Þjóðviljinn - 22.02.1949, Blaðsíða 6

6
ÞJÖÐVILJINN
Þriðjudagur 22. febrrta.r 194&.
Affurhald Indlands arffaki
brezku kúgunarinnar
jjjJTJÓRN Indlands fyrirskipar
fjöldahandtökur ind-
verskra kommúnista um land
allt, fréttin er einmitt þessa dag
ana símuð umheiminum, fréttin
um ofsóknir indverska aftur-
haldsins gegn þeim mönnum
sem drengilegast börðust fyrir
sjálfstæði landsins og mestu
fórnuðu til að oki hins erlenda
auðválds, kúgunaroki Bret-
lands, yrði létt af þjóðinni, og
áttu mikinn þátt í að sigur
vannst í hinni pólitísku sjálf-
stæðisbaráttu. *
JglNS og í öðrum ófrjálsum
löndum var flokkaskipt-
ing Indlands að langmestu leyti
miðuð við sjálfstæðisbaráttuna,
þjóðin skiptist í flokka eftir því
hve langt menn vildu og þorðu
að ganga í þjóðfrelsiskröfunum.
Aðalflokkurinn er loks safnaði
meginþorra þjóðarinnar undir
merlci sitt var Kongressflokkur
inn, innan vébanda hans börð-
ust afturhaldssinnar og sósíal-
istar að sama marki, sjálfstæði
Indlands. Kongressflokkurinn
hélt 55. þing sitt í desemberlok
s.I. .fyrsta þing eftir að hann
tók völd, en það varð 15. ágúst
1947, þó raunar hejði flokkurinn
tekið þátt í stjórn landsins frá
því sumarið 1946, er bráða-
birgðastjórn var mynduð. Fyrir
valdatökuna prédikaði Kon-
gressflokkurinn róttæka stefnu,
ta’.di sig flokk allra stétta
nema furstanna og landherr-
anna. Flokkurinn barðist fyrir
algeru sjálfstæði Indlands og
útrýmingu lénskra leifa í þjóð-
fólagsháttum. Hann hét afnámi
hinna litlu lénsku furstadæma
og endurskipulagningu stóru
furstadæmanna eftir lýðræðis-
ieiðum, tekið slcyldi jarðnæði
landherranna og fengið bænd-
um, aðaliðr.aðurinn skyldi þjóð
nýttur og eínahagsstoðir
brezka valdsins í Indlandi brotn
ar .indversk alþýða skyldi leyst
úr fátælct og hungri. Stefnuskrá
þessi aflaði flokknum almenns
fylgis og algers meirihluta á
stjórnlagaþingi Indlands sem nú
situr. En athafnir flokksins á
valdatímanum benda í þá átt,
að afturhaldsöflunum hafi í
samvinnu við erlent auðvald,
tckizt að hrifsa stjórnartaum-
ana í hendur sér.
W ÍTIÐ hefur orðið úr lýðræð-
iskröfunum á hendur furst
unum, er „eiga einræðisríki viðs
vegar um Indland og halda
flestir fólkinu í hinni mestu
áþján og arðráni. 1 desember
1946 samþykkti Kongressflokk-
urinn að einungis helmingur
fulltrúa furstadæmanna á
stjórnlagaþingi Indlands slcyldu
kosnir, hinn helminginn áttu
furstarnir að skipa. Nehrú lýsti
yfir í þinginu að konungsstjórn
í furstadæmunum og lýðveldis-
stjórn sem æðsta stjórn Ind-
lands gætu vel farið saman.
Með samþykki sínu við skipt-
ingu Indlands í tvö ríki, Ind-
land og Pakistan, hvarf Kon-
gressflokkurinn frá grundvall-
aratriði í stefnu sinni að
afnema skiptingu Indlands í
ríki. Stjórnarfarsbreyting-
ar hafa ekki orðið til að veikja
vald furstanna. Þegar indversk-
ur her tók furstadæmið Hyd-
erabad á vald sitt í september
1948 var það fyrsta verkið að
bæla niður bændauppreisn i
Telenganafylki, en bændurnir
höfðu risið gegn grimmdar-
stjórn furstans og lénskúgun
landherranna. Ástæða er til að
ætla að aðgerðir Indlands-
stjórnar gegn Hyderabad hafi
ekki sízt verið til þess gerðar
að hindra útbreiðslu bændaupp
reisnarinnar í Telengana til
næstu bændáhéraða. Furstinn í
Hyderabad ríkir eftir sem áður
þó landið sé hernumið. Furst-
arnir virðast ætla að komast
með einræðisstjórnir sínar inn
í indverska lýðveldið. — Einn
helzti foringi Kongressflokks-
ins, dr. Ambedkar, dómsmála-
ráðherra, hefur lýst yfir á þingi
að ekki komi til mála að heimta
að eitt verði látið yfir fursta-
dæmin ganga og aðra hluta
Indlands, stjórnlagaþingið væri
bundið af loforðum er undir-
búningsnefndir hefðu gefið
furstunum um sérréttindi
þeirra. Méð þvi hefur indverska
auðvaldið gert bandalag við
svörtustu afturhaldsöfl Ind-
lands .furstana, x>g virðist ekki
Hklegt til að draga úr völdum
þeirra. Það stefnumál Kongress
flokksins að skipta landinu i
stjórnardeildir eftir kynþáttum
og tungum, en af því hlyti að
leiða upplausn hinna lénsku
furstadæma, hefur verið dæmt
„ótímabært". Jafnrétti er held-
ur ekki meðal kynþáttanna.
Ilindi hefur verið valið sem rik-
ismál, en það mál sem yfirvöld-
in nota mest er — enska!
II'
»OTTÆK indversk blöð
telja að þvi fari fjarri að
Kongressflokkurinn sé nú full-
trúi indversku þjóðarinnar, held
ur sé hann orðinn verkfæri í
hendi stórauðvaldsins, og þó
einkum auðvalds Gújrati- og
Marvaríkynþáttanna. Það hafi
gert bandalag við brezkt auð-
vald og beýgt hné fyrir banka-
kóngum Vollstríts, og hugsi sér
ekki að deila forréttindum við
hinar aflminni borgarastéttir
ahnarra indverskra kynþátta.
J^-ÆSTA grein verður um at-
vinnuþróun Indlands frá
því það varð sjálfstætt ríki og
hina hörðu verkalýðsbaráttu
scm þar er nú háð.

W ndversk stjórnarvöld létu í
gær halda áfram fjöldahand-
lökum kommúnista um allt
landið. 1 gær voru handteknir
140 menn og er þá tala hinna
tandteknu í þessari seinustu
ofsóknarlotu gegn indverskum
kommúnistum komin yfir 500 á
þrem dögum.
Iaþuís Bromfield
164. DAGUR.
STMJNDIR
„Ef í það versta færi yrði hann að koma heim
með góðu, finnst þér það ekki ?“
„Já, hvað annað gæti hann gert?“
„Þá hugsa ég að mætti þagga það niður.“
„Hvemig ?“
„Það hefur tekizt fyrr. Eg gæti sjálfsagt kom-
ið því í kring bak við tjöldin.“
„Þessvegna Ieitaði ég til þín. Mér kom enginn
annar í hug.“
„Ef þeir fyndu manninn sem gerði það, mann-
inn sem skildi eftir húfuna, yrði allt auðveld-
ara. Þá gæti ekki neitt gerzt annað en að hneykzl
ið yrði uppvíst. En einnig því mætti afstýra. En
þú verður að láta mig vita hvert þið farið og
láta mig fylgjast með dvalarstað ykkar.“
„Eg veit ekki hvert við eigum að fara. Bara
eitthvað burt frá New York.
„Spánn er gott land. Já, ég færi til Spánar
í ykkar sporum. Eg færi um borð eins fljótt og
ég gæti og léti ekki sjá mig, segja engum að ég
væri að fara. Spyrði einhver segðist ég vera að
fara til Kaliforníu.“
Hann stóð upp og hún stóð einnig upp af sóf-
anum og leit upp til hans. Tárin á vöngum henn-
ar skiptu ekki máli því nú var þar eklcert andlits-
duft að skemma. Það snart hann að honum
fannst hún í fyrsta skipti sönn, ekki frekjuleg,
tilgerðarleg kona sem honum leiddist, og aftur
minnti hann sjálfan sig á að mýkjast ekki í henn
ar garð. Því var öllu lokið og hann hafði fund-
ið konu sem var hin rétta.
„Eg verð að hlaupa, Fanney. Það er ekkert
annað hægt að gera en það sem ég ráðlagðl,
Hann tók hönd hennar eins og til að auka
henni traust. ,,Eg skal gera allt sem hægt er
að gera. Þú getur treyst mér. Mér þykir ekki
ósennilegt að allt fari .... betur en liægt væri
að búast við.“
Hann fann hönd hennar læsast um hönd sína,
og tilfinningaákefð hennar fyllti hann ógeði.
Hann losaði höndina eins mjúklega og hann gat
og sagði: „Eg þarf að biðja þig eins.“
Hún leit undan og sagði dauflega: „Eg skal
ekki ónáða þig. Eg veit að því er öllu lokið.“
„Það var ekki það.“
„Hvað þá?“ sagði hún lágri röddu, og eitthvað
í rödd hennar sagði honum að vonarneisti hefði
glæðzt í kulnandi ösku þess sem þau höfðu átt
saman nokkra mánuði. Ef hann segði það sem
hann ætlaði sæi hún að engin von var um fram-
hald þess. Það hlyti að særa hana, en honum var
sama þó hann særði hana ef það gat orðið til
að losa hann.
Hann sagði: „Þú verður að lofa mér því að núa
Jim aldrei þessu um nasir þegar þið deilið.“
„Eg ætla mér ekki að deila við hann framar.“
Hún sagði það stillilega og dapurt.
Hann brosti og sagði: „Þú ætlar þetta þessa
stimdina, Fanney. Barmafull af góðum áformum.
En þú brýtur í bág við þau, strax á morgun. Og
ég er smeykur um að því auðveldar sem þú
íllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllll
Bogmennirnir
tJnglingasaga um Hróa hött og
félaga hans — eftir
— GEOFREY TREASE —
„Ekki eru þeir fáir í Barnesdals-
skógi, sem fara sinna ferða, en eng-
inn veitir þeim forustu“, skaut Gurt
fram í. „En jafnskjótt sem þeir
frétta, að Hrói Höttur sé á norður-
leið, slást þeir í hóp með okkur. Við
myndum nýja liðssveit, og innan árs
höldum við aftur suður á við með
nýjan, sigursælan her“.
'Hrói staulast á fætur; enn var
hann lasburða, andlitið bar vott um
þjáningu, en augun ljómuðu sem
fyrr. „Eyðum engum tíma að óþörfu,
félagar. Af stað norður eftir“.
Þeir drógu af sér öll herklæði og
létu þau eftir liggja. Hestarnir komu
þeim að engu haldi á þeim slóðum,
sem þeir yrðu að þræða. Þeir slepptu
þeim því lausum. Og í síðasta sinn
læddust grænklæddir menn eins og
skugar um skóginn.
Hvaírvetna var ^eftir þeim leltað.
Allir vegir og skógargötur úðu og
grúðu af (ríðandi! 'hermönnum, eins
og mýbit að sumarlagi. Og gálgarn-
ir meðfram vegunum svignuðu eins
og ofhlaðin eplatré á síðsumarsdög-
um. Þar dingluðu kvaðabændur og
útlagar — fangarnir.-
En Hrói og sú sveit, er honum
fylgdi, komust undan. Þeir stefndu
til norðvesturs, fóru að næturlagi um
akra og bersvæði og komust loks á
heiðarflákana nálægt æskustöðvum
Litla-Jóns.
DAVÍÐ
%