Dagur - 21.06.1988, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - 21. júní 1988
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÚSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 660 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 60 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 465 KR.
RITSTJÓRAR:
ÁSKELL ÞÓRISSON (ÁBM.)
BRAGI V. BERGMANN
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON
(Reykjavík vs. 91-17450, pósthólf 5452, 105 Reykjavík),
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, BJÖRN JÓHANN BJÖRNSSON
(Sauöárkróki vs. 95-5960), EGGERT TRYGGVASON, EGILL BRAGASON,
FRlMANN HILMARSSON (Blönduósi vs. 95-4070),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, KRISTJÁN JÓSTEINSSON,
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON (íþróttir), STEFÁN SÆMUNDSSON,
VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
LJÓSMYNDARAR: GUÐMUNDUR HRAFN BRYNJARSSON,
TÓMAS LÁRUS VILBERGSSON,
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Forsetakosn-
ingamar
Þegar núverandi forseti íslenska lýðveldis-
ins, frú Vigdís Finnbogadóttir, ákvað að gefa
kost á sér í embættið þriðja kjörtímabilið í
röð, töldu menn víst að hún yrði sjálfkjörin.
Frú Vigdís nýtur fullkominnar virðingar með
þjóð sinni. Hún hefur gegnt embætti sínu af
einstakri reisn og virðingu og aukið hróður
lands og þjóðar í hvívetna. Þess vegna fagn-
aði þjóðin af heilum hug þeirri ákvörðun frú
Vigdísar að gefa kost á sér til setu á Bessa-
stöðum næstu fjögur ár.
Þegar sá orðrómur komst á kreik nokkru
síðar, að húsmóðir úr Vestmannaeyjum, Sig-
rún Þorsteinsdóttir að nafni, hygðist etja
kappi við frú Vigdísi um embættið, héldu
menn fyrst að um gamansögu væri að ræða.
Þegar orðrómurinn var staðfestur með
fréttatilkynningu setti þjóðina hljóða. Marg-
ir brugðust reiðir við:
í fyrsta lagi vegna þess að með mótfram-
boðinu er verið að rjúfa hefð, jafngamla lýð-
veldinu. Aldrei í sögu þess hefur sitjandi for-
seti þurft að etja kappi við aðra í forseta-
kjöri.
í öðru lagi vegna þess að mótframboðið er
með öllu vonlaust og í raun ekki til annars
fallið en freista þess að rjúfa þá fullkomnu
einingu sem ríkt hefur um embætti forseta
íslands.
í þriðja lagi vegna þess að áætlað er að
forsetakosningar kosti þjóðina um 30 millj-
ónir króna. Þeim peningum hefði verið betur
varið til annarra hluta.
En auðvitað er ekkert við þessu taktlausa
framboði að segja. Sigrún Þorsteinsdóttir
hefur lýðræðislegan rétt til að bjóða sig
fram. Hún hefur fullan rétt til að hafa aðra
skoðun en þorri þjóðarinnar á því með hvaða
hætti forseti landsins skuli gegna embætti
sínu. Hins vegar hefði verið mun smekk-
legra af Sigrúnu að vekja athygli á þeim
skoðunum á öðrum vettvangi.
Að einu leyti má þó segja að forsetakosn-
ingarnar 25. júní geti orðið til góðs, úr því
sem komið er. í þeim fær þjóðin tækifæri til
að láta álit sitt á Vigdísi forseta í ljós, vilja
sinn til að hún gegni forsetaembættinu
áfram. Um úrslit kosninganna efast enginn.
Þau eru þegar ráðin. En enginn má þó sitja
heima á kjördag á þeim forsendum að kosn-
ingarnar séu formsatriði. Það er mjög mikil-
vægt að þjóðin sýni álit sitt í verki. BB.
Mynd þessi var tekin fyrir 18 árum, þegar bifreiðin var afhent vinningshöfum. Á henni er Haraldur Oddsson ásamt
eiginkonu sinni, Fanneyju Eggertsdóttur sem nú er látin.
„Það er okkar að vera
á flottasta bflnum“
- Haraldur Oddsson, Jaguar-eigandi
I Degi 7. janúar 1970 birtist
auglýsing frá Happdrætti SÍBS
þar sem aukavinningur ársins
var 180 hestafla Jaguar XJ6 de
Luxe bifreið. Síðar, þegar
dregið var, kom vinningurinn á
miða Haraldar Oddssonar á
Akureyri. Vakti þetta mikla
athygli, því slíkir glæsibílar
voru sjaldséðir á Islandi. Okk-
ur lék forvitni á að ná tali af
Haraldi og forvitnast nánar um
afdrif bílsins.
Þegar komið er að húsi Harald-
ar, stendur Jagúar bifreiðin fyrir
utan húsið, enn sem ný. Við báð-
um Harald að rifja upp daginn
sem hann fékk tilkynningu um
vinninginn.
„Ég var trillukarl þá og var að
mála úti í Slipp. Þá kemur sonur
minn þar í bíl með móður sinni
og þau segja mér það, að hringt
hafi verið úr Reykjavík og spurt
hvort við ættum ekki númer sem
dregið hafi verið út. Ég var með
veskið í vasanum, leit á miðann
og það passaði, svo það var ekki
um það að efast að ég hafði hlot-
ið þennan vinning. Ég var auðvit-
að svolítið spenntur og það fyrsta
sem ég gerði var að fara upp á
bifreiðaeftirlit til þess að fá á
hann númer. Þau sem til voru
fannst mér heldur leiðinleg og
ekki passa á svona fínan bíl. Ég
spurði þá hvort þeir ættu ekki
von á nýjum númerum og vildi
þannig til, að þau voru væntanleg
eftir um viku tíma. Mér var ráð-
lagt að fara til Reykjavíkur og
líta á númerin sem ég gerði. Þar
fékk ég númerið sem hefur verið
á bílnum alveg síðan, A-3535
sem er aldeilis flott númer.
Nú ég hafði upp á umboðs-
manni happdrættisins, fór heim
til hans og þar tók á móti mér
drengsnáði og spurði ég hann si
svona, hvort hann væri farinn að
hjóla. „Ég á ekkert hjól,“ sagði
hann. Þarna var þá kominn
drengurinn sem dró út númerið
mitt svo ég fór með hann í versl-
unina Fálkann og gaf honum
reiðhjól."
- Hvarflaði aldrei annað að
þér en eiga bílinn?
„Nei, ekki til þess að fá pen-
inga fyrir hann. Þegar ég fékk
hann var hann um 840 þúsund
króna virði en venjulegur bíll
kostaði þá um 100 þúsund
krónur.“
- Nú hlýtur þú að hafa vakið
athygli þegar þú ókst um á svona
fínum bíl.
„Já, já því slíkur bíll hafði ekki
sést fvrr á Norðurlandi. Ég kann
dálítið skemmtilega sögu um
þetta. Það kannast flestir hér í bæ
við Vilhelm „Kennedy" Ágústs-
son og Gunnar „Sót“ Ragnars-
son, en þeir vildu endilega kaupa
bílinn fljótlega eftir að ég fékk
hann. Þeir sögðu: „Það er okkar
að vera á flottasta bílnum.“ Þetta
gekk á milli nokkurn tíma og
Gunni var heldur ákveðnari.
Hann hringdi til mín eitt sinn og
sagði: „Halli minn! Ef Villi ætlar
að gefa þetta, þá getur Gunni
alltaf bætt ofan á.“
Um þetta leyti var mikið hringt
til mín, alls staðar af landinu. Frá
Reykjavík, Austfjörðum, Kefla-
vík og eitt sinn hringdi til mín
flugmaður af „Vellinum“ og spyr
mig hvort ég vilji ekki selja
bílinn. Ég sagðist ekki hafa hugs-
að mér það, nema verulega gott
tilboð kæmi. Hann vildi fá að
koma norður og sjá bílinn, sem
hann og gerði. Hann skoðaði bíl-
inn mjög vel, skreið meira að
segja undir hann og hittist þannig
á að þetta var um kvöldmatar-
leytið og við ætluðum að fara að
borða. Eg bauð honum snarl, en
þetta endaði með því að ég ók
honum inn á flugvöll aftur því
ekkert varð af kaupunum."
- Hvernig hefur bíllinn reynst
þér?
„Hann hefur reynst mjög vel
og aldrei bilað utan eitt skipti.
í viðtali dagsins
Það var tveimur árum eftir að ég
fékk hann að fór einhver gormur,
sem ég gat keypt úr Chevrolet
bifreið og kostaði þá 96 krónur. í
gegnum árin hef ég auðvitað
skipt um dekk, púströr og slíkt,
annað ekki.“
- Hefur þú fari víða á bílnum?
„Nokkrum sinnum til Reykja-
víkur, um Vestfirðina en ég er
ættaður þaðan og svo um Aust-
firði. í dag er hann keyrður um
55 þúsund kílómetra, sem er ekki
mikið á 18 árum.“
- Var þetta eini bíllinn sinnar
tegundar á íslandi á þessum
tíma?
„Nei, það var einn fyrir því
Nóbelsskáldið okkar, Halldór
Laxness átti fyrsta bílinn, en sá
var miklu eldri.
Svo vissi ég um annan og það
kom þannig til, að ég var að
koma innan af flugvelli og á eftir
mér kemur bíll. Ég tók ekkert
sérstaklega eftir honum, nema ég
sá að hann var með R-númeri.
Leið mín lá inn í Slippstöð og
hann er alltaf á eftir mér og ég
hugsaði með mér hvað maðurinn
meinti eiginlega með því að vera
að elta mig. Þá var hann á sömu
tegund bifreiðar og vildi ná tali af
mér til þess að spyrja hvernig
bíllinn hafi reynst og slíkt.“
- Að lokuin Haraldur, ertu
nokkuð á leiðinni að láta bílinn
frá þér?
„Nei það held ég ekki. Ég á nú
barnabörn sem stundum eru að
líta á hann og er viðbúið að þau
hafi áhuga á honum.“ VG
Haraldur við bifreið sína eins og hún er í dag, en hún er enn sem ný.
Mynd: GB