Þjóðviljinn - 18.11.1947, Blaðsíða 4

ÞJÓÐVILJINN
Þrið jndagur 18. nów. -194T.
þlÓÐVILIINN
Útgefandi: Sameiningai-flokkur alþýfiu — Sósíalistaflokkurinn
Hitstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson, áb.
Préttaritstjóri: Jón Bjarnason
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja Skólavörðu-
stíg 19. — Sími 7600 (þrjár línur)
Áskriftarverð: kr. 8.00 á mánuði — Lausasöluverð 50 aur. eint.
Prentsmiðja Þjóðvlljans h. f. •
Sósíalistaflokkurinn, Þórsgötu 1
Sími 7510 (þrjár linur)
í slóð Göbbels
Reikningsskil við rikissíjórnina:
Loforð og efnáir
Árangurinn, sem íslenzka afturhaldsliðið fær af hinni
göbbelsku baráttu sinni „gegn kommúnismanum" er að
verða heldur rýr, og í sumum málum virðist kommúnista-
grýlan hafa þveröfug áhrif við tilætlunina.
Tvö nálæg dæmi úr íslenzkum þjóðmálum skulu nefnd.
Forsvarsmenn herstöðvasamningsins gerðu það að
meginatriði áróðurs síns, að engir nema kommúnistar væru
andstæðir samningnum. Gekk dálítið erfiðlega að sann-
færa íslenzka blaðalesendur um þetta, því margir þuiftu
ekki annað en lítá í sjálfs sín barm til að afsanna þá stað-
hæfingu. Líka þótti mönnum ótrúlegt, að margir þeirra
þjóðkunnu manna, sem andmæltu herstöðvasamningnum.,
væru allt í einu orðnir kommúnistar, og hin skýringin,
sem gripið er til, að ,,kommúnistar“ hafi alveg sérstakt
lag á að „plata“ andans menn til fylgis við sig, er of moð-
hausaleg til að hún þyki almennt trúleg. í umræðunum um
hei'stöðvasamninginn á Alþingi í haust lagði Gylfi Þ. Gísla-
son prófessor sérstaka áherzlu á þetta atriði, að mótspyrna
gegn samþykkt samningsins og uggur um framkvæmd hans
næði langt út fyrir raðir hinna svonefndu „kommúnista“.
Formaður þess flokks, sem Gylfi er þingmaður fyrír,
Stefán Jóhann Stefánsson, reis þá upp og sagðist svo
þekkja hug Alþýðuflokksmanna um allt land, að þeir fáu,
sem óánægðir hefðu verið með samninginn í fyrra, hefðu
nú alveg séð að sér. Jafnframt hlakkaðist forsætisráð-
herrann yfir því, að Þjóðvamarfélagið, sem stofnað var
til að vinna gegn samþykkt herstöðvasamningsins og að
uppsögn hans, hefði lognazt út af. Fundur Þjóðvamar-
manna í fyrradag sýnir, að forsætiátáðherrann hefur hælzt
um helzt til snemma, þó ekki verði því mótmælt, að æski-
leg hefði verið meiri staifsemi af hálfu Þjóðvamarfélags-
ins síðan samningurinn var samþykktur. En kommúnista-
grýlan í þessu máli er máttlaus, nema gegn þeim, sem
nota hana.
Annað dæmi er málflutningur forsvarsmanna öl-
bruggunaifrumvarpsins, sem nú er fyrír Alþingi. Aðal-
flutningsmaður þess lýsti því yfir í gær, að mótspyrnan
gegn því máli væri öll komin frá „kommúnistum“. Jafn-
framt því að hann fór háðulegum orðum um þau bindindis-
og kvenfélög, sem sent hafa Alþingi harðorð mótmæli gegn
lögleiðingu áfenga ölsins, afhenti þessi íhaldsþingmaður,
Sigurður Bjamason, „kommúnistum“ öll þessi félög, full-
yrti að þau með mótmælum sínum væru að ganga erindi
,,kommúnista“. Þetta er annað dæmi um það, að kommún-
istagrýlan er notuð svo, að hún gerir upphafsmenn sína
að athlægi. Alda almenningsálitsins gegn ölfrumvarpinu
verður ekki lægð með því að kalla alla andstæðinga þess
„kommúnista". Það er í þessu máli eins og fleirum lokaráð
afturhaldsmanna, er verja vondan málstað, og mun ekki
duga þeim.
★
Hvarflar það aldrei að þessum afturhaldspokum, að
með slíkri notkun á kommúnistagrýlunni geti árangurinn
orðið útbreiðslustarfsemi fyrir sósíalismami ? Hver veit
nema einhver trúi því, ef Stefán Jóhann og Bjarni Bene-
diktsson bera það blákalt fram, að einungis „kommúnistarí'
séu andvígir því afsali landsrettinda, sem fólst í samþykkt
flugvallarsamningsins, og dragi af því þá rökréttu ályktun,
að þessir „kommúnistar“ og stefna þeirra væri þess verð
að kynna sér hana nánar. Þessi getur afleiðingin orðið af
kommúnistaníðinu bæði hér og erlendis. Islenzkum stjórn-
málamönnum dugii' ekki lengur, hversu hrifnir sem þeii
eru af fyrir-myndum þýzkra nazista og bandarísks auð-
vaids, að hreykja sér hátt og gala um „baráttuna gegn
kommúnismanuni“. Þeir verða dæmdir eftir verkum sín-
um, og þeim einum.
Ríkisstjóruin hefur nú setið
að völdum í rúma níu mánuði
og „stórráð“ hennar, fjárhags-
ráðið, hefur fengið að sýna
landsmönnum blessun sina. Það
er því rétt að bera nú saman
loforð rikisstjórnarinnar og
efndir. Hún var svo skynsöm
þessi ríkisstjóm að láta lög-
festa loforð sín í 2. grein lag-
anna um fjárhagsráð. Skulu
þau loforð nú talin upp orð-
rétt hér og efndimar taldar
jafnhliða. Stefnuloforðin eru tal
in fyrst, efndirnar á eftir.
1 loforð: „Að öll framleiðslu
geta sé hagnýtt og öllum verk
færum mönnum trygð næg og
örugg atvinna!
Efndir: Atvinnuleysið er
komið, eftir að ríkisstjórnin
hefur gengið með — fyrirætlan-
ir sínar í níju mánuði. Uppsögn-
um í atvinnu rigrir yfir. En
amerískir verkameim eru i'lutt-
ir inn, til að t.ika vinnu frá
íslendingum. Enginn er lengur
öruggur um atiinnu sína, nema
þeir sem skammta eymdina og
volæðið. — Síldin veður utan
við landsteinana, verðið á
henni er framúrskarandi hátt,
en ríkisstjómin og „stórráðið'*
láta bankana binda tugi báta
í iandi með skuldafjötrum og
peningaleysi, svo þeir komast
ekki út til þess að afla millj-
ónagjaldeyris fyrir þjóðina.
Þannig er „öll framleiðslugeta
hagnýtt til fulls‘“!!
2. loforð: „Að öllum vinnandi
mönnum, og þó sérstaklega
þeim, er stunda framleiðslu-
vinnu til sjávar og sveita, séu
tryggðar réttlátar tekjur fyr-
ir vinnu sína og komið í veg
fyrir sérréttindi og spákaup-
mennsku“.
Efndir: Rikisstjórnin hefur
rembst við að hindra vinnandi
stéttirnar í því að fá réttiátar
tekjur fyrir vmnu sína og reynt
að sxindla á sjómönnum og út-
vegsmönnum með því að seija
afurðir þeirra lægra verði en fá
anlegt var. Hinsvegar reynir
hún að gera heildsalana að eins
konar erfðastétt með sérréttlnd
um til að okra á iandsmönn-
um.
3. ioforð: „Að neytendur eigi
kost á að kaupa neyzluvörur
sínar og framleiðendur rekstrar
vörur sínar á hagkvæmasta hátt
og vörukaup til landsins og
vörudreifing innanlands gerð
eins ódýr og hagkvæm og frek-
ast er imt“.
Efndir: Þetta hefur verlð
svikið svo hatramiega að neyt-
endum er^algeriega neitað um
freisi til innkaupa og fjölda
framleiðenda beinlínis hindrað-
ur í að kaupa nokkurn skap-
aðan hlut til framleiðslu sinu-
ar, svo iðnaður stöðvast í stór-
um stíl.
4. ioforð: „Að áframhald
verði á öflun nýrra og fullkom
inna framleiðslutækja til lands-
ins, eftir því sem gjaldeyrisá-
stæður og vinnuafl levfir frek-
ast, enda verði trvggt fé ti!
framkvæmdanna jafnóðum.“
Efndir: Nýsköpunin er alveg
stöðvvið, að svo miklu leyti,
sem ríldsstjórnin og stórráð
megna. Svikist um að koma upp
lýsisherzluverkmiðju og öllum
þeim stórframkvæmdum, er und
irbúnar voru. Eáðgert að draga
á langinn uppkomu nýju orliu-
veranna við Sog og Laxá, unz
algert öngþveiti hlýzt af. Vís-
vitandi dregið úr gjaldeyrisöfl-
uninni með því að draga úr út-
gerðinni og jafnvel stöðva hana,
— til þess að skapa átyllu til
stöðvunar og hruns. Hinsvegar
er vesaldómurinn, — ef eklii
annað verra — í sínum algleym
ingi, þegar á að tryggja fé tU
framkvæmdanna Ríkisstjórn,
sem kallar það glæp, að verka-
menn geri verkfall, til þess að
verja lífsltjör sín, aðhefst ekk-
ert þó 200 milljónamæringar í
Reykjavik, sem eiga 500 millj-
ónir króna í skuldlausum eign-
um, geri „verkfall“ gegn þjóð-
inni og okri á fjármagninu í
stað þess að láta atvinnulífinu
það í té. Ríkisstjórnin þorir
hvorki né vill afla f jár til nauð
synlegra íramkvæmda, af því
það þýðir m. a. að reka fjár-
magnið úr helldverzluninni út í
framleiðsluna, en það banna
heUdsalarnir þjónustu sinni að
gera.
5. loforð: „Að byggðar verði
verksmiðj:ur og iðjuver til þess
að vinna Sem mest og bezt úr
öllum framleiðsluvörum til
lands og sjávar, þannig að þær
séu seldar úr landi eins full-
unnar og frekast er kostur og
við staðsetningu verksmiðjanna
verði tekið tillit til hvors
tveggja í senn, framleiðsluskil-
yrða og atvinnuþarfa pinstakra
byggðarlaga.“
Efndir: Svo f jarri fer að haf-
izt hafi verið hana um nýbygg-
ingar, að stiiðvaður hefur verið
uudirbúningur, sem 3angt var á
veg kominn. Og meira að segja,
þegar þingið samþykkir í vor
byggingu síldarverksmiðjunnar
á Austurlandi, sem skuli nú byrj
að á, þá svikst stjórnin um að
framkvæma fyrirsklpun þings-
ins.
6. loforð: „Að bæta starfsskil
yrði iðjuvera, sem framleiða vör
ur, er spara þjóðinni gjaldeyri".
Efndir: Þetta loforð, sem tek
ið var upp eftir bröfu Félags
ísl. iðnrekenda, hefur verið svik
ið svo herfilega, að irmlendur
iðnaður býr nú við verstu kjör,
sem hann hefur þekkt síðan
kreppunni 1933, allt vegna hrá-
efnaskorts, meðan ríklsstjórnin
lætur flytja inn lúxusbíla handa
gæðingum síiuim fyrir mUljón-
7. ioforð: „Að atvinnuvegir
landsmanna verði reknir á sem
hagkvæman hátt á - arðbærum
grundvelli og stöðvist ekki
vegna verðbólgu og dýrtíðar".
Efndír: Ríkisstjðrnin reyndi
með ofstæki sínu að hindra að
síldarútvegurinn yrði yfirleitt
rekinn í sumar. Ríkisstjórnin
reynir nú með því að koma af
stað vinnudeilu milli verka-
manna og atvinnurekenda að
hindra að þorskútvegurinn verði
rekinn á vetrarvertíð. Jafn-
framt reynir hún með svikráð-
um sínum, hvað snertir sölu
sjávarafurða, að spilla fyrir út-
gerðarmöguleikum landsmanna.
Og í því málinu, sem hún mest
hefur gumað af verðbólgu- og
dýrtíðar-vandamálinu þá hefur
þessi ríidsstjórn aukið verðbólg-
una hraðar en nokkru sinn fyrr
hefur gerzt, komið á hamstri og
svörtum markaði, sem Amerík-
anar og aðrir gæðingar hennar
njóta góðs af, og gert dýrtíðina
miklu tilfinnanlegri fyrir al-
menning en áður, með því að
leiða visvitandi atvinnuleysið
inn í landið. M. a. s. því, sem
ríkisstjómin lofaði ákveðnast:
að halda vísitölunni í 310 stig-
um, hefur hún svikið, bæði með
þeirri vitleysu sinni að hækka
tollana og með því að vilja
ekki taka fé með sköttum á auð
mennina, tU að halda henni
niðri. Og eftir níu mánaða ves-
ala setu í ráðherrastólunum er
ríkisstjórnin jafn fjarri skyn-
samlegri lausn dýrtíðarmálsins
og í upphafi.
8. loforð: „Að húsnæðisskorti
og heilsuspillandi íbúðum,
hvar sem er á landinu, verði út-
rýmt með byggingu hagkvæmra
íbúðarhúsa."
Efndir. Þvi fer svo fjarri að
ríkisstjórrán geri nokkra tilraun
til að láta byggja íbúðarhús,
hvorki hagkvæm né óhagkvæm,
að hún og „stórráð“ hennar
bamiar landsmönnum beinlínis
að byggja þak yfir höfuð sér,
þó þeir eigi efnið, og lætur lög
reglu hundelta þá, ef óttast er
um að þeir noti byggingaefni til
þess að byggja sér liagkvæm
íbúðarhús.
Menn geta nú dæmt þessa
stjórn eftir loforðum hennar og
efndum. Vart mun hjá því fara
að stjórnin og „stórráð" henn-
ar verði úrskurðuð af almenn-
ingi sem vesælustu stjórnar-
völd, sem setið hafa yfir hag-
landsmanna síðan í hádanska
tíð, enda nú um nýja tegund
útlendrar landsstjómar að
ræða. — En hitt er svo fyrir sál
fræðinga að athuga hvatir þess
ara ráðherra og „ráðs-manna“
og segja hvar fávizkan og úr-
ræðaleysið endar og fantaskap-
urinn og fúlmennskan byrjar. ■