Þjóðviljinn - 02.11.1948, Qupperneq 6

1
6
ÞJÖÐVILJINN
Þriðjudagur 2. nóvember 1948.
62.
Sehaífer:
STUR-

Tíærur og ennfremur, séu þær á rökum reistar, að fram
fylgja því að verkamenn fái leiðréttingu mála sinna. Þeir
liafa einnig rétt til þess að láta útrýmingu hernaðaranda
og nazisma til sín taka. Þeir hafa rétt til þess að uá
fundi verksmiðjustjórnarinnar hvenær sem er, og verk
smiðjustjórnin skal samkvæmt lögunum ,,leggja reglu
lega fyrir trúnaðarmannaráðin öll skjöl sem nauðsynleg
éru til þess að þau geti rækt störf sín.“ Lögin veita trúri-
.iaðarmönnunum einnig rétt til þess að komá í veg fyrir
,-atvinnuleysi.
I lögunum segir ennfremur að til þess að tryggja e:n-
3ngu um slíkar tillögur skuli trúnaðarmennirnir fylgjast
3meö störfum verksmiðjunnar með því að sitja verk-
■smiðjus'tjórnarfundi. Trúnaðarmönnunum er slcylt að
:geía verkamönnunum skýrslu ékki sjaldnar en þriðja
ihv:rn mánuð. Öll þýzk lög er fóru í bága við þss
arét.indi voru úr gildi numin með tilskipun Bandamanna.
iEii.i þáttur hernámsstjórnanna livað þessu viðvikur er
•ákvæði er veiíir þeim rétt til að leysa trúnaðarmanna-
jcáCln upp ef þau vinna gegn tilgangi .Bandamanna mc-ð
ihersetunni eða vanrækja þær skyldur sem á þeim hvila.
Lög Weimarlýðveldisins um trúnaðarmenn verksmiðju
"Verkamanna voru miklu takmarkaðri og reyndust eklti
nægilega haldgóð til að koma að gagni í Kinum marg-
víalegu vandamálum verkalýðssamtakanna. 1 fyrsta sinn
sem stjórn Weimarlýðveldisins beitti vopnum gegn verka-
möiinum var það gegn kröfugöngu sem farin var til að
kreíjast aukinna réttinda fyrir trúnaðarmennina. Með
lögí'm Bandamanna er reynt að skapa grundvöll er
yerkalýðssamtökin geti byggt á; fyrsta verkefni hinna
nýendurreistu þýzku verkalýðssamtaka var því að knýja
atvinnui'ekendur til að gera samninga svo trúnaðarmenn-
imir gætu unnið störf sín. Það er eftirtektarvert að fyrstu
verkföllinýbæði á brezka'og rússneska hernámssvæðinu,
voru háð út af þessu. Á rússneska hernámssvæðinu var
ger'. verkfall i einni timburstöð í Leipzig, við tuttugu og
eina byggingu í Merane, í einni verkfæraverksmiðju í
Bacbeul og sex húsgagnaverksmiðjum í Rabneau. í flest-
um tilfellunum unnu verkamennirnir verkföllin og fengti
hæ. i. greitt fyrir tapaðan vinnutíma og samninga. Er.
þesci aðferð hefur það óhjákvæmilega í för með sér að
rétiindi og starfssvið trúnaðarmannanna er mikið komið
undir afstöðu hernámsstjórnanna. Rússar hafa alltaf
stu t verkamennina. Réttur trúnaðarmanna til að hafa
áhi ,f á endurskipulagningu framleiðslunnar og til að sitja
verksmiðjustjórnarfundi hefur verið látinn ná svo langí
að ; mörgum tilfellum taka verkamennirnir þátt í stjórn
fraraleiðslunnar.
Verkalýðssamtökin á rússneska hernámssvæðinu voru
end rreist í Berlín strax fyrstu dagana eftir hernámið.
Átta þýzkir lýðræðissinnar er allir höfðu þolað ofsóknir
nazlstanna, héldu fund í Berlín og gáfu út ávarp þar
sem hvatt var til að endurreisa frjáls verkalýðssamtök
Þeir sem undirrituðu ávarpið voru: Otto Brass (fyrrver-
andi sósialdemókrati), Bernhard Göring (sósíaldemó-
Jrra i), Hermann Schlime (sósíaldemókrati), Paul Walter
((kc.'.rmúnisti), Roman Chv/alek (kommúnisti), Ernst
Lei'mer (kristilegur demókrati), Jakob Kaiser (kristi-
leg".r demókrati), og Hans Jendretzky (kommúnisti).
Loui& Mromiield
101. ÐAGUK.
STIJNDIU.
gat fyllt hús sitt og umhverfi sitt af fullkomnustu
dýrgripum, en líkami lians var alltaf bundinn við
hann eins og bölvun sem ómögulegt var að losna
undan, svo að h-urn hataði hann meir en nokkurn
Ijótleika sem hann hafði komizt í kynni við.
Hann lafði frá höku hans í bylgjum hvítrar fitu
niður á hvíta feita ístruna sem stafaði af of mikilli
matarást, og það var eitthvað hvítt og mjúkt og
hárlaust og andstyggilegt við liann eins og maðlc
sem engist í rotnandi rökum trébol.
Iiann sneri sér ekki að speglinum fyrr en hann
var búinn að hylja sig 1 Ijósgulum Kínasilkináttföt-
um, og vfir þau tor hann í púrpura- og silfurlitan
sloppinn. Þá loks hætti hann á að líta á sjálfan sig,
en þegar hann leit, sá hann að liann var óhugnan-
legur þrátt fyrir allt, samsafn glæsilegra lita og
efna sem umgerð um mjúkt hnöttótt geldiagsand-
lit með köld ljósblá augu,
Þetta eina tillit steypti honum aftur niður í hyl-
dýpi beiskjunnar. Hvers vegna, spurði hann sjálfan
sig, hafði hann öðrum freniur hlotið bölvun slíks
líkama og slíks andlits ? Flesta menn skipti það engu
hvort þeir voru fallegir eða ljótir. Philip lifði lífi
sínu án þess að gera sér ljóst að hann hafði bæði
fagran líkáma og fagurt andlit. Philip hefði verið
sama um ljótan líkama, honum var sama hvort hann
var umleikinn fegurð eða hlutum sem voru grófir og
hversdagslegir. Og Jim Towner, sem var aðeins
skepna var fagur á annan hátt, og Melböurn þessi,
sem í raun og \Teru var Ijótur, átti serstakan tíguleik
í limaburði og andlitsdráttum. Við hliðina á and-
liti hans og fasi viftúst' Jita'o'g jafnvel Philip stund-
um hv'ersdagslegir og einskisverðir.
Enn ein eftirsjá bættist í hóp allra hinna sem
höfðu kvalið hann síðan um borðhaldið. Það var
sú eftirsjá að hann skyldi ekki á unga aldri hafa
gætt líkama síns og byggt hann upp á sama hátt og
ungir menn nú á tímum, svo að hann hrörnaði ekki
svo mjög á elliárunum. Það hafði aldrei verið
merkilegur líkami ,því að hann hafði alltaf haft
flöskuherðar og lendarnar höfðu verið of gildar og
hann var kiðfættur, en það hefði verið lrægt að
halda honum hörðum og stinnum í stað þess að
hann varð þetta mjúka ólögulega hylki. Aftur varð
honum ljóst með beiskju að hann hafði eytt æsku
sinni í að safna dýrgripum þeim sem hrúgað var
u:~. íbúðina og myndu dreifast aftur þegar eftir
dauða hans, eins og enginn hefði nokkru sinni hlúð
að þeim eða haft smekk til að safna þeim saman.
Allt í einu hataði hann þá alla - myndirnar og á-
breiðurnar, gimsteinana og kristalinú og veggtjöld-
in —- og liann langaði allt í einu til að kasta þeim
út um gluggann út í storminn, ;eins og hann gæti á
þann hátt hreinsað íbúðina og líf sitt og byrjað
á nýjaleik.
Hann varð þeim mun biturri sem hann skildi-að
hann hafði í rauninni aldrei getað stjórnað lífi
sínu sjálfur. Hann hafði orðið að lúta líkama sínum
og \Teikleika hans, uppeldinu sem hann hafði hlotið.
og hinum taugarveiklaða ótta móður sinnar um að
eiS'jhvað kynni að koma fyrir hann svo að hann
næði ekki fullorðinsaldri og gæti ekki haldið Champ-
ion nafninu við líði. Og vegna þess að hún hafði
ævinlega verndað hann og dekrað við hann og aldrei
leyft honum að vera eins og önnur börn heldur
lialdið honum upp að pilsföldum sínum, hafði hann
orðið feiminn og veikburða og hræddur við allt
kvenfólk nema hana og við alla menn, þar til hann
•hitti Patrick Dantry. Honum skildist nú að hann
liafði elskað Patrick Dantry vegna tess að hann var
fagur og allt það sem hann hafði langað að vera
— án þess að vita það. Og svo hafði hann glatað
hónþþgtil Maríu og síðar til Nancý, vegna þess
að Patrick Dantry var ekki hræddur við kvenfólk
og ást og vinátta annars karlmanns var honum
ekkert.
Allt í'-einu kom npp í honum einkennileg haturs-
býlgja til móður sinnar og hann sá hana aftur
liiiiiiiiiiiimiiimiimiiimimimimimiiiiiiiiiiiiitimimiiiiig
iimiiimiimmiiimmimmiHiiiimmmuimmmiiiiiiimiDgi'
tTnglingasaga ura Hróa hött og
félaga hans — eftir
GEOFREY TREASE
■A
D A V I Ð
„Þrátt fyrir það verðum við að fara
gætilega að ráði okkar. Fyrst og fremst
mrðurn við að kenna bændunum að
ikilja afstöðu okkar. Og það getum við
betur með verkum en orðum. Við verð-
urrí að hjálpa þeim gegn Hrólfi riddara
á hvern þann hátt, sem auðið er.“
Nú hafði Hrói unnið á sitt mál ýmsa
þá, sem drógu í efa, hvað gera skyldi;
svo hélt hann áfram að skýra ;þeim frá
fyrirætlun sinni. Þegar næsta dag var
byrjað á framkvæmd hennar, og . það
leið ekki á löngu, áður en Hrólfur ridd-
ari var farinn að undra sig á, hver ár-
inn réði fyrir allri þeirri upplausn og
óreiðu, sem hvarvetna gerði vart við
sig á landareign hans.
Hvað bændur hans tóku furðu snöggri
breytingu. Venjulega voru þeir mjög
auðmjúkir og feimnir, en nú virtust'
þeir hafa öðlazt nýtt sjálfstraust, sgm
stundum nálgaðist hreina og beina
þrjózku, fannst honum. Hann komst að
raun um, að þeir hlógu að honum í
laumi, þegar hann reið til eftii$j.its út
um akrana. Þeir bjuggu víst yfir. ein-
hverju. ...
íbúar eins þorpsins höfðu ekki komið
því í verk, sem þeim var fyriiskip,að.
Hann ákvað að láta sjást, hvað slikt
kostaði, og lét setja upp hýðiugarsfáur-
ana. Daginn eftir ætlaði hann að hqrfa
á hermenn sína lumbra á slæþih'gjún-
um.
En þá um nóttina voru allir staurarn-