Þjóðviljinn - 15.07.1950, Blaðsíða 6

*•<&
;jc= tjar-gt spct w L=t'
MðkMBföMflt.

Laugardagur 1 15. ‘ •? júlí 1950,
Á þessum stað tekur blaðið til birtingar smáauglýs
ingar um ýmiskonar efni. Þær eru sérstaklega
hentugar fyrir allskonar smáviðskipti, og þar sem
verðið er aöeins 70 aurar orðið eru þetta lang-
samlega ódýrustu auglýsingarnar sem völ er á.
Ef þér þurfiö að selja eitthvað eða kaupa, taka á
leigu eða leigja, þá auglýsið hér.
KetitisIel
f
Bréfaskóli
SósiaihiailuKK'iii!'
ar tekinn til starta Fyrsti
brefaflokkur fjallat um auð-
valdskreppuua. 8 bréf alis
:a. 50 síðu - samtals Gjald
30.00 kr. Skólastjon er
Haukur Helgason. Utaná-
3krift: Bréraskóli Sósíalista-
j flokksins Þórsgötu 1 Reykja
Oaglega
Mý cgg
soðin og hrá
íiaffisalan Hafnarstræti 16.
au ka, n:
! uaagir o.
iaveiar,
n
Vöniveíían
; Idverfisg. 59. — Sími 6922. i
FasidgnasÖla-
BiiðsSöSia,
Lækjargött:
anr.ast sölú
bid'reiða o.
alisk.onar.it
tímboði
ir, fyrir S,..
Itig Isiandí
arm' virks i
öðrum tim .
lirgi.
l-ðr©,- sími 6530, i
fosteignaj skipa, j
. a, Ennfremur |
"/ggmgar o. ff. I
m Finnbcgason- j
f’-'átryggingar% j
• ’a.f. Vjðtglstími j
rg i kj, 10—Ö, á i
ii eftir stunkomu
Hiisgag n ?.vi0geT5ir
Viðgerðir á allskonar atopp-
uður.i. húsgögnmn.
Hásga gnaviniiuðtofan
Sergþóru.:. '-11. Sí’mi §1830.
Munið,
kaííísölund
í HaTiíarstrástÍ. 16.
Stofuskápar
— Armstólar — Rúmfata-
skápár — Dívanar — Komm-
óður — Bókaskápar — Borð
stofustólar — Borð, margs-
konar.' -
Húsgagnaskálinn,
Mjálsgötu 312. Sími 8157Q}[
Karlmaimaföt —
Húsgögn
Kaupum og seljum ný ogj
uotuð húsgögn, karlmanna- j
föt og margt fleira. Sækjum
— Sendum
Söluskálinn
Klappastíg 11. —Sími 2926 i
vaupum hreinar
UH^rfuskur j
Baldurgötu 30
Kaupurn —• • Sdfuni j
■)g tökum' f umboðssölu alls- j
konar gagniega muni.
GOOABORG,
Freyjugötu 1. — S:mi 6682. j
Kanpum j
lúagögn,. heimillsvélar,' karl- i
mannaföt, útvarpstæki. sjón- i
veiði- i
* AliliM
Kagnar ðlafsson
hæstaréttarlögmaður og lög-
giltur endurskoðandi. Lög-
fræðistörf, endurskoðun,
fasteginasala. — Vonar-
stræti 12. — Sími 5999. ~
Saumavélaviðgerðir —
Skrifstofnvélaviðgerðir.
Syigfa,
Laufásvegl 19. — Sími 2656.
Nýja sendihílastöðin
Aðalstræti 16 Sími 1395
Lögfræðistörf:
Áki Jakobsson og Kristján
Eiríksson, Laugaveg 27,
1. hæð. — Sími 1453.
TIL
Uggwr léiðin
ÞRÓTTARAIt!
Æfing hjá 3. fiókki kl. 4 á
G}rímsstaðaholtsvellinum.
-' -J Þjálfarinn.

rjn
OUA
og astir
lohn
Stephe**
Strange
100. DAGUR.
ákaft svo að hún hélt að hjartslátturinn heyrð-
ist um alla stofuna.
„Sjáðu til“, hélt hann áfram með þessari
framandi röddu. „I átta ár hefur allt mitt lif
verið háð þér. Ég hef lifað-við þá blekkingu að
ég réði mér tíjalfúr. ‘Ö'g' það var allt gott og
blessað éiná^ Ög'%6.ð var. Þú gafst mér svo
mikið ®g '%at ekki beðið um það, sem þú vildir
ekki gé¥a“. Hann þagnaði og bætti síðan við
lágrí''.:r'öddu: „Ég get það ekkl heldur núna,
nema þú viijir gefa mér það óbeðin“.
Muriel horfði á skjálfandi hendur sínar sem
hún kreppti í kjöltu sér. Hún reyndi tvisvar að
. byrja á setningunni áður en henni tókst það.
„Ég er ekki úr gleri, Bamey. Ég brotna ekki“.
„Sambandið milli okkar getur brotnað", sagði
hann hrjúfri röddu. „Ég hélt að það væri ógem-
ingur, en nú veit ég að svo er ekki. Ef til vill
er það þess vegna sem ég er hræddur".
„Nei“, sagðí Muriel.
„Hvers vegna ekki?“
„Vegna þess að þáð samband er engin upp-
gerð“, sagði Muriel og vissi um leið að hún
var að segja sannleikann. „Við höfum alltaf
komið hreint fram frá fyrstu tíð. Það veiztu".
Hann var búinn að snúa sér 'við og horfði á
hana.
„Já, það véit ég“, sagði hann lágt.
„Af því að við höfum alltaf sætt okkur hvort
við annað eins og við vomm og kærðum okkur
ekki um neinar hreytingar. Við höfum aldrei
teymt hvort annað á asnaeyrimum eins og sumt
fólk gerir“. Skyndilega fylltust augu hennar
tárum. „Við höfum borið í bætifláka fyrír hvort
annað, þegar við emm ósammála. Jafnvel þess-
ar síðustu vikur -—“
Barney kveinkaði sér eins og hún hefði slegið
hann.
„Ekki“.
„Jafnvel þá sagðir þú aldrei eitt styggðar-
yrði“.
„Stundum", sagði Barney „hef ég næstum hat-
að þig“.
„,Það getur alltaf komið fyrir“, sagði Muriel
lágt, ,.að við hötum það sem við — elskum
mest“.
Hann gckk eitt skref í áttina til hennar og
nam stáðar. .
„Haltu áfram“.
„Verð ég að segja það allt, Bamey?"
„Já“. Það var kominn fagnaðarsvipur á and-
lit hans.
„Af því á'ð við höfum alltaf virt hvort ann-
að, hlegið hvort að öðru og hláturinn hefur
verið jafngóður kossum“.
Augu hans ljómuðu.
„Ég sé ekkert athugavert við kossa“.
ÐAVÍÐ
„Barney, ég segi það ekki“.
„Jú, þú skalt. Hertu þig upp, kona, og segðu
það eins og karlmenni“.
Muriel reis á fætur. Hun vissi ekki, hvort hún.
átti að hlægja eða gráta. -
„Þú gerir aldrei neitt á réttan hátt“, hrópaði
hún. „Aldrei“.
Hann gekk alveg til hennar og stóð fyrír
framan hana, en snerti hana ekki.
„Segðu það“, sagði hann blíðlega, og hún gat
ekki mætt augnaráði hans.
„Ég elska þig, Barney“.
Og heimurinn reis úr rúst á ný og stjörn-
urnar blikuðu.
Þrem dögum seinna hölluðu þau sér fram' á
borðstokkinn á ferjubát sem var á leið til
Weehawken. Bíll Bameys stóð á þilfarinu fyrir
aftan þáú. Hressandi vindblær lék um andlit
þeirra.
„Þetta er ágæt byrjun á brúðkaupsferð“, sagði
Bamey.
„Það finnst mér líka“, sagði Muriel lágt.
Þau höfðu verið gefin saman þennan sama dag
í ráðhúsmu, og Hugh og Rosie höfðu verið svara.
menn. En nú virtist það allt eins og draumur,
^jarlægur og löngu lioinn.
,,Barney“, sagði Muriel lágt. „Ég hef lengi
ætlað að spyrja þig að því — ég verð að spyrja
þig að -því. Heldurðu að hann hafi líka myrt
Rítu?“
„Ég er hræddur um það“. Augu hans misstu
eitthvað af ljóma sínum. „Það er engin leið a.ð
sanna það. Ekki nokkur leið. En hún hafði tek-
ið þetta inn árum saman. Hann hlýtur að hafa
vitað um það. Sennilega sá hann flöskuna í bað-
herberginu kvöldið sem við vorum þar í veizl-
unni. Og svo sá hún myndina í blaðinu. Hún
hlýtur að hafa vitað það. Og frá hans sjón-
armiði séð, átti hann ekki á öðru völ“.
Það fór hrollur um' Muriel. Ómur af lagi
barst til þeirra: gamall maður var að spila á
þilfarinu, — hjá honum var api sem hélt á
hattinum hans í von um pening. Þau sáu skringi.
legt andlit apans gegnum grindumar. Bamey
stakk hendinni í vasa sinn að leita að pening-
um, og fann lykilinn. sem Rosie hafði fengið
honum — lyhilinn að húsinu í New Hope. Hann
mætti augnaráði Muriel og hjarta hans tók:
stökk.
„Langar þig að fara þangað?“ spurði hann,
„í hús Rósie? 'Ef þú vilt það síður —“
Muriel greip andann á lofti. Hún fór að-
hugsa um árniðinn, blómailminn og hvanngrænt
grasið.
„Mig langár að fara.þangað/ Bamey“.
„Með mér ?“ hélt :hann áfram.
—! .... í ■)! i ,—iáit, :-i—w; ------------—