Þjóðviljinn - 12.02.1950, Blaðsíða 6

6
Þ JÓÐ VILJINN
Sunnudagur 12. febrúar 1950
SKÁKÞING REYKJAVlKUK
-er fjölmennara í ár en nokk
sinhi fyrr, og snnnilega hafa
aldrei verið samankomnir fleiri
meistaraflokksmenn á neinu
taflmóti hérlendis. Þetta er
gleðilegt tímanna tákn og hitt
ekki síður að mótinu virðist
stjórnað af röggsemi og aðbún
aður keppenda og áhorfenda
eftir því sem föng eru á, Hér
er í fyrsta sinni á mikilvægu
móti notað Monradkerfið. Tefld
ar verða iííu umferðir, svo að
hver þeirra 24 manna ,sem taka
þátt í meistarafl. teflir að-
eins við 9 menn, -En þannig er
raðað í umferðir að þeir tefl
endur sem jafnt standa að vinn
ingafjölda tefli saman að svo
miklu leyti sem því verður við
komið. Síðan tefla efstu sex
menn til úrslita. Erlendis er
þetta kerfi mikið notað þar sem
keppendur eru margir og þá oft
án sérstakrar úrslitakeppni. Er
þess skemmst að minnast að sú
fastheldna þjóð Bretar höfðu
þetta kerfi á síðasta Bretlands-
þingi.
En þetta þing er ekki siður
merkilegt fyrir þá sök að þar
tefla ýmsir hinna efnilegustu af
okkar ungu skákmönnum
fyrsta sinn við beztu taflmenn
landsins. Þetta er að vissu
leytf fyrsta viðureign ungu
kynslóðarinnar við þá eldri á
alvarlegum vettvangi. Þegar
hefur ýmislegt skeð sem bendir
til þess að hinir fyrrnefndu
ætli að verða hinum síðar-
nefndu skeinuhættir og úrslit-
anna er beðið með óþreyju.
Freistandi væri að birta ým-
islegt úr því sem þegar hefur
verið teflt á mótinu, en hér er
ekki rúm fyrir meira en eina
skák og verður skák þeirra
Árna Snævarrs og Guðm. S.
Guðmundssonar fyrir valinu.
Hún mun vera einhver harð-
vítugasta skákin sem enn hef-
ur séð dagsins ljós á mótinu.
Guðm. S. Árni
Guðmundsson. Snævarr.
1. d2—d4 e7—e6
2. e2—e4 d7—d5!
S. e4—e5 c7—cð|
4. c2—c3 RbS—c6
5. Rgl—f3 Dd8—b6
6. Bfl—e2 Bc8—d7
7. 0—0 f7—f6
8. c3—c4! ?
Hvítur svarar tilraunum
svarts til að rífa upp miðpeð
hans með gagnsprengingu, sem
lítur vel út en reynist ekki að
sama skapi.
8. ------------------ c5xd4
9. c4xd5 c6xd5
10. e5xf6
Ekki er skemmtilegt að þurfa
að hjálpa svörtum á þennan
hátt, en hvítur verður að koma
í veg fyrir f6xe5, og e5—e6
er víst of glannalegt.
11. ---------------- Rg8xf6
12. b2—b3 Bf8—c5
13. Bcl—b2 0—0
14. Rbl—a3 Rf6—e4
15. Ra3—c2 Re4.\f2!
Þegar hvítur loks er tilbúinn
að taka peðið aftur, svarar
svartur með kombinasjón sem
vinnur skiptamun að minnsta
kosti. Hvítur tapar í fáeinum
leikjum ef hann drepur ekki
riddarann með hróknum. (T.d.
Kxf2 d3 16. Kel dxe2 17.
Kxe2 Hfe8 18. Kd2 Be3).
15. Hflxf2 d4—d3
16. Ddlxd3 Bc5xf2t
17. Kgl—hl Bd7—Í5!
Taflstaðan er orðin opin og
hættuleg og Árni fórnar d-peð-
inu til þess að flýta fyrir sér.
18. Dd3xd5f Kg8—h8
19. Rf3—g5
Með rólegu framhaldi er
Skákin töpuð, Guðm. setur allt
inn á sókn og flækjur
19. ----- Bf5xc2
20. Be2—d3
Ef nú Bc2xd3?, kemur Dxd3
og svartur getur ekki varizt
máti! Hótanir hvíts eru margar
svo að svartur verður að gæta
sín mjög. Auk leiksins sem
Ární velur og sennilega er sá
bezti kemur Re7 til greina, þvi
að þannig opnast drottningunni
leið yfir á kóngsvæng. T. d. 20
-----Re7 21. Rf7f Hxf7 (En
ekki Kg8, Rh6f, Kh8, Dg8f,
Hxg8, Rf7 mát) 22. Dxf7 Bd4
og svartur heldur manninum.
Eða 21. De5 Df6 22. De4 Bxd3
Eða loks 21. Bxg7f Kxg7 22.
Re6f Kg8! og fráskákirnar eru
ekki hættulegar.
20. ---- Bf2—d4!
Biskupinn á c2 er valdaður
óbeint! Nú kemur röð af snögg
um, auðskildum sveiflum.
21. Bd3xc2 Bd4xb2
22. Dd5—d3 g7—g6
23. Dd3—d7 Bb2—g7
24. Dd7—h3 h7—h6
25. Rg5—e6 Db6—f2
Svartur kemur með eina
máthótun á móti rétt til til-
breytingar.
26. Bc2—d3 Bf2—f6
Framhald á 7. síðu.
jwwvw.vwuwwtfwuvvvwwwrtvuvi FRAMHALDSSAGA:
BRDBARHRINGURINN
E F T I R
Mignon G. Eherhart
.WA'JVVWAV-VWVAWAVAVUVLVAWA^NVWW
81. ÐAGUR
tWVkWMi%%W i"
Kvennadeild Slysavarnafélagsins
í Reykjavík
heldur aðalfund sinn mánudaginn 13. þ.m. kl. 8,30
í Tjamarcafé.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Til skemmtunar:
Nína Sveinsdóttir syngur gamanvísur.
Upplestur: Frú Guðrún Sigurðardóttir.
DANS.
Fjölmennið!
STJÓRNIN.
,,En það er ekki —“ Hún þagnaði. Var þetta
satt? hugsaði hún með skelfingu. Átti dapri
beiskjusvipurinn á honum rót sína að rekja til
þessa? Var það vegna þessa sem hann vildi
helzt ekkert tala um morðið og grun þann sem
á hana hafði fallið ? Hafði hann mesfar áhyggjur
af þvi sem hann vissi að óumflýjanlega var að
nálgast dag frá degi ? Eg hafði rangt fyrir mér,
sagði hann. Mér þykir mjög fyrir því, Róní
öllu saman. Það voru tár í augum hennar.
Picot sagði: „Þér giftust honum, og hann var
auðngur maður. Hann samdi erðaskrá og arf-
leiddi yður ekki aðeins að öllum eignum sínum
heldur einnig því sem hefði átt að renna til
systranna. Það var að vísu hans lögleg eign,
en öll sanngirni mælti með því, að þær ættu tvo
þriðjunga. Hvort sem Eric hefur viðurkennt
þetta fyrir yður eða ekki, þá er það satt. Hann
sá á engan hátt fyrir systrum sínum. Það var
óréttur sem hann framdi af ásettu ráði, á þvi
er enginn vafi.
Hann hefur þá hatað þær Blanche og Mimi
svona mikið, hugsaði Róní.
Pieot hélt áfram: „Yarrow dómari setti sig
upp á móti þessum órétti, og hann sagði yður
að hann skyldi sjá til þess að þér fengjuð alls
ekki þessa fjármuni. Eg held að hann hafi sagt
að þér skylduð aldrei fá að leggja hendur á þá.
Hann dó um nóttina. Þér voruð um borð í skút-
unni. Þér eyðilögðuð bréf, þar sem þér voruð
sökuð um morðið. Bréfið var undirritað af
dómaranum. Læknirinn segir að það sé ekki
hægt að segja ákveðið um það hvort dómarinn
hafi lifað nógu lengi til þess að geta skrifað
þetta bréf. Slíkt er aldrei unnt að fullyrða um
eftir á. Dómarinn var hraustur og gæddur
óbilandi viljaþreki".
En hún þóttist örugg í þessu máli. Hún hafði
bréfið frá Lewis, það gæti hún notað hvenær
sem henn sýndist, nú eða síðar. „Eg get sannað
yður það, að ég hef ekki myrt dómarann", sagði
hún. „Hann var dauður áður en ég kom um borð
í skútuna“.
„Eg saka yður ekki um það“, sagði Picot.
„Ekki nú.“
Hún minntist þess sem Lewis hafði sagt: Hún
fæst ekki til þess að tala, ef þér komið með lög-
regluþjón. Nú gat hún ekki staðið við skuldbind-
ingu sína við Lewis, jafnvel þótt Pieot leyfði
henni að fara, myndi hún ekki komast til borg-
arinnar vegna stormsins. En það var áreiðan-
legt að Lewis Sedley hafði eitthvað sérstakt á
prjónunum. Hún mátti ekkert gera sem komið
gæti í veg fyrir fyrirætlanir hans. Hún ætlaði
því ekki að segja Picot (ekki enn, ekki fyrr en
hún mætti til) hvar Lewis væri, né heldur að
hann hefði skrifað sér.
Picot tók aftur til máls, hægt og afsakandi:
„Magnolía segist hafa séð byssuna, hún hafi ver-
ið í skúffu í kommóðunni".
„Byssu! Það er ekki satt. Það er ekkert
satt af því sem Magnolía segir. Henni þótti
vænt um Eric og hún kennir mér um —“
„Við erum engan veginn vissir um, að kúla
úr þessari byssu hafi orðið Eric að bana. Það
getum við ekki vitað fyrr en við komust til
borgarinnar. En þessa byssu átti Lewis Sedley
upphaflega, og hún var í sumarhúsinu kvöldið
sem Yarrow dómari var myrtur. Svo virðist sem
Scott hafi beðið Catherine um hana. Scott fékk
Stuart Westover byssuna, en hann segist hafa.
komið með hana hingað þá um kvöldið og ætlað
að afhenda frú Sedley hana. Hann segir að hún
hafi verið í vasa sínum, hann hafi ekkert tæki-
færi fengið til þess að afhenda hana um kvöldið
og því látið það biða morgun. Til allrar ógæfu
man frú Sedley ekkert um þetta. Hún segist
ekki hafa séð byssuna síðan í sumarhúsinu. Af-
henti Westover yður byssuna ?“ spurði Picot.
Augnará hans var dreymandi, dökka andlitið
eins og gríma. Og nú vissi Róni, að hann hafði
orðið einhvers áskynja. Ef til vill hafði hann
séð, þegar þau Stuart horfðust í augu og
dregið einhverjar ályktanir af svip hans, og ef
til vill látið sér detta i hug aðra orsök til
morðsins. „Nei“, sagði hún, „nei. Eg get fullyrt
að þetta er alrangt. Þér verðið að hlusta á mig.“
„Vöm yðar er sú, að fyrst Eric var dauð-
vona hvort sem var, þá hafi verið óþarfi fyrir
yður að myrða hann. Hvorki til fjár né vegna
ástamála. Eg hef velt þessu fyrir mér, en það
gæti verið önnur ástæða ekki veigaminni. T. d.
hræðsla, frú Chatonier. Hræðsla. Vissi Eric
hver hafði drepið dómarann?11
Hún minntist samtalsins við Eric. Samtalsins
sem hafði verið rofið með svo hryllilegu móti.
Það hafði ýmislegt komið i ljós, og þó ekki í
ljós. Hún sagði: „Eric grunaði mig ekki, herra
Picot, og það af góðri og giidri ástæðu. Ef
þér vilduð aðeins hlusta á mig —“
„Eg er að því.“ 1
„Eg átti tal við Eric í gærkvðld. Rétt áður en
hann var myrtur. Hann — það er dálítið erfitt
að útskýra það — en allt þangað til í gærkvöld
\rar hann sannfærður um að Lewis hefði myrt
Yarrow dómara. Hann sagði mér að sér hefði
enginn annar dottið í hug fyrr en þá. En hann
skipti um skoðun í gærkvöld". Hún reyndi að
rif ja upp fyrir sér hvernig þetta kynlega, hrein-
skilnislega samtal hafði farið fram. „Það var
sem honum dytti allt í einu í hug að það hefði
ekki verið Lewis. Hann —“
„Hann bar það á yður“, greip Picot hrana-
lega fram í fyrir henni. Var ekki svo. Svarið
mér“.
„Nei, nei. Hann ásakaði mig ekki. Hann —“
„Hafið þér séð erfðaskrána ?“ 4
„Nei, en hann sagði mér frá henni“.
ÐAVÍÐ
!;AX —=
. , . ' 1—