Þjóðviljinn - 13.07.1949, Qupperneq 6

txjzvzxrrtxi tr.ir.-xwc. n p-r*. ” btjí=: • • -
ÞJÓÐVILJINN
MiÖvikudagui' 13. júlí. 1949. ^

"r«r
UTSOLUST AÐIR
ÞjóSviljans í Reykjavík
Bókabúð KRON, Alþýðuhúsinu
Veitingastofan við Geirsgötu
Filippus, Kolasundi.
ísbúðin Bankastræti 14
Gosi, Skólavörðustíg 10
Veiíingastofan Öðinsgötu 5
Veitingastofan Þórsgötu 14
Verzlunin Víðir Þórsgötu 29
Verzlunin Bragagötu 22
Verzlunin Þverá Bergþórugötu 23
Flöskubúðin Bergstaðastræti 10
Caíé Fiórída Hverfisgötu 69
Verzlunin Laugáveg 45
Vöggur Laugaveg 64
Tóbak og sælgæti Laugaveg 72
Stjörnukaffi Laugaveg 86
Söluturninn við Vatnsþró i
Ásbyrgi, Laugaveg 139
Ás, Laugaveg 160
Veitingastofan Bjarg
Verzlunin Krónan Mávahlíð
Bakaríið Barmahlíð 8
Vesturbær:

r> SíjSJjTi.
’í |V.
Fjóla, Vesturgötu 29
West-End, Vesturgötu 45
Matstofan Vesturgötu 53
Brífandi Kaplaskiól 1
Ithverfi:
‘l • ' ’v V
KRON Hrísateig 19
KRON Langholtsveg 24—26
Mjólkurbúðin Nökkvavog 13
Verzlunin Langholtsveg 174
Verzl. Ragnais Jónssonar Fossvogi.
Verzl. Guðna Erlendssonar Kópavogi.
Verzlunin Fálkagötu 2
Flugvallarhótelið
uv>
EVELYN WAilGH:
71. DAGUR.
KEISARARIKID AZANIA
ASM. JONSSON
þýddi.
fcátíðlega fram hjá og sungu við raust.
„Verulega snoturt', sagði ungfrú Tin.. „Það
er ákaflega hart þetta brauð, sem þú kcmst
með, elsku Mildred.“
„Olífumar eru ágætar“.
„Mér haía nú aldrei þótt ólífur gcðar. Guð
almáttugur! — sjáðu þama!“
Fyrsti skrúðgönguvagninn var nú kominn í
sjónfæri. Fyrst hafði verið reynt að fá hástétta-
konurnar til að taka þátt í skrúðgöngunni, og
nokkrar þeirra höfðu jafnvel verið tilleiðanleg-
ar, en æðra azaníska fólkið átti þó ennþá til
einhverjar leifar af sómatilfinningu. Aðals-
mennimir aftóku, aS konur þeirra og dætur
héldu sýningu á sér í góðgerðaskyni, svo það
varð að hverfa frá þeirri hugmynd, og þátttak-
endum var smalað saman meðal lægri stéttanna
og léttúðarkvenda. „Fifi“ Fatim Bey trónaði
þama undir fagurlegum bómullarhimhi. í ann-
arri höndinni hélt hun á reiðsvipui sem átti að
tákna íþróttaandanri, en í hinni á dagblaði, sem
átti að tákna röenntun. Kririgum lianaiiyar svo
dreift hópúrn azanískra fegurðardísa, með rit-
vélar, tennisspaða, logsuðugleraugu, síma, bak-
poka og ýmis önnur tákn nýja tímans, eins
og hann var tákriaður í áuglýsingum myndablað-
anna frá Evrópu. Yfir öllu þessu blakti gulur
fáni með svohljóðandi fagurgrænni áletrun:
„DAUÐHREINSUN ER VEGURINN TIL
MENNIN GARINNAR“.
Þessu smekklega uppátæki var tékið með
dynjandi fagnaðarlátum. Annar vagn kom í ljós
í hinum enda götunnar. Hann hreyfðist hægt og
hátíðlega yfir svörtum hrokkinkollunum. Nýir
fánar blöktu.
lögreglan sé?“
Þegar árásarliðið var búið að ryðja hljóm-
sveitinni úr vegi eða troða hana undir fótum
sér, komu þeir auga á skólastúlkumar. Þetta
voru alvörugefnir ungir menn, vopnaðir kylfurn.
Vinkonuraar komust sernna að því, að þeir |
vom úr Kaþólska: sambandinu, og voru þá semj
sagt kristnir. Þeir höfðu vikum saman beðið'
þess óþolinmóðir, að fá að leggja til atlögu við :
Nýsköpunarráðið og framfarahrejrfinguna, sem
þeir sögðu, að Gyðingar stæðu á bak við og
stjcrnuðu.
Útsaumaði fáninn féll í göturykið,. en telp-
urnar- fór á fjóra fætur og smugu á millj fót-
anna á áhorfendaskaranum, til að bjarga sér.
Næst sneri árásarliðið sér að vagninum fram-
an við Hótel l’Empereur Seth. Strax þegar:
truflunarinnar varð vart, höfðu hinar fögru..
dömur sleþpt táknunum, sem þær héldu á, og i
þjappað sér hræddar saman í hnapp, en nú
snöruðu þær sér umsvífalaust niður úr vagnin-
um og niður á götuna. Hið kristria árásarlið
umkrjngdi þær, og einn þeirra ávarpaði fjölcl-
ann. -Etatsráðsfrún smellti hriíin á hann mjmd,
þar sem hann snéri sér að mannfjöldanum með
útbreiddum faðmi og galopnum munni, og 3ag-
andi áhugi alþýðuleiðtogans lýsti úr augum
hans.
Hingað til hafði árásarliðið ekki mætt ann-
arri mótstöðu, en lítilsháttar olnbogaskotum og
svolitlu, dangli með blásturshljóðfærum. En nú
Allt í einu stöðvaðist skrúðgangan, og kliður
fjöldans breyttist skyndilega.
„Ætli það haíi orðið slys? Eg vona að minnsta
kosti ,að enginn vesalings uxanna hafi slasazt.“
Það leit út fyrir, að vandræðin væru í broddi
fylkingarinnar, en þar ruddist mikill mannfjöldi
úr hliðargötunum inn í aðalgötuna, og reyndi
að hrekja skrúðgönguna aftur á bak. Hljóm-
sveitin staðnæmdist ,hikaði, hætti að leika og
dreifðist síðan fyrir árásinni, en varði sig með
bisúnum og trumbuhnöllum á undanhaldinu.
Flýttu þér að ná í myndavélina, Sarah. Eg
skil hvorlíi upp né niður í því, sem er að gcrast,
en ég verð að ná mynd af því. Ó auðvitað þarf
sólin að skína frá öfugri hlið.“
„Reyndu. með minnsta ljósopi.“
„Nú vona ég, að það lánist. Eg var svo
óheppin með þessar einstöku myndir, sem ég
náði í Kapstaten ,en mannfiflið á skipinu eyði-
lagði fyrir mér. Eg sé ekki betur, en að það
sé að draga til alvarlegra óspekta. Hvar ætli
fóm ménn að táka ákveðnari afstöðu. Það korn
til nokkurra eirikaslagsmála, og hópur vilJi-
manna innan úr óbyggðum, sem var hæst
ánægður með þessa nýju dægradvöl, hóf árás á :
vagninn. Innan stundar var hann fullur af
fólki, sem allt reyndi að vera efst í kösinní. j
Nestoriska guðsmanninum var hent „fyrir borð", 1
en í hans stað kom glæsilegur villimaður, prýdd-
ur ljónsmakka, og hóf æðisgenginn særingadans.
Mitt í þessum djöfulgangi stóðu uxamir þol-
inmóðir og rótuðu sér ekki.
„Flýttu þér, Sarah, og náðu í filmu — hvar
í ósköpumim getur lögreglan haldið sig?"
En í sömu andránni skárust yfirvöldin í leik-
inn.
Or nálægð keisaratrónsins kvað við ógurleg
skothrið. Kúla small 1 brjóstvömina á hótelþak-
inu, þeytti grjóthríð yfir höfuð vinkvennanna, og
hvein síðan ískrandi áfram rétt yfir höfðum
þeirra. Innan stundar kvað vift önnur skothrið,
og eitthvað small í bárujárnsþakið meter þaðan,
sem þær sátu. Porch etatsráðsfrú tók það i hönd
sér, og horfði skilningsvana á þennan útflatta
blýklump. Skerandi angistarvein kváðu við neð-
an af götunni, og blönduftust hófataki hesta og
DAVIÐ
r
/JtóWídÍL'l
,V--J