Þjóðviljinn - 06.10.1937, Blaðsíða 4

ss My/a Tó'io ss
Hin ódauðlega Indíánasaga
Síðasti
Mohikaninn
eftir J. F. Cooper sem ame-
rísk stórmynd frá UNI-
TED ARTISTS félaginu,
Aðalhlutverkin leika:
RANDOLPH SCOTT,
BILLIE BARNES,
HENRY WILCOXON
o. fl.
B'óm fá. ekki aðgang.
Opborglnni
Næturlæknir
í nótt er Öfafur Helgason,
Bárugötu 22, sími 2128.
Næturvörður
er þessa viku í Reykjavíkur
Apóteki og Lyfjabúðinni Iðunn.
Utvarpið í dag
12.00 Iládegisútvarp.
19.20 Hljómplötur: Danssýning-
arlög.
2Ö.00 Fréttár.
20.30 Erindið íslensk verslun
þlÓÐVIUINN
eftir einokunina, I. (Skúli
Pórðarson magister).
20.55 Útvarpskórinn syngur.
21.25 Hljómplötur: Nútímartón-
list (til kl, 22).
Rögnvaldur Sigurjónsson
hinn ungi og efnilegi píanó'
leikari heldur hljómleika, i
Gamla Bíó í kvöld. Rögnvaldur
er á förum til París, til fram-
haldsnáms í píanóleik.
V etr arstarfsemi
Glímufélagsins, Ármann, hefst
annað kvöld. Að þessu sinni æf-
ir félagið fiml.eika í 8 flokkum,
glímu, sund, róður, hnefaleika
handknattfeik og frjálsár íþrótt-
ir. Allar nánari upplýsingar um
starfsemi félagsins fá menn í
skrifstofu þess, Iþróttahúsinu
(sími 3356) sem er opin á hverju
kvöldi frá kl. 8—10 síðd.
Enski Kommúnistafl
FRAMH. AF 1. SÍÐU.
Ennfremur krefst Kommún-
istaflokkurinn. þess að Samúel
Hoare leggi niður embætti sitt
sem innanríkisráðherra, og fas-
istar, sem háttsettir eru; í lög-
reglunni, verði settir af. Flokk-
urinn skorar á alþýðufólk að
neita, að greiða bæjargjöld sín
þar til þessum kröfum, hef ir ver-
ið fullnægt. FRÉTTAIUIAEI.
Ungbarnavernd Líkna *
Templarasundi 3, er opin á
þriðjud. og föstud, kl. 3—4.
Tto drengi
vantar til. að bera Þjóðviljann
til áskrifenda í Vesturbænum.
Upplýsingar á afgreiðslunni í
dag.
::x::x::x::K::x::x::x::x::x::x::K;:x::x::x::x::x::Kn)í::KUKj:x::>c::K::}c::x
»»m»»«I»»II»»II»»H»*II'»II"ÍIm*I«»II"m*
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x:?
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x::x
x::x:
Rögnvaldur Sigurjónsson;
F*í anó-hljömleilíar ||
_.x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
::x
x:
í Gamla Bíó miðvikudaginn 6. október kl. 7,15. «Ji
sc»*
Aðgöngumiðar hjá Eymundssen og Katrínu Viðar yic
im::x::x::x::x{n:::x::x::x::x::x::x::x::x::xaxaxaxaxnxxxaxax
HHx::x::x::x::Hnx::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::
FISKBDDIN
Hverfisgötu 40
Síml 1974.
Hefir ávalt bestan fáanlegan
fisk í bænum á boðstólum.
Sólberg Eiríksson.
lépeft
tvíbreitt
^ökaupíélaqid
©amlarb'io
Gimsteinaránið
mikla
Afar spennandi amerísk
leynilögreglumynd.
Aðalhlutverkin leika:
GERTRUDE MICHAEL,
SIR GUY STANDING
og RAY MILLAND.
Aukamjyndir:
SKIPPER SKRÆK-teikni-
mynd og
JAZZMYND.
Leikíél. Reykjayíkur
Þorláknr þreytti
skopleikur í 3 þáttum eftir Neal
og Ferner, í staðfærslu
EMILS THORODDSEN
Aðalhlutverk leikið af hr.
HARALDI A. SIGURÐSSYNI.
Leikstjóri: Indriði Waage.
Frumsýmng fimtudaginn 7. þ.
m. kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 4 til
7 í. dag og eftir kl, 1 á morgun.
SIMI 3191.
BRAUÐGERÐ
Bankastræti 2
Sími 4564
fyrir félagsmenn.
A. K. Green:
Y er ndar gripur
mig einslega, og bar u,pp bón
mína við hann, og árangurinn
var sá að svolítill hlutur fór úr
vasa hans yfir í vasa minn. Síð-
an fór ég út; og kom alveg mátu-
lega til þess að mæta hinum vel-
klædda, hr. Moore, sem, rétt í
þessu stikaði yfir götuna,.
Góðan daginn, sagði ég, og
hneigði mig aoðmjúklega.
Hann starði á mig og Ru,dge,
sem lá á, gangstéttinni hinu meg-
in glápti líka á mig. Það var
auðséð að íbúum lystihússins
var ekkert gefið um komu lög-
reglunnar í dag.
— Hvenær tekur þet,ta enda,
rinmdi í honum. Hvenær hætta
þessar áleitnu morgunheimsókn-
ir í hús friðsams borgara? Eg
vakna í morgun glaður og ár
nægður yfir því að ég fái nú
loks að flytja í réttmæta hús-
eign mína, og hvað skeður?
Lögreglumaður hleypur út, um
hliðið og annar lögreglumaður
* stendur á pallinumi og sleikir
sólskinið. Eg hefi ekki einu
60
Moor e- ætt ar inn ar.
Leynilögregiusaga.
sinni fyrir því að spyrja um
hvað margir séui inni í húsinu,
Sennilega hálf tylft, og enginn
þeirra hefir svo mikið vit að
bann geti bundið enda á þetta
málastapp.
— Nú, ekki segi ég það. svar-
aði ég og gerði mig merkilegan
á svipinn.
Forvitni hans vaknaði.
— Er nýtt að frétta? spurði
hann ákafur.
— Ef til vill, sagði ég og sneri
mér frá honum og fór að horfa
á Rudge.
— Heyrið þér, sagði ég eftir
stundarþögn. Eg fer að bera
virðingu fyrir hundinum yðar,
þegar ég veit nú, hvers vegna
hann er svo hræddur við að
koma hingað yfir götuna. Hann
hefir líka ástæðu til þess.
— Nú? Hvaða, ást,æða er það,
spurði hann og leit á hinn að-
gætna hund sinn.
— Hann er framsýnni en við.
Hann, sér í gegn um múrveggi
og lokaðar dyr. Eg er annars
með dálítið hérna, sem þér eigið,
bætti ég við í kæruleysisróm og
rétti honum samanvafið papp-
írsblað.
Hann rétti ósjálfrátt, út hend-
ina en kipti henni strax að sér
aftur.
— Eg veit, ekki hvað þér eig-
ið við, sagði hann. Þér hafio
ekkert, sem ég á.
— Ekki það? Þá hlýtur John
Judson Moore að hafa átt einn
bróður enn. Og ég sta,kk blaðinu
í vasa mtinn.
Hann horfði á eftir því. Það
var ályktun sú, sem. ég hafói
fundið í gömlu minningabókinni
í bókaherberg'inu, hann vissi að
hún var skrifuó af honum, og
hann vissi líka, að ég vissi það.
En hann vildi ekki viðurkenna
það.
— Þér eruð góður sporhund-
ur, sagði hann. Það er leiðinlegt
að erfiði yðar ber engan árang-
ur.
Ég brosti og gerði nýja til-
raun. Ég hafði hendina í vasan-
u,m og sagði án þess að líta á
hann:
— Ég er hræddur u,mi að þér
gerið lögreglunni rangt til. Vió
erum ekki eins heimskir og eyð-
um ekki tím.anum til einskis
eins og þér haldið.
Síðan tók ég litla gullnistið
upp úr vasa mínum og vafði
keðjunni kæruleysislega utan
um fingur mér. Þegar ha,nn
horfði á það, leit óg á hann með
nístandi augnaráði.
Hann reyndi a.ð láta sem ekk-
ert væri. Þaó verð ég að viður-
kenna. En það var regluleg eld-
raun fyrir forvitni hans og á-
girndin var augljós í augnaráði
lians meðan hann horfði á þenn-
an hlut, sem. hann skömmu áð-
ur hafði álitið gjörsamlega glat-
aðan.
— Til dæmis, sagói ég og afc-
hugaði hann í laumá, geta, svona
smámunir eins og þessi hérna,
leitfc til uppgötvana, sem maður
annars færi á mis við, þrátt, fyr-
ir margra ára strit. Eg segi
ekki að það eigi við þennan hlut,
en bendi bara á það til dæmis.
Ekki satfc?
Honum ofbauð kæruleysi mitt
Hann horfði á, ttrng með sýni-
legri velþóknuin og mælti þur-
lega:
Þér hafið verið hepnari en ég,
jafn vel í því að finna, hluti sem
ég á sjálfur. Þessi litli gull-
klumpur, s,em þér veifið fyrir
framan nefió á m.ér, sem ég veit
ekki hversu dýrmætur er, þar
eð ég hefi aldrei handleikið
hann, fél,l mér í skaut ásamfc
öðrum arfi eftir frú Jeffrey.
Framkoma yðar er þvi ósvífni
gagnvarfc mér, sérstaklega þar
sem yður má vera kunnugt að
enginn getur ha,ft áhuga fyrir
honum nema ég. Hann hefir
verið skoðaður sem verndar-
gripur ætfcar minnar í fjölda-
mörg ár.
— Sjáum til, Þér viðurkennió
þá ályktunina.
— Eg viðurkenni alls ekki
neitt, hvæsti hann út: úr sér.
En hann sá undir eins aó
slík framkoma var of áhættu-
söm og’ bætti vió með rólegri
rödd: Við hvað eigið þér annars
með þessari ályktun? Ef það er
frásögnin um ættarleyndarmál
okkar, sem eg einu. sinni bjó til
ályktun út af, þá neita ég því
auðvitað ekki. Hversvegna
skyldi ég neita því? Það sýnir
hara hversu forvitinn ég er að
komast eftir gamla leyndarmál-
inu, og það er alveg eðlilegt. Ef
yður finst, það ekki of nærgöng-
ulfc, vildi ég því spyrja yður um