
endursköpun eldri þátta sem eiga
rót sína að rekja til okkar gamla
þjóðararfs. Félagar munu leggja
áherslu á að framleiða vandaða
og nytsamlega hluti sem þó svara
kröfum nýs tíma.
Félagið mun standa fyrir nám-
skeiðum, við höfum hugsað okkur
að reyna að fá fólk með sérþekk-
ingu til að halda námskeið. Einn-
ig mun félagið standa fyrir
fræðslu og reyna að veita leið-
beiningar á allan hátt.
Við höfum þá trú að þetta geti
laðað að ferðamenn. Akureyri er
vaxandi ferðamannabær og það
þarf eitthvað fleira en kirkjuna
og Lystigarðinn. Ég bjó í mörg ár
í Noregi og þegar ég kom hingað
heim og ætlaði að kaupa ein-
hverja fallega hluti sem minntu á
ísland til að senda vinum mínum
í Noregi, rak ég mig á það að úr-
valið er ákaflega lítið. Svona list-
iðnaðarmiðstöðvar eru víða er-
lendis og því ekki að koma svona
upp hérna. Það er bara að byrja
og koma þessu af stað.“
- Þurfa félagsmenn að vera
miklir listamenn, með langa
skólagöngu að baki?
„Nei, nei, nei, alls ekki. Það er
engin krafa um langa myndlistar-
menntun eða neitt slíkt. Það er til
fullt af hagleiksfólki sem getur
framleitt vandaðar vörur til sölu
en hefur ekki lært neitt og við
viljum endilega fá sem flesta í
félagið.“
- Nú senduð' þið Atvinnu-
málanefnd Akureyrar greinar-
gerð um stofnun félagsins, myndi
þetta hugsanlega skapa ný at-
vinnutækifæri í bænum?
„Ég veit ekki hvað skal segja
um það, það fólk sem kemur til
með að vinna við framleiðsluna
er auðvitað flest í vinnu, en þetta
mun hlaða utan á sig og þannig
verða óbeint atvinnuskapandi.
En það sem okkur finnst mikil-
vægast er að þetta gæfi meiri vídd
í mannlífið. Það er örvun fyrir
einstaklinginn að hafa fólkið í
kringum sig, það verður fyrir
áhrifum hvert af öðru og getur
miðlað hugmyndum hvert til
annars.“ HJS

Þórey Eyþórsdóttir, Guðný Stefánsdóttir, Sigrún G. Valdimarsdóttir og
Guðmundur Armann.
Mynd: HJS
Hver á að bæta hiyssuna?
Stefán Jakobsson hafði samband
við blaðið og sagðist honum frá á
þessa leið:
Sumarið 1983 lánaði ég Akureyr-
arbæ og Hestamannafélaginu
Létti meri sem ég átti, til afnota í
reiðskóla sem þessir aðilar hafa
staðið að á undanförnum árum.
Sjálfur var ég kennari við
skólann. Einn morguninn þegar
hrossin voru sótt í haga var merin
mín draghölt, hafði verið slegin
af öðru hrossi um nóttina og var
greinilegt að hún hafði fengið
mikið högg á bóginn. Það kemur
m.a. fram í vottorði dýralæknis.
Það var ekki um annað að ræða
en bíða og vona að merin lagað-
ist, en samt sem áður lét ég þá-
verandi formann Léttis vita, að
ég áskildi mér allan rétt til bóta.
En heltin lagaðist ekki og þegar
ár var liðið frá því að merin slas-
aðist var hún felld. Þá fór ég fram
á 40.000 kr. í bætur fyrir hana
frá Akureyrarbæ. Að lokum náð-
ist samkomulag milli mín og
framkvæmdastjóra æskulýðsráðs,
að höfðu samráði við bæjaflög-
fræðing, um að greiða mér 20.000
kr. fyrir merina.
En sagan er ekki þar með búin.
Þegar ég ætlaði að sækja bæturn-
ar fékk ég þær fréttir, að bæjar-
ráð hefði hafnað samningi okkar.
Forsendurnar voru þær, að þar
sem ég hefði verið kennari við
reiðskólann þegar atvikið átti sér
stað þá hafi ég sjálfur borið
ábyrgð á merinni. Þetta finnst
mér fráleitt, því samkvæmt þess-
ari kenningu hefði ég þá átt að
bæta hrossið, ef einhver annar
hefði átt það. Þar að auki gerðist
þetta ekki á meðan á kennslu
stóð og það er víst, að ekki
sparkaði ég sjálfur í hróssið!
Ég sætti mig því ekki við þessi
málalok, því ég hef ekki efni á að
taka einn á mig skakkaföll, sem
verða á mínum eignum vegna
starfsemi opinberra aðiia. Hins
vegar er mér ekki vel við að
sækja málið með lögfræðingum,
en vonast til að ráðamenn bæjar-
ins endurskoði sinn hug. Ég er
tilbúinn til viðræðna hvenær sem
er, sagði Stefán.
Þvf má svo bæta við, að hryssa
Stefáns var af góðum komin. í
ættarskrá hennar má sjá nöfn
eins og Þokki, Hörður og Hrafn,
sem ailir hestamenn kannast við.
Viðhorf bæjarins:
Samkvæmt upplýsingum Hreins
Pálssonar, bæjarlögmanns, var
bótakröfum Stefáns hafnað á
þeim forsendum, að félagið hafi
ákveðið hvaða hross voru notuð.
Ráðamenn þess hafi því átt að
sjá til þess að ekki væru valin við-
sjárverð hross til notkunar á
námskeiðinu. Þar að auki hafi
Stefán sjálfur verið umsjónar-
maður með hrossunum og auk
þess hafi þáverandi formanni
Léttis verið bent á, að bæjarsjóð-
ur væri ekki lengur með neinar
tryggingar í þessu sambandi.
- Þannig að ef Stefán á rétt á
bótum, þá er það allt eins félagið
sem á að greiða þær, að mati
bæjarins?
- Já, það er allt eins spurning,
en hvað hefur verið rætt milli
æskulýðsráðs og félagsins og
hvað er sannað og viðurkennt í
þessum efnum þori ég ekki að
segja til um, sagði Hreinn.