Þjóðviljinn - 30.03.1949, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJINN
Miðvikudagur 30. marz 1949.
Það svar verður rnunað um ár og aldir
Pramhald af 5.síðu.
Bandaríkin hafa vitskuld
engan áhuga á að fsland gangi
í hernaðarbandalag nema til
þess að nota landið í ófriði.
Þess vegna verður hafizt hér
handa um öflugan vígbúnað,
•þegar búið er að gera samn-
inginn, hversu sakleysislegt yf-
irbragð sem hann er látinn hafa
og hvernig sem hann er túlk-
aður til þess að blekkja þjóð-
ina. Fyrst verður hafizt handa
á Keflavíkurflugvellinum, síðan
annars staðar. Þegar búið er að
afia ser óvina, þá ættu ,,rök“
Ólafs Thors, Stefáns Jóhanns
og Jónasar Jónssonar um nauð-
syn hinna öflugustu vigvéla og
drápstækja að falla í betri jarð-
veg, en meðan við vissum ekki
til að við ættum neina óvini.
Hver er afstaða þing-
mamia til ógnunar-
innar?
Máigögn ameríkuagentanna
hafa þrásinnis spurt okkur sósí-
alista að því hvaða afstöðu við
mundum taka til hernaðarað-
gerða ákveðins stórveldis,
nefnilega Sovétríkjann'a, á fs-
landi. Þessi spurning er að
vísu út í bláinn nema íslenzka
ríkisstjórnin hafi þegar ákveð-
ið að ísland sku’i fara í styrj-
öld gegn Sovétríkjunum við
hlið Bandaríkjanna. Það stend-
ur engin rússnesk árás fyrir
dyrum. þó eliki væri vegna ann-
ars en þess að það er hernaðar-
feg fjarstæoa eins og nú er á-
statt i heiminum. En okkur er
ógnað af öðru stórveldi. Það
eru Bandaríki Norður-Ameríku.
Þióðin á kröfu á að fá að vita
afstöðu manna til innrásar
IIMS 3C .
hvaða stofveldis sem er, en þó
fyrst og fremst til þeirrar inn-
rásar, sem ógnar íslandi í dag.
Og okkur sósíalistum er
ljúft að svara þessu. Við
tökum afstöðu gegn hernað-
arinnrás hvaða stórveldis
sem er. Við tökum afstöðu
gegn hinni yfirvofandi árás
Bandaríkjanna og við hveij-
um þjóðina að rísa til varn-
ar með öllu því afli og öllum
þeim rátVum, sem hún á völ
á. Það skiftir engu máli fyr-
ir okkur hvert stórveldið er,
hvort þjóð þess talar ensku,
rússnesku eða eitthvert ann-
að mál. Ef Rússland væri í
sporum Bandáríkjanna og
ógnaði Islandi eins og þau,
mundum við taka nákvæm-
lega sömu afstöðu til þess.
Engin önnur afstaða er ís-
lenzk, engin önnur afstaða
er sæmandi íslendingi og
þetta verður að vera afstaða
íslenzku þjóðarinnar, ef húu
vill halda rétti sínum sem
sjálfstæð þjóð.
Og nú spyr ég ykkur,
háttvirtir alþingismenn:
Hvaða afstöðu takið þið?|
Hvaða afstöðu takið þið ti!
þeirrar hernaðarlegu cgnun-
ar gegn íslandi, sem er stað-
reynd í dag, liinnar banda-
rísku ógnunar? Vita skuluð
þið, að við sósialistar og all-
ir þeir, sem hugsa eins og
íslendingar, munu Iíía á
hvern þann, sem aðstoðar
hið erlenda vald, til þess að
ná heínaðarlegs fangstaðar
á íslandi, sem landráða-
mann og Iians munu engin
önnur örlög bíða, en örlög
quisIÍHgsins:
bak aftur. Yrði þá byrjað á
Sósíalistaflokknum í þeirri trú,
að án hans mundi verkalýos-
hreyfingin standa berskjölduð
og leiðin opnuð til að svifta
verkalýðinn þeim réttindum,
sem hann hefur aflað' sér í ára-
I tuga langri baráttu. Hótanir
1 gegn Sósíalistaflolcknum má
lesa í blöðunum á hverjum
degi. Það er því mjög áríðandi
að allur almenningur geri sér
ljóst, að með þátttöku Islands í
árásarbandalaginu er ekki að-
eins framtíðartilveru þjóðarinn-
ar stofnað í hættu, heldur á
verkalýðshreyfingin og íslenzk
alþýða hendur sínar að verja
nú i dag. Það er afkoma hvers
alþýðuheimilis nú á næstu ár-
um, sem um er barizt. Frum-
stæðustu mannréttindi íslenzks
lýðræðis eru í bráori hættu.
í sfríði mun auðvaldið upp-
skera ósigur
Eg hefi nú sýnt fram á hvað
fyrir Bandaríkjunum vakir,
hvers vegna þau leggja kapp á.
að leggja land vort undir sig,
til þess að gera það að styrj-
aldarvettvangi í komandi stríði.
Þá er spurningin: Hvers vegna
■leggur hin fámenna klíka ís-
lenzkrar yfirstéttar slíka meg-
ináherzlu á að gera Island að
herstöð fyrir Dandaríkin?
Þeir segjast vera ofrahrædd-
ir. Ólafur Thors segist vera
hræddur, í áramótagrein sinni.
Einn af fulltrúum Morgunblaðs
manna byrjaði ræðu sína á
stúdentafundi á þessa leið': Eg
er hræddur, ég er ofsahrædd-
ur.
Já, þeir eru áreiðan’ega
hræddir. En við hvað eru þeir
bræddir? Ekki við Rússa. Svo
skyni skroppnir eru þeir ekki.
Enda mundu þeir þá ekki láta
svona. Ef þeir væru hræddir
við Rússa mundi völlurinn vera
minni á þeim. Þeir mundu
skriða fyrir þeim. Þeir vita vel,
eins og allir aðrir, sem eru
nokkurn veginn með réttu ráði.
ac- af þeim stafar engin hætta
meðan ísland heldur sér utan
við styrjaldarátök.
Hræddir við sína eigin
þjóð
Samt segja þeir það satt, ai’
þeir eru ofsahræddir. Þeir eru
hræddir við sína eigin þjóð.
Hæddir um auð sinn og vö’d
Þeir hafa haft ofsagróða, þess
vegna eru þeir ofsahræddir við
íslenzka alþýðu, þess vegna
,kalla þeir á bandarískan her
jnn í landið. Eg hefi hér á und-
&n sýnt fram á hvernig ríkis-
i stjórnin er að leiða hrun yfir
íslenzkt atvinnulíf. Islenzkur
þjóðarbúskapur þolir ekki það
sníkjulíf, sem stórgróðastéttin
lifir. Það er komið að þeim
krossgotum, að annaðhvort
verður íslenzkum atvinnuveg-
um siglt í strand eða það verð-
ur að skera á hnútinn. Það er
hægt að gera á tvennan hátt.
Með því að létta verzlunarok-
inu og oki fjármálaspillingar-
innar af þjóðinni, eða með því
að lækka mjög stórkostlega
lífskjör íslenzkrar alþýðu. Þessa
treystir yfirstéttin og flokkar
hennar sér ekki til af eigin
rammleik. Þess vegna kasta þeir
sér í fang' erlendra landræn-
ingja og stríðsævintýramanna,
þess vegna eru þeir reiðubúnir
til þess að kasta landi og þjóð
út í brjálað strícsævintýri. Það
er gömul saga, sem oft hefur
gerzt áður og er að gerast í
ýmsum löndum enn i dag:
j Gjaldþrota yfirstétt kallar á
; erlent hervald til aðstoðar gegn
j sinni eigin þjóð.
! Amerískur vígbúnaður kallar
j óhjákvæmilega á amerískan her
I eða ameríska hervernd í ein-
hverri mynd, hvernig sem hún
kynni að vera dulbúin fvrst í
stað. Og þegar svo er komið þá j
mun verða snúið sár að því, að |
þrýsta kjörum íslenzkrar al-j
þýðu niður á stig nýlendubúans. J
Til þess að gera sér grein fj’rir
því, sem í vændum er, væri
fróðlegt fyrir menn að kynna
sér kjör fólks í amerískum ný-
lendurn og hálfnýlendum (t. d.
í Kóreu, Filippseyjum og Costa
Rica). Til þess að geta komið
þessu í framkvæmd þarf að
brjóta verkalýðshreyfinguna áj
Á móti eru 800 millj.
ósigrandi fólks
Þeir segjast vilja að Island
gangi í hernaðarbandalag ný-
lenduveldanna til þesr að verj-
ast rússnesku hernámi. Við vit-
urn að tilgangurinn er allt ann-
ar; en hvað munu þeir uppskera ?
Ef til styrjaldar kemur, sem
hamingjan forði okkur frá, þá
munu þeir uppskera ósigur. Og
ef þeir segja Sovétríkjunum
stríð á hendur, hverju geta þeir
þá búizt við nema rússnesku
hernámi á sigruðu landi? Ef
stríðsæsingamönnum Banda-
ríkjanna tekst að kasta heim-
inum út í styrjöld, þá eiga þeir
ósigur visan. Það er hverjum
manni ljóst, sem fylgist með
því, sem nú er að gerast í heim
inum. Á móti sér munu þeir
hafa ríki, sem telja 800 millj-
ónir manna á samfelldu land-
svæði, alla leið frá Berlín aust-
ur að Kj’rrahafi og suður á
Austur-Indland, búin hinum
öflugustu vopnum nútímans og
byggð þjóðum, sem allt eiga að
verja og allt munu leggja í söl-
urnar. Á móti sér hafa þeir al-
þýðu Vestur-Evrópu og íbúa
nýlendnanna og annarra undir-
okaðra þjóða. Þeim tókst ekki
að sigra kommúnistana í Kína
þó þeir hefðu fátt annarra
vopna, en þau sem þeir tóku
frá Ameríkumönnum sjálfum.
Þeim tekst ekki að sigra tutt-
ugu þúsund tötrum klædda
gríska skæruliða, sem hafa eng-
in önnur vopn en þau, sem þeir
taka frá Ameríkumönnum sjálf
um. Því þessi stríð eru háð af
Bandaríkjunum, með bandarísk
um vopnum og bandarískri
herstjórn, enda þótt þeir noti
Grikki og Kínverja fyrir fall-
byssufóður. Og svo þykjast i
þeir herrar ætla að sigra allan|
heiminn. Svo þykjast þeir ætla|
að sigra hið mikla herveldi al-;
þýðunnar frá Berlín til Kyrra-1
hafs. Eins og sakir standa vita;
þeir sjálfir að það er f jarstæða.:
En vonir þeirra verða minni j
því fleiri ár Sem líða. Þegar ]
Kína verður orðið að þróuðu:
samvirku iðnaðarlandi verður
það ósigrandi. Og á fáum árum j
margfaldast framleiðslan í öðr- (
um löndum alþýðunnar. Sam-;
tímis mun holskefla kreppunn-;
ar ríða j’fir Anieríku og Vest-
ur-Evrópu.
Þá verða gerðar upp
sakir við leppana
Þegar Bandaríkin hafa bcðic
ósigur i árásarstríffi sínu og al-
þýða Evrópu hefur sigrað að
fúllu mun hún ekki þola það, að
henni sé ógnað af amerískri
herstöð hér á iandi. Ameríku-
menn munu verða hraktir héð-
an og islenzka þjóðin mun gera
upp sakirnar við leppa þeirra.
Það, sem þeir herrar, ameríku-
agentar, þykjast óttast mest,
eru þeir sjálfir að kalla yfir
sig. En sjálfsagt munu höfuð-
forsprakkarnir hugsa sem svo:
Þá koma tímar og þá koma
ráð. Enn mun verða griðland í
Ameríku. Þangað getum við
flúið. Hvað varðar okkur þá
um, þó við leiðum hættu tor-
tímingarinnar yfir íslenzku
þjóðina.
Það er alveg víst, ac er-
indrekar hins erlenda valds
verða dregnir til ábyrgðar
síðar meir. En er ekki rétt
að gera það strax, áður en
þeir leiða ógæfuna yfir þjóð-
ina?
Á hvern hátt getur varnar-
laus, vopnlaus þjóð bezt tryggt
friðhelgi sína? Víst er um það,
að ef hún gengur í hernaðar-
bandalag nýlenduríkja og segir
öðrum stórveldum stríð á hend-
ur fyrirfram, þá glatar hún
sjálfstæði sínu. Og ef ófrið-
ur verður í heiminum á annað
borð, þá á hún ví~an ófrið. I
þeim heimi, sem við lifum í, er
að vísu engin algild trygging
til. En eina vonin, sem bún á,
er að kappkosta að halda frið
við allar þjóðir, halda fast viö
hlutleysi sitt og reyna að fá
það viðurkennt. Þess vegna
hefur Sósíalistaflokkurinn oft-
ar en einu sinni borið fram þá
tillögu, að Island leiti til Banda
ríkjanna, Bretlands og Sovét-
ríkjanna með tilmælum um, að
þau taki sameiginlega ábyrgð
á friðhelgi þess. Og þegar
Bandaríkin báðu um hervernd-
arsamninginn 1941, þá var tæki
færið. En þjóðstjórnarflokk-
arnir felldu þá i sameiningu til-
lögu Sósíalistaflokksins. Það
ætti nú að vera hverju barninu
Ijóst að þetta var rétt stefna
og að aðstaða Islands væri öll
önnur nú, ef þetta hefði verið
gert. Jafnvel Ólafur Thors hef-
ur nú helzt við þessa tillögu að
athuga að nú sc tækifærið lið-
ið hjá.
Nú liggur beint við frá ís-
lenzku sjónarmiði að leita til
Bandaríkjanna, Bretlands og
Sovétríkjanna hvers um sig
með fyrirspurn um það, hvort
þau séu fús til þess að gefa
yfirlýsingu um að þau vilji
virða hlutleysi og friðhelgi Is-
lands í stríði og friði, að því
tilskildu að við veitum engu
stórveldi hernaðarleg fríðindi.
Við þessu er fyrst og fremst
nauðsynlegt að fá svar til þess
að geta ákveðið utanríkispóli-
tík o.kkar. Og ef svarið verður
jákvætt, þá er þsð bezta trygg-
ingin, sem við getum fengið,
eina tækifærið sem við kunn-
um að eiga til þess að fú að
vera í friffi. Með því að ganga
í hernaðarbandalag glötum við
þessu eina tækifæri.
Þessa tillögu mun Sósíalista-
flokkurinn leggja fram á Ál-
þingi. Hvernig alþingismenn
snúast við henni er prófsteinn
á það, hvaða taugar til ís-
lenzku þjóðarinnar eru enn eft-
ir á því þingi.
®3 vera sta3reyndir
Eg hefi nú rakið nokkrar
staðreyndir, sem ekki verður á
móti mælt. Hverju munu full-
trúar stjórnarflokkanna svara?
Eg get mér nærri um það, ef
að líkum lætur. Þeir munu
demba úr sér kynstrum af
dæmum um það, lrvað komm-
únistar séu vondir menn og
svívirðiíegir. Enn á ný fáið þið
að heyra býsn af marghröktum
lygasögum bæði um íslenzka
sósíalista og þjóðir í Austur-
Evrópu. Þeir munu meðal ann-
ars lesa upp hreinlega falsaðar
og upplognar tilvitnanir, ef þeir
bregða ekki vana sínum. Þið
munuð meðal annars fá enn
einu sinni að heyra lygascguna
um að sósíalistar hafi viljað
segja Þjóðverjum og Japönum
stríð á hendur, ásamt mörgum
fleiri slíkum.
En jafnvel þó þeir fái ein-
hvern til að trúa þessum lyga-
sögum, hvað gagnar það þeim ?
Staðreyndirnar halda áfram að
vera staðreyndir hvað vondir
sem kommúnistar eru. Svo bil-
lega sleppa þeir ekki undan á-
byrgðinni. Þeir munu sannar-
lega ekki sleppa uudan ábyrgð
sinna eigin verkaý'
Staðreyndirnar í stuttu
máli
Drögum nú saman helzíu
staðreyndirnar.
Þeir hafa eklci aðeins svik*
ið ö!í atriK stefnuskrár sirni-
ar, Iieidur Iiefnr breytni
þeirr3 verið þveröfug viff
loforð hennar og fyrirheit.
Þcir hafa aukið dýrtíðina
í landinu svo að rétt vísitala
cr komin á fimmta hundrað
stig og jafnframt skipulagt
vönsskcrt svo að svarta-
roa.rka/tsbrask og spákaup-
mennska þróast og dafnar.
Þeir hafa stöðvað hinar
niiklu nýsköpunarfram-
kvæmdir, atvinnuvegirnir
hafa dregizf saman, veiga-
miklar greinar atvinnulífsins
Iiafa ýmist verið stöcvaðar
eða lamaðar. Atvinnuleysi
lærist í vöxt.
Þeir hafa eyðilagt þá
markaði, sem íslendinguni
rcið mest á að haída.
Öll þessi pólitík hefur Ieitt
til þess, að undirstöðuat-
vinnuvegum, eins og vélbáta
flotanum, liggur við stöðvun
svo að ekkert má út af bera.
Þcir hafa .afsalað fjár-
hagslegu sjáifstæði landsins
í hendur erlends stórveldis,
veitt þessu síórvekli aðstöðu
til að búa hernaðarlega um
sig í Iandinu, virða íslenzk
lög að vettugi og haga scr
cius og herraþjóð.
Og að lokuin: Meöan land-
ið er f járlagalaust og stór-
virkustu atviiinutækin eru
stöðvuð, flýgur hálf ríkis-
stjórnin til annarrar heinis-
áífu til þess að gera sanni-
ing, sem iKnlimar Islaiicl í
hernacarkeríi etlends stór-
veldis, stofngr Iandinu í þá
Iv.ettn að verða styrjaldar-
vettvangur í geigvænlegustu
styrjöld allra tíma og taka
um lcið við mútum að upp-
Iiæð tvæi* og hálf inilíjón
doilara, sem þó er eiski nema
nokkur Iihiti þelrrar gjald-
eyrisupphæSar, sem tapazt
hefur meS stöðvun togar-
anna.
Gengislækkuisi og
aukinn vígbúnaður
Nú telja stjcrnarflokkarnir
Framhald á 7. síðu.