Þjóðviljinn - 21.02.1940, Qupperneq 3

ÞJÓÐVILJINN
Miðvikudagur 21. febrúar 1940
Eins og lög gera ráð fyrir byrja
ég að hlusta á fréttimar. Um inn-
lendu fréttirnar er ekkert að
segja, og þær erlendu eru ekkert
hlutdrægari í kvöld en hin kvöld-
in. Það er auðvitað tekið fram, að
Finnar hafi „gersigrað 18. herfylk
ið” og að þeir hafi „unnið þýðing-
armikla sigra” norðan við Ladoga
vatn. Það er annars furðu lífseigt
þetta 18. herfylki, mér telst sem
sé svo til, að búið sé að gersigra
það eitthvað 8 eða 10 sinnum og
umkringja það svo 12—15 sinn-
um.
En nú hefst þáttur um daginn
og veginn. Drynjandi bassarödd
heyrist. Flutningur er fremur ó-
þjáll. Málfarið er með köflum til-
þrifamikið, en stundum er boginn
spenntur of hátt, og brestur.
Það er Sigfús Halldórs, sem
talar. Ef hann gæti skilið montið
og sjálfbirgingsháttinn eftir
heima, þegar hann fer í útvarpið,
þá væri hann ekki sem verstur,
en að bjóða hlustendum hann eins
og hann er, það er mjög misráðið
af útvarpsráði, þó ekki sé hann
eins óhæfur til að tala um daginn
og veginn eins og Ámi frá Múla
til að lesa útvarpssögu.
Að þessu sinni lagði ég það
á mig að hlusta á Sigfús frá upp-
hafi til enda.
Hann fer fyrst mörgum fögrum
orðum um friðinn, og mörgum ljót
um orðum um ófriðinn. Hann
bendir í vesturátt. Hann sér
stjörnu friðarins blika yfir Vestur
álfunni, hann sér landamæri
Bandaríkjanna og Canada með
friðarbogum og friðarbrún í stað
víggirðinga, og hann talar rétti-
lega um að gamla Evrópa ætti að
læra að beita heilbrigðri skynsemi
og byggja friðarboga og friðar-
brýr í sínum mörgu landamærum,
í stað víggirðinga.
Auðvitað á hann svo mikið af
hagleik listamannsins, að hann
truflar ekki hina listrænu frásögn
Félag járniðnaðarmanna.
/[irlnNn^v'
Æ F R
rvarcðO*
um friðinn í vestri með þvi að
geta þess að Canada sendir nú þús
undir sona sinna á blóðvellina í
Evrópu.
En nú fer hann að segja fréttir
frá Vesturheimi. Hann segir okk-
ur frá nýlátnum Vestur-lslendingi.
Eftir lýsingunni að dæma hefur
þetta verið harðfengur myndar-
maður. Sigfús lýsir honum svo, að
hnefi hans hafi verið sannnefndur
♦----------------=----------♦
Hvaða laun
borgar S.I.F.
Hvernig skípias! 148
þúsundirnar?
Á reikningum Sölusambands
íslenzkra fiskframleiðenda fyr-
ir síðasta ár, eru uppfærðar
tæpar 148 þúsundir í laun fram
kvæmdastjóra, starfsfólks og
endurskoðenda.
Mikil forvitni er hjá mönn-
um að fá að vita hvernig þessi
álitlega fúlga skiptist. Fram-
kvæmdarstjórar eru þrír og
munu hafa um 18 þús. kr. hver,
?ða 54 þús. kr. samlagt. Þykir
mönnum það gott dæmi um
hvernig íhaldið fer að fram-
kvæma spamaðinn, sem það
alltaf er að boða, að Kveldúlfs-
liðið skyldi hindra að nokkuð
yrði sparað á þessum lið, —
neyða þannig smáútvegsmenn
til að kosta dýra framkvæmda-
stjóra togarafélaganna í
Reykjavík, þvert á móti vilja
meirihluta útvegsmanna eins
og atkvæðagreiðslan sýndi.
Það er hérmeð skorað á S. 1.
F. að birta launalista sinn eins
og bæjarstjórn Reykjavíkur
hefur gert. Hvaða laun borgar
S. 1. F. ? Plöggin á borðið.
Öfeigshnefi, og hafi hverjum þeim
haldið við beinbroti og bana, sem
þegið hafi högg af hnefa þeim.
Hann telur það hafa verið eitt af
aðalseinkennum þessa manns, að
hver sá sem hallaði á Islending í
orði, í návist hans, komst í kynni
við öfeigshnefann.
Hann tilfærir dæmi.
Einn af frændum Bretakonungs
kemur til Winnipeg. Það er reist-
ur sigurbogi yfir aðalgötu borgar-
innar. Boginn er 70 feta hár, því
gatan er breið. Þegar verkinu er
nær lokið er íslendingurinn stadd-
ur á palli upp við hápunkt bogans,
ásamt Ira nokkrum, þeir eru að
leggja síðustu hönd á verkið. Ir-
inn spyrnir fæti við verkfærum Is-
lendingins, og velur honum og
þjóð hans hæðiyrði. Ófeigshnefinn
er reiddur, höggið er greitt og Ir-
inn fellur við. Hann nær þó taki
á pallinum, en fellur ekki til jarð-
ar. Islendingurinn hleypur til og
vill sparka honum til jarðar, en
var hindraður í verkinu, það forð-
aði Iranum frá bráðum bana, og
Islendingnum frá því að verða
morðingi.
Vel er hægt að skilja samúð Sig
fúsar með þessum landa vorum;
skapbrestamenn eru oft svo mikl-
um kostum búnir, að þeir eignast
óskipta samúð allra sæmilegra
manna, sem þeim kynnast, og svo
ber á það að líta, að minnimáttar-
kennd Islendingsins í Vesturheimi
mun oft hafa leitað mótvægis með
því að beita hnefa.
Allt var þetta gott og blessað,
og hefði verið kvalalaust á að
hlusta, ef ekki hefði hinn sjálf-
birgingslegi flutningur Sigfúsar
spillt frásögninni.
En ekki gat ég látið vera að
hugsa, sem svo: Hvemig getur
einn og sami maður vegsamað
friðinn og fordæmt ófriðinn, og
vegsamað og hafið til skýja það
hugarfar, sem greiðir högg við
höggi.
Við hiustendur getum ekki látið
vera að óska eftir, að einhver heil
hugsun sé í þvi sem við okkur er
sagt.
Sigfús Halldórs virðist til
þess eins kominn í útvarpið að
tala.
Æskulýðsfylkingin í Reykjavík
heldur fund í K. R.-húsinu fimmtu
daginn 22. febrúar kl. 8,30 e. h.
Nánar auglýst.
Handavinnuhópurinn lieldur
fund í kvöld (miðvikudag kl. 8,30
á skrifstofu Æ. F. R. Túngötu 6.
Kennt verður að mála. Mætið vel
og stundvislega.
Hverfisstjórar Æ. F. R. eru
beðnir að mæta á skrifstofunni í
Túngötu 6 milli 5—7 í dag.
„Mér hefur dottið í hug að gefa
yður eitthvað í afmælisgjöf. Seg-
ið mér ungfrú, hvað það ætti helzt
að vera?”
Stúlkan svaraði: „Trúlofunar-
hring”.
— Hvernig sýnist þér mér fara
bezt að greiða mér, Pétur?
— Mér sýnist þér fara bezt að
greiða það fram fyrir andlitið,
elskan mín.
3» ♦!♦
| Gúmmískógerðín!
VOPNI

Sími 3423. <
Y
V
V
Y
X. Aðalstrætf 16.
•*•
X
X Framkvæmir allar gúmmívið'
£ gerðir vandaðast og ódýrast.2
X
x

Kaupum íómar
f lösknr
Flestar tegundir.
Kaffistofan.
Hafnarstræti 16.
Edward Beattie, fréttaritari
United Press og Vísis „frá víg-
stöðvunum” í Finnlandi, er aðal-
heimildarmaðurinn að fregnunum
um „gersigruð” rússnesk herfylki
á vígstöðvunum norðan við Lad-
ogavatn.
Það var einmitt þessi sami Ed-
ward Beattie, sem gerði United
Press og Vísi að athlægi nýlega,
með fregnum sínum „af vígstöðv-
unum” á Kyrjálaeiði. Hann sím-
aði nefnilega sama daginn og
Rússar unnu fyrsta stórsigurinn í
sókninni, tómar friðarfréttir, um
hlé á orustum og að Finnar hefðu
tekið aftur allar „framvarðar-
stöðvarnar” sem þeir hefðu misst
Og ritstjóri Vísis varð himinlif-
andi vegna þess að blessaðir
finnsku hermennirnir hefðu þó
fengið að hvíla sig þann daginn!
**
Daginn eftir varð Vísi (og Un-
ited Press?) svo bumbult af að-
hlátrinum, að Edward Beattie lét
sér nægja að senda yfirlætislaus
skeyti — ekki frá vígstöðvunum,
heldur frá Helsingfors. Það er ó-
líkt varlegra að hafa hann þar.
** '
Nei, ónei! Edward Beattie er
aftur kominn á stúfana, og gerir
aftur sitt til þess að gera alvar-
legt mál hlægilegt. Sannleiksgildi
fréttanna má miða við frétta-
skeyti hans frá 16. þ. m. „frið-
sæla” daginn á Kyrjálavígstöðv-
unum.
**
Hefur Finnlandshjálpinni aldr-
ei flogið í hug sú merkilega stað-
reynd, hve Finnar eiga auðvelt
með að umkringja dag eftir dag
heil rússnesk herfylki? Allir sem
fylgjast með útvarpsfregnum Sig-
urðar Einarssonar vita, að einn
Finni stendur á móti fimmtíu
Rússum. Samt er þessi eini Finni
sýknt og heilagt að umkringja
Rússana fimmtíu. Það eru engir
smákallar, sem Mannerheim hefur
á að skipa!
„Flokkur allra síciia"
Framhald af 2. síðu.
stöðva flóttann úr sveifunum?
Málið liggur svona fyrir.
verður að Hótel Borg föstudagin n 23. þ. m. og hefst með borð-
haldi kl. 8.
Mjög fjölbreytt skemmtiskrá.
Aðgöngumiðar á verkstæðunum og í skrifstofu félagsins Kirkju-
hvoli í dag og morgun kl. 8—10 o g að Hótel Borg eftir kl. 5 á
föstudag. Nefndin.
Málfundafélags Dagsbrúnar-
manna vcrdur haldínn i Al-
þýðuhúsinu við Hverfísgöfu
í hvöld kL 8.30
Tíl umraeðu: í. Skýrsla undirbúningsnefndar, —
2. Rætí um félagssiofnunína, lög o. fl. — Allír
Dagsbrúnarverkamenn hafa að§an§ að fundínum
Eðvarð Sígurðsson. Sigurður Guðnason.
Jón Rafnsson.
Háttvirta útvarpsráð! losið okk
ur við Sigfús ,gefið okkur heldur
Jón aftur.
En nú skiptir um rödd.
Viðfeldin kvenmannsrödd heyr-
ist. Það er frú Sigríður Eiríks sem
flytur þátt um hjúkrunarmál.
Hún talar um Soffíu Mannerheim.
Erindið er sæmilega skipulegt
og vel flutt. En upphafið og endir
inn er áróður fyrir málsfað einnar
þjóðar gegn annarri, og viljandi
eða óviljandi er beitt beinum sögu
legum fölsunum. Þannig heldur
frúin því fram að Mannerheim
hafi leyst finnsku þjóðina undan
oki Rússa. Fyrir þessu er sem
kunnugt er enginn fótur. En
hvað er að fást um slíka smámuni
síðan Ríkisútvarpið var tekið í
þjónustu þjóðstjórnarinnar og
Finna.
Svo kom músíkin
Útvarpshljómsveifin byrjaði, og
lék illa að vanda. Eftir nolckra
stund tók Gunnar Pálsson að
syngja með henni, og það var
nokkur uppbót.
Friedman og Beethoven ráku
lestina, það hefur sennilega verið
gert til þess að láta menn finna
Fullkomnasta
GCMMIVIÐGERÐARSTOFA
BÆJARINS.
Seljum: vinnuföt, gúmmískó,
hrosshársleppa, ull-
arhosur, vinnuvetl-
inga, inniskó o. fl.
Sækjum. Sími 5113. Sendum.
Gúmmískógerðin
LAUGAVEG 68.
sem greinilegast
til eymdar út-
varpshljómsveitarinnar.
Svo bara eina hógværa ósk, til
háttvirts útvarpsráðs. Látið okk-
ur hafa svo sem eitt kvöld í viku,
án Finnlands og þjóðstjómar-agi-
tationar, án útvarpshljómsveitar
og án Sigfúsar Halldórs. Látið
þið Helga Hjörvar lesa útvarps-
Sögu og ef Jón kann ekki við að
tala um „daginn og veginn”, þá
reynið að fá einhvern sæmilegan
mann til þess að taka verkið að
sér með V. Þ. G.
Hlustandi.
Margir hinna stærri bænda sem
fylgja S j álf stæðisf lokknum að
málum, hafa fengið þúsundir og
jafnvel tugi þúsunda króna, í
styrk samkvæmt jarðræktarlögun-
um.
Þeir vilja fyrir hvern mun geta
selt þennan styrk, helzt með á-
lagningu. Það er nú þeirra hags-
munamál. Sjálfstæðisflokkurinn
er fulltrúi þessara manna, en ekki
hinna efnalausu unglinga, sem
vilja reisa bú í sveit, en geta það
ekki vegna fátæktar. Flokkurinn
er heldur ekkert um það að hugsa
pó þessir ungu menn verði að
flytja á mölina. Þar lenda þeir
auðvitað í fátækt og basli, ef til
vill á sveitinni, þegar svo er kom-
ið fyrir þeim má flytja þá aftur í
sveitina og láta þá í vist hjá
mönnum, gem fengu jarðabóta-
styrkinn og vilja fyrir hvern mun
selja hann. Allt er þetta í fullu
samræmi hvað við annað. Flokkur
„allra stétta” hefur hugsað hverri
stétt nokkuð. Þeim efnuðu styrk
af "íkisfé, sem þe\r geta braskað
með, þeim fátæku sveitarflutning,
svo þeir efnuðu geti auðgazt á
fátækt þeirra.