Þjóðviljinn - 12.12.1950, Blaðsíða 6

<9
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 12. desember 1950.
Happárætíisláa-ríkissjóís
Enn eru nokkur bréf óseld í B-flokki Happ-
drættisláns ríkissjóös. Þar sem jafnan hefur
verið allmikil eftirspurn eftir happdrættisskulda-
bréfum til jólagjafa, hefur verið ákveðið að hefja
nú aftur sölu bréfanna.
Happdrættisskuldabréfin fást hjá öllum
sýslumönmun og bæjarfógetum og í Reykjavík
hjá Landsbanka íslands og í'íkisféhirði.
Drsgið v.erður næst í B-flokki 15. janúar.
Fjármálaráðuneytið, 11. desembei- 1950.
Undir eilíiðaxstjörnum
Eftir A.J. Cronin
1
40.
D A G U B
aði miðskúffunni og læsti henni og fór inn í
svefnherbergi sitt.
Hann tók aftur fram úrið sitt og dró ' það
upp. Svo fékk hann sér vatn að drekka úr
vatnsflöskimni, sem stóð við rúmið og fór að
afklæða sig. ítólegar> reglubundnar hreyfingar
lians minntu á vél. Hann breytti aldrei um.
Hver hreyfing hafði tilgang. Hvítar, Sterkar
hendurnar töluðu þöglu máli sínu. Svona, já.. ..
svona .... svona á það að vera......... þannig
er það bezt .... ef til vill er það hægt á annan

ÞttJÁK XÝJAtt BÆKMJK
\ Selurinn Snorri.
er skemmtilegt ævintýi-i, sem lýsir á hrífandi hátt hinu
' viðburðaríka lífi í Norður-ísfcafinu.
Glæsilegar litmyndir prýða aðra hverja blaðsíðu.
Þessi sérstæða bamabók kom fyrst út í Noregi á her-
námsárunum og var þá fíjótlega bönnuð af Þjóðverjum.
Eftir stríðið hefur hún verið gefin út hvað eftir ann-
að á Norðurlöndum og hlotið fádæma vinsældir.
er eftir hinn vinsæia og þekkta baraabókahöfund A.
Chr. Westergaard.
Aðalefni sögurmar er vistaskipti Ellu og kynni hennar
af ókunnu fólki og nýju umhverfi.
Ella er íyndin og í'jörtig teipa, sem kemur öllum í
gott skap, er kynnast hcnni.
Sigurður Gunnarsson, skólastj. Húsavík, þýddi bókina.
í:

.pt'

h'angs&héMm
- . --.jitú-t: '''tý &ir'r-íliSXúá tJd .-iwj
er spiábarnabók með litmyndum á annarri hvorri síðu.
Litla bangsabókin er éft.ir sáma höfund og Stubbur, sem
sem er ein • allra. vinsælasta' smábaraabök, sem gefin hef-
ur verið út á íslenzku og líkist henni í möi'gu.
Cdið börnuxujm þessðz bækur
Sígild feck es feezla jélagplin
M
©.
N»
**
%
H
w
%

&
**
8,
Z:
5»
m.
I
8
"5
■S
Sí
s
s
s
S
8
•8
8
«*ís
&
8
a
-
Ö
S8
H
á.
hátt .... en þannig er það bezt fyrir mig ....
fyrir mig. 1 hálfrökkrinu í svefnherberginu virt-
ust hreyfingar hans ógnþrungnar.
Loks var Barras tilbúinn. Hann fór í dökk-
rauða sloppinn sinn, stóð andartak og strauk
hökuna með fingrumun. Síðan gekk hann ró-
lega eftir ganginiun.
Hilda sem sat í myrkrinu í herbergi sínu,
heyrði þungt fótatak föður síns þegar hann
gekk inn í herbergi móður hennar. Það fór
hrollur um hana og hún sat eins og stirðnuð.
Það var kvalasvipur á andliti hennar. 1 örvænt-
ingu reyndi hún að loka eyrunum, en hún gat
ekki lokað eyrunum. Hún gat aldrei lokað eyr-
unum. Fótatakið færðist inn eftir gólfinu. Nið-
urhældar raddir. Þungt, rólegt brak. Það fór
kuldahrollur um líkama Hildu. Hún beið í
skelfingu og viðbjóði. Hljóðin byrjuðu.
13
Jói sat makindalega í hægindastól í dagstof-
unni í Scottswood Road, án þess að skeyta hið
minnsta um Alfred Sundley sem sat við borðið
og var að tala um veðhlaupin í Gosforth Park.
Þeir ætluðu saman á veðreiðaraar síðar um
daginn, en svipur Jóa bar þess vitni að hann
vænti sér ekki mikillar ánægju af því. Hann
hafði tekið hraustlega til matar síns og hallaði
sér nú aftur á bak í stólnum, teygði fæturna
upp í gluggakistuna og var í þungum hugsun-
mn.
Alfred talaði í sífellu en Jói leit í kringum sig
í stofimni. Hamingjan góða, en sá bústaður. En
sú rottuhola. Að hugsa sér að hann skyldi hafa
haldizt þama við í þrjú ár, já, hátt á fjórða
ár. Skyldi hann þola þetta öllu lengur? Það
^•var óskiljanlegt, hvemig tíminn hafði flogið,
§og þarna hímdi hann eins og fiskur á þurru
landi. Hvað í skollanum var orðið af metnaði
hans? Átti hann að eyða allri ævi sinni til
ónýtis liér?
Þegar á allt var litið, virtist framtíðin ekki
sérlega björt. Honum hafði gengið vel hjá
Millington í þessi fjögur ár. Já, mjög vel-----
— en ekki nærri nógu ve] fyrir Jóa Gowlan.
Hann var orðinn fullgildur starfsmaður og vann
sér inn þrjú pund á viku; og það var ekkert
lítið fyrir' tuttugu og tvéggja ára míum. Hann
var vinsæll — hann fylltist ánægju andartak,
þrátt fyrír hina ömurlegu þanka — mjög vin-
sæll, bæði af félögum og yfirmönnum. Jafnvel
herra Millington virtist hafa áhuga á honum,
hann nam alltaf staðar og talaði-við hann, þeg-
ar hann átti leið gegnum verksmiðjurnar, en
það virtist ekki bera neinn jákvæðan árangur.
Fari það bölvað, hugsaði Jói úrillur.
Og hvað hafði hann gert fyrir sjálfan sig?
Hann átti þrjá alklæðnaði í staðinn fyrir einn,
þrjú pör af brúnum skóm og ótal glæsileg háls-
bindi. Hann átti nokkur pund í vasanum. Hann
'hafði þroskazt og dafnað líkamlega, meira að
segja hafðd hann tekið þátt í boxkeppni í James
^Hall; hann va.r orðinn heimavanur í borgintii:
’ hann kunni nokkra spilagaldra. En hvað fleira?
iEkkert, ekki hið allra minnsta, hugsaði hann
Jog vaxð ennþá önugri. . . .-. Hann va.r ekki a.nn-
^að en algengur verkamaður, sem leigði sér her-
^bergi, sem ekki hafði neitt að státa af. Og'
hann átti enn vingott við Jenný.
Jói hreyfði sig rólega í sætinu. Jenný var
dropinn sem fvjlti mælinn. Jenný va.r ástfangin
af honum, hekk í bonum, eyðilagði allt fyrir
honum. Hún var fjandans þrándur í götu._ I
fyrstu hafði þetta kitláö hégóma.gírnd hans,
það hafði verið skemmtilegt að hafa Jenný á
hælunum ög upp á arminn, þegar- harm gekk un
göturaar !• brúnum .skóm og 'með h-attinn aftur
á hnakka.
En nú var haiin. að jnissa þolinjnæðina, kann