Þjóðviljinn - 07.07.1945, Blaðsíða 7

ÞJÓÐVILJINN
7
Laugardagur 7. júlí 1945.

Knattspyrnuflokkur drengja, Fáskrúðsfirði. Sjá grein á 4. síðu.
Noregur í stríði
við Japan
Noregsstjórn lýsti yfir i gœr-
kvöld að Noregur œtti í stríði
við Japan.
Hefði raunverulega verið
stríðsástand milli Noregs og
Japans frá 7. des. 1941, en
stjórnin hafi ekki viljað gefa
formlega sWíðsyfirlýsingu fyrr
en hún væri komin heim til
Noregs.
Kaupið Þjóðviljann
Æ. F. R.
Æ. F. R.
ÚTISKEMMTUN í RAUÐHÓLUM
Æskulýðsfylkinffin í Reykjavík — félaff un^ra sósíal-
ista, — heldur fyrstu útiskemmtun sína í Rauðhólum
á morffun, sunnudag kl. 3 e. h.
DAGSKRÁ:
1. Skemmtunin sett: Sigurður Jónsson formaður
framkvæmdaráðsins.
2. Haraldur Steinþórsson, forseti Æskulýðsfylking-
arinnar.
3. Upplestur: Stefán H. Grímsson.
4. Ræða: Björn Sigfússon, háskólabókavörður.
5. ??
6. DANS á palli.
Töframaður mun sýna listir sínar öðru hvoruj meðan
á dansinum stendur.
Ferðir verða með Strætisvögnum Reykiavíkur frá
Lækjartorgi, og hefjast kl. 1 e. h.
Veitingar á staðnum.
Allt alþýðufólk velkomið
Ölvun bönnuð.
„Lífsgleði njóttu“ í sumarleyfinu
er kjörorð allra þeirra, sem taka með sér
hina nýju bók norsku skáldkonunnar
Sigrid Boo, „Lífsgleði njóttu“ í sumar-
ferðalagið (Sigrid Boo varð heimsfræg
fyrir bók sína „Við sem vinnum eldhús-
störfin“).
Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðju
i ' "
| Félag íslenzkra loftskeytamanna.
Aðalfundur Ragnar Olafsson
Hæstaréttarlög-maður
Félags íslenzkra loftskeytamanna verður haldinn í 0 ’fellowhúsinu, þriðjudaginn 10. og löggiltur endurskoðandi
| julí kl. 20.: Vonarstræti 12, sími 5999
Stjórnin. Skrifst.tími 9—12 og 1—5.

Húsnæðismálin í Reykjavík
Framhald af 5. síðu.
rétt að svara fyrir sig og verja
sig, ef á hann er ráðizt.
En hvað er hægt að gera til
þess að ráða bót á þessu? Þetta
ástand, sem skapazt hefur síð-
ustu árin, er beinn þjóðarvoði
og þjóðarskömm. Sumir kvarta
yfir skattaálögunum, að þær séu
alltaf að þyngjast og séu að
verða óþolandi. Það er rétt, að
skattar cru of háir á lágum
tekjum. En hvað eru skatta-
byrðarnar hjá húsabraskinu,
húsaleiguokri og öllu svindli í
sambandi við húsnæðismál, sem
allt er sett á reikning leigjend-
anna? Losið ykkur við húsa-
braskara, lóðabraskara, húsa-
leigubraskara, þá verðum við
færir um að greiða opinberu
gjöldin. Þetta eru verstu skatt-
kúgararnir. Kannski mætti
nefna heiidsalana í sama flokki,
en það er sérstakt mál út af
fyrir sig og verður ekki gerð
skil hér að sinni.
En það ætti að vera iýðum
ljóst, að þetta vandræðamál
krefst einhverra aðgerða, og
það fer þannig um þetta mál,
sem önnur, að þau krefjast rót-
tœlcra aðgerðar, ef von á að
vera um vcrulegan árangur.
Ein leiðin, sem ég held að
þyrfti að fara ,er sú, að rann-
saka hvert hús í bænum og
ganga úr skugga um að ek'ki
séu auðar fbúðir, sem standi
óleigðar og sjá um að þær, sem
auðar finnast, séu tafarlaust
leigðar út. Ef til vill mætti taka
þær íbúðir leigunámi, sem hús-
eigendur ekki þurfa nauðsyn-
lega að nota sjálfir, ef þeir hafa
sýnt það, að þeir séu ekki færir
um að umgangast leigjendur
sína sem siðaðir menn. Það
verður að losa leigjendurna við
böðulöxina, sem þeir eiga stöð-
ugt 'yfir höfðum sínum.
Húseigendur vitna oft í það
að mikið sé byggt af húsum.
Þetta er rétt. Mörg hús hafa
verið byggð og eru í smíðum.
En það hefur bara gerzt með
þeim hætti, að naumast getur
talizt sæmandi hjá menningar-
þjóð. Þar á ég við gerð þeirra
húsa, sem byggð hafa verið.
Mikið af þessum húsum eru
smáhýsi eða lúxusbyggingar,
með einni eða tveimur ibúðum
hvert hús. Stórríkir menn, sem
eiga glæsileg hús, hafa fengið
leyfi til að byggja önnur ennþá
flottari. Svona er bvggingarefn-
inu sólundað gengdarlaust, í
stað þess að byggja stórar húsa-
samstæður handa þeim húsnæð
islausu þangað til allir hafa
orðið sómasamlegt þak yfir
höfuðið. Þá förum við kannski
að hafa efni á því að láta pen-
ingamennina búa í heilum hús-
um. Byggingamálin eru þegar
orðin þjóðinni til minnkunar
og verða það betur, ef ekki verð
ur skjótlega gripið í taumana.
En nú er skammt til næsta
vetrar og er hann vafalaust
farinn að verða áhyggjuefni
þeim, sem verða að hafast við
í lélegum kofum með ung börn,
eða sitja í ónáð og geta alltaf
átt von á árásum frá hinum
svokölluðum húseigendum. Þó
að konurnar geti farið úr bært-
um um tíma á surnrin, cr það
þó mjög takmarkaður tími,
sem þær geta verið burtu frá
heimilum sínum og þegar sumri
fer að halla, verða þær þó að
hverfa heim aftur. enda þótt
þær eigi ekki í vændum ein-
skæra ánægju.
Nú er fyrir nokkru liafin
bygging verkamannabústaða
hér í bænum, en það hefði bara
ekki mátt verða neitt hlé á
þeim byggingum, því að 'nundr-
uð fjölskyldna bíða eftir því að
komast í góðar íbúðir, sem þeim
er ekki um megn að standa
straum af. Það eru svona íbúð-
ir, sem okkur vantar, annað-
hvort með sams konar sniði og
verkamannabústaðirnir hafa
verið, eða þá eins og bæjarbygg
ingarnar á Melunum.
Við krefjumst stórvirkra að-
gerðar af hálfu bæjaryfirvald-
anna og ríkisstjórnarinnar og
réttlátrar og skynsamlegrar ráð
stöfunar á því byggingarefni,
sem fáanlegt er og flutt verður
til landsins. Okkur var gcfið
sérstætt tækifæri til þess að láta
öllum þegnum landsins líða vel,
hafa íbúðir við sitt hæfi, hæfi-
leg þurftarlaun til þess að geta
lifað menningarlífi, meðan marg
ar aðrar þjóðir urðu að leggja
á sig ógurlegt erfiði og áþján
svo árum skipti. En þetta tæki
færi létum við ónotað. Að vísu
streymdu peningarnir inn í
landið, en þeir söfnuðust á
fárra manna hendur að allveru
legu leyti. Heildsalar og aðrir
braskarar spruttu upp eins og
gorkúlur í óþurrkatíð og þeir
söfnuðu saman fé á kostnað
vísitölunnar og neytendanna.
Það er eins og ríkið hafi falið
þeim skattheimtun að nokkru
leyti. En það er ekki vilji þjóð
arinnar.
Bjöm' Guðmundsson.
Bæ j arpóstur inn
Framhald af 4. síðu.
virðist öðru nær en svo sé. Hér
virðist skjóta upp kollinum fá-
heyrð peningaleið og sennilegt
að hér sé á ferðinni enginn við-
vaningur í peninga, slætti“.
Reikningur þessi frá trúnaðar-
manni réttvjsinnar kom hjónun-
unum mjög á óvart. Hann kom
heim til þeirra með reikninginn
í fullum embættisskrúða og á-
minnti að borga fljótt og refja-
laust, því þetta væru hundsbæt-
ur hjá því sem aðrir tækju fyr-
ir vik sín. — Til dæmis væru
venjulega teknar 500.00 krónur
fýrir að selja eitt bílskrifli.
Vesalings hjónunum leizt ekki
á að standa frammi fyrir hinum
velbúna og risavaxna manni,
með neitt röfl. Þau stóðu þv£
ráðþrota yfir þessari óvæntu
heimsókn. í sakleysi sínu gátu
þau ekki fundið að þessi rétt-
vísinnar maður hefði neitt fyrir
þau gert, og hitt var þeim ó-
skiljanlegt ef roaður í svona
hárri trúnaðarstöðu levfði sér að
koma með reikning sem ekkí
væri algóður og réttvís að öllu
leyti.
Þau greiddu því reikninginn
orðalaust í herrans nafni rétt-
visinnar!"