Þjóðviljinn - 22.08.1948, Side 6

Þ JÖÐVIL JINN
'~"w W----gffs V
yjj&jBSttáfiS* -&3SWVWS2&.nt/? *• 1 3$
11.
Gordon Schaffen
AUSTUR-
ÞYZKALA
mörgum verksmiðjum var ákveðinn hundraðsliluti vélauna
skilinn eftir, og hess var vandlega gætt. að nóg væri af
hverri vélartegund tii þess að hægt væri að héfia vinnn
í verksmiðjunni aftur,
Á þessum st-að Trerður ckki hæg't að .segju trfi nema
nokkrum tilfellum, sem ég lief sjálfúr athugað, en jiað
virðist vera augljóst, að Rússamir, sem sjálfir höfóu
mikla þörf fyrir vélarnar og beittu sér samtímis fyrir
endurreisn þýzka friðariðnaðarins, mundu ekki vera svo
heimskir að láta niðurrifsstarfið reka á reiðanum. Þeir,
sem enn trúa því, að Rússar eigi ekki góða verkfræðinga,
munu vafalaust framvegis halda fast við þá trú sína.
Svipuð vandamál komu á daginn, þegar um var að
ræða framleiðsluvörur sem skaðabætur. Sums staöar
voru rússneskir hérnámsstjórar, sem reyndú að fá sem
mestar vörur í skaðabætur, svipað og þeir hefðu staðið
fj’rir aukningu framleiðslunnar heima hjá sér,- og það
olli vitanlega óánægju meðal Þjóðverja.
Eg held, að það geti ekki verið nokkur vafi á því, að
skaðabótakröfurnar hafi verið of harðar frá þýzku sjón-
armiði og það magn, sem upphaflega var ákveðið til skaöa-
bóta hafi verið of riiikið, enda j>ótt engin byrði, sem
lögð væri á Þýzkaland, gæti talizt of þung frá sjónar-
miði þess Rússlands, sem Þjóöverjar lögðu í eyði. Rússar
gerðu sér samt fulla grein fyrir því, hvernig ástatt var,
þegar þeir stönzuðu niðurrifsstarfið, afhentu þýzku þjóð-
inni aftur fjölda verksmiðja, sem ákveðið hafði verið að
rífa niður, ákváðu þann hluta framleiðslunnar, sem nota
skyldi á heimamarkaðinum og lýstu því yfir, að vörur,
sem framleiddar væru úr þýzkum hráefnum, skyldu ekki
fluttar úr landinu.
Það er nauðsynlegt að hæfa aðra hluti í huga, þegai
rætt er um það, að framleiðsluvörur eru notaðar til
greiðslu á stríðsskaðabótum. Þær bitna ekki á Þjóðverj-
um í daglegu lífi þeirra, heldur öllu fremur á sálarlífi
þeirra. Hann er í rauninni ekkert öðruvísi settur en enski
verkamaðurinn, sem framleiðir vörur til útflutnings, sem
hann veit, að brýn nauðsyn er fyrir á heimamarkaðinum.
Og rétt er að ta'ka fram, að þýzki verkamaðurinn hefnr
aldrei verið spurður að þvi, hvert vörur þæry sem hsnn
framleiddi,' færu.
Það er einnig augljóst, að þýðingariaust væri að senda
aðrar vörur á lieimamarkaðinn en fatnað og húsgögn,
sem nú er hægt að framleiða í nokkum veginn nógu stór-
um stil fyrir Þjóðverja sjálfa, fyrr en bætt hefur verið
úr skortinum ú matvælum og tóbaki. Ef þýzkar Ijós-
myndavélar, ritvélar og sams konar vörur væru seldar á
heimamarkaðinum með réttú verði mundu þær fljótlfga
hafna á svartamarkaðinum, og miklurn hluta þeirra mundi
verða smyglað til vesturhernámssvæðisins og skipt á þeim
og enskum og bandarískum sígarettum fyrir 4,50 kr.
stykkið. í rauninni er sígare.ttuverðið nær hví að vera
14 kr. stykkið, ef reiknað er eftir vcrsiap" 'va 1041, en
vöruverð og' lnun eru byggð á bví. Þegar eg hef breytt
mörkum í rmnd rdb.na ég rræö 15 mörkum í púndinu. Má
reikna með því, að það sé ekki fjarri lagi. (Atn. þýð:.
námssvæðinu. ).
Louis Mromfield
51. DAGUR.
STU&DIML
skýrt, ofsann í veðráttunni, sólsteiktan garð trú- sýn. Það hlaut að vera hægt því hún hafði reyot
boðsstöðvarinnar og endurnar valtrandi utan við það sjálf. Hún elskaði hann þegar hann talaði þav,ia
girðinguna um garð föðuf hcrmar, fjöllin í fjarska, yið hnna-, hnldandi á húfunni í'sólbrenndum hönd-
gul-og blá og'græn í hitamóðu sumarsins, langar
lestir horaðra úlfalda, er hrukkóttir, eirlitir Mongól
ar rákú; flytjandi te norðureftir, en jademuni og
loðskinn suður.
Það var eins og draumur, óskyldur öllu er siðar
hafði gerzt. Það hafði gerzt i tíð Ruby Saundérs,
sem nú var týnd, en ekki í tið þeirrar Ruby Wincr-
um. Hún elskaði hann eins heift og húr gat elsk-ið,
en það var milljón sinnum heitar en hún hafði
nokkru sinni elskað nokkurn annan mann. Seinna,
þegar þau vona gift, sagði hann henni að sér hefði
verið eins farið.
Það gerðist snöggt. Eftir sex vikur voru þau
gift, því hann vildi fara, með hana til San Franc-
iiiHiiimiiiiiiimuiiimuuiimiiiiiimuimiiuiimHiiiiiiHMiii
imiiimmmimmmimmMimiiimmmiimimmiiimiMiiiii
Bogmennirnir
tlnglingasaga um Hróa hött og
félaga hans — eftir
------ GEOFREY TREASE -----------------.
ingham er þarna lá á rúminu í myi’kri, sextán hæð- isco sem konu sína og langaði til að þau ættu al-
um ofar götúm New Yorkborgar. Segði hún e'in- mennilega hveitibrauðsdaga áður en þau legðu af
hverjum alla söguna tryði henni enginn. Mcnn stað.
myndu einungis telja hana rómantískan og út-
reiknandi lygara.
Henni flaug í hug aö konur höfðu aldrei. va'dið
heinu er máli skipti um ævi hennar, heldur einung-
is karlmenn. Hún fann að henni var ekki um konur
og var aldrei alveg örugg í þeirra hópi. Því þegar
hún giftist hpfði,húú :þaft skipti á föður .sínum sem
hafði verið henni allt og Fred Saunders sem vccð
henni allt. Og/svo kom Charlie Wintringham og uú
Melboúrn. l.-v -.....
Fred Saunders kom lika til hennar þarna í myrkr- ...
inu. Hann kom, eins og hún sá hann fyrst er hann ]
korn upp sfíginn er lá að liúsi Hebers frænda j Enn á ný. hófst samsinningaóp fjöld-
hennar á hæð við Hong Kong. Hún var í heimsóun ^ T .. '
. „ u rú ■ k ■ * *• \ x' a í - ans- „Logreglustipnnn vill ekki taka til
hja Heber frændar-þvi faoir hennar sagði að Iiun^ . . ° -
væri orðin nógu gömul til að bjarga sér, hún yrði^^ie^na ^ 'I-Öfur okkar. Verkamenjlirnil
a.ð komast burt og kynnast heiminum svolítið, bvíleÍSa Þa SVelta áfram, meðan hinil’
Sjansí væri alls ekki heimurinn og þegar hún hefðiSau.ðugU éta sér' 'til Óböta. Og heiðvirðir
kynnzt heiminum kæmi hún ekki aftur tii sjausí.Smenn eru settir inn, ef þeir segja sann-
Hún sat úti á veröndinni með Minnie frænku -cú™}0Íhann “
Heber var að fá sér 'hádegisblund. Minnie - frænka
hafði hárið vafið upp með pappírsströngium og. Tveir spjótliðar, sem naestir stóðu,
svalaði sér með blævæng úr pálmablaði, og þegar lögðu til hans,' en hann vék sér liðlega
hún sá ókunnugan ungan mann koma heim stíginn undan: Fleiri hermenn brugðu VÍð þeg-
lagði hún á flótta og lét Ruby um móttökurnar. , • ú j
6 - • • J ar, en hann beið enn andartak, aður: en
Hann kom upp stíginn hár og spengilegur krafta-
hann stykki niður og blandaði sér í hóp-
karl í bláa skipstjórabúningnum, og þegar hann sá.
hana íyfti hann húfunni, og sást þá íjóst og hrokk- bin. Hann átti þetta ósagt. ,,Til fangels-
ið hár, heiðgult af sólskini. Hún hefði aldrei séð.eins ÍSÍnS, félagar!"
einlægt og fallegt andlit. Hann var sólbrenndur, ^ - . .
augun lítil, ljós, undir háu enni, umkringd litlum 1 anSe SISUIS,
hrukkum er komið höfðu af því að horfa iengi I Qg nú hrópaði hver sem betur gat.
hitabeltissólskin, Og nærri strax tók hjarta hennar Þröngin bargt £fram. Dikon hreifst með
að slá hraðar og hún vissi án þess að hugsa: „Þctta
eins og' trjábútur í straumfalli. Barefli
er bezti maður sem ég hef nokkurntíma hitt. Eg
gæti elskað hann til eilífðar, fætt honum börn og °S Önnur voþn VOru þegar á lofti.
verið hamingjusöm hjá honum.“ Svo stokkroðnaöi gvo barst mannþröngin til baka aff-
ur og Dikon með. Hann náði tæpast and-
hún er henni kom til hugar að þetta væri það s ;mP
faðir hennar hafði revnt að skýra fýrir henni. Það
var cins konar efnabréyting. Það var þannig að í'ó!k#|anun'1,
varð ástfangið. g Ek.ki hélt ég að bs>í'dagi færi svona
Nú, löngu síðar, er hún hafði kynnzt heimi fuilum *', , , *• '
. . . , . fram, hugsaoi hann dapur i bragoi,; eg
hræsni og vonbngða og yfirdrepsskapar Vissi..hun • ■ ,
nð hún hafði orðið ástfangiu af Fred við fyrstu §et ekkl emu sinni nað hnlfnum minum
_________________________________________- fram, ekkí reitt lurkinn minn til höggs
og ekki einu sinni óvinina. — Eg er
skorðaður eins og síld í ’tunnu.
p En rétt á- éftir tókst honum þó að
klifra upp á múrvegginn, og þaðan gat
hann séð, hvað fram fór.
«
t_- Hægt og hægt, skref fyrir skreí, hop-
aði alþýðan á hæli undan hinum óvægu
spjótatlögum hermannanna. Ullarpeysur
og leðursvuntur dugðu lítið gegn slíkum
vopnum, og bareflin ein bitu lítt á panz
ara og stálhjálma. Eins og særð skepna
hopaði hópurinn möglandi undan slíku
A'':- efurefli. 1 -