Þjóðviljinn - 22.02.1950, Síða 5

Miðvikudagur 22. febrúar 1950.
ÞJÓÐVILJ I,N N
3
STOKKHÖLMSBRÉF
UNDRALÆKNARNIR
Sikagó-Villi og Vosingfon-Marsjall
Kristur er kominn
CJvíþjóð er á öðrum endanum
^ um þessar mundir og ekki
af ástæðulausu, því að mitt á
meðal okkar gengur ljóslifandi
maður, sem leikur eins og ekk-
ert sé, allar kraftaverkalistir
Krists, aðrar en breyta vatni
í vín og vekja menn frá dauð-
um.
From Gods
own Country
A uðvitað er þessi Nýkristur
frá „Gods own Country“ í
Ameríku. Hann heitir William
Freeman, en gengur meðal van-
trúaðra beggja vegna hafsins
undir nafninu Síkagó-Villi, því
að fram til þessa hefur hann
aðallega starfað í Síkagó, eins
og margir ágætustu og dáðustu
menn Ameríku, svo sem A1
Capone.
Sendur frá
Guði
l/'illi er hingað kominn á veg-
' um Fíladelfíuhreyfingarinn
ar til að sýna og sanna villu-
ráfandi sauðum, að Guði er
ekkert vanmáttugt. Þeir sem
hann hefur útvalið, geta enn
með krafti frá honum gefið
blindum sýn, dumbum heym
— tekið þar við sem lækna-
vísindin enda. Einn þessara er
Síkagó-Villi.
„Komið þið
syndaselir...‘
'17'illi hefur haldið nokkrar
' samkomur í Gautaborg og
á hverju hvöldi síðast liðna
viku hér í Stokkhólmi. Trú-
bræður hans hafa með hávær-
asta auglýsingaskrumi æpt það
út um torg og stræti, að á
samkomunum gætu sjúkir feng-
ið bót meina sinna, ef Villi læsi
yfir þeim bæn og legði á þá
hendur. Heitið hefur verið á
menn að gefa sig Kristi án
þess að útskýra nánar, hvað
hann ætti að gera við svo
mörg hjú, maður dáinn fyrir
tvö þúsund árum, hafi hann þá
nokkurn tíma fæðzt. Þúsundir
manna hafa fyrir forvitnissak-
ir hlýtt kallinu, og hundruðum
saman hafa menn slegnir
blindu, heyrnarleysi og annars
konar kránkleik látið ginnast
af gasprinu.
„.... spllað á
gltar....“
Qamkomurnar hefjast með
biblíulestri, bænakvaki söng,
hljóðfæraslætti og sefjandi
prédikun, og stendur þessi inn-
gangur að læknisaðgerðunum
venjulega l'/á klst. og þar yfir.
1 ræðum sínum leggur Villi á
það höfuðáherzlu að gera sjúk-
lingunum ljóst (þeim.sem heyrn
ina hafa), að til þess að geta
gert sér nokkra von um bót,
verði þeir að gefa sig Guði og
frelsast. Þeir verða ao snúast
til þeirrar trúar, sem Fíladelfíu
söfnuðurinn boðar, því að ann-
að er villutrú, og villutrúarmað
ur þarf engrar náðar að vænta
frá Guði.
„Stofuganguri nn“
hefst
f»egar Villi telur sig hafa
komið þeim, sem sefjaðir
verða, allvel úr jafnvægi, fer
hann á „stofugang" meðal
hinna sjúku, og stendur sjúkra-
vitjunin venjulega um hálftíma
eða skemur. Hefjast nú hróp-
andi bænir, handa/lagning og
,,jesús-hallelúja“-óp, unz hinir
veiklyndustu sleppa sér með
öllu, hoppa og kasta sér flöt-
um, hljóða, biðja og veina, svo
að sjú'krasvæðið minnir á gryf ju
þar sem verið er að steikja
lifandi dýr.
Ðumbir
fá heym
l|/feðal þess fjölda sjúkra,
sem leituðu Villa á fyrstu
samkomunni hér í Stokkhólmi,
urðu aðeins tíu handaálagning-
ar aðnjótandi. Sjö þeirra vitn-
uðu daginn eftir í blaði Fíla-
delfíumanna — ,,Degi“. Sex
þeirra höfðu verið heyrnasljóir
á öðru eyra lengri tíma —- flest
ir með sprungna hljóðhimnu.
Allir töldu sig hafa fengið
heyrnina aftur á sjúka eyranu,
en sumum fannst sem heymin
hefði í þess stað „dofnað á hinu
eyranu“. Einn sagðist þegar
„finna, að sér myndi batna“.
Ella heyrir
aUt
¥Jrú Ella Orrby sló öll met,
a því að hún fékk svo undur-
samlega ofurheyrn, að þegar
ljósmyndari frá Stokkholms
Tidningen brá linsu úr mynda-
vélinni sinni á loft í margra
metra fjarlægð og spurði frú
Ellu, hvort hún heyrði tifið
í ,,úrinu“ sínu, ljómaði frúin
af gleði og svaraði fagnandi:
„Já, víst heyri ég úrið tifa.“
Þegar þess er gætt, að hún
hafði haft — að eigin
sögn — sprungna hljóðhimnu
í 23 ár, má þetta teljast mjög
góður árangur.
TU hlmnaríkis
og heim
¥ öðru tilfelli varð útkoman
heldur slakari. Kona nokk-
ur, sem verið hafði á samkomu
hjá Villa, tók upp mjög undar-
lega hætti, þegar heim kom.
Hún reif klæði sín, rauk upp
á stól og ætlaði að fljúga til
himins. En henni sóttist himna-
flugið heldur treglega, svo að
eftir nokkra stund ,,lenti“ hún
aftur á eldhúsgólfinu og gerði
þá viðurkenningu, að hún væri
„ennþá í helvíti11.
Tákn Marsjall-
„hjálparinnar"
'lötusláttur af þesesu tagi
er svo algengur, að hann
væri ekki umtalsverður, ef hann
væri ekki talandi tákn um þá
„mannúðarstarfsemi“, sem Arae
ríka er svo útföl á í seinni tíð,
Marsjallhjálpina. Auglýsinga-
skrumið og hávaðinn er hinn
sami hjá áhangendum Villa og
Marsjall og með þeim hætti,
sem tíðkast hjá þeim, er rska
„big bissness", en er raimveru-
legri líknarstarfsemi framandi.
Sameiginlegt er báðum, Viiia
og Marsjall, að menn verða að
vera hinnar einu, sönnu trúar
til að verða „hjálparinnar“ að-
njótandi. Hina má fjandiim
hirða. Báðir nota sefjunarað-
ferðina við sjúklingana og með
áþekkum árangri. Það er enginn
eðlismunur og kannske ekki
stigsmunur heldur á framferði
hinna sefjuðu, sern hoppa og
veina og Varpa sér á magar.n
í Fíladelfíukirkjunni hérna. og
ritstjóranna við Marsjallblöðin
íslenzku, þegar þeir lofsyngja
dollaraguðinn í vestri af sefa-
sjúkum innileik. Er eklci frú
Ella Orrby, sem heyrði linsu
úr ljósmyndavél „tifa“ i margra
metra fjarlægð, þótt hún hefði
haft spnmgna hljóðhimnu í 23
ár, furðulík Ólafi Thors, þegar
hami stendur við hljóðnema
Ríkisútvarpsins og vitnar
frammi fyrir þjóðinni uir hhi
þlessunarsamlegu áhrif Marsj-
allhjálparinnar á íslenzka auð-
valdsþjóðfélagið, er tók sina
uppdráttarsýki um svipaC levti
og hljóðhimnan í vinstra eyrn
frú Ellu Orrby sprakk? Og þó
minna Marshalldýrkenuurn’r
kannski alira mest á Konuna,
sem ætlaði að fljúga til himins,
en varð að „lenda“ á eldhús-
gólfinu aftur alsnakin. Okkur
er ekki úr minni liðin áætlunin
mikla, eða óskalistinn, sem
Marsjallblöðin birtu á sínum
tíma með risafyrirsögnum á
forsíðum. Þessi áætlun átti að
gera Island að himnaríki á
jörðu. Nú eru kempurnar komn
ar aftur úr þessu himnaflugi
alsnaktar og keppast við að
mála með sem svörtustum litum
það eymdarástand og öngþveiti,
sem ríki í atvinnu- og f járhags
málum þjóðarinnar eftir hina
fyrstu reynslu af „blessun"
Marsjallhjálparinnar.
Frú EHa Orrby og undralæknirinn Villi að læknisaðgerð iok-
inni. — Væri ekki hægt að fá svona heillamli sönnunarmynd
af Ólafi Thors og Marshall?
Sömu áhrif
¥|annig eru áhrifin af læknis-
aðgerðum beggja þessara
töfralækna hin sömu. Sjúkling-
arnir, sem ginnast létu af
skruminu, vakna vonsviknir
til veruleikans eftir skamma
stund jafn illa haldnir og áður
eða verr. Hinir ólæknandi
sleppa með vonbrigðin. En þeir,
sem áttu von um bata, ef
réttra lækna hefði verið vitjað,
eiga á hættu að koma of seint
vegna dráttarins í biðsal skottu
læknisins. Það ættu heiðarlegir
Alþýðuflokk t- og Framsóknar-
menn að athuga.
Aðeins eitt vekur undrun ís-
lendings i sambandi við
heimsókn Síkagó-Villa: Blöðin
og jafnvel útvarpið hafa hent
að honum góðlátlegt gaman.
Manni finnst, að samkvæmt
íslenzkum fyrirmyndum hefði
æðsti maður kirkjunnar átt að
leiða hann í útvarpsral og
kynna hann þjóðinni sem dýr-
ling.
Stokkhólmi 5. - 2. 1950.
E—bs.
Vöruflufningar nsð ffugvéhmi Flug-
félagsins tvöföSduðiist á sJ. ári
Á s.l. ári fluttu flugvélar •
Flugfélags Islands samtals
32.039 farþega, þar af 27.016
í innanlandsflugi og 5.023 á
milli landa. Hafa farþegaflutn-
ingar félagsins aukizt um 20%
á árinu miðað við árið áður og
vöruflutningar um nálægt
100%.
í innanlandsflugi voru flest
ir farþegar fluttir á eftirtöld
um flugleiðum: Reykjavík-
Akureyri-Reykjavík 9078,
291 dag innanlandsflugi, eða
sem svarar 4 daga af hverj-
um fimm. Má það teljast
gott, einkum þegar tekið er
tillit til þess, að flugveður
var mjög slæmt tvo fyrstu
mánuði ársins. í janúar voru
flugdagar t. d. ekki nema 7
og aðeins 5 í febrúar. Hins-
vegar fvar Jdiugveður hag-
stætt frá júníbyrjun til októ-
berloka, og féllu aðeins 5
dagar úr á því tímabili.
Flugvélar félagsins lentu
Reykjavík- Vestmannaeyjar- á samtals 47 stöðum víðs-
Reykjavík 6035, Reykjavík- vegar um land á árinu, og
Keflavík-Reykjavík 2248, hefur aldrei áður verið lent
á svo mörgum stöðum.
Flugfélag íslands á nú 9
flugvélar, sem geta flutt alls
165 farþega. Ein flugvél
bættist í hópinn á árinu, og
var það Douglas Dakota vél,
Ekkert slys kom fyrir far-
þega eða flugvélar félagsins
á árinu.
Akureyri- Siglufjörður- Ak-
ureyri 2101, Reykjavík-Aust-
firðir-Reykjavík 1462 og
Reykjavík- ísafjörður- Rvík
1254.
Vöruflutningar með flug-
vélum félagsins hafa tvöfald
azt á s. 1. ári, þegar miðað
er við árið 1948. Námu þeir
samtals 230 þús. kg. Þá voru
flutt 94 þús. kg. af pósti á
árinu, og er það um 2 smá-
lestum meira magn en í
fyrra.
Óvenju margir farþegar
ferðuðust á milli landa árið
1949. Gullfaxi flutti alls
5.023 farþega á árinu, og er
það um 80% fleiri farþegar
en ferðuðust með félaginu tilj Lög um heimild fyrir ríkis-
og frá útlöndum árið áður. stjómina að ábyrgjast allt að
Flestir farþeganna fluguj 2 250 000 króna lán til útgerð.
G1 f T5 C‘>i ^aV| " aUP" armanna, sem stunduðu síldveið
mannahofn-Reykjavik, eða, „ ...
2193. Þá fóru 1228 til London ar sumanð 1949’ °' fL Log um
og 734 ferðuðust á millií breyting a lögum nr. 19 22.
Reykjavikur- Prestvík- Rvík-, marz um búfjárrækt. Lög
ur . um samliomudag reglulegs Al-
r I þingis 1950.
Á arinu 1949 flugu flugvél,
ar Flugflélags Xfelands allsl (Frá ríkisráðsritara.).
Þann 14. þ. m. staðfesti for-
seti íslands eftirtalin lög: