Þjóðviljinn - 03.11.1949, Blaðsíða 6

2
ÞJÓÐVIL]INN
Fmmitudagur 3. nóvemb. 1949
Kirkjufundurinn
Uinn almenni kirkj'ufundur
hófst með fjölsóttri guðsþjón-
ustu í Hallgrímskirkju kl. 2 á
sunnudag. Séra Eiríkur Bryn-
jólfsson í Ctskálum prédikaði
og þjónaði fyrir altari ásamt
sr. Sigurjóni Þ. Árnasyni.
Fundurinn var settur í Hal!-
grímskirkju kl. 16,30 af form.
undirbúningsnefndar séra Sig-
urbimi Á. Gíslasyni. Fundar-
stjóri var kosinn Ólafur B.
Björnsson kaupm. á Akranesi.
Þá flutti sr. Sigurbjörn Einars-
son prófessor framsöguerindi
— Iíjör barna...
Framhald af 3. síðu.
tst af völdum hungurs og styrj-
alda.
Þjóðir Indlands, Kína, Indó-
nesíu, Grikklands og Spánar
berjast nú fyrir tilverurétti sín-
ain, þær berjast fjTrir rétti
barna sinna til að lifa frjálsu
og hamingjusömu lífi. Bai’átta
þessara þjóða kemur okkur
öllum við. Við hljótum áð taka
afstöðu með þeim, en móti þeim
afturhaldsöflum, sem af gróða-
fíkn gera lítil börn að vinnu-
þrælum og eru reiðubúin til að
hleypa heiminum út í nýja
heimsstyrjöld í von um enn
meiri gróða. Við hljótum að
skipa okkur undir merki þeirrar
mannúðarhugsjónar, sem krefst
réttar allra þjóða til að skapa
bjart og hamingjuríkt umhverfi
fyrir börn sín og æskulýð.
Einhver hefur sagt að móður
ástin í sinni fullkomnustu mynd
birtist ekki eingöngu í því að
bera umhyggju fyrir eigin af-
kvæmum, það geri öll dýr, held-
ur hinu, að finna til með öllum
börnum, að leggja krafta sína
fram til þess að öllum börnum
megi liða vel.
Það er þessi andi sem er
rauði þráðurinn í starfsemi
Alþjóðasambands lýðræðissinn-
aðra kvenna, sem telur yfir 80
milljónir meðlima, og það er
þessi sterki og voldúgi félags-
skapur kvenna frá öllum lönd-
um heims, sem berst fyrir því
að 20. öldin verði raur.verulega
öld barnsins og öld mannkyns-
ins.
(Þýtt úr Vi kvinnor, timariti
cr sænska deildin úr Alheims-
bandalagi kvenna gefur út.)
Þ.V. ‘
um annað aðaimál fundarins:
Lestur og útbreiðslu Heilagrar
ritningar.
Um kvöldið hélt Ól. Ólafsson
kristniboði erindi í K.F.U.M.:
„Biblían á þúsund tungum“.
Var því útvarpað. Kór K.F.U.M.
og K. söng bæði í Hallgríms-
kirkju og í K.F.U.M.
Á mánudagsmorgun hófust
umræður um lestur og út-
breiðslu Heilagrar Ritningar og
sr. Björn 0. Björnsson inn-
leiddi. Kl. 11,30 var kirkjusýn-
ingin sýnd fulltrúum og kenni-
mönnum. Kl. 2- hófust umræð-
ur að nýju — og tóku margir
til máls.
Rætt var um, að fundurinn
beitti sér fyrir útbreiðslu Bibl-
íunnar og útgáfu hjálpargagna
um Biblíulestur en léti ekki
staðar numið við samþykktirn-
ar tómar.
Kl. 4 fluttu sr. Þorgrímur Sig
urðsson og Steingrímúr Bene-
diktsson framsöguerindi um
kristindómsfræðslu og skóla-
kerfið nýja.
Kl. 20,30 flutti sr. Sigurður
Pálsson erindi sem hann nefndi:
Kirkjan, og vakti mikla athygli.
Á þriðjudag hófust fundar-
störf með morgunbænum hjá
Jóhannesi Sigurðssyni kl. 9,30.
Þá var tekið til umræðu frum-
varp um hina almennu kirkju-
fundi, sem undirbúningsnefnd-
in hafði samið — og var það
samþykkt. Kl. 11 f. h. flutti
Róbert Abraham, söngstjór er-
indi um sálmalög á dögum
Luthers. Kl. 2 var hin heims-
þekkta litkvikmynd „Dásemdir
sköpunarverksins“ sýnd 7 í
Stjörnubíó við góða aðsókn.
Kirkjugarðsstjórn bauð fulltrú-
um að skoða Fossvogskirkju og
veitti síðan kaffi í K.F.U.M.
Kl. 4 fór fram kosning undir-
búningsnefndar næsta kirkju-
firndar — og þar á eftir sögðu
sr. Lárus Halldórsson og Sig-
urður Magnússon, stud. theol.
erlendar kirkjumálafréttir.
Kl. 6 var altarisganga í dóm-
kirkjunni og kirkjusamsæti var
haldið í K.F.U.M. um kvöldið
kl. 8,30.
Fundurinn hefur verið vel
sóttur og farið vel og skipu-
lega fram. Yfir 30 prestar hafa
sótt fundina og fulltrúar nál.
100. Fundarstjóri var Ólafur B.
Björnsson, og þótti mönnum
fundarstjórnin takast sérlega
vei.
SHELL
m
M0T0R0IL
? * . - - l —v
Kaiipum
flöskur
og glös. Sækjum
heim.
Efnagerðin
VALUK
:j Hverfisgötu 61.
Simi 6205
FRAMHALDSSAGA: ««■■■■■■*■■■*
1 BROÐARHRINGURINN I
I I
S Þlignon G. Eberhart 5
f B
I....H.........H..K......H........... 1X- DAGUK- qmn«««n.n
öðrum fætinum fram og aftur. Fóturinn var
líka grannur og fíngerður í háhæluðum, hvítum
sandalnum. Það var eins og sólin hefði aldrei
skinið á andlit Mimi, bera handleggina eða fót-
leggina, hörund hennar var allt svo hvitt. Hún
setti alltaf hvítt púður á andlit sér, og hún fór
aldrei hattlaus út fyrir hússins dyr, þannig að
hinar miklu mótsetningar milli blásvarts hárs-
ins og svartra augnanna annarsvegar og hvítrar
húðarinnar hinsvegar, voru með ráði fengnar.
Blár kjóllinn hennar féll fast að grönnu mittinu
og íbjúgum brjóstunum og mjöðmunum. Það
var yfir henni kuldalegur blær, nema þegar hún
lyfti dökkum augnalokunum og horfði beint á
mann. Þá virtist Róní eins og allúr hinn kulda-
legi blær væri ekki annað en gríma til að dylja
eldinn, sem undir logaði.
Mimi lagði frá sér dagblaðið og tók upp litla
postulínsstyttu, sem stóð á borðinu ásamt öðrum
hlutum, svo sem eins og stækkunargleri með
gimsteinasettu handfangi, þremur innrömmuð-
um smámyndum sem ljómuðu í fíngerðum,
litlum silfurkassa sem útflúraður var með ör-
smáum skjaldbökuplötum. Húsið var fullt af
þesskonar skrautmunum, sem sumir voru
einskis virði, sumir ósmekklegir, allir samt í
uppáhaldi hjá fjölskyldunni.
Róní kom í hug bréfið, sem hún geyrndi
í vasa sínum, og hún hallaði sér í áttina til Mimi
og sagði lágt, til þess að trufla ekki Blanche og
Turo: „Ætli Henry dómari sé heima?“
Mimi sneri postulínsstyttunni hugsunarlaust
milli fingra sér, en horfði rannsakandi á Róní.
„Nei,“ sagði hún. „Hann er farinn til New
Orleans. Hann kemur aftur seinna í dag.“ Ut
úr svip bennar mátti lesa spuminguna: Hvers
vegna spyrðu?
Og einmitt þá hætti músNrin. Turo lagði frá
sér fiðluna og bogann, tók uppvasaklút og fór að
þurrka sér um ennið og hálsinn. Blanche setti
hendurnar í kjöltu sér, andaði djúpt, sneri sér
við og kom nú fyrst auga á Mimi og Róní.
Róní stóð upp: „Heyrðu mig Blanche, áður
en þú byrjar að spila aftur. Eric bað mig að
segja þér, að —“ Hún þurfti að þvinga sig til að
segja nafnið, svo að rödd hennar hljómaði óeðli-
lega hátt — „að Stuart Westover kæmi í kvöld.“
Postulínstyttan féll úr hendi Mimi og brotnaði
í smátt á beru gólfinu. Blanche stóð snöggt á
fætur, studdi um leið höndimum á nótnaborðið
svo að flygillinn ómaði af ósamstæðum tónum,
starði á Róní og hrópaði: „Stuart Westover!
Hann getur ekki komið hingað. Hann naá ekki
koma hingað! Eric hlýtur að vera orðinn geggj-
aður!“
Þessu fylgdi stutt og óþægileg þögn. Turo
horfði skilningssljór á Blanche, snerv sér síðan
og leit á brotna postulínstyttuna, og hélt svo
áfram að þurrka sér um andlitið .Mimi sagði:
„Eg er búin að brjóta Dresden-hirðinn, Blanehe.
Það var gott að losna við hann. Mér geðjaðist
aldrei að honum. Það er bezt að kalla á Jilly og
láta hann hreinsa brotin upp.“ Hún stóð upp,
gekk yfir að langri klukkusnúrunni, sem hékk
við arininn, kippti tvísvar í hana, og skundaði
því næst út í anddyrið. -
Turo var ennþá undrandi á svipinn, en undrurt
hans virtist þó ekki nógu mikil til að hann
spyrði nokkurs, heldur hætti hann að þurrka
sér, laut niður að nótunum, fór að blaða í þeim:
„Svei mér, Blanche, ef maður gæti ekki haldið.
að þessi náungi væri líkþrár. Svona nú — við
skulum halda áfram með æfingarnar.“
Augu Blanche störðu á dyrnar, þar sem Mimi
hafði horfið út. Turo sagði óþolinmóðlega: „Jæ-
ja, jæja, Blanche. Ertu tilbúin?" tók svo eftir
því að einn strengur fiðlunnar var falskur og
fór að stemma hann. — Siðan yfirgaf einnig
Róní herbergið.
Mimi var þegar komin upp á. loft. Róní lieyrði
raddir þaðan..“ „.., en herra Eric er að hvíla
sig..“ „Mér er alveg sama um það. Eg þarf
að tala við hann.“ Fyrri röddin, dauf og ellileg,
hefur líklega verið rödd Magnoliu. Hitt var
rödd Mimi, og það var reiðihljómur í henni.
Þær hlutu vita, að Eric varð að hafa frið.
Róní gekk að stiganum, og þá barst rödd
Mimi niður til hennar, há og skýr og hvöss: „Eg
kannast við þennan svip á þér, Eric. Þú ert með
einhverjar ráðagerðir. Ef þú heldur að þér tak-
ist að spilla fyrir mér núna -—“
Dyrnar á herbergi Erics voru opnar, þvi að
Róní heyrði greinilega rödd hans, þegar hann
greip fram í: „Láttu ekki eins og asni, Mimi.
Stuart kemur til að finna mig. Engan annan.
Og komdu þér nú i burtu. Eg er þreyttur.“
Hurðin skall aftur. Smellir af háum hælum,
sem fóru eftir ganginum, hljómuðu eins og fóta-
tak Mimi. Augnabliki siðar sneri Róni til útidyr
anna. Hvorki Eric né Mimi hefði sennilega kært
sig um, að hún skipti sér af þessu, og nú var
það, hvort sem var, um seinan.
En hvað hafði Stuart gert Blanche og Mimi?
Og því var hann að koma, fyrst hann var ekki
velkominn, að minnsta kosti ekki hvað snerti
Blanche og Mimi ? Eric hafði talað um frí i sam-
bandi við heimsóknina, og það hlýtur að hafa
verið óviðbúið frí. Jæja, en hvað sem öllu leið,
þá kom þetta henni ekkert við.
Það var skuggsælt á flísalögðum súlnagöng-
unum. Vafningsviður óx upp eftir súlunum og
hékk í stórum brúskum niður af járnriðinu fyr-
ir ofan. Sólin skein glatt á grasflatirnar,. en
stigurinn milli eykanna teýgði sig 'inn í blaan
og svalan skugga. . ■ fii
Eftlr 12 tima mundi Stuart koma meðfram
þessum eykitrjám, koma til Belle Fleur eins. og
hún hafði gert daginn áður. Mundi staðurinn
koma honum eins einkennilega fyrir sjónir og
henni? Líklega ekki, líklega hafði hann oft áð-
ur komið hingað. Hið brúna andlit Stuarts, með
beint nefið og reglulegan hökusvipinn, stillileg-
grá augun, kom allt í einu upp í huga hennar svo
undarlega skýrt og greinilegt, eins og hún hefði
þekkt það lengi og vel. ,
DAVÍÐ