Þjóðviljinn - 24.03.1947, Blaðsíða 4

4
ÞJÓÐVILJINN
Sunnudagur 23. marz 1947
þJÓÐVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkui- alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
ítitstjórar: Kristinn E. Ándrésson, Sigur'ður Guðmundsson, áb.
Fi'éttaritstjóri: Jón Bjarnason.
ílitstjórnarskrifstofur: Skólavörðust. 19. Símar 2270 og 7500
(eftir kl. 19.00 einnig 2184).
Afgreiðsla: Skóiavörðustíg 19, sími 2184.
Auglýsingar: Skólavörðustíg 19, sími 6399.
Prentsmiðjusími 2184.
Áskriftarverð: kr. 8.00 á mánuði. — Lausasöluverð 50 aur. eint.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Hmsisíefissiii i fraitskvæmct
Þegar nýbyggingarráð gerði ákveðnar ráðstafanir til
að tryggja ódýr lán til þeirrar nýsköpunar í sjávarútvegin-
um sem það stjórnaði, með frumvarpinu um stofnlánadeild
sjávarútvegsins, mættu þær ráðstafanir eindreginni mót-
spyrnu Landsbankans. Það kostaði miklar bréfaskriftir og
harðvítuga baráttu að fá framkvæmda hugmyndina um
órýr stofnlán, og hún fékkst ekki fram fyrr en Landsbank-
inn hafði unnið þann „varnarsigur" í málinu að svínbeygja
meirihluta Alþingis til að fela einmitt þessum banka, ein-
dregnasta andstæðingi stofnlánanna og nýsköpunarstefn-
unnar, að veita stofnlánin.
Þetta dæmi varpar skýru Ijósi yfir þá valdaaðstöðu,
sem Landsbankinn hefur náð í þjóðfélaginu. Nýbyggingar-
ráð, stofnun skipuð fulltrúum allra stjórnmála'flokka, er
að framkvæma hina -opinberu og yfirlýstu stefnu ríkis-
stjórnar, sem hefur traustan meirihluta á Alþingi.
Þjóðbankinn, sem samkvæmt heilbrigðri skynsemi ætti að
vera ein sú stofnun sem af mestum krafti ynni að fram-
EKKI VIÐ
„Klukkan er tíu fyrir hádegi
og nokkrum mínútum betur.
Eg er sestur við skrifborðið
i mitt. Meðal dagsins anna þarf
■ ég að tala við fjóra forstjóra,
í f jögurra ríkisstofnana.
í
Eg fletti úpp númeri hinnar
fyrstu stofnunar og hringi. Vio
feldin kvenrödd svarar. Eg
spyr um forstjóran — kven-
röddin segir:
Eg fletti upþ næsta númeri.
Sagan endurtekur sig. Eg fæ
hið blíða svar — ekki við —
— Ekki við.—
1 þriðja og fjórða sinn fæ ég
sama svarið:
— Ekki við.—
Aldrei að gefast upp er kjör-
orð þess sem ætlar að sigra. Eg
byrja því á nýjan leik, og fæ
óræka sönnun þess að ólukkans
sagan éndurtekur sig.
Einn, tveir, þrír og fjórir, ég
hringi í öll númerin á ný.
j Fjórum sinnum sama blíða
svarið:
— Ekki við —
Nú er klukkan ellefu. Vissu-
lega gefst ég ekki upp. Eg skal
ná tali af þessum forstjóra
þrjótum, og þeir skulu sannar-
lega fá að heyra álit mitt á
svona vinnubrögðum og það
þurfa fleiri að fá að heyra það,
þess vegna skrifa ég þér þessar
línur, kæri Bæjarpóstur, meðari'
ég tek mér stutt hlé frá hring-
ingunum. Þú- kemur þessu á
framfæri fyrir mig.
*
ÞETTA EKU
VINNUSVIK
OG ÞJÓFNAÐUR
Nú ætla ég að segja þetta
alveg eins og það er, þessum
mönnum ber að vera á sínum
vinnustað eins og öðrum mönn-
um —, og ef rétt væri á iitið,
öðrum mönnum fremur, því op-
inberir starfsmenn eiga að vera
öðrum til fyrirmyndar um
skyldurækni, og allt það sem
dyggan þegn þjóðfélagsins má
prýða, og það eru þeir sumir,
en því miður alltof fáir. Að
mæta ekki á vinnustað eru
vinnusvik og þjófnaður, og því
ámælisverðari sem sá er fremur
cr hærra settur, því „hvað höfð-
ingjarnir hafast að, hinir ætli
sér leyfist þa.ð“.
Til að fullnægja allri sann-
girni, skal ég taka fram, að oft
getur það komið fyrir að hinir
virðulegu forstjórar eigi em-
bættisskyldum ag gegna utan
kvæmd stjórnarstefnunnar, rís gegn þeirri stefnu, reynir aö
tefja og hindra ráðstafanir til að framkvæma hana, og
setur loks Alþingi úrslitakosti, sem meirihluti -þess beygir
sig fyrir sáraauðugur þó, en um það gáfu ýmsir þingmenn
yfirlýsingar, þar á meðal formaður nýbyggingarráðs.
Þégar sósíalistar tala um Landsbankann sem ráðandi
afl á sviðum f jármálalífsins, og benda á að þar hafi lítil
klíka bankastjóra hrifsað til sín vald, sem að sjálfsögðu
ætti að vera í höndum Alþingis .og ríkisstjórnar, þá verður
alltaf einhver til að kalla þetta ýkjur og jafnvel ,,ofsókn“
si hendur þeim ágætu mönnum, sem stjórna Landsbankan-
I gær gerir Morgunblaðið að
umtalsefni á þrem stöðum atvik
sem nýlega kom fyrir á Kefla-
víkurflugvellinum, í forustu-
’ grein, í pistli Víkverja og á öft-
ustu síðu. Málavextir eru þeir,
að þegar fyrsta flugvél AOA
lenti á vcllinum, var þar hvorki
íslenzkur fáni né fánastöng,
heldur „varð að gera leit að
einum íslenzkum fána til að
liengja upp á flugvellinum og
flaggstöngin var spýta, sem af
tilviljun fannst í rusii á flugvell
inum,“ segir Morgunblaðið jafn-
j framt er svo birt mynd af „ríkis
fánanum á spýtunni."
Það fer ekki hjá því að þessi
m
í deilu Nýbyggingarráðs og Landsbankastjórnarinnar
kom glöggt fram sá skilningur bankastjórnarinnar, a’ð
Landsbankinn ætti að vera „óháð ríkisstofnun", sem kæm;
ekkert við hverja stefnu í fjármálum og atvinnumálum
ríkisstjórnin og meirihluti Alþingis hefði, og væri að reyna
slö framkvæma.
Nýbyggingarstjórnin varð að framkvæma. stefnu sína
í harðri baráttu við Landsbankann. Bankastjómin reyndi
samt allan tímann að halda sinni stefnu, og hefur nú síð-
ustu mánuðina hert svo á framkvæmd hennar með stöðv-
un lana að Iieilar atviiinugreinar eru að stöðvast, eins og
t. d. húsabyggingar og mikil vandræði hafa þegar af hlot
izt. Þvi stefna Landsbankans er hrair ieírsaii, stefna þröng-
sýnis og smásálarskapar í f jármálum Qg atvinnulífi. Menn
eins og Jón Árnason eru fulltrúar þessarar stefnu og hafa
hrifsað til sín vald til að framkvæma hana, í umboði aftur-
haldsins í öllum stjórnarflokkunum.
Þetta eru staðreyndir, sem þjóðln verður að skilja. Og
það er hægt að fræðast um þær víðar en í Þjóðviljanum.
Ungur hagfræðingur ritar í Morgunblaðið 14. þ. m. um
hagfræoingaálitið og segir þar m. a.:
„Bankarnir hafa kippt mjög að sér hendinni um lán-
veitingar í seinni tíð. Mín skoðun er sú, að þessi samdrátt-
ur sé meira en nægur til að hefta frekari verðþenslu. Þvi
er allt tal um eignakönnun og skattabyrðar í raun réttri
hégómi. Ef bankarnir líalda fasf við stefnu sína, verður
rlkisvaldið áður en mjög langt um líður að lækka skatta og
hefja atvinauframkvæmdir, svo að hrimi og kreppu verði
afstýrt.“
Þessi hagfræðingur Morgunblaðsins viðurkennir hik-
Hér sést íslenzki fáninn dreginn að hún á Keflavíkurílug-
vellinum 25. okt. til að dylja hina bandarísku herstöð þar.
*
laust að stefoa bankanna sé í þann veginn að leiða hrun og
kreppu yfir þjóðina. Ummæli Bjarna Benediktssonar um
komandi atvinnuleysi og vesældómur heildsalastjórnarinn-
ar í sambandi við framhald nýsköpunaririnar sýnir, að nú
hefur tekizt full samvinna milli ríkisstjórnar og Lands-
bankastjórnar, — stefna beggja er hrunstefnau, og með
samvinnu eru þessi afturhaldsöfl í þann veginn að leiða
hrun og kreppu yfir íslenzka al vinnuvegi.
Því verður að afstýr;a. Nýsköpunaröflin verða að taka
höndum saman til að liindra svikin við þjóðina sem heild-
salastjórnin er að fremja. Ijrunstefnudótið verður að víkja.
skrifstofunnar, en þetta mun
undir mjög fáum kringumstæð-
um vera skýringin á mörgum
f jarvistum þeirra, þær eiga und-
antekningar lítið, rætur sínar að
rekja til leti og sviksemi. Þetta
þarf að hverfa þarna ef þörf
nýsköpunar.
Kröfuharður og réttlát*s“.
¥
í. B. SVARAÐ
„Það er von þú segir það I.
B. að slæmt sé að bíöa fyrst í
Sjúkrasamlaginu eftir að borga
gjöld sín og verða svo að fara
til tollstjóra og bíða þar eftir
að borga samskonar gjöld.
Þetta er ófært fyrirkomulag, en
það mun bót í máli að það er
ekki ætlað til frambúðar. Sjúkra
samlagið hættir störfum sem
sjálfstæð stofnun, um áramótin,
og þá verða öll gjöld til trygg-
inganna innheimt í einu lagi,
hjá tollstjóra. Það mun hafa
verið reynt að sameina inn-
heimtu sjúkrasamlagsins og
%
tryggingarstofnunarinnar um
síðnstu áramót en reynzt ófram
kvæmanlegt, vegna húsnæðis-
skorts hjá tollstjóra, og mikill-
ar fyrirhafnar við að breyta
bókhaldi og var því sá kostur
tekinn að láta samlagið halda
sínu þetta eina ár sem það á
eftir að starfa. Vissulega talar
þú um tímabært mál. I. B. minn
sæll þegar þú minnist á eina
allsherjar jnnheimtustofnun fyr
ir öll opinber gjöld. Slík stofn-
Framhald á 3. síðu.
frásögn komi almenningi nokk-
uð spánskt fyrir. Þegar Kefla-
víkurflugvöllurinn var „afhent-
ur“ sællar minningar, og blómi
hinna þrjátíu og tveggja full-
komnaði svik sín með því að
þykjast „taka við“ Keflavíkur-
flugvellinum, var helzta atriði
athafnarinnar það, að bandarísk
ur fáni var dréginn niður af
gerðarlegri flaggstöng en ís-
lenzki fáninn dreginn við hún
í staðinn. Birtu flest blöð mynd
af þessari sögulegu flaggstöng.
Að vísu gengu þessi fánaskipti
flaggstangarinnar ekki alveg
þegjandi og hljóðalaust fyrir
si'g, því að bandarískir hermenn
á vellinum söguðu hana sundur
áður en athöfnin átti að fara
í'ram, en það tókst þó að koma
henni upp aftur á réttum tíma.
Og síðan ætluðust hiuir þrjátíu
og tveir til þess að íslenzki fán-
inn blakti daglega á flaggstöng-
inni til þess að dylja það fyrir
þjóðinni að erlent herveldi réði
iögum og lofum á hinum „ís-
Ienzka“ flugvclli.
Allur almenningur, sem man
fullvel hina smánarlegu athöfn,
spyr- nú: Hvar er flaggstöng
in?
Hefur hið bandaríska starfs-
lið sagað hana sundur á nýjan
leik til þess að þurfa ekki að
þola þá önn að vinna undir
íslenzkum fána? Hafa íslending
ar ekki einu sinni svo mikil
völd á þessum flugvelli „sínum“
að fáni þjóðarinnar geti fengið
að blakta þar óáreittur?
Munið hiutð-
fjársöfnuiina