Dagur - 30.01.1986, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 30. janúar 1986
ALLT SPYR?
í fyrravor komu bæklingar í grunn- og framhalds-
skóla landsins, þar sem kynnt var ritgerðasam-
keppni á vegum Norðurlandaráðs. Bæklingar
þessir fengu misjafnar undirtektir eins og oft
verður nú með þannig pappírssnepladreifingu
og þátttaka nemenda varð heldur dræm.
Ritgerðarefnið var: „Hvernig mér finnst að
samstarfið á milli Norðurlandanna eigi að vera
nú og í framtíðinni af því að...“
Allir unglingar (á aldrinum 14-20 ára) frá
Norðurlandaþjóðunum áttu kost á að taka þátt í
þessari ritgerðasamkeppni sem haldin var í til-
efni af ári æskunnar.
Norðurlandaráð valdi tvær verðlaunaritgerðir
frá hverju landi og veitti höfundum þeirra verð-
laun, - þriggja daga ferð til Lundar í Sviþjóð.
Tilgangurinn með þessari ritgerðasamkeppni
var að fá mynd af skoðunum og hugmyndum
ungs fólks á Norðurlöndunum. Athygli vakti að
ritgerðir þeirra sem hlutu verðlaun (alls fimmtán
að tölu) áttu flestar það sameiginlegt að fjalla
um: Frið í heiminum, kjarnorkulaus Norðurlönd,
aukin samskipti milli ungs fólks á Norður-
löndunum og að halda Norðurlöndunum áfram
hreinum, án mengunar.
Valgerður María Gunnarsdóttir var annar ís-
lensku verðlaunahafanna í þessari ferð. Hún
kom því til Lundar 8. des. þar sem verðlauna-
hafarnir komu saman ásamt Norðurlandaráði.
ALLT spyr Valgerði nánar út í þessa ferð.
- Hvernig leið þér þegar þú fékkst tilkynningu
um að þú hefðir hlotið þessi verðlaun?
„Ég varð náttúrlega mjög ánægð, gat varla tal-
að nógu hratt til þess að segja öllum sem ég
þurfti frá þessu."
- Hvað var gert á meðan á dvölinni stóð?
„Þetta var eiginlega bæði skemmti- og kynn-
ingarferð.
Þegar við komum var okkur fyrst boðið á mjög
fínt hótel. Á því voru 317 herbergi, - og ég lenti
náttúrlega á herbergi nr. 317.
Fyrsta kvöldið hittust allir þátttakendurnir og
fóru á Grand Hotel, þar sem bæjarstjóri Lundar
og helstu forsvarsmenn Norðurlandaráðs tóku
á móti okkur krökkunum.
Á þessu „topp“ hóteli fengum við kvöldmat,
en sfðan voru ræðuhöld, - þar sem við áttum
m.a. að kynna okkur sjálf. Að lokum fluttu ungl-
ingar frá Lundi skemmtiatriði.
Næsti dagur hófst með opnun unglingaráð-
stefnu f Ráðhúsinu. Svo var Dómkirkjan f Lundi
skoðuð. Sfðan um kvöldið var okkur boðið í
skóla, á diskótek hjá verslunarnemum.
Lokadaginn fórum við svo aftur í sama skól-
ann og fylgdumst með kennslustund hjá versl-
unarnemunum. Það kvöld buðu þeir okkur á
mjög eftirminnilega Lúsfuhátfð hjá sér.
Einnig lá leið okkar í sænska sjónvarpið, þar
fengum við ofurlitla nasasjón af kvikmyndagerð.
Og auðvitað skeði margt fleira skemmtilegt á
þessum þremur dögurn."
- Skiptu fjölmiðlar sér eitthvað af þessum
viðburði?
„Já, til dæmis kom þetta í útvarpsfréttum hér og
ritgerðin mfn var birt f Degi ásamt smá umfjöllun."
Nokkrir krakkar úr hópnum fóru f unglingaþátt
í danska útvarpinu og svo voru Ifka einhver skrif
um okkur f sænsku blöðunum.
Loks má nefna að allan tfmann fylgdu okkur
videóupptökumenn. Það verður gerð kennslu-
mynd um þetta sem nota á í grunnskólum lands-
ins til kennslu og kynningar um norræna sam-
vinnu.“
- Hvað fannst þér athyglisverðast f ferðinni?
„Það var eiginlega athyglisverðast hvað annar
grænlenski þátttakandinn þurfti að leggja mikið
á sig til þess að komast til Lundar.
Þetta er tvftug stelpa sem býr mjög afskekkt,
hún hafði aldrei komist út fyrir heimabyggðina
og talar bara grænlensku.
Hún þurfti að leggja af stað 20. nóvember og
ferðast með mörgum og misjöfnum farartækj-
um; hundasleða, skfðum, ferju, þyrlu, smábát,
flugvél, lest, rútu og leigubfl (fótgangandi) -
áður en hún komst á leiðarenda. Svo fór hún
beint heim eftir þessa þrjá daga en bjóst ekki við
að ná þangað fyrr en 23. des.“
- Eitthvað að lokum?
„Það sem er það besta við svona ferðir er
hvað maður kynnist mörgum og vináttan sem
skapast.
Ég skrifast t.d. á við marga af krökkunum sem
tóku þátt í þessu."
Arnar Stefánsson.
Skíðaíþróttin á sér langa sögu,
að minnsta kosti hér á íslandi.
Þó að það hafi líklega ekki verið
flokkað undir íþrótt þegar fræknir
forfeður okkar urðu að ferðast
yfir holt og hæðir á tunnustöfum
- oft með ísbirni á hælunum.
Skíðaíþróttin, eins og hún er í
dag, er mjög holl íþrótt sem gam-
an er að stunda, sé góðum tök-
um náð á henni. Það er þó sorg-
legt til þess að hugsa hve pen-
ingar hafa mikið að segja í þeim
efnum sem annars staðar.
Við íslendingar viljum ekki
vera eftirbátar nágrannaþjóð-
anna á þessu sviði frekar en
öðrum, - við höfum komið okkur
upp ágætum aðbúnaði og sí-
batnandi aðstöðu.
Þó erum við ekki komin svo
langt í þróuninni að það sé jafn
dýrt að fara á skíði hér sem er-
lendis.
Skíðaævintýri almennings í
velferðarþjóðfélaginu, hefst oft á
skíðanámskeiði um fimm ára
aldur. Þá er farið í togbrautina og
sagðar sögur þegar heim kemur.
Um 7-9 ára aldurinn (ef ekki
fyrr) þarf svo að endurnýja skíða-
útbúnaðinn, og helst kaupa árs-
kort eins og Siggi bróðir á, því
þá er farið í stólalyftuna.
Síðan þegar „erfiði" aldurinn
tekur við dugir ekkert drasl
lengur. Þá verður allt að vera í
tipp topp standi; erfiðustu skíða-
brautirnar á svæðinu eru vinsæl-
ar og farið er að stunda skíði á
kvöldin (sé þess kostur). Ekki
má gleyma keppnisandanum
sem grípur oft um sig.
Á miðjum aldri hefur margt
breyst, og margir jafnaldrar misst
skíðaáhugann. - Þá þarf að
hjálpa afkomendunum út í skíða-
ævintýrið.
Þegar efri árin nálgast, fer
skíðaferðunum nú heldur að
fækka, en mesta áherslan lögð
á gönguskíðin. Minningarnar
spila þá oft stóran þátt í skíða-
mennskunni.
Auðvitað eru einhverjir sem
ekkert kannast við þetta skíða-
ævintýri - áhugamál þeirra hafa
verið önnur.
Dag einn „þegar sólin skein í
heiði, en kalt reyndist þegar út
kom“ lá leið blaðamanna Dags
upp í Hlíðarfjall. Ætlunin var
Unnur Guðmundsdóttir og Linda Gunnarsdóttir.
Kristján Þorvaldsson var á fullu
með skíðanámskeið í námunda
við togbrautina. Nemendur hans
virtust mér flestir vera á bilinu 5-
10 ára, - en þó aldurinn væri ekki
hár létu þeir kuldann ekki á sig
fá.
Við röbbuðum við Kristján um
skíðanámskeiðin o.fl.
- Hvenær byrjaðir þú skfða-
feril þinn?
„Ja, ætli það hafi ekki verið
þegar ég var svona 4-5 ára.“
- Þarf að hafa einhver sérstök
réttindi til þess að mega stunda
skfðakennslu?
„Ja, við þurfum að hafa sótt
námskeið hjá öðrum sem hafa
lært erlendis."
- Hvað kostar að fara á skíða-
námskeið í dag?
„Það kostar 870 kr. á þau
námskeið sem eru milli kl. 2-4 á
daginn. En 1.250 á þau sem eru
frá 5-7 og 7-9 síðdegis. Seinni
námskeiðin eru höfð dýrari til
þess að aðsóknin sé jafnari."
- Hvernig hefur aösóknin á
þessi námskeið verið?
„Hún hefur verið ágæt, þó ekki
eins mikil og áður, - mætti vera
meiri."
- Hvaða aldurshópar sækja
þessi námskeið helst?
„Fólk á öllum aldri, allt frá fimm
ára til sextugs."
- Að lokum, ertu ánægður
með þau námskeið sem haldin
hafa verið í vetur?
„Þau eru nú fyrst að fara í
gang núna, þetta er annar dagur-
inn sem haldið er námskeið. Við
höfum ekki byrjað fyrr vegna
veðurs."
Að lokum tókum við viðtal við
Ivar Sigmundsson, - á milli þess
sem spurt var eftir honum í
símann.
Á meðan við biðum eftir ívari
bauð hann okkur upp á ágætis
kaffi ásamt „Hófíbökum" (bakað-
ar á staðnum og skírðar í höfuðið
á bakara).
Þarna var Stefán Ásgrímsson
einnig staddur, - en hann er bú-
settur í Þýskalandi og vel kunn-
ugur skíðamáium þar um slóðir.
- Hvaða starfi gegnir þú hér
á staðnum, Ivar?
„Ég er „skálavörður", veiti
staðnum forstöðu og sé um
rekstur á öllu sem viðkemur
svæðinu."
- Hvernig hefur reksturinn
gengið í vetur?
„Vel, þó er hápunkturinn ekki
fyrr en um páska. Við byrjum
venjulega fyrir áramót, en í vetur
var það ekki hægt vegna snjó-
leysis."
- Hvernig er aðstaða hér til
skíðaiðkana?
„Þetta er langbesta skíða-
svæði á landinu frá náttúrunnar
hendi, og einnig gott miðað við
það sem gerist erlendis."
- Borgar þessi rekstur sig?
„Nei, bærinn á og rekur allt
saman. Þetta er eitt af því sem
nauðsyn er að hafa."
- Hvað kostar að fara á skíði í
dag?
„Þetta er tiltölulega dýrt sþort,
en þó ekki eins dýrt og erlendis,
við erum á eftir tímanum. Til
dæmis kostar einn dagur í lyft-
urnar fyrir fullorðinn hér 260 kr., í
Kristján Þorvaldsson, þjálfari.
Reykjavík 300 kr. en erlendis á
bilinu 500-700 kr.“
- Stundar þú skiðin eitthvað
sjálfur?
„Já, ég hef stundað skíði frá
því ég var fimm ára.“
- Verða einhverjar breytingar
á skíðalyftunum á næstunni?
„Það á að byggja nýja lyftu sem
verður tilbúin næsta haust. Þá
munu afköstin aukast um
helming.
Nýja lyftan kemur í stað
Stromplyftunnar sem verður
færð og höfð samsíða stólalyft-
unni.“
- Hvenær hófst starfsemin
hér?
„Árið 1962 var þetta hús
opnað, en ’57 var fyrsta lands-
mótið haldið.
Framan af var aðeins farið
hingað upp eftir um helgar, og
þá var það einungis keppnisfólk
sem fór á skíði.
Það var ekki fyrr en mikið
seinna sem allur almenningur fór
að fara hér á skiði.
Einnig má bæta því við að
fyrsta skíðakennaranámskeiðið
sem haldið var á íslandi var hald-
ið hér.“
- Er mikið um að hingað komi
skíðahópar?
„Já, það er mjög mikið um
það. Það hefur ekki verið jafn
mikill snjór og nú í um þrjú ár, -
Þetta hefur hreinlega frést því
eftirspurnin ér mjög mikil.“
- Hvernig fólk er það helst
sem kemur í þessum hópum?
„Þetta er mest skólafólk, yfir-
leitt á aldrinum 14-15 ára. Það
dvelur venjulega hér í þrjá
daga.“
- Hvað geta margir hótelgest-
ir dvalið hér í einu?
„Það er svefnpokapláss hér
fyrir um 60-70 manns (bara
spurningin um hvað fólk vill liggja
þétt).
Einu sinni kom hingað hópur
frá starfsstúlknafélaginu Sókn, i
honum voru 90 kerlingar, það er
mesti fjöldi sem gist hefur í einu.“
Bergur Bragason.
EKKI að fara á skiði, heldur að
ná tali af nokkrum ungmennum,
ásamt því að spjalla við for-
stöðumann og þjálfara. Viðtölin
fara hér á eftir.
Skemmtilegast að fara
á skíði á kvöldin
Arnar Stefánsson var rétt kominn
á skíðin og ætlaði að fara að
skella sér í lyftuna, þegar við
náðum tali af honum.
- Er þetta fyrsti dagurinn þinn
hér í vetur?
„Já, ég var að kaupa mér nýja
skó og svona.“
- Hefurðu stundað skíðin
lengi?
„Ég hef farið svona nokkrum
sinnum á hverjum vetri."
- Er ekki dýrt að fara á skíði í
dag?
„Jú, mér finnst það dýrt.“
- Hvernig er skíðafærið
núna?
„Það er fínt veður, en vont færi
því það er svo mikið harðfenni."
- í hvaða lyftu ferðu mest?
„Strýtuna."
- Ertu góður á skíöum?
„Ég er ekkert spes, - ágætur."
- Hefurðu einhvern tíma farið
á skíði á kvöldin?
„Ég hef ekki farið í vetur, en ég
fór í fyrravetur. Það er skemmti-
legast að fara á skíði á kvöldin.”
- Að lokum, hvers vegna vel-
ur þú skíðaíþróttina?
„Vegna þess að það er
skemmtilegast að fara á skíði, -
vera úti og svona.“
Fer sjaldan á skíði
Bergur Bragason stóð sig með
ágætum á námskeiðinu hjá Krist-
jáni. Við tókum stutt viðtal við
Berg, þótt kuldinn væri agalegur.
- Ferðu oft á skíði?
„Nei, sjaldan."
- Er gaman á skíðum?
„Já.“
- Finnst þér þú hafa lært mik-
ið á þessu námskeiði?
„Nei, ekki ennþá, ég er bara
búinn að fara eina ferð.“
Förum eins oft á skíði
og við getum
Linda Gunnarsdóttir og Unnur
Guðmundsdóttir voru á leið inn í
skíðaskálann að fá sér hress-
ingu. Við spurðum þær út í
skíðamennskuna.
- Hvers vegna verður skfða-
íþróttin fyrir valinu?
„Það er gaman að fara á
skíði.“
- Farið þið oft á skíði?
„Maður fer eins oft og maður
getur.“
- Finnst ykkur þetta dýrt
sport?
„Já, frekar."
- Eruð þið orðnar góðar á
skíðum?
„Ja, við erum svona eins og
flestir aðrir.”
- Hafið þið eitthvað æft á
skíðum undanfarið?
„Nei.“
- Þið hafið þá ekki kepþt?
„Nei, við ætlum ekki að
keppa."
- Eruð þið búnar að koma
ykkur uþp góðum útbúnaði?
„Sæmilegum, - hann mætti
vera betri."
- Hvenær farið þið helst á
skíði?
„Um helgar, eða þegar skólinn
er búinn.“
- Að lokum, stundið þið ein-
hverjar aðrar íþróttir?
„Nei."
var Sigmundsson, skálavörður.
- Hvernig er það á sumrin,
fellur starfsemin hér ekki alveg
niður?
„Á sumrin vinnum við að
endurbótum og við nýbyggingar
fyrir næsta vetur.“
- Eitthvað að lokum?
„Ég vil bæta því hér við að það
eru allir velkomnir á skíðanám-
skeiðin hjá okkur, enginn er of
gamall. - Skíðakennararnir eru
alveg rosalega sætir!“
30. janúar 1986 - DAGUR - 7
purning vikunnac_______________
Hvernig líkar þér
svæðisútvarpið á Akureyri?
Björn Kristjánsson:
„Mér líkar svæðisútvarpið vel,
það verð ég að segja. Frétta-
pistillinn er góður. Það mætti
spyrja menn meira sem eru í at-
vinnulífinu. Að öðru leyti er ég
ánægður. Ég vil ekki gera stór-
vægilegar breytingar á því.
Best er að leyfa því að slíta
barnsskónum áður en farið er í
miklar breytingar.”
ð
«
Haukur Tryggvason:
„Mér finnst það þokkalegt, en
full langdregið. Það mætti vera
styttra og minna gert af því að
teygja þættina eins og gert er.
Ég hlusta ekki mikið á það því
mér þykir það ekki spennandi.
Útsendingartími fyrir breytingu
þótti mér betri. Auk þess þótti
mér þátturinn þá betri í heild.
Mér þykir slæmt að missa Rás
2 klukkan 5. Það eru oft góðir
þættir þar sem ég hefði heldur
viljað hiusta á. Ef mér líkar ekki
útvarpið, þá slekk ég á því.“
Hallgrímur Indriðason:
„Ég hlusta lítið á það. Það er
yfirleitt á þeim tíma sem ég er
upptekinn. Það sem ég hef
heyrt er fróðlegt og áheyrilegt.
Sama má segja um þá þætti
RÚVAK sem sendir eru um Rás
1. Þeir eru bæði fróðlegir og
skemmtilegir. Það hlýtur að
vera erfitt að reka fréttaútvarp
sem í senn á að vera bráðfynd-
ið og menningarlegt. Ég gæti
hugsað mér útsendingar um
helgar með léttu skemmtiefni.
Það gæti orðið vinsælt."
Marína Sigurgeirsdóttir:
„Ég er varla dómbær, því ég
hlusta það lítið á það. En það
sem ég hef heyrt líkar mér vel.
Mér þykir gott að fá fréttir úr
héraði og af Akureyri. Einnig
þykir mér gaman að heyra í
krökkunum úr Menntaskólan-
um, því ég var í þeim skóla
sjálf. Það verður að segjast eins
og er að ég hlusta ekki mikið á
það.“
Jóhann Ólafsson:
„Það sem ég hef heyrt líkar mér
vel. Mér finnst það tengja hér-
aðið betur saman en áður með
þeim fréttum sem berast frá
hinum ýmsu stöðum. Það er
gott að fá fréttir úr nálægum
byggðarlögum, fréttir af færð og
fleira. Efnið er fjölbreytt og
vandað að mínu viti. Þó mætti
vera fjölbreyttari tónlist en nú
er. Það skal tekið fram að ég
heyri útvarpið ekki alltaf.”