Þjóðviljinn - 27.02.1947, Blaðsíða 3

Fmmtudagur 27. febrúar 1947
ÞJOr.'ViLJlNN
Ritstjóri:
Þóra Vigfúsdottij
ur rr/5 g:fur yfMit yí; »»«
| ir ailt pað bezta o.g mergjað
! asxa, sem Rvennablað frú
i Bríetar birti á þeim 25 ár.um,
! sem bað lcom út?
Eg man liika, að Bríeti þótti

fátæk kirna
Sunnudagur.
fjarska
sjálíYi mér takast vel með hringja klukkur Notre Dame
Eg sit og hlaða í hinu nýj'a an
afmælis- og minningarriti
Kvgnréttindafélagsins. Yið-
burðir og barátta 40 ára líða j um og baráttunni
fram hjá eins og skýrar
myndir á tjaldi. Myndir af
konum, sem við þekkjum
meira eða minna, og atburð-
um. sem við höfum tekið þátt
í eða heyrt um, og allt eru
þetta jafnfr. myndir úr sjálfu
lífi þjóðarinnar og allar j
,,bundnar við íossinn hvíta“, (
'hina miklu mannréttindahug j
sjón, sem konur landanna!
hófu baráttu fyrir í byrjun;
aldarinnar.
Ritst.jóranum, Ingibjörgu
Benediktsdóttur, hefur tek-
izt aðdáanlega að tengja sam
an og gera sögulegt heimild
arverk úr því brotasilfri, sem
hún hafði úr að vinna, og
lesandann grunar strax þá
miklu vinnu,' sem liggur á
bak við og finnur að allt hef
ur verið unnið af sérstakri
alúð, samvizkusemi, og að-
eins eitt sjónarmið verið lát-.
ið ráða: að segja sem sann-
ast og réttast frá öllu. — Við
sjáum að nýgræðingurirn
frá 1907 er nú orðinn að þrótt
miklum gróðri í,„skógi aldar
innar“ og teygir sig hátt upp
í birtuna og himinblámann.
Við sjáum líka að rnestu
skáld þjóðarinnar, Matthías,
Stefán G. Stephansson. Þor-
steinn Erlingsson og Guðm.
Guðmundsson eiga þarna
kvæði. Þeir sáu að öld kon-
unnar var að rísa og eggjuðu
hana til framsóknar.
Mér dettur allt í einu
nokkuð í hug, fer í símann,
næ í bíl og held á stað út í
bæ, og ekki líða margar mín-
útur fyrr en ég sit heima hjá
í’itstjóranum, Ingibjörgu
Benediktsdóttur skáldkonu.
Það er sumar og sól inni í
stofunni, þótt þorraþrællinn
sé úfinn og fcaldur úti fyrir,
blórnin í glugganum eru sum
ai’græn og sum meira að
segja með knúppuim eins og
Harpa væri komin.
; þennan samtíning, segir Ingi kirkjunnar hátíðlega. Helgi
j þjÖFgí Þessi g'rein var upp blær er yfir fólki. Nunnur
j líaflega tekin saman fyrir j með hvíta höfuðdúka, sveifl
ÍLsr tið, sem átti að andi pilsum líða yfir götuna,
YYe eíkéYYYS’ ’]?/■<■<& -út, þegar félagið var I niðurlútar, biðjandi. Á mark
, ára, en af ýmsum ástæð-j aðstorginu er verið að selja
þess að sagan geymdi ■ ■ v-arð ekki af eins og viðjfugla, þeir tísta og skríkja í
mynd þeirra og minningu. un. En úr því þxi ferð að búrunum, hróp og sköll
Þeir sem staðið hafa í eldín- ’.-nast á sérstakar greinar J blandast við klukknahljóm-
gleymast ' Ynr. hé get ég ekki stillt inn, sunnudagaklætt fólk er
að kaupa sér fugla og hlær
Þaö vakti meöal annars fyr
ir okkur með þessu riti, eins
og þú sjálf veizt, segir Ingi-
björg, þegar við erum farnar
að rabba saman, að halda
nöfnum brautryðjendanna á
loíti, láta þá ekki gleymast
og hverfa út í móðuna miklu
og veinar. Org og sköll. —
Klukknahringingin færist
nær og nær.
Svo birtist hún allt I ein
hin rnikla ki.rkja. Eins oc
drottning rís hún upp fi '
torginu, tákn siðmenninga
heillar þióðar. auðlegðarhen
ar og listasmekks. Hún grúf--
eins og Sfinx, hlustar og ve:f

JlnigiDjörg BeneuiKVSuuttir
crft fufðu fljótt. Eg álít ekki
heldur að það skaðf neinn að
rifja upp eða kynnast þeirri
áralöngu baráttu, sem háð
var fyrir frelsi þvi og réttind
um, sem við njóturn og telj-
um sjálfsögð í dag.
— .Það er mjkið starf að
sjá um útgáfu á svona riti?
Já, það er það vissuléga,
mig um að benda á grein frú
Aðalbjargar Sigurðardóttur,
sem hún nefnir Bríet Bjarn-
héöinsdóttir og lífsstarf henn
ar. Sú gr.ein ætti að vera les-
in af hverri einustu konu á
Íslandi.
— Já, það er sannarlega
margt, sem á erindi til okk-
ar, og ekki spilla .kvæðin, sem
og ég held að ég hefði aldrei j þú tekur með eftir þjóðskáld
tekið það að mér, ef mig i in, ségi ég.
hefði rennt grun í, hvað allt
slíkt er tímafrekt. Allt sem
til var á prenti um baráttu
þessara 40 ára var á víð og
dreif og það tók sinn tíma
að safna þvf saman. Eg var
líka svo bjartsýn að ætla,
Það var ekki heldur mein-
ihgin að þau ættu að gera
það, segir Ingibjörg brosandi.
Eg tók þau með til að sýna,
hrve mikla samúð kvenrétt-
indaimálin áttu hjá þeim, og
mér finnst- ennþá byrjunin
kvenna i
'Noregi
Sósíalistafélagi Reykjavík-
ur hefur verið boðið að
senda fimm kvenna nefnd á
kvennaráðstefnu, sem konur
úr Kommúnistaflökk Noregs
gangast fyrir dagana 8. og 9.
mai’z í tilefni af alþjóða
kvennadeginum.
íslenzku konurnar ve/ða
gestir ráðstefnunnar ásamt
öðrum útlendum kvenna-
nefndum,, og er ráðgert að
konurnar sem béðan ætla.
fari flugleiðis fyrstu dagana
í marz. Þær sem fara eru:
frá Reykjavík, Helga Rafns-
dóttrr. Petrína Jakobsson,
Halldóra Magnúsdóttir; frá
Akureyri: EMsabet Eiriksdótt
þegar þið fenguð mig til að! á kvénnaslagnum hans Guð- jr og Steinunn Pálsdóttir frá
taka við ritstjórninni, að þeir
brautryðjendur Kvenréttinda
hreyfingarinnar, pem enn eru
mundar skólaskálds „íslands j Vestmannaeyjuim.
konur, hefjizt handa, heimtið
ykkar rétt!“ hljóma eins og
heyrir bænir svo margra,
veit öi’birgð svo margra, én
þegir yfir öllu því, sem hún
skynjar. Hún er eins og guð,
eins og allt það sean e.r fag-
urt og gott, það sem manns-
andinn hugsar sér hæfa þeim
almáttuga. Hún er ekki
sköpuð af mannsanda, held-
ur af því, sem honum er of-
ar. Dýrlingar bíða í röðum á
framhlið hennar og turnar:
hennar eru eins og biðjahdi
hendur. Hún ér svöl eins og
hin heilögu vötn, hlý sem
vorsól og björt eins -og geisla
baugur. Hún hvdlir á snilli
aldanna, á auðlegð heillar
þjóðar, á hungri fátæklinga. ;
Hún er byggð úr blóði og
holdi og lítur jafnt fátæka
sem ríka í néð. Hennar for-
dærndu fá aldrei lausn, þeir ■
brenna í þeim eiláfa eldi. —•-
Þeir, sem eru henni velþókn
anlegir fá sæluvist eftir þung
an ævidag. — Fólk kemur
og fer.
„Hér er hún,“ segja ferða-
menn.
,,Þá höfum við séð hana.‘
7 ft ' '■ 'i ' . #•*■' " / • J v
„Ó, fögur, fögur!“ stynja
listhneigðir.
„Eg kaupi þá hattinn á
morgun,“ segir kona við
C’
mann sinn.
Það gengur kona með poka
á bakinu fram hjá. Hún er
berfætt á öðrum fæti, en '
hefur vafið drusl-um úr
peysu, sem einhver hefur
fleygt, um hinn, Hún er í *
þrennum götóttum dulum,
hverri undir annarri. — Þær
lafa og flaksast um hennar
mjóa, tærða skrokk, hnýttar ;
saman eins og krosseáta, sem ■-
verður ekki leyst. Hún lítur
ekki upp, en herpir hendurn ;
ar um pokann, beygir sig
niður og tekur pappírsögn
upp af götunni: hún er að
safna í brenni handa sér. —
Hin mikla, skrautlega kirkja
horfir hljóð á fátækustu konu
í heimi. D.
á lííi, mundu verða fúsir að | hethvöt til okkar.
segja frá og skrifa um sigra
og baráttu þessara ára, en
ið
- Þú hefur sjálf lengi ver-
kvenréttindakona? spyr
þar varð ég fyrir vonbrigð- ^ eg. —
um. Konum virðist alltaf ] Já, ég held síðan ég man
vaxa mikið í augum að setjajfyrst eftir mér. Eg gekk sem
hugsanir sínar á prent.. En-J Ung stúlka í Kvenréttindafé-
þi-átt fyrir allt vona ég að lagið. þegar ég var kennari
tekizt haíi að þjappa nokk- hér í Reykjavík — og ég var
urn veginn saman öllu því.Jé íþróttavellinum 19. júní,
sem gildi hefur og geymast j kvennadaginn, þegar Stefán
á um þetta merka fjörutíujG. Stephanson flutti Minni
ára starf. ' kvenna og verður það mér
— Veiztu, segi ég, að eitt-
hvað það bezta í ritinu er
greinin, sem þú kallar Rödd
hrópandans, þar sem þú dreg
alltaf minnisstætt ,að tvennu
leyti.
•? ? ?
Framhald á 7. síðu
Err
iS/iuJ.llUíl.i./AlLij, .
á samyrkji,.
.vf skólasti.
ihammt frá i.i sk\
(lans