Þjóðviljinn - 13.09.1938, Blaðsíða 4

a/s l\íy/a íó'io a§
Heiða.
Ljómandi falleg amerísk
kvikmynd frá Fox, gerð
leftir hinni heimsfrægu
sögu með sama nafni eft-
ir Johanne Spyri.
Aðalhlutverkið, Heiðu,
leikur undrabarnið
SHIRLEY temple,
ásamt Jean Hersholt,
Mady Christians o.fl.
Sagan urn Heiðu litlu hef-
ir hlotið hér miklar vin-
sældir í íþýðingu frú Lauf-
eyjar Vilhjálmsdóttur.
Orrboi*g!nnl
Næturlæknir
Grímur Magnússon, Hring-
braut 202, sími 3974.
Næturvörður
ier í Ingólfs- og Laugavegs
apóteki.
Otvarpið í dag:
10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
15.00 Veðurfregnir.
19.10 Veðurfregnir.
19.20 Hljómplötur: Sönglög úr
óperettum og tónfilmum.
19.40 Auglýsingar.
1950 Fréttir.
20.15 Erindi: Úr sögu hjúkrun-
armálanna I, frú Guðný Jóns-
dóttir.
20.40 Hljómplötur:
a, Symfónía nr. 45, fis-moll,
eftir Haydn.
b, Symfónía nr. 35, D-dúr,
eftir Mozart.
c, Egmont-forleikurinn, eftir
Beethoven.
gMÓÐVILIINN
I Verkamannabréf |
28$ 28$
%£ ^
28M282888* 2828S28M28S
„Vcrdutf er verkamadurínn
launann a"
& ©amlarb'io 4
Mílle Maríe
0$ jeg
d, Lög úr óperum.
22,00 Dagskrárlok.
Skipafróttir.
Gullfoss fór til útlanda í gær-i
kvöldi, Goðafoss er á leið til
Leith frá Vestmannaeyjum, Brú
arfoss fór frá Leith) í gær áleið-
is til Reykjavíkur. Dettifoss fór
vestur og norður í gærkvöldi,
Lagarfoss :er í Kaupmannahöfn,
.Selfoss er í Reykjavík.
Tónlistarskólinn
biður eldri nemendur sína,
sem ætla að stunda nám við
skólann í vetur að koma til
iviðtals í Hljómskálann í kvöld
kl. 8-10.
Fjeldgaard og Flatau,
danska dansparið, endurtaka
danssýningu sína í kvöld kl.
P í Iðnó.
Dr. Alexandrine
fór til útlanda kl. 6 í gær-
kvöldi.
Stal einkennisbúningi.
í fyrradag veittu menn því
athygli, að maður nokkur var
á göngu um bæinn í dönskum
sjóliðabúningi. Var maðurinn
handsamaður og játaði hann,
að hafa farið um borð í „Hvid-
björnen“ sem hér liggur, og
fengið sér þar búninginn. Lög-
reglan kom búningnum þegar
til skila. Maðurinn var allmikið
ölvaður.
Stúlku hent niður stiga.
Á dansleik sem klúbburinn
„Kátir voru karlar“ héldu í
K.-R.-húsinu aðfaranótt sunnu-
dagsins, var mikið ölæði, svo
að kalla varð á lögregluna til
þess að stilla til friðar. Meðal
annars hafði maður .. nokkur
hrint stúlku niður stigann, og
meiddist hún svo að varð að
flytja hana á sjúkrahús.
Fyrir nokkru birtist í Morg-
blaðinu og Vísi augljising þar
sem óskað var eftir mönnum í
vinnu í alt að þrein mánuðum
hjá einum af stórkörlum bæjar-
ins. Ég eins og aðiir verkamenn
erum orðnir óvanir því, að sjá,>
svona glæsilega atvinnuvon án
nokkrar fyrirhafnar af okkar
hálfu. Því flestir atvinnurekend-
ur sem þurfa á vinnuafli að
halda út úr bænum, snúa sér
til Ráðningarstofu Reykjavíkur
og láta hana útvega sér menn
því þar eru venjulega nógu
margir í boði, þó um snapvinnu
sé að ræða eða undirboð frá
venjulegum taxta. Ég er vanur
að vinna álíka atvinnu eins og
þá sem um var getið í áður-
nefndri auglýsingu, og tel mig
sæmilega duglegan við venju-
leg sveitastörf. Hafði ég því
töluverðan hug á að komast í
þessa vinnu,efég yrði að hætta
þar sem ég var að vinna, en
um svipað leyti fekk ég trygg-
ingu fyrir vinnu næstu tvo mán-
uði, svo ekkert varð af að ég
grennslaðist eftir þessari vinnu
meira (því upplýsingar fekk
maður ekki í síma). Síðan hefi
ég sannfrétt, að atvinnan var
ekki eins glæsileg eins og
manni gat dottið í hug, þar
sem í hlut átti einn af tekju-
hæstu mönnum þessa bæjar,
því kaupið sem hann vildi bjóða
var lægra heldur en húðar-
bykkjur fá til sveita ef þær eru
lánaðar. Og þar sem ég hefi
unnið flest sumur í sveit eða
við sveitavinnu, finst mér rétt
að nefna kaupið sem stóriðju-
höldurinn í Reykjavík vildi
borga duglegum verkamönnum
því ég tel það svo sérstætt ef
satt er skýrt frá, að það ætti
að færast í annála vorra tíma,
að verkamönnum væru boðnar
tvær krónur í kaup á dag í
ágúst fyrir erfiða vinnu í mis-
jöfnum veðrum og kasta þeim
svo út á kaldan klakann þegar
versti atvinnuleysistíminn byrj-
ar.
Er rétt að nota atvinnulitla
verkamenn sem verkfæri til að
safna gróða? Á það að eiga
sér stað að birtar séu skrum-
auglýsingar um atvinnu sem er
engin vinna eða verri en engin',
svo menn komi langar lei’ðir að
til að afla sér hennar, samanber
áðurnefnda auglýsingu, sem
gabbaði menn úr Borgarfjarð-
arsýslu til að koma hingað.
Pað hefir verið sett lágmarks
verð á ýmsar landbúnaðarvör-
ur með lögum, og er það vel
farið. Næsta skrefið í framfara-
málum sveitanna er vonandi
jrað, að skapaður sé fastur
grundvöllur undir kaupgreiðslur
þeirra, sem geri það að verk-
um, að fólk verði stöðugra í
sveitunum en nú á sér stað hjá
hinum ríku kaupmönnum og
fjárplógsmönnum, sem'eru að
fást við búskap, að öllum lík-
indum til að dylja gróða sinn á
öðrum sviðum.
Verkamaður.
afar fjörug dönsk gaman-
mynd.
Aðalhlutverkin þrjú leik-
ur hin góðkunna leikkona
MARGUERITA VIBY
Aukamynd:
KRÓNPRINSHJÓNIN
HEIMSÆKJA ÍSLAND.
Hagnadínum af
dansleíknum
síolíd.
Um helgina var stolið 620
kr. úr Oddfellowhúsinu. Varð
unglingspiltur uppvís að þjófn-
aðinum, og náði lögreglan pen-
ingunum svo til óeyddum.
Dansklúbbur einn hafði dans_
Jeik í Oddfellowhúsinu á sunnu-
dagsnóttina. Er búið var að
selja aðgöngumiða var farið
með andvirði þeirra, 620 kr.
iupp í herbergi á 2. hæð húss-
ins, og þeir lagðir þar á borð á-
sanrt því, er af gekk af að-
göngumiðum. Herberginu var
læst, en þegar til átti að taka
voru peningarnir horfnir.
Við rannsókn koni í ljós, að
þjófurinn hafði komist inn um
glugga á herberginu, meðþví
að klifra upp á skúra, sem eru
undir glugganum.
Við yfirheyrsluna bar piltur-
inn það, að hann hefði upp-
haflega ekki ætlast annað fyr-
ir en að komast inn á dansleik-
inn, og í því skyni klifrað inn
um gluggann. En þá kom hann
auga á peningana, og breytti
um fyrirætlun, stakk þeim á
sig og fór aftur út um glugg-
ann. Þegar lögreglan náði hon-
um hafði hann aðeins eytt 20
kr. af peningunum.
Ríkisskip.
Esja var væntanleg til Vest-
mannaeyja kl. 11 í gærkvöldi.
Súðin var á Norðfirði í gær.
Agatha Christie. 26
Hvcr cr sá scki?
ið aðgerðarlaus og hugsað málið lengi. Hannmundi
strax hafa kallað á Parker, borið á hann síakirna?
og gert úr því hinn mesta gauragang. Pér munið
að herra Ackroyd var ákaflega skapstór.
— Pað er ekki víst, að hann hafi haft tíma til
að lesa bréfið þá strax, sagði lögreglustjórinn. Við
viturrf að einhver var inni hjá honum klukkan hálf-
tíu. Ef sá gestur hefir komið rétt ieftir að' þér fór-
uð, og ungfrú Ackroyd hefir svo komið rétt eftir að
hann fór, þá hefir herra Ackroyd ekki haft tíma til
að lesa bréfið fyrr en um tíuleytið.
— En símahringingin?
— Það hefir auðvitað verið Parker ,sem hringdi,
ef til vill áður en honum1'dal't í hu'g' að læsa hurð-
inni og fara út um gluggann. Svo hefir honum
snúist hugur, orðið hræddur, og ákveðið að íát.a
sem hann hefði ekki hugmynd um neitt. Þannig,
hefir það gerst, verið þér vissir.
— Tja, — ætli það, sagði ég, og trúði ekki meira
en svo.
— Við geturn fengið að vita hið sanna um síma-
hringinguna á Imiðstöðinni. Ef hefir verið hrngt héð.
an úr húsinu ,skil ég; fekki í að það geti verið
annar en Parker. Verið vissir um að það er hann
sem við leitum eftir. En við skulum ekki íleipro
því — megum ekki vara hann við fyr en við höf
um öil sönnunargögnin í hö'ndum. Ég skal sjá um
að hann gangi okkur ekki úr greipum. Við skulí
Ifita sem við leggjum aðaláhersluna á leit að þess
um ókunna manni sem þér sáuð.
Hann stóð upp af skriíborðsstófnum, er hann
hafði setið öfugt á, og gekk yfir að líkinu; í hæg
indastólnum.
— Vopnið ætti að geta gefið okkur eitthvað að
fara eftir, sagði hann, og sneri sér að mér. Svona
rítingar eru varla algengir hluiir.
Hann laut niður og athugaði skaftið gaumgæfi-
lega, og ég heyrði rymja ánægjulþga í honum. Svo
tók hann varlega um hnífinn, fyrir neðan skaftið,
og dró hann úr sárinu. Án þess að snerta skaftið
^ setti hann rítinginn í postulínsvasa er stóð á arirf-
hillunni.
Já, sagði hann og leit til morðvopnsins. Þetta
er hreinasta listaverk. Það eru varla margir slíki?
hér í jgnennd.
Það var satt, þetta var ágætur hlu'/ur. Mjótt, odd
hvasst blað, og skaft úr fínt brugðnum málmþráð
um, einkennilega vel gert. Davis reyndi bitið a
nögl sér og þótti mikið um.
— Ekki ier bitið laklegt, varð honum að orði'
Barn gæti rekið hainn á kaf í mann alveg fyrir
s'töðulaust. Það er ekki hættulaust að hafa svona
leikföng á glámbekk.
— Má ég rannsaka líkið, sagði ég.
Hann kinkaði kolli,
— Já, gerið svo vel.
Ég gerði nú nákvæma rannsókn á líkinu.
— Jæja? sagði lögreglustjórinn þegar ég var
búinn.
— Ég skal hlífa yður við að lýsa því á lækna'
máli. Það getum við látið liggja á milli hluta þar til
ég gef dánarvottorðið. Hann hefir verið stunginn
af manni, sem stóð fyrir aftan hann og hélt á rít-
ingnum í hægri hendi. Hann hefir dáið undireins
Eftir svipnum á andliti hans að dæma, mundi ég.
álykta, að höggið hefði komið honum algerlega
að óvörum. Hann hefir dáið án þess að vita, hver
morðingi hans var. ( \ !|j
— Parker læðist um eins hljóðlega og köttur,
sagði Davis lögreglustjóri. Ég býst ekki við, aö
það verði margt dularfullt við þennan glæp. Lítið
þér á skaft rítingsins.
— Ja —það er ckki víst aðþér sjáið það, en ég
sé greinilega fingraför. Hann lækkaði róminn:
Fingraför.
Hann gekk nokkur skref afturábalk til að athuga
hver áhrif orð hans höfðu.
— Já, sagði ég hálfhissa, Mér datt það í hug.