Dagur - 20.12.1995, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Miðvikudagur 20. desember 1995
LESENDAHORNIÐ
Hugleiðing um brunavarnir
Þ.J. skrifar.
Aldrei hef ég skilið í því að ekki
skuli gert tneira fyrirbyggjandi í
því að koma í veg fyrir brunatjón í
sveitum og víðar. Hvers vegna er
t.d. ekki komið upp reykskynjur-
um í útihúsum, sem gera aðvart
heima í íbúð eigenda? Ég trúi því
ekki að kostnaður við það yrði
neitt óskaplegur, ef vinnuflokkur
fagmanna færi um sveitir til að
vinna verkið. Það er erfiðara og
áhættumeira fyrir hvern bónda að
sjá um slíkt. Þá er aldrei farið um
sveitir til að kanna ástand slökkvi-
tækja, né dettur nokkrunt í hug að
mæla leiðslur í lélegum húsum,
sem oft eru komnar til ára sinna.
Ég leyfi mér að efast um að hús-
freyjur kunni á slökkvitæki og
væri mikil bein nauðsyn á að
kenna þeim á þau, þar sem karl-
amir eru oftast fjarri. Svo þarf víst
sérstakt tæki til að slökkva í fitu á
pönnu og hver haldið þið að muni
eftir hvert tækið það er, þegar úr
mörgum er að velja á hverju ein-
asta heimili? Umhugsunarfrestur-
inn er oft enginn og hvern skyldi
þá ekki grípa æði og gera ein-
hverja vitleysu, þegar hús og
heimili eru í bráðum háska.
Þarf ekki að byrja á að loka
hurðum og gluggum til að hindra
aðgang súrefnis? Þarf ekki að taka
sjónvarp (og útvarpstæki) úr sam-
bandi á kvöldin og slökkva á öllu
jólaskrauti?
Enn má nefna „hunda“ og laus-
ar snúrur. Reykingar iðkar enginn
bóndi í hlöðum sínum.
Það er dýrt að tryggja - okur-
dýrt - og óvíst hvort tjón fæst
bætt. Farið er undan í flæmingi;
„ef þetta hefði verið öðruvísi, þá
hefðum við bætt þér tjónið", eða
„þú hefur gleymt að lesa smáa
letrið á tryggingaskírteininu“.
Auðvitað verða viðbárur af
þessu tagi aðeins til að skaða
tryggingafélagið, þegar til lengdar
lætur og kasta okkur í faðm
Skandia. Tryggingafélögin hafa
oft hagað sér skammarlega, þessi
mestu gróðafélög landsins.
Fyrir utan fjárhagstjónið er svo
andlega áfallið. Enginn bóndi
horfir sársaukalaust á eftir bú-
stofni sínum farast í eldsvoða.
Menn eru lengi að ná sér eftir
slíkt.
Enginn veit hvert verður næsta
fórnarlamb vágestsins. Tökum
höndum saman og gerum eitthvað
í þessum málum. Því fyrr því
betra. Reynum að halda brunalaus
jól.
Megi umræða og tilsögn færari
manna en mér, verða til þess að
forða þjóðinni frá einum til tveim-
ur stórbrunum, þá er tilganginum
náð.
Hagræðingarfár
Brynjólfur Brynjólfsson
skrifar.
Mikið hagræðingarfár hefur geng-
ið yfir matvörumarkaði í bænum í
mjög langan tíma. Hús þeirra hafa
verið stækkuð og tilfærsla á vöru-
hillum virðist vera stöðugt í gangi.
Vöruflokkar eru þess vegna á
flandri um verslanirnar aftur og
fram og fylgja því miklir erfið-
leikar fyrir viðskiptavini. Þó eru
gjörningar þessir hugsaðir til að
bæta þjónustuna og þar með veltu
verslunarinnar. A milli ferða í
verslanir þessar eru tilfærslur á
vöruflokkum það miklar að fólk er
á randi um verslanirnar í leit að
vörum sem það áður vissi hvar
voru staðsettar. Endar þessi leit
oft í því að spyrja stafsfólk hvar
hinn eftirsótti vöruflokkur sé nið-
urkominn. Þegar búið er að fá til-
vísun á vöruna þykist viðskipta-
vinurinn vel settur og næst þegar
hann kemur og ætlar að ná í sama
vöruflokk þá er hann öruggur í
fasi og ætlar að ganga að sínum
vöruflokki vísum.
En viti menn, vöruhillurnar
sem allar höfðu snúið þversum í
húsnæðinu fram að þessu snúa nú
langsum og komnar hillur og
rekkar til viðbótar sem ekki voru
þar áður.
Upphefst nú sama leitin og áð-
ur og endar oft í að leita aftur að-
stoðar hjá starfsfólki til að finna
vöruna. Þessi ótrúlega aðstaða
minnir á leik þar sem hlutir voru
faldir og svo átti að leita að þeim.
Nokkuð getur þessi leikur orðið
leiðigjarn þegar hann virðist aldrei
ætla að taka enda.
Ég sé fyrir mér að starfsfólk er
stöðugt að ganga um og laga til og
í svoleiðis ferðum sér það eitthvað
sem færi betur öðruvísi og ber þá
tillögu undir verslunarstjórann.
Honum líst vel á hugmyndina
og breytingin er framkvæmd og
þegar allur þessi skari af við-
skiptavinum kemur eftir þessa
annars smávægilegu breytingu þá
er enn hægt að fara í sama leikinn.
Að leita að hlutum eins og við
gerðum þegar við vorum börn.
Oft er um það að ræða að bæta
þarf inn nýjum vöruflokkum en
það ætti ekki að gera á kostnað
fyrri staðsetningar á þeim sem fyr-
ir eru, því hún er mjög þýðingar-
mikil fyrir viðskiptavininn. Ég
hefi reyndar velt því fyrir mér
hvort verið geti að starfsfólkið sé
blint á þessa augljósu staðreynd.
Ég vil leggja til við þá sem
stjóma svona verslunum að þeir
friði vöruhillurnar fyrir öllum
breytingum og tilfærslum á vöru-
flokkum. Það mundi auðvelda
viðskiptamönnum það starf að
fara í markaðina og draga úr erg-
elsi því sem fylgir svona stappi.
Húsmæður sem vinna langan dag
utan heimilis og innan þurfa ekki
á svona þvælingi að halda þegar
þær fara til innkaupa, oft í mikilli
tímaþröng.
Mikilvæg skilaboð til krossgátuunnenda:
Vitleysa í
íólakross-
gátu Dags
Við prentvinnslu jólakrossgátu
Dags í jólablaði urðu þau slæmu
mistök að neðri skýringarteikning-
in yfirskyggði sex reiti. Á
meðfylgjandi smækkaðri mynd af
jólakrossgátunni er dreginn hring-
ur utan um þá reiti sem um ræðir
og á hinni myndinni er sýnt
hvemig þessi hluti gátunnar er
réttur. Rétt er að benda lesendum
á að bera þessa leiðréttu útgáfu
saman við gátuna eins og hún birt-
ist í jólablaðinu og leiðrétta hana
strax. Eins og sjá má felast mis-
tökin, sem eru alfarið blaðsins en
ekki höfundar krossgátunnar, í því
að í jólablaðinu yfirskyggði teikn-
ingin sex reiti vinstra megin við
myndina. Það skal tekið sérstak-
lega fram að á umræddum sex
reitum sem teikningin yfirskyggði
í jólablaðinu eru ekki tölustafir
sem mynda lausnarorð gátunnar.
Lesendur eru beðnir velvirð-
ingar á þessum leiðu mistökum
um leið og þeim er óskað góðs
gengis við lausn gátunnar.
Ritstjórar.