Þjóðviljinn - 19.11.1940, Síða 4

Nœt'jrlœknir í nótt: Gísli Páls-
son, Laugaveg 15, sí'mi 2472.
Nœturvöra'ir er pessa viku í
Ingólfs- og Laugavegsapótekum.
Sverrir Kiýstjánsson sagnfræð-
ingur fiytur í kvöld í útvarpið
fjórða erindi sitt í erindaflokknum
„Frá Vínarborg til Versala“. Nefn-
ist pað „Baráttan um sólskinið“.
Útvarpstíðindi, vikuna 24.—30.
nóvember eru nýútkomin. Flytja
pau m. a. leiðara um dagskrá vik
unnar, ag „danslag kvöldsins“ með
texta eftir Jóhannes úr Kötlum.
Starfsmannablaö Reykjavijía-r. III.
árg. 3. tölubl., er nýkomið út og
er efni pess sem hér segir: Verð-
lagsuppbótin og afkoman á árinu,
Borgarsjjóraskipti, Klúbbkvöld,
Kjartan Ölafsson, Bókadálkur,
Söngur starfsmanna (Kjartan Ól-
afcsan).
Hjónaband. Síðastliðinn laugar-
dag voru gefin saman í hjóna-
band ungfrú Lára Nikulásdóttir og
Svavar Hjaltested, forstjóri viku-
blaðsins Fálkinn. Heimili peirra er
á Víðimel 58.
Útmrpiö i dag:
12,00 Hádegisútvarp.
15.30 Miðdegisútvarp.
18.30 Dönskukennsla, 1 .flokkur.
19,00 Enskukennsla, 2 .flokkur.
19,25 Hljómplötur: Lög úr óperett
um og tónfilm'um.
19,50 Auglýsingar.
20,00 Fréttir.
20.30 Erindi: Frá Vínarborg til
Versala, IV.: Baráttan um sól-
skinið. (Sverrir Kristjánsson
sagnf ræðingur).
20,55 Tónleikar Tónlistarskólans:
Trfól í B-dúr, Op. 99, eftir Schu-
bert.
21.30 Hljómplötur: „Dýrðarnótt",
tónverk föftir Schönberg.
22,00 Fréttir.
Dagskrárlok.
Dr. Símon Jóh. Ágústsson
heldur háskólafyrirlestur í dag
kl. 6(4 í 1. kennslustofu, Efni:
Manngeröir. Skuggamyndir
yerða sýndar. Öllum heimill
aðgangur.
Brcyfíngarnar á
brezku hcrstjórnínní
Framhald af 1. aíðu.
og landher. Breytingar þessar
koma til framkvæmda 1. öes.
n.k,
Sir Arthur Barrett var áður
yfirmaður orustuflugvélaflot-
ans. Við því embætti tekur nú
Douglas flugmarskálkur. Ým-
is önnur mannaskipti hafa
orðið í stjórn flughersins
enska, og hafa margir hinna
ungu foringja verið hækkaðir
í tign.
Breytingar þessar eru tald-
ar mjög þýðingarmiklar. í
stjórn brezka flughersins áttu
sæti margir afturhaldssöm-
ustu leiðtogar brezkra her-
mála, og hefur þaðan verið að
mæta sterkari mótspymu gegn
því að settur væri einn yfir-
hershöfðingi yfir landher, flug
her og flota, eins og oft hefur
verið imprað á í brezkum blöð-
um. En allar þær breytingar,
er gerðar hafa verið á stjóm
þJéOVILIINH
1 sveitarblaði, sem gefið var út
forðum aiuistur í Skaftafellssýslu,
var sagt frá pví, að bóndi úr hér-
aðinu hafi verið á ferð og dinglað
rófunni utain 1 menxi. Bóndi höfð-
aði meiðyrðamál vegna ummælanna
og sýslumaðurinn felldi pann dóm,
að par sem staðreyndir leiddu í
ljós, að maðurinn væri með öllu
rófulaus, pá væru ummælin dæmd
dauð og ómerk.
Ibúdírnar og brefarnír
Franxh, af 1. síðu.
Þannig er ástanaið i Reykja-
vík, meðan brezkir liðsforingj- .
ar sölsa undir sig íbúðir íslend
inga og íslenzkir burgeisar
safna stóraúði, en dettur ekki
í hug að þrengja neitt að st-r
í skrauthýsum sínum svo aðr-
ir íslendingar þurfi ekki að
hrekjast á götunni að vetri til. ;
Þetta er þjóðrækni yfirstéttar-
innar í framkvæmd. Þetta er
pólitík þjóðstjórnarinnar um
að eitt skuli yfir alla agnga.
Og þetta er fyrsti forsmekkur-
inn, sem við fáum af því hvern
ig Bretar efna loforö sín til ís-
lendinga.
Þetta ástand er algerlega ó-'
viðunandi. Menn hafa nú beð-
ið 1 hálfan annan mánuö í
þeirri vissu von að fá þá við-
unandi húsnæöi. Fjölskyldur
hafa orðið að hýrast í úthýs-
um eða ísköldum súðarher-
bergjum, sem valdið hafa
heilsuspilli. En menn hafa
þraukað svona í von um að 15.
nóv. myndu íbúðir Bretanna
losna.
Hér er aðeins um tvennt að
gera:
Annaðhvort verða Bretarnir
að víkja úr ibúðunum eða rík-
isstjórnin — ef hún fær ekki
reist rönd við ofbeldi þeirra —
verðúr að knýja þá, sem hafa
óhóflega mikið húsnæði til að
þrengja að sér.
Hér dugar nú enginn drátt-
ur lengur. Heilsa og líf fjöl-
margra manna er í veði.
flughersins undanfarna mán-
uði hafa gengið í þá átt að
draga úr völdum eldri foringj-
anna og setja í stað þeirra
menn af yngri skólanum, er
telja hina nánustu samvinnu
lofthers, landhers og flota ó-
hjákvæmilega í hernaði.
Loftárásir Breta á borgir í
Þýzkalandi og herteknu lönd-
unum á meginlandinu færast
stöðugt í aukana. Þýzki flug-
flotinn hefur líka að miklum
mun aukið loftárásirnar á
England síðustu sólarhring-
ana, og er ekki annað að sjá
en að lofthernaðurinn sé fyrst
nú að komast í algleyming,
þvert ofan í það sem spáð var
í sumar, að úr loftárásunum
mundi draga þegar komið væri
fram á haustið.
Íslendíngur biður bana
víð að slökkva cld í
brezkum skála
Á laugardagskvöld um 6-leyt
ið vildi það sorglega slys til
að slökkviliðsmaður einn, Hall
dór Ámason, beið bana, er
hann var að vinna að því að
slökkva eld í brezkum her-
mannaskála.
Slökkviliðið hafði verið að
kallað suður að hermannaskál
unum við Stúdentagarðinn, af
því kviknaö hafði í einum skál
anum. Fóru þeir inn í skálann.
Halldór, Karl Ó. Bjarnason og
einn Englendingur, og munu
hafa verið aö slökkvistarfi sínu
með handslökkvitækjum, er
rör, sem í var rafmagnsleiðsla
féll ofan á þá. Fengu þeir þá í
sig rafmagnsstraum. Heyrðu
þá þeir, er úti voru, óp til
þeirra, og þustu inn. Lágu þeir
þrír þá meðvitundarlausir á
gólfinu. Voru þeir bornir út og
lífgunartilraunir geröar. Rökn
uðu þeir Karl og Englending-
urinn brátt við, en við Halldór
voru lífgunartilraunirnar ár-
angurslausar.
Halldór var ungur maður,
kvæntur, vel látinn og vinsæll.
Bjarní Gudnason, frc-
smíður íczí af slysförum
Bjarni Guðnason trésmiöur
lézt í fyrrinótt á Landsspitalan
um af völdum slyss, en hann
varð fyrir í síðustu viku. Haföi
hann hlotið innvortis meiðsl
við það að peningaskápur, sem
hann var að flytja í Útvegs-
bankanum féll ofan á hann,
Drógu þessi meiðsl hann til~
bana.
vÆzrfUNDIK^TILKyffNINGm
Engir fundir í G.-T.-húsinu
niðri þessa viku sökum við-
gerðar. — Hússtjómin.
fyrir alla ungmennafélaga
verður haldinn þriðjudaginn
19. þ. m. í Kaupþingssalnum
kl. 9.
Þar talar Þorsteinn Jósefs-
son og sýnir skuggamyndir,
einnig verður þar upplestur of
fleira til skemmtunar.
Heilhveiti
Ómalað hveiti
Soyabaunir
Hrísgrjón með hýði
Brúnar baunir
Perlusagó
60
Suðurhafs-
ævintýri
Skáldsaga eltir Mark Cay wood
eins og öðrum elskendum, að við nærri því gleymdum
allri varkárni, en hugsuðum mest um aö bæta okkur
upp fyrir þær geðshræringar, sem við vorum nýbúin að
verða fyrir, Tíminn hefur því sjálfsagt liðið miklu hrað-
ara en okkur grunaði. Við sátum fast saman og ég
hafði handlegginn utan um hana, þegar ég heyrði þursk
í þykkninu fyrir aftan okkur. Eg hrökk frá henni og
1 sömu svifum gekk Hogan út úr runnanum.
Virginía- roðnaði og leit niður til að dylja geðshrær-
ingu sína. Eg býst við að ég hafi verið hálf vandræða-
legur, þegar ég leit á Hogan, til þess að reyna aö sjá
hvort hann hefði tekið eftir nokkru. En hafi svo verið,
þá lét hann sannarlega ekki á því bera. Hann kom til
okkar eins og ekkert væri um að vera og saug safann
úr kókoshnetunni í mestu makindum. Mér varö um
stund rórra í skapi, en svo skaut hroðalegri hugsun
upp í huga mér. Ekkert er jafn auövelt og að afhjúpa
elskendur. Gat ekki verið að Hogan heföi þegar verið
■farið að gruna, aö sambandiö milli okkar Virginíu væri
breytt og að hann væri þegar búinn að gera sínar á-
ætlanir samkvæmt því? Haföi hún ekki hljóðað upp,
þegar hann miðaði byssunni á mig? Og hafði hún ekki
verið‘undarlega róleg og ánægjuleg á svipinn í morgun,
þegar hann kom til okkar þar sem viö sátum í sandin-
um? Það var að minnsta kosti ærið grunsamlegt um
konu, sem hafði verið svift frelsi sínu með valdi.
Eg var mjög órólegur það sem eftir var dagsins og
ég er viss um að Virginía var þaö líka. Ef Hogan vissi
aö við elskuðumst þá mundi hann áreiðanlega ekki
hætta á að láta okkur út á snekkjuna, því hann vissi
vel hversu óljúft mér var að sigla snekkjunni til Para-
dísareyjar og hann mundi geta sér þess til, að Virginía
var það líka. Ef Hogan vissi að við elskuðumst þá mundi
hann áreiðanlega ekki hætta á aö láta okkur út í snekkj
una, því hann vissi vel hversu óljúft mér var að sigla
snekkjunni til Paradísareyjar og hann mundi geta sér
þess til, að Virginía hefði sagt mér alla málavexti, Hann
vissi líka nokkurn veginn hvern hug ég bar til hans
og mundi því gera ráð fyrir aö ég hefði sagt Virginíu
hvern mann hann hefði aö geyma og hina sönnu ástæðu
fyrir því, aö snekkian var hlaöin skotvopnum. Ef hann
vissi allt þetta, þá mundi hann varla vera það flón,
að stofna til vandræða með því aö taka okkur út i
snekkjuna, heldur mundi hann fyrst koma vélbátnum
á 'flot og skilja okkur svo eftir hjá vitfirringum.
Allur dagurinn gekk í það að gera við bátinn og koma
honum á flot. Flekinn, var aftur sendur út í snekkjuna
eftir olíu í bátinn og mat handa okkur, Það var fyrsta
góða máltíðin sem ég hafði neytt dögum saman. Það
var komið að sólsetri, þegar allt var tilbúið. Mér þótti
ekki miður að hin örlagaríka stund var upprunnin, því
ekkert er verra en óvissan, og kvíöinn hafði hvílt þungt
á mér allan daginn. Mér hafði meira að segja dottið í
hug að koma léttibátnum á flot og róa honum út að
snekkjunni um hábjartan daginn, en það aftraði mér
frá aö gera þaö, að ég vissi, að riffilskotin mundu
dynja á mér úr landi og einnig frá snekkjunni, ef ég
kæmist svo langt. Eg hafði heldur ekki fengið tæki-
færi til að tala einslega við Virginíu, síðan þeir komu
á land, og ég mátti ekki hugsa- til þess að skilja hana
eina eftir hjá þessum þorpurum eitt einasta augnablik.
Þó verð ég aö játa, að hvað Abel snerti átti þetta ekki
við, því ég var sannfærður um aö bróðir Tom Gaspools
mundi ekki horfa aðgerðalaust á að kona væri illa
leikin.
Eg varð því fegnari en frá verði sagt, að ég 'skyldi
ekki reyna að framkvæma þessa fáránlegu hugmynd,
þegar vélbáturinn var*kominn á flot og Hogan sagði,
Virginíu, mér og Abel að stíga út á hann. Mér létti
mikiö fyrir brjósti við þessa sönnun þess, að grunur
minn hefði verið á stæðulaus. Nú var ég sannfærður
um að Hogan hafði ekki séð faömlög okkar.