Þjóðviljinn - 01.02.1951, Qupperneq 6

6
i> -I
Þ J 6 Ð V I L J I N N
• Fimmtudagur^ 1.- > febrúar 1951.
Bæjarpósiurinn
Framh. af 4. síðu
Uppfylla óskir hinnar eldris ■ I
seinasta tíma hafði hann t.d.
ckkert annað eh be-bop, og yfir-
ieitt er sá stíll langmestu ráð-
andi í plötuvali hans. En þetta
«r stíll, sem ég hef aldrei getað
■fellt mig við, og eins mun það
um fleiri hina eldri jassvini....
Hvort man nú enginn lengur
Armstrong, eða Fats Wailer?
Svei mér, ef sjálfur Duke Ell-
ington er ekki líka gleymdur."
Nýtt verk Ellingtons.
Já, vel á minnzt, Ellington.
J?að er sagt, að hann hafi
ekki alls fyrir löngu, samið
rnerkilegt verk og flutt með
hljómsveit sinni. Verk þetta
uefnist „Liberian suit“, tileink-
að aldarafmæli svertiugjaríkis-
ins r Líberiu. Mætti . gjarnan
■vekja athygli Svavars á því,
gamlir jassvinir mundu áreið-
anlega kunna honum kærar
þakkir, ef hann reyndi að út-
vega það einhversstaðar frá,
og léki það síðan í þætti sín-
um. Verkið hefur vakið mikla
atliygli._ s , .....
VísHlielrhingur
í þætti Sigfúsar
Einn lesandinn hringdi í gær
og benti á að i þætti sínum
um gömul hús kemst Sigfús
Sigurhjartarson þannig að orði
á einum stað, að úr verður
liinn prýðilegasti vísuhelming-
ur, eða þar sem hann segir:
,,Áður voru hér engin höft og
öllum frjálst að byggja". Mæl-
ist lesandinn til að menn spreyti
sig nú á að botna vísuna. Sjáif-
vir var hann búinn að gera
í'yrsta botninn, og hafði vísuna
evona:
Fulltrúaiáísiunáarinn
H'ramhald aí' 8. síöu.
sem nú vofir yfir miklum meiri-
híuta verksmiðjanna, sökum
efnaskorts.
6. Byggingariðnaðinum
verði séð fyrir nauðsynlegum
innflutningi éfnivörú, svo að
unnt verði að ljúka þeim bjgg-
ingum sem stöðvazt hafa, vegna
vöntunar á byggingavörum, og
hefja nýjar. Jafnframt verði
komið skipulagi á leyfisveit-
ingar, og leyfi vcitt fyrir því
efni sem hagkvæmast er á liverj
um árstíma, þannig að unnt
verði að lialda uppi samfelldri
vinnu í byggingariðnaðinum ár-
ið um kring. Þá leggur Full-
trúaráðið áherzlu á að hygging-
arsamvinnuféiögum laUnþega
og byggíngafélögum verka-
manua verði veitt fjárfesting-
arleyfi til húsbygginga til þess
að leysa húsnæðisvandamálin
og -tryggja jafnframt stöðuga
vinnu í byggingaiðnaðinum.
7. Vegna þess mikla og lang
varandi atvinnuleysis, sem ríkti
hefur meðal meðlima Vörubil-
stjóraféiagsins Þróttar skorar
lulltrúaráðið á - ríkisstjórnina,
bæjarstjórnina og hafnarstjóra
að haga framkvæmdum sinutn
þannig aðrþær miði að aukinni
vinnu fyrir vörubílstjóra“.
Undir eilífðarstj örnum
Eftir A.J. Cronin
1
78.
D A G U B
as hefði sparkað í hurðina þar sem liann sat þeirra nesti og hitabrúsar láu i kafi í vatni í
við skrifborðið sitt. Það var mjög undarlegt að liálfrar mílu fjarlægð.
heyra þennan hurðarskell þrem kílómetrum fyr- Þeir notuðu berar liendurnar, skófu og skröp-
ír ofgn sig. uðu 0g rifu burt lausa steina. Þeir unnu tveir
„Hlustið þér vel á Femvick". Barras talaði og tveir saman og boxarinn var tveggja manna
hratt, en þó var hvert orð hnitmiðað. „Þið verð- maki. Enginn vissi live lengi þeir strituðu
ið að reyna að brjótast inn í gömlu Scupper- þeir kepptust við og þeir hugsuðu ekkert uni
göngin. Þið getið ekki komizt þessa leið upp, hvað tímanum íeið né um sárar og blæðandi
bæði opin eru full af vatni. Þið verðið að reyna hendur sínar. I raun og veru unnu þeir stánz-
að komast gegnum gömlu námuna út að’gamla laust í sjö klukkustundir og ruddu sér braut
Scupperopinu“. gegnum tuttugu metra af möl og grjóti. Boxar-
„Gamla Scupperopinu“. Hvað í ósköpunum inn-komst fyrstur í gegn:
var maðurinn að tala um ..... . ,,Húrra“. hrópaði hann og dró Pat Reedy'á
„Farið inn í botn á göngunum“, hélt Barras s®r‘ Þeir Hpmus^ allir í gegn, töluðu alljr
fram með sömu nákvæmninni. „Brjótizt gegn- 1 einn’ hlæjandi og sigrihrósandi. Það var dá-
áfram með sömu nákvæmninni. „Brjótizt gegn-
um milligerðina efst í austurhliðinni. Þá eruð sa™ egt. a° vera kominn í gegnum þetta. Þeir
þið komnir inn í efri göngin í gömlu Neptún- eins og börn.
námunni. Þið skulúð ekki óttast vatn, það er ^n hundrað metrum utar hættu þeir að
allt í neðri göngunum. Farið eftir brautinni, 1 æSJa- hai höfðu göngin aftur hrunið saman,
aðalbrautinni og haldið beint í austur í hálfan en 1 Mta skipti voru það engir smásteinar.
annan kílómeter, þangað til þið ikömið að gamla að var steinn, glerhart bjarg, sem ekke'rt gat
Scupperópinu
Áður voru hér engin höft
or öliuni frjálst að b.vKK.ja.
AuðiiRia nianna axarsköft
enn má bærinn þiggja.
Hver
botna?
v’erður næstur til að
Framsóknaráhugi
Framhald af 8. síðu.
íiðra landsmenn í fiskiðnáðar-
málum, sbr. greinargerð með
írv. á þingskjali 284 á Alþingi
1948.“
2. „Hvaðá ráðstafanir hefur
dómsmálaráðherra " gert út af
rökstuddum kvörtunum um, að
lögreglustjórinn í Reykjavík
hafi ekki farið eftir ákvæðum
reglugerðar nr. 126 1945, um
söiu og veitingar áfengis, við
útgáfu vínveitingaleýfa?“ >
Fyrirspumunum verður vænt-
ánlega svarað næstkomandi
íþiiðvikudag.
OHuverðið
Framhald af 8. siðu
þar fiskiðnaðinn vegna miklum
mun dýrari raforku en annars
staðar á landinu. Almenningur
þessara staða hefði vakandi
auga með því hver afstaða Al-
þingis yrði, sem bezt aæist á
því, að bæjarstjórnir margra
.þeirra stærstu, þ. á. m. Vest-
mannaeyja, Neskaupstaðar,
Patreksfjarðar, Eskifjarðar og
Fáskrúðsfjarðar, hefðu þegar
skorað á Alþingi að samþj7kkja
þessa þingsáiyktunartiliögu.
Þeir Jóhann Þ. Jósefsson og
Gísli Jónsson tóku til máls í
umræðunum og lýstu báðir- yf-
ir fylgi sínu við tillögu Lúö-
víks. Jafnframt kvaðst Gísli
hafa fengið upplýsingar um að
Olíufélagið hefur boðið að
selja ríkinu olíu í Hvalfirði
á 480,40 kr. tonnið, en verð-
gæzlustjóri hefur leyft að
selja þar þá olíu, sem fer
til annarra nota, á 585,00 kr.
tonnið. Til skipa í Reykja-
vík fær ríkið olíuna á 530.00
kr. tonnið, en aðrir verða
þar að borga fyrir hana 670
kr. tonnið. Til húsakynding-
ar í Reykjavík fær ríkið olí-
una á 545,50 kr. tonnið, en
verðgæzlustjóri hefur leyft
að hún kosti þar almenning
688,00 kr. tonnið. Þama mun
ar sem sé 104,00 til 143,00
kr. á því olíuverði, sem rík-
ið greiðir, og hinu, sem al-
menningur verður að greiða.
unnið á nema demantbor. Og þeir höfðu ekki
Gúð minn goður,- hugsaði Róbert, hann þekkir hendurnar. Það. yar aðeins. ein
:ömlu námumar, hann-þeþkir þær, hann þekkir ' ® 1 el ;var _ Q uð. p au af þungu
ær. Svitinn nerlaði á enni hans. Guð minn góð- b->algl’ holJ11 og ohreyfanlegn Þeir htu a berar
bloðugar hendur sinar og vom hljoðir. Það
varð löng ægilég 'þögn.
„Jæja, piltar“, sagði Róbert síðan með upp-
þær. Svitinn perlaði á enni hans. Guð minn g
ur, hann þekkir þær út og, inn-,. . .
„Heyrið þér til mín?“ spurði Barras í fjarska.
„Björgunarleiðangurinn kemur þangað að sækja > »agoi r^oem s oan meo upp-
ykkur. Heyrið þér.til mín?“ gerðarfjon. „Hemá stondum við skammt fra
v.-„ •. ... gamla Scupperopinu. Þeir- eru á leið til okkar
„Ja, hropaði Robert. ->ðan s t . Dja hinum megin frn Þeir hijóta að rekast á okkur
þræðina og ekkert heyrðist lengur i heyrnartol- fyrr eða ^r. Við höfum ekki annað að gera>
mu. Hann sleppti þvi, það ding aði ram o0 en setjast a hækjur okkar og berja. Og missa
aftur .... Guð mmn goður, hugsaði hann aft- ekM mööinn»t
ur, titrandi og máttvana af geðshræringu. „ „
„Flýttu þér þabbi , hropaði Hug ie, sem ora ur iirun;nUj tók upp þungan stein og fór að
-þjótandi í áttin til hans. „F ýttu þer, va ni g^j.ja Hann sló reglubimdin högg á'klettayegg-
•e'r alvfeg að na okkur . inn, svo að björgunarleiðangurinn gæti h'eýrt' fii
Róbert sneri við og öslaði aftur til þeirra. þeirra. Þess á milli hóf hann upp raust sína
Guð minn góður, hugsaði hann. Síðan hrópaði 0g rak upp liávær öskur. Langt riiðri í gömlu
hann: námunni, nokkur hundruð metra frá gamla
„Við förum inn í gömlu námuna. Það er ekki Scupperopinu, sátu þeir og biðu. Þeir biðu .og
annars kostur“. biðu, börðu og kölluðu.
Hann gekk á undan lokaðan gang, sem eng-
um hefði nokkru sinni dottið í liug að reyna. 23
Já. Þarna var gamla milligerðin. Einfaldur skil-
veggur, gerður úr treitommu plönkum, sem reist- Nokkru fyrir klukkan sex þennan morgun,
ir voru’ upp á rönd og leir troðið á milli. Box- var Ríkharðúr Barras vakinn við það, að bari’ð
arinn s'parkaði hann hiður á tveim mínútum og var léttilega ú dýrnar hjá honum. Það var búið
allur hópurinn stóð í gömlu námunni. . að banka dálitla stund áðúr en hann heyrði
Þarna var rakt loft og einkennileg lykt, það það. Hann kallaði.
var ekki eiturloft, heldur sagga- og dauðalykt. „Hver er það?
áttatíu
Rödd Carrie frænku heyrðist gegnum dyrh-
ar, hræðsluleg og kvíðafull.
„Mér þykir leitt að ónáða þig, Ríkharður, en
yfirverkstjórinn úr námunni er hérna. Hann
heimtar að tala við þig“. Carrie frænka veigraði
Hud-
Það hafði ekki verið unnið í námunm í
ár.
Undir forustu Róberts héldu þeir áfram með
vaxandi von í brjósti .... hérna var þurrt,
þeir voru að fjarlægjast vatnið. Guði sé lof,
þeir voru að fjarlægjast vatnið. Sex þeirra voru sér við að liafa orð Hudspeths eftir ....
með logandi ljósker, og Harry Brace hafði þrjú speths gat sjálfur fengizt við Ríkharð.
námukerti í vasa sínum. Þeir sáu vel til. Og Ríkharðnr klæddi sig og kom niður;
það var ekkert erfitt að rata. Það var aðeins var ekkert óyenjulegur fótafeiðartimi
ein leið, aðalbrautin, sem lá frá vestri til aust- harin.
„Goðan daginn, Hudspeths“. Hann sá að Hud
Þeir gengu hindrunarlaust um fjögurhundruð speths var hálfklæddur og í mikilli geðshrær
metra lei'ð.° Svo námu þeir staðar. Loftið hafði ingu; hann sá að Hudspeths hafði lilaupið. 0|
fallið niður fyrir framan þá.
þetta
fyrir
urs.
„Allt í lagi piltar“, hrópaði boxarinn. „Þetta
er bara steinarush Viö ráðum vel við þetta“
Hann fleygði frá sér jakkanum og herti að sér
leðurbeltið. Hann réðist fyrstur á fyrirstöðuna? r
Þeir höfðu engin verkfæri; öll verkfærin
DAVÍÐ
Hudspeths kom strax að efninu:
„Það er vatn í báðum aðalopunum, herra
Barras, sem lokaiyöllum göngum.. Stóllinn kemst
ekki hálfa leið niður.“ ■;
Það varð hræ’ðileg þögn. . .
,;Nú já“. Svaríð Kðm osjálfrátl' Sjálfstjórn
Barrasar var alltaf fyrir hendi.
„Öll fyrsta ‘ vaktin var farin niður í Globe Qg
paradís“. Rödd Hudspeths titraði. „Við getum
ekki náð sambandi við þá, og ekki einn einasti
þeirra er kominn upp“.
Barras spurði Hudspeths spjörunum úr.
„Hvað eru margir á vaktinni?“ .spurði hann
með sömu nákvæmninni.
„Rúmlega hundrað menn og unglingar. Ég véit
það elcki nákvæmlega. Ég var ekki búinn aS
vera meira en fimm mínútur á fótum, þegar
einn af eftirlitsmönnunum kom að sækja mig,
Ég sendi hann í skyndi til herra Armstrorigs
og flýtti mér hingað eins og ég mögulega gat“.
Ríkharður hikaði ekki lengur. Sex mínútum
síðar stó’ðu þeir við námuna. Eftirlitsmennirnir
og tímavörðurinn stóðu þar í hóp, þögulir og
kvíðafullir. Þegar Barras kom, sagði einn þeirra:
„Herra Armstrong er nýkominn. Hann fór
upp i vindUsalirin“.
Barras sagði við Hudspeth: