Þjóðviljinn - 21.09.1950, Side 6

V

ÞJÓÐVILJIN N
Fimmtudagur 21. sept. 1950.
TILKYNNING j
frá Loftleiðum hi. og ij
Loftferðaeftirliti ríkisins ji
ÞaS tilkynnist hér með, að öllum er óheimilt !j
að hreyfa við flakinu af ,.Geysir“ eöa varningi I;
þeim er hann flutti og liggur nú uppi á Vatna- J
jökli. Ráðstafanir hafa þegar verið gerðar til björg J
unar á vörunum og munu flugvélar fljúgja daglega
yfir slysstaðnum til eftirlits þegar veður leyfir,
unz búið er aö bjarga því sem bjargað verður og
gera aðrar þær ráðstafanir, sem nauðsynlegar
teljast.
Einníg er öllum óheimilt að hreyfa við banda
rísku Dakóta-flugvélinni, sem enn er á jöklinum.
LOFTLEIÐIB H, F.
LOFTFEBÐAEFTIBLITI®
Útreikningm
sáttanefndai
Framhald af 5. síðu.
inn væri ufsi og lýsið ekki allt
í 1. og 2. flokki. En eins og
allir vita hefur ufsi verið veidd-
ur allmikið í salt og seldur
til Grikklands og víðar. Enn-
fremur eru aflaverðlaun reikn-
uð á núverandi gengi þó gengis-
lögin frá í vor mæli svo fyrir
að þau skuli reiknuð með gamla
genginu kr. 26,09. Eftir því
gæti maður ályktað að • þetta
ákvæði gengislaganna væri úr
gildi fallið og ættum við þá að
<eiga inni þann mismun sem
það gerir í kaupgreiðslu til
okkar frá þyí lögin gengu í
gildi og þar til í sumar að verk-,
fallið hófst.
Sé svo ekki verður að líta
svo á að útreikningarnir séu
markleysa allir frá upphafi til
enda. Þegar þetta hefur verið
athugað, dylst engum lengur
að samningstilboðið felur ekki
í sér neinar kauphækkanir fyrir
háseta en í sumum tilfellum
stórfellda lækkun og munu sjó-
menn ekki láta blekkja sig með
útreikningum sem prentaðir eru
i áróðursskyni fyrir samnings-
uppkasti sem algjörlega er ó-
viðunahlegt. — Sjómenn munu
ganga samhentir að kjörborð-
inu og veita verðugt svar. Þeir
fella þetta smánartilboð.
G. Sigurðsson.
„HerSubrei5“
til Breiðafjarðar og Vestfjarða
hinn 25. þ. m. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna í
dag og árdegis á morgun. Far-
seðlar seldir árdegis á laugar-
dag.
Ármann
Tekið á móti flutningi
til Vestmannaeyja.
dagleg
KAVPIÐ
happdrættismiða
ÞJÓÐVIUANS
Sænskur próf.
flytur fyrirlestra
við Háskéia
ðslands
Með Gullfossi á morgun er
væntanlegur hingað til lands
prófessor dr. Hakon Nial frá
háskólanum í Stokkhólmi. Kem
ur prófessorinn hingað í boði
Háskóla Islands og mun halda
hér tvo fyrirlestra í hátíðasal
háskóians, hinn fyrri fimmtu-
daginn 21. sept. og hinn síðari
föstudaginn 22. sept., báða kl.
18.00 réttstundis.
Fjallar fyrri fyrirlesturinn um
lögfræðikennslu í Svíþjóð og
nýjungar á því sviði, er nú
eru þar á dagskrá, en hinn um
nokkrar þróunarlínur sænsks
réttar um samninga. Prófessor
Nial varð dósent við Stokk-
hólms háskóla árið 1929, þá
rétt þrítugur, en prófessor varð
hann í einkarétti og alþjóðleg-
um einkamálarétti 1937. Mikil
ritstörf liggja eftir hann og
hann nýtur mikils álits sem á-
gætur vísindamaður. Hann er
fyrsti sænski lögfræðingurinn,
sem Háskóli Islands býður til
fyrirlestrahalds, og er óhætt að
segja, að hann sé góður full-
trúi sænskrar lögvísi, en hún
er nú um stundir, svo sem löng
um áður, í miklum blóma.
Þéil þeiir íaii.. .
Framh. af 5. síðu
eins viðurkennd sú staðreynd
að sjómenn hafa þegar knúið
fram 12 stunda hvíld á veiðum
í salt.
Eina tryggingin sem okkur
er boðin er kr. 1250,00 á mán-
uði. Hver treystir sér til að
lifa á því? Þessar tillögur eru
ögrun sem. við munum svara
á viðeigandi hátt. Áliti nefndin
að við höfum háð 83 daga
verkfall til þess að kn-ýja fram
kauplækkun þá reiknar hún
skakkt. Við grátum þurrum tár
um þó hún hóti áð segja af
sér og-taki fram að einn nefnd-
armanna sé þegar farinn til
Ameríku. Við munum fella
þessa tiltögu þótt þeir fari allir
westur.
■ Af: ' : 'y""- ’ HH
hVVUVVUVUVWWVJVUWUWUWUVUVAfl/WVVUVUVdVVUVVVVVUVVWVVVfiW Mwyvuwuw,
Geitrud Lilja:
Hamingjuleitin
hTWU-JWJVUW
55. DAGUK.
starfsfólki. Og umfram allt hafði hann lag á
þjónum, sem Hilla óttaðist í laumi. I félags-
skap Rádbergs var dekrað við mann á allan
hátt. En Hilla hefði samt heldur kosið látlaus-
ara veitingahús, þar sem einn þjónn nægði
til að annasfc þarfir þeirra og héldi sig fjær
borðinu.
En smám saman smitaðist Hilla einnig af
því andrúmslofti gleði og áhyggjuleysis, öryggi
og ánægju, sem grípur fólk oft á veitingahús-
um gagnvart hinum auðmjúku þjónum, kurteisa
yfirþjóni, hinum Ijúffenga mat og vínum. Það
'var byrjað að dansa milli borðanna. Þór bauð
Iris upp og Rádberg Hillu. Þau gengu nokkra
hringi og settust aftur við borðið með alvöru-
svip.
Iris lagfærði aftur á sér andlitið.
„Hér dugir ekki annað en heimskona“, hvísh'
aði hún að Hillu.
Hilla brosti í kampinn.
„Yfir hverju eruð þið að skemmta ykkur?“
„Konan þarna heldur vitlaust á sígarettunni11,
sagði Iris alvarleg.
Þór leit þangað.
„Mér sýndist hún halda rétt á henni“, sagði
hann einfeldnislega.
„Svei mér ef einn minna gömlu þorpara sit-
ur ekki þarna“, sagði Rádberg.
„Hvar?“
En Rádberg var farinn að horfa í aðra átt.
„Þagnarskyldan er mér heilög. En nú, kæru
konur“, hélt hann áfram, „og þú líka Þór, nú
getið þið fengið tækifæri til að reyna skarp-
skyggni ykkar í sambandi við eitt af málum
mínum. Hver á að fá barnið við hjónaskilnað,
þegar báðir aðilar Úafa framið hjúskaparbrot?“
„Móðirin", sagði Hilla. í sömu andránni eld-
roðnaði hún.
„Faðirinn“, sagði Þór.
„Það hjónanna, sem óskaði eftir barninu“,
sagði Iris þurrlega.
Rádberg þagði við.
„Hvortigt óskaði eftir því“, sagði hann loks.
Það varð dálítil þögn. Danslögin hljómuðu
skerandi í eyrum þeirra; lágvær hlátur konu
við næsta borð virtist næstum óviðeigandi.
„Eins og ég sagði, þá vildi hvorugt þeirra
barnið“, endurtók Rádberg. „Bæði vildu vera
frjáls að helga sig nýjum hugðarefnum. .. . Það
er þegar búið að dæma í málinu. Ekkert ykkar
getur getið upp á úrslitunum?“
Þau hristu höfuðið.
„Barnið var dæmt hinni ógiftu fóstru til
eignár. Allir aðilar urðu stórhrifnir; einn aðil-
inn komst í sjöunda hirnin: fóstran".
„Átti þetta að vera lærdómsrík frásögn?“
spurði Iris.
„Þetta var sönn frásögn úr lífinu, dálítið dæmi
um fallvaltleik tiiverunnar“, sagði Rádberg.
Reykskýin urðu þéttari, kliðurinn hærri, and-
litin rjóðari. Þór fór að skotra augunum æ oftar
að hálsmálinu á kjól Iris. Hilla virti fyrir sér
andlit Þórs. Það var drengjalegt, en dálítið ein-
feldnislegt. Hann horfði á mannfólkið með ró-
legu en dálítið sljóu augnaráði, sem flestir
töldu stafa af sjálfsáliti, en hefði annars gefið
persónunni dálítið rytjulegan blæ.
Hann reis skyndilega upp, einblíndi ennþá
niður um hálsmálið á Iris og bauð henni upp
í dans.‘
Hilla og Rádberg sátu og horfðu á eftir
þeim. Iris var mjög glæsileg og hún hreyfði
sig mjúklega, næstum eins og slanga. Aldur
henuar var óútreiknanlegur, hún gat bæði ver-
ið eldri og yngri en hún leit út fyrir. Hún
var vinkona Rádbergs, eins og það var kallað
á Stokkhólmsmáli. Hún hafði ekki fengið neina
viðurkenningu sem listakona, en hún átti það ef
til vill í vændum, því að það var álitið að hún
hefði hæfileika. Þau áttu vel saman, Þór og
hún, engum gat dulizt að þau áttu margt sam-
eiginlegt, voru andlega skyld.
„Þór lætur frægðina ekki stíga sér til höfuðs“,
sagði Rádberg í viðurkenningarróm. „Þetta
er heiðursmaður“.
Heiðursmaður? Hilla svaraði ekki. Hilla hafði
ekki gert sér neinar hugmyndir um skapgerð
Þórs og hún efaðist um að hann hefði nokkra.
Ef hann breytti rétt, þá var það af tilviljun,
og þegar hann breytti rangt var það á undar-
lega sakleysislegan hátt. Og er hægt að kalla
þann mann heiðursmann, sem hikaði ekki við
að taka konuna frá vini sínum?
Þegar hún horfði út á dansgólfið, sá hún
að Þór beygði sig yfir Iris — varir hans struk-
ust við hár hennar. Rádberg hlaut að hafa
séð það líka, hann leiddi athygli hennar að öðru.
Það var jafnmikið í þágu hans og Hillu að taka
ekki eftir neinu.
„Eigum við líka að dansa?“ spurði hann.
„Þakka þér fyrir, ekki núna. Langar þig til
þess?“
„Ég vil heldur sitja kyrr“, sagði hann bros-
andi.
Þau þögðu og nutu þess að þegja. Rádberg
tottaði vindlinginn og leit yfir salinn. Augu
hans voru vitur, rannsakandi og reynd, og létu
ekki blekkjast við fyrstu sýn.
„Það leynir sér ekki að þú ert tortrygginn",
sagði Hilla.
„Hvernig þá?“
„Það er auðséð á andliti þínu. það er eins og
á verði“.
„Já, ég er mjög tortrygginn. Það fylgir at-
vinnu minni. Það liggur við að það sé skylda
mín“.
D a v i 3

11 IlflfiÐf-

rP ■ -r