Dagur - 15.04.1988, Blaðsíða 8

8-DAQUR -15. apríl 1988
AKUREYRARB/ÍR
- Unglingavinna
Flokksstjóri óskast til starfa í sumar.
Æskilegt er aö umsækjandi hafi náö 20 ára aldri
og hafi reynslu af verkstjórn. Skriflegar umsóknir
sendist til starfsmannastjóra Akureyrarbæjar,
Geislagötu 9, 602 Akureyri eða til garðyrkjudeild-
ar Akureyrar, pósthólf 881, 602 Akureyri.
Umsóknarfrestur er til 29. apríl 1988.
Upplýsingar um starfiö eru veittar hjá starfs-
mannastjóra í síma 21000 eöa á skrifstofu garö-
yrkjudeildar í síma 25600.
Garðyrkjustjóri.
AKUREYRARB/ER
- Unglingavinna
Verkstjóri óskast til starfa í sumar.
Æskilegt er aö umsækjandi hefi reynslu í garö-
yrkjustörfum og verkstjórn. Skriflegar umsóknir
sendist til starfsmannastjóra Akureyrarbæjar,
Geislagötu 9, 602 Akureyri eða til garöyrkjudeild-
ar Akureyrar, pósthólf 881, 602 Akureyri.
Umsóknarfrestur er til 29. apríl 1988.
Upplýsingar um starfiö eru veittar hjá starfs-
mannastjóra í síma 21000 eöa á skrifstofu garö-
yrkjudeildar í síma 25600.
Garðyrkjustjóri.
AKUREYRARBÆR
Dvalarheimilið Hlíð
óskar að ráða
Hjúkrunarfræðinga á aiiar vaktir og tii
sumarafleysinga.
Sjúkraliða á dagvistun, morgunvaktir virka
daga.
Iðjuþjálfa.
Starfsmann til tómstundastarfa.
Upplýsingar um störfin gefur hjúkrunarforstjóri í
síma 23174 eöa 21640.
Upplýsingar um kaup og kjör gefur starfsmanna-
stjóri í síma 21000.
Atvinna
I skhmaiðnadi
Okkur vantar nú þegar
hresst og duglegt
starfsfólk á dagvakt
og kvöldvakt vi5
ýmis störf.
Unnið er eftir bónuskerfi.
Upplýsingar hjá starfsmannastjóra
í síma 21900 (222).
/SIÐNAÐARDEILD
9 SAMBANDSINS
GLERÁRGÖTU 28 AKUREYRI SÍMI (96)21900
Byssan hélt lífinu . . .
Vargfuglaeyðing
- Enginn vandi að
halda þessum fugli niðri
I tíu ár hefur Árni Logi séð um
eyðingu vargfugls á Húsavík og
nágrenni. Dagur skrapp með
honum á vettvang. Sunnan við
bæinn hafði Árni sett svefnmeðal
í kjötúrgang og þar rétt hjá lágu
þrír hrafnar hálfsofandi. Árni
skaut hrafnana svo ekki er hætta
á að þeir gerist óvelkomnir gestir
í fiskhjöllum við bæinn frekar en
48 félagar þeirra sem Árni náði í
sömu vikunni.
„Árið l977kom Sveinn heitinn
Einarsson veiðistjóri til Húsavík-
ur og setti mig inn í þetta starf,
vargfuglaeyðingu, en í dag vinn
ég á vegum heilbrigðiseftirlitsins.
Nú er ég búinn að starfa við þetta
reglubundið í tíu ár. Mikið var af
fugli fyrstu fjögur árin en það
sýndi sig að talan á fugli sem ég
eyddi fór alltaf lækkandi. Síðustu
4-5 árin hefur varla sést hrafn á
Húsavík eða nágrenni og lítið
hefur verið um annan vargfugl.
Þetta sýnir það og sannar að það
er enginn vandi að halda þessum
fugli niðri.
Fyrir áramót fór ég strandlengj-
una frá Húsavík til Raufarhafnar
og skaut þar á fjórða þúsund
fugla á hálfum mánuði. Það voru
mest svartbakar og veiðibjöllur.
Fuglafræðingar segja að þetta
hafi enga þýðingu en ég hefði
gaman af að vita hvað þeir telja
fljótvirkara en einmitt svona
aðgerðir.
Það er ekki sama hvernig þetta
er gert og það þarf að vinna á
þann hátt að öðrum dýrum stafi
ekki hætta af. Menn hafa brennt
sig á því að missa bæði hunda og
friðaða fugla í ætið og það er
vegna þess að óvarlega er farið
með efnið. Það þarf að bera efnið
þannig út að fuglinn vilji borða
það. Svartbaknum þarf að gefa
sérfæði, því hann étur ekki það
sem hrafninn étur. Fyrst byrja ég
á því að laða fuglinn að með
óeitruðu efni, set það á ákveðinn
stað þar sem ekki stafar hætta af
og gef fuglinum þar í fimm til sjö
daga. Ég safna íuglinum þarna
saman og hreinsa síðan ætið upp
og set í staðinn æti sem ég hef
blandað svefnlyfjum í. Það hefur
ekkert staðið á því að fuglinn
hefur komið, étið og sofnað á
staðnum. Ef þetta er gert rétt og
á réttum stöðum þá er þetta eng-
inn vandi og ekki er neitt drepið
nema það sem á að drepa. Ég
skýt síðan fuglana, finnst það
fljótvirkara og hreinlegra en að
rota þá.“
Vargfuglar geta valdið
óbætanlegu tjóni
- Ef aðrir fuglar sem ekki á að
eyða komast í ætið, vakna þeir þá
aftur og verður ekki meint af?
„Þeir sofna og vakna síðan
aftur, þetta er háð því hvað mað-
ur er með skammtinn sterkan og
eftir því sent kaldara er í veðri
þarf maður að vera með skammt-
inn veikari. Ég hef verið að prufa
mig áfram með hvað fuglinn vill
borða. Svarbakurinn vill fiskmeti
en hrafninn vill kjöt og fitu og ef
hellt er blóði yfir ætið stenst liann
engar freistingar. Þetta lærir
maður inn á og árangurinn verð-
ur eftir því."
- Ef vel er staðið að vargfugla-
eyðingu á svæðinu koma þá alltaf
nýir fuglar að frá öðrum stöðum?
„Já, þeir gera það. Það er
staðreynd að þeir koma frá ná-
grannabyggðum, fuglar sem ég
hef náð hafa verið merktir bæði á
Akureyri og inn í Fnjóskadal.
Hrafninn er félagslyndur fugl og
hann kemur í flokkum. Fugla-
fræðingar halda því fram að þetta
hafi ekki þýðingu þar sem það sé
geldfugl sem ég er að drepa en
náttúrlega verður geldfuglinn
kynþroska fugl og allt það sem er
drepið af geldfugli kemur í veg
fyrir fjöigun."
- Ef hrafni og mávfugli er ekki
haldið í skefjum hvaða tjóni
valda þeir þá?
„Hrafninn olli stórtjóni hér á
Húsavík. Fiskiðjusamlagið er
nteð skreið í hjöllum og upphaf-
lega var byrjað að eyða hrafnin-
um vegna þess mikla tjóns sem
hann olli þar. Það var Fiskiðju-
samlagið sem var brautryðjandi í
því að farið var að eyða hrafni og
svartbak á skipulegan hátt og
fjármagnaði eyðinguna alfarið
fyrstu árin.
Hvað mávfuglinn varðar er
fyrst og fremst um salmonellas-
ýkingu að ræða. Fuglinn losar sig
við úrgang við fiskvinnslustöðv-
ar, síðan koma tæki sem keyra
inn fiskinum, sýking getur borist
í fiskinn og menn smitast. Þessir
fuglar geta valdið óbætanlegu
tjóni“.
Kalla þetta ekki
veiðimennsku
- Hvaða veiðimennsku stundar
þú helst?
„Ég hef mikið stundað selveið-
ar, ég hef veitt höfrung og rjúpu
veiði ég mér til matar. Áður fyrr
veiddi ég rjúpu og seldi í verslan-
ir en er hættur því. Ég hef í sjálfu
sér ekkert á móti því að sem
flestir fái rjúpu í matinn en finnst
viðkunnanlegra að rjúpnaskyttur
fari á veiðar fyrst og fremst sér til
ánægju en ekki til að drepa og
drepa. Svo er ekki gott ef menn
ntissa frá sér bilaða fugla.
Mest hef ég stundað rjúpna-
skytteríi en ég skýt líka talsvert
af svartfugli og veiði mink. Hluti
af minni atvinnu er þessi mein-
dýraeyöing en ég lít ekki á þetta
sem sport því það er oft á tíðum
liálf sóðalegt. Ég aflífa heimilis-
lausa ketti fyrir Húsavíkurbæ og
það er enginn öfundsverður af að
þurfa að gera það.
Mér er mjög minnisstætt að
fyrir tveimur árum síðan hringdi í
ntig kona frá kattavinafélaginu.
Hún spurði hvort mikið væri af
heimilislausum köttum hér á
Húsavík en ég sagði að svo væri
ekki því þeim hefði verið haldið
niðri. Eftir þetta skrifaði hún öll-
um bæjarstjórnum bréf þar sem
hún fór þess á leit að bæjaryfir-
völd létu eyða öllum heimilislaus-
um köttum. í framhaldi af því var
gerð hér herferð fyrir rúmu ári,
þetta var auglýst og kattaeigend-
ur beðnir að merkja og halda
köttum sínum inni. Mig minnir
aö 56 heimilislausir kettir hafi
náðst í fyrsta skiptið og það var
talsvert meira en ég átti von á.
Þetta kalla ég ekki veiðimennsku
þó reynslan nýtist manni við að
ná þessum dýrum.“
Settust alveg í dauðafæri
- Hvernig væri að ljúka þessu
spjalli með einni góðri veiðisögu?
„Ég skal segja þér eina gæsa-
veiðisögu. Ég fór að heiman á
haustkvöldi rétt fyrir ljósaskipt-
in. Ég hef mikið stundað gæsa-
veiðar í Laxamýrarlandi og þang-
að hélt ég, keyrði á móts við flug-
völlinn og labbaði norður í
hraunið á móts við Mýrarsel sem
er gamalt eyðibýli. Ég kom mér
þarna fyrir með gæru yfir mér en
það hef ég oft gert til að villa um
fyrir gæsunum. Þetta kvöld var
mjög gott veður, það bærðist
ekki hár á höfði og landslagið
speglaðist í ánni. Ég var búinn að
liggja þarna skamma stund þegar
fyrstu hóparnir komu. Þarna
voru smátjarnir og gæsirnar sett-
ust alveg í dauðafæri, ég beið
alveg grafkyrr með byssuna klára
eftir að fleiri kæmu. Það dimmdi
meir og meir en samt var bjart af
tunglskini. Ég lá þarna 15-20
mínútur og alltaf komu fleiri
hópar af gæsum sem settust. Ég
ákvað að rísa nú upp og fara að
hleypa af, sá að gæsirnar báru
svona fallega saman og ætlaði að
reyna að fá sem flestar í skoti,
var með fimm skota byssu og
hafði möguleika á að fá marga
fugla. Ég hóf skothríðina, hreins-
aði þrjú skot úr byssunni en skildi
ekkert í því að það lá ekki einn
einasti fugl. Ég gekk yfir á stað-
inn og þar var ekki ein gæs, ég
var alveg ráðþrota yfir hvernig
staðið gæti á þessu. Ég varð nú
hálf lúpulegur, lagðist niður aftur
og fór að hugsa málið. Svo leiö
og beið og það komu fleiri hópar
þarna en santa sagan endurtók
sig, það lá engin einasta gæs. Ég
fór að hugsa um að það gæti ekki
annað verið en hlaupið á byss-
unni hefði bognað fyrst ég hitti
ekki tuglana. Seinna áttaði ég
mig á hvað gerst hafði, gæsirnar
settust á austurbarminn á tjörn-
inni, spegluðust allar í vatninu og
ég skaut bara á spegilinn af þeirn.
En ég hélt að gæsirnar væru á
vesturbakkanum og að ég væri að
skjóta á þær þegar allt fór í
vatnið. Ég var svo svekktur þegar
ég kom gæsalaus heim að ég fór
að hugsa um að maður ætti margt
ólaprt við gæsaveiðiskapinn. Eg
sagði ekki frá þessu fyrr en
löngu, löngu seinna.
Einu sinni þegar ég fór á gæsa-
veiðar við svipaðar aðstæður og
skammt þarna frá korn ég heim
með 17 gæsir eftir klukkutíma.
Þá hefði ég getað skotið rniklu
fleiri en vissi að þetta var alveg
nógur burður fyrir ntig. Gæsa-
veiðiskapur er rnjög skemmtileg-
ur í góðu veðri. Það er virkilega
gaman að njóta þess að vera í
kyrrðinni úti í náttúrinni og liggja
fyrir fugli, ref eða mink.“ IM
Einn svartfuglaveiðidagur. Myndir: im