Þjóðviljinn - 02.03.1937, Qupperneq 4

sjs l\íy/al3'io ss
Viktoría
mikilfengleg kvikmynd
samkvæmt saronefndri ást-
arsögu eftir norska stór-
skáldið KNUT HAMSUN.
Aðalhlutverkin leika:
LOUISE ULLRICH og
MATHIAS WIEMANN.
Úrborginnl
Næturlæknir.
Sveinn Pétursson, Eiríksgötu
19, sími 1611.
Næturvörður
er í I ngólfs- og Laugavegs-
apóteki.
Utvarpið í dag
12,00 Hádegisútvarp. 19,20
Hljómplötur: Létt lög. 19,30
Þingfréttir. 19,55 Auglýsingar.
20,00 Fréttir. 20,30 Erindi: Ný-
tísku tónlist (Emil Thoroddsen).
21,00 Húsmæðratími. 21,10 Is-
lenskir tónleikar: a) Útvarps- ,
hljómsveitin; b) Einsöngur (sr.
Garðar Þorsteinsson); c) Ein-
leikur á fiðlu (Þórarinn Guð-
mundsson); d) Einsöngur (sr.
Garðar Þorsteinsson); e) Ein-
leikur á píanó (Emil Thorodd-
sen); f) Otvarpskórið syngur.
(Dagskrá lokið um kl.22,30).
Skipafréttir
GuJIfoss er í Leith, Goðafoss
er í Reykjavík, Dettifoss fór í
gærkvöldi áleiðis til útlanda, Sel-
foss er á leið frá Leith, Brúar-
foss var á Sauðárkróki í gær.
þiópymiNN
Kallio lýsir stefnu sinni
Stuðningnr við Þjóðahandalagið, vinátta við
nágr annaþj óðir nar.
Oslo í gærkveldi.
Kallio, hinn nýkjörni forseti
Finnlands, tók við embætti sínu
í dag. Athöfnin íÓr fram í dag í
Verkfall húsgaga-
smiða
Framhald af 1. síðu.
styttur í 48 stundir á viku, eða 8
stunda vinnudag, með óskertu
dagkaupi, og að komið verði á
vikukaupi í stað tíroakaups. —
Sveinarnir hafa reist þessar
kröfur á þeim grundvelli, að
vinnutíminn heí'ir verið styttur
á mörgum verkstæðum, en það
hefir haft þær afleiðingar, að
kaup sveinanna hefir raunveru-
lega verið lækkað, sem nerour
skemri vinnutíma. Vilja svein-
arnir alls ekki una við það, að
kaup þeirra sé lækkað á þenn-
an hátt. Með því að stytta vinnu-
tímann hafa. meistararnir raun-
verulega viðurkent að ekki væri
þörf á svo löngum vinnutíma,
sem verið hefir fram að þessu.
Sarotök sveinanna, eru ágæt og
munu þeir hvergi hopa fyr en
kröfum þeirra verður f ullnægt.
Félagar
í verkamanna- og sjómanna-
sellunni. Mætið á flokksskrif-
stafunni kl. 8ý í kvöld.
Að gefnu tilefni
viljum við taka fram eftirfar-
andi út af frétt í síðasta tbl., þar
sem rætb er um sendisvein hjá
0. Ellingsen: Verslun þessi hef-
ir fleiri en einn sendisvein og
það er ekki Jón Pétur Jónsson,
sem hér er um að ræða.
þinghúsinu í Helsingfors og voru
viðstaddir sendiherrar erlendra
ríkja. Athöfnin byrjaði á því, að
forseti þingsins þakkaði Svin-
hufvud, fyrverandi forseta fyrir
velunnið sitarf og skýrði því næst
frá því, að hérmeð tæki hinn ný-
kjörni forseti við starfi sínu.
Kallio flutti síðan ræðu, sem al-
ment er talin nokkurskonar
stefnuskrárræða fyrir kjörtíma-
bil hans. Hann sagði meðal ann-
ars, að Finnar vildu vinna að því
af öþum mætti að styðja Þjóða-
bandalagið og að þeir vildu, eiga.
vináttu við allar nágrannaþjóðir
sínar. Þá sagði hann að Finnar
vildu fylgja þeirri þróun í fé-
lagsmálum, sem orðið hefir ríkj-
andi á Norðurlöndum. (FU).
Frá Álþingi
V
Framhald af 8 síðu.
dálkinn eins og venja er til á
mánudögum. Aheyrendur fengu,
þó eitt lítið sjónarspil til að
skemta sér við. Nú sátu Efri-
deildarmenn í sætum sínum í
neðrideildarsalnum og hröktust
þá jafnaðarmenn úr hinum ný-
teknu vígjum. sínum við innri
borðskeifuna. Sættu þeir sig við
það, nema Héðinn, en hann hafði
tekið sér sæti Þorsteins Briero.
Nú sat klerkuj-inn þar sem fast-
ast, og þó að Héðinn færi að hon-
um með góðu og illu, varð hon-
um ekki þokað. Undi Héðinn
sýnilega, illa við sinn hlut. Rétt á
eftir var kallað á séra, Bríem í
síma, hver það gerði veit enginn.
Notaði Héðinn þá tækifærið, og
skaust í sæti Þorsteins, og sat
þar ,hinn roggnastl Séra Þor-
steinn þorði ekki að leggja í
hann, og tvísteig í dyrum Efri
deildar eins og áheyrandi það
sem eftir var fundarins.
Kriknar í Briemsfjósi
100 hestar af heyi
brenna.
Um hálftíu leytið í fyrrakvöld
kom upp eldUr í hinu svo nefnda
Briemsfjósi hér í bænum.
Slökkviliðið var óðar kallað á
vettvang og tókst því eftir lítinn
tíma að slokkva eldinn. Skemdir
urðu þó allmiklar í hlöðunni,
einkum af eldi og reyk og telur
eigandi að um hundrað hestar
hafi eyðilagst.
Gripum. þeim, sem í fjósinu
voru var öllum bjargað, en ekki
mátti það tæpar standa, sökum
þess hve mikill reykur var í
fjósinu.
Skemdir á húsum urðu litlar,
neroa hvað nauðsynlegt var að
rjúfa, gat á hlöðuna til þess að
slökkva eldinn. Lögreglan hefir
hafið rannsókn í málinu, en or-
sakir eldsins voru ókunnar í
gærkvöldi.
Ladoga
fór héðan í fyrradag. Annað
rússneskt kolaskip er nú komið,
og verður hér í nokkra daga.
jjl Gamb r^io
Mannorð hennar
í hættu.
Bráðskemtileg og fyndin
amerísk garoanmynd frá
Metro Goldwyn Mayer.
Aðalhlutverkin leika:
MYRNA LOY,
JEAN HARLOW,
WILLIAM POWELL,
SPENCER TRACY.
Ódýr matarkaup.
Fiskfars 0,45 % kg.
Kjötfars 0,70 i kg.
Ærkjöt 0,50 ý kg.
Kjöthúðin Njáls-
götu 23.
Sími 4433.
Atvinnubótavinnan
I henni verða áfram 350
manns, næstu, »böm«, til fimtu-
dags í næstu viku. En viðbúið er
að íhaldið hugsi þá til fækkunar
og ríður á að verkalýðsfélögin
geri alt til að hindra það, sem í
þeirra valdi stendur.
TILKYNNING.
Með tilvísun í augl. kolaverslananna í Reykjavík dagsettri 1.
febrúar. leyfum við oss hér með að minna viðskiftamenn vora á
það, að einungis þeir, sem greiöa skuldir sínar að fullu. á skrif-
stofuro vorumi, eða senda oss greiðslu fyrir lokunartíma, fimtu-
daginn 14., þ. m., verða aðnjótandi þess afsláttar er getur um í
auglýsingunni.
Kolaverzlanirnar í Reykjavík.
HELSKIPIÐ eftir B. Traven 75
baunir, og fyrir þær fær maður ekki grænan eyri
nema maður geti selt kakókvörn með.
Þetta þótti mér tortryggilegt. Stanislav hafði sýni-
lega kynt sér málið. Líklega var hann búinn að slá
u,pp kassa, fyrst hann vissi svona vel hvað í þeim var.
Ég dró einn staukinn fram, og fór að skoða í hann.
Já, Stanislav hafði rétt að mæla, þetta voru kakó-
baunir, og þær af hörðustu sort, — sumir kalla þess-
ar baunir patrónur. Og eins var með alla hina
staukaina.
Það var bara skipstjórinn, sem gat umbreytt kakó-
bau,nunum í kakóduft. Og hann gat gert það á tvenn-
an hátt. Hann gat framkvæmt kraftaverkiö á þann
hátt, að skilja rétta staukinn eftir í kassanum, og svo
líka með því að. taka réttan stauk upp. Já, hann var
sannkallaður töframaður.
XXXIX.
Næst fórum við til Tripolis, og fengum vitlaust veð-
.ur, við hentumst til og frá um fýrplássið, meiddum
okku.r og brendum. Þegar til Tripolis kom, var það
orðið efst í manni að stinga af. Þó að maður sé dauð-
ur, er ekki úr vegi að rísa upp úr gröfunum, og fá
sér spássértúr meðal hinna lifandi. Þó að roaður verði
að fara niður í gröfina aftur eða út á sitt helskip,
þá hefur maður þó fengið einn andardrátt af loftd
|wí, sem lifandi menn anda að sér.
En við gátum ekki vikið okkur við í Tripolis, án
þess að okkur væri fylgt á eftir. Ef við hefðum reynt
að flýja, hefðu þeir tekið okkur, og skilað okkur uro
borð, skrifað flutningskostnaðinn á reikning, sem
skipstjórinn hefði dregið af hýrunni. Og hvað hefðum
við líka átt að taka okku,r fyrir hendur í Tripolis.
Ekki hefðum við komist burtu þaðan.
Við vorum sjálfstætt fólk, frjálsir sjómenn. Við
máttum fara í land, ganga í knæpurnar og sjoppum-
ar, máttum dansa og drekka, tapa öllum okkar aur-
um í spiluxn, eða láta stela þeim úr vösuro okkar.
Við máttum gera hvað sem við vildum, af því að
við vorum frjálsir sjómenn en engir íangar. En þeg-
arYorikke gaf merki um að mannskapurinn ætti að
hafa sig um borð, og við hlýddum ekki á stundinni,
þá var þess ekki langt að bíða, að einhver tæki í
öxlina á manni og segði:
— Monsieur, s’il vous plait, skipið yðar bíður, ég
skaf fylgja yður niður á bryggjuna, svo að þér vill-
ist ekki.
Og frá þeirri stundu vorum við ekki frjálsir lengur.
Stanislav hafði rétt að mæla.
— Þú sleppur héðan aldrei, sagði hann. Og þótt
þú slyppir, þá taka þeir þig bara aftur, og skella þér
á annan drápsbolla, kanske háli'u verri en Yorikke
er. Því að þeir dauðu taka altaf við þér, jafnvel úr
höndum lögreglunnar. Og þakka fyrir.
---- E,n maður þarf ekki að fara um borð.
— Jú, þú verður að fara um borð. Skipstjórinn
segir, að þú hafir skrifað undir samning, það er að
segja, gefið honum undirskriftina handsalaða. Og
auðvitað trúir maður skipstjóranum betur en þér.
Þessvegna verður þú að fara ,um borð. Annars verö-
ur þú skoðaður sem strokumaður.
— Stanislav góði, taiktu nú sönsujn! Það hlýtur að
finnast eitthvert réttlæti í heiminum.
— Þetta er nú fjórða drápsfleytan, sem ég er á.
En sú fyrsta, sem þú stígur út í. Láttu sem ég þekki
þær og meðferðina á manni.
— En maður er þó ekki neyddur til að fara á dall-
ana. Enginn neyddi mig til að ráðast á Yorikke, mald-
aði ég í móánn.
— Já, í fyrsta skiptið fer maður nokkurnveginn af
frjálsum viljai. En ef þú hefðir alla pappírana í lagi,
færirðu aldrei um borð í svona dall. Þá getuðu, slegio
í borðið og ráðist á hvaða skip sem er. En þú getur
ekki farið á fund konsúlsins. Þú hefir enga pappíra.
Átt þú kanske nokkurt föðurland? Nei, það átt þú
ekki, og jiessvegna mega þeir fara með þig eins og
þeim þóknast. Trúirðu, því ekki? Þú skalt bara reyna
að stinga af!
— Áttu ennþá dönsku sjóíferðabókina þína, spurði
ég Stanislav.
— Skelfing spyrðu asnalega! Ef ég ætti hana, yrði
ég ekki kyrr hér stundinni lengur. Ég seldi hana fyr-
ir tíu dollara, þegar ég fékk vegabréfið fína í Ham-
borg. Og sá sem keypti bókina hefur ekki haft mik-
ið gott af henni. Strax og hann hefir borið við að