Þjóðviljinn - 22.06.1951, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓBVILJINN — Föstudagur 22. júní 1951
Akurnesingar unnu Val
Framhald af 3. síðu.
eru nema 5 mín. liðnar af leik
þegar Ríkharði tekst að brjót-
ast í gegn og skjóta óverjandi
og litlu síðar er hann kominn
í gott færi en skaut fyrir of-
an. Þetta eykur enn á ákafa
þeirra og sóknarhörkú. Fram-
verðirnir Sveinn og Guðjón
höfðu nú komið betur með í
leikinn og Ríkharður var sá
maður sem alltaf stóð hætta af.
Valsmenn létu hann ganga
undarlega lausan. Hann gerði
ýmist að byggja upp og taka
þátt í samleiknum eða brjót-
ast í gegn og skjóta þegar
færi gafst.
Er 20 min. voru lrðnar af
leik er það Rikharður enn sem
gerir mark af skalla og var
Valsvörnin þar óafsakanlega
illa viðbúin.
Þegar hálftími er liðinn fær
Akranesliðið aukaspyrnu á Val.
— Knötturinn kemur fyrir
mark Vals, Hafsteinn framv.
Vals er of seinn til að geta
hreinsað frá með skalla; en
lyftir knettinum þó yfir mark-
mann í netið, og þar kom sig-
urmark Akurnesinga í þessum
leik og ef til vill mótsins.
Eftir það gerðist lítið nema
hvað Akurnesingar héldu uppi
sókn.
Valsmenn náðu sem sagt
aldrei tökum á síðari hálfleik
og er sökin ef til vill sú að Rík-
harðar var ekki gætt eins og
eðlilegt var.
Þessi úrslit eru sanngjörn
þrátt fyrir óhapp Vals (sjálfs-
mark) og misnotuð opin tæki-
færi í fyrri hálfleik.
Að vera 2 mörk undir í
hálfleik og geta svo rækilega
yfirtekið leikinn og sigrað er
svo vel af sér vikið að það
vekur aðdáun. Það sýndi sig
líka nú að þeir getá líka átt
góðan síðari hálfleik, sem þeir
ekki hafa sýnt áður og benti
til skorts á úthaldi.
Dómari var Þorlákur Þórð-
arson og má sjálfsagt sitthvað
að úrskurðum hans finna, en
það er erfitt að vera dómari,
þegar. altaf er dæmt ré'tt á
annað liðið en rangt á hitt að
dómi áhorfenda!
GAGNFRÆÐ.4SKÓLI
AUSTURBÆJAR
Framhald af 8. síðu.
Við skólann störfuðu 23
fastir kennarar, auk skólastj.,
og 13 stundakennarar.
Skráning nemenda fyrir
næsta vetur fer fram síðar í
sumar og verður það aúglýst.
Þá verður einnig ákveðið um
einkunnir, sem gilda skuli til
inntöku í sérstaka bóknáms-
bekki til undirbúnings undir
landspróf.
Akurnesingar uiiu
Islandsmeistarar
Framhald af 3. síðu.
fast á og Ríkárður fylgir fast
eftir og skorar.
Víkingar byrja. Þórður Þórð-
arson nær af þeim knettinum
hleypur út til hægri og léikúr á
tvo menn.'Ríkharðtir fyígir méð
og þegar Þórður gefúr fýrir
er Ríkharðúr þar korúinn og
skorar úr þröngri aðstöðú, 2
mörk á sömu mínútunni! og
jafntefli. Víkingar gefa samt
ekki eftir, þeir gera laglega
upp byggð áhlaup og komast
oft allnærri marki en þó er
hættan yfirleitt meiri við mark
Víkinga án þess að nokkuð
markvert gerðist. Frammistaða'
Víkings var betri en búizt hafði
verið við Kristján Ólafsson lék
einn sinn bézta léik og eyði-
lagði fjölda af áhlaupum Akur-
nesinga. Auk þéss tókst honum
að haáda Ríkharði töluvert
niðri. Gunnlaugur átti líka
mjög góðan léik.
Bjarni Guðna var duglegur
og erfiður og með meiri knatt-
meðferð gæti hann orðið hættu-
legur miðherji. Sveinbjörn var
bezti maður öftustu varnarinn-
ar. Framverðir og innherjar
voru þeir sem áttu mestan
heiðurinn af frammistöðu Vík-
ings í þessum leik.
Af Akranesingum var Rikarð
ur sá sem var miðdepill þess
sem gerðist. Hann var sá sem
stjórnaði jafnvel þó Stjáni tæki
hann svolítið við og við ,,úr
umferð“. Annars er öll fram-
línan góð sérstaklega „tríóið“.
Högni útherji er líka góður en
verður að vanda betur skotin.
Sveinn og Guðjón eru báðir
góðir framverðir. Dagbjartur
er sparkviss og öruggur mið-
vörður.
Bakverðirnir eru ekki eins
sterkir, sérstaklega leyfði hægri
bakvörður Gissuri að leika of
lausum hala. Magnús var góð-
ur, en hefði átt að verja annað
markið. —• Þetta var yfirleitt
f jörlegur og skemmtilegur leik-
ur. — Dómari var Hannes Sig-
urðsson óg dæmdi vel. Áhorfend
ur Voru rúargir.
Úrslit IslaúdSmótsins urðu
þessi, taliú í stigum: Akranes
6 Stig, Valur 4, K.R. 4, Víkiúg-
ur 3 ög Fram 3 stig.
I fyrsta sinn síðan 1912 að
fyrst var keppt um þennan
bikar var hann afhentur á við-
eigandi hátt. Nú fékk enginn
að fara inn á völlinn eftir Ieik.
Liðin raða sér upp hlið við
hlið úti á vellinum og síðan
kemur formaður K.S.I. ávarpar
þessa vösku leikmenn og af-
hendir þeim verðlaunapeninga
og bikarinn. — Hátíðleg athöfn,
en það tók 39 ár að koma
þessu á!
Undlr eilxfðarsHörnum
Ítír Á. J. Crotiin 'j
181
DAGUR
til Bandaríkjanna og sent skeýti tii fiokksþings- h'efur rétt til að skipta sér af því“.
ins: Það ér hhitvérk okkár að dragá kolaiðnáð- „Sameinuðu námufélagaúúa", sagði Davíð
fnn úpp úr þeirrr éýmd sem slóðáskáþnr óg hÖrfeulega og leit á Nugent, og kæruleysi hans
stefnuleýsi hefúr círegið Ífártií niðrtr í. og hlutleysi jók á áhyggjur hans. Nugent hafði
En svipur Davíðs var ekki eins bjartur og sett ófan upp á síðkastið; hann var orðinn
búast hefði mátt við eftir þessa glæsilegu byrj- þréyttur og hægfara, jafnvel í hreyfingum, og
ún Hann stóð með hendúr í vösum og upp- hann hafði hávaðalaust sætt sig við að véra
búéttan kraga og var bæði áhyggjufullur og ekki gerður að ráðherra. Það var enginn vafi
óþolinmóður á svip. á því að heilsu hans fór hrakandi. Kraftar
„Fáum við að sjá þetta lagafrumvarp þetta háns voru á þrotum. Þess vegna stillti Davíð
árið?“ spúrði hann Nugent. „Það þætti iúér sig um að rökræða þetta frekar. Þegar Ral-
fróðlégt að vita“. stoú lcom beindi hann samræðunum að fund-
Nugent batt trefilinn fastar um h'álsiún og inum sem þeir ætluffu allir þrír að mæta á í
svaraði rólegri röddu: jafnaðarmannafélaginu og svo gengu þeir af
„Já, í desember eftir því sem ég bezt veit“. stað gegnum þokuna í áttina að Viktoríustræti.
Dávíð starði inn í kolgráa þokuna sem var En Davíð var engan veginn léttur í skapi.
eins og spegilmynd af hugarástandi hans sjálfs. Þetta þing, sem í fyrstu hafði gefið svo góðar
„Já, við verðum að bíða og sjá hvernig það vonir, dragnaðist nú áfram án þess að sýna
lítúr út“, sagði hann og stundi. „En ég get ekki nokkurn jákvæðan árangur. Það líktist óhugn-
skilið hvers vegna þetta er sífellt dregið á anlega fyrri þingfundum. Næstu vikur hugsaði
langinn. Mér gremst það. Mér finnst við allir Davíð oft um Sleescale og fólkið sem hann
vera svo önnum kafnir við að halda okkur hafði gefið loforð um réttlæti. Hann hafði tekið
hréinum og flekklausum að enginn gefur sér sér skyldur á herðar. Flokkurinn allur hafði
tíma til að vinna ærlegt handtak“. tekið sér skyldur á herðar. Á þann hátt höfðu.
„Það er ekki aðeins tíminn sem um er að kosningarnar unnizt. Nú urðu þeir einnig að
ræða“, svaraði Nugent hægt. „Stjórnin er sí standa við það sem þeir höfðu lofað, enda
og æ að minna okkur á, að þótt við höfum meiri- þótt þeir ýrðu enn einu sinni að leita á náðir
hlula á þingi þá höfum við ekki óskorað vald“. fólksins. Ástandið í Sleescale var að verða ó-
„Ég er búinn að heyra þetta svo oft, Harrý, bærilegt. Bærinn var lamaður af örbirgð og
að ég held að það verði einh naglinn í líkkistuna eymd og fólkið var vonsvikið og beizkt yfir
mína“. þvi að ríkið léti slíka eymd viðgangast. Og Da-
„Þegar svo er komið þarftu eúgar 'áhýggjur víð fannst aðgerðaleysið óþolandi. Hann stóð x
að hafa“. Nugent brosti sem snöggvast, en varð stöðugu sambandi við félagana heima, við
brátt alvarlegur aftur. „Annars hefurðu rétt Heúdon, Ogle og flokksstjórnina á staðnum.
fyrir þér; við verðum að bíða eftir lagafrum- Hann fylgdist vel með öllu. Þetta var ekki
varpinu. Og þangað til verðum við að vona ímyndun hans, þetta var harður veruleikinn.
hið bezta“ Ástandið var hræðilegt.
„Við verðum að gera það“, svaraði Davíð °S Davíð setti allt sitt traust á nýja lagafrum-
hörkulega. Þeir þögðu báðir um stund og á varpið og kolanámurnar. Honum virtist það
meffan ók stór, svartur og gljáandi bíll hljóð- e*na lausnin á vandamálinu, eina rökrétta Ieið-
laust upp að þrepúnum. Þeir störðu báðir þegj- *n tll að réttlæta flokkinn og frelsa námu-
artdi á haún og andartaki síðar kom Bebbing- mennina. Öðru hverju heyrði hann minnzt á
ton út. Hann horfði á Nugent og Davíð með frumvarpið, sem lá til athugunar hjá einhverri
hinum venjulega yfirlætissvip sínum. nefnd í samráði við sendinefnd frá námumanna-
„Er það nú veðúr“, sagði hann vingjarn- sambandinu. En hvorki Nugent né hann sátu
lega. „Viljið þið sitja í?“ 'l nefndinni og það var erfitt að fylgjast me'ð
Davíð hristi höfuðið þegjandi án þess að gerðum hennar. Flokksaginn var mjög strang-
svara og Nugent sagði: ur og nefndarmehnirnir létú ekki veiða neitt
„Nei takk. °Við erum að bíða eftir Ralston". UPP úr sér. En frumvarpið var til athugunar,
Bebbington brosti með votti af mikilmennsku, Það var vitað mal. Og þegar desember fór að
síðan kinkaði hann kolli til þeirra og flýtti sér nálgast, hugsaði Davið með sér, að ótti hans
aftur inn í bílinn. Bílstjórinn breiddi teppi yfir hefði ekki haft við nein rök að styðjast og
hann og lokaði dyrunum. Svó hvárf bíllinn hefði eiúgöngu Stafað af óþolinmæði hans. Nú
hljóðlaust inn í þokuna. Þeið hann með vaxandi óþreyju.
„Að hugsa sér“, s^gði Davíð. „Bíll Bebbing- H- desember lagði viðskiptamálaráðherrann
tons — er það ekki Minerva ? Mér þætti gaman frumvarpið fyrif þingið öllum að óvörum. Lög-
að vita hvernig hann hefur kómizt yfir hann“. fræðingur stjórnarinnar og námumálaráðherr-
Nugent skotraði til hans augunum. ann voru formælendur þess. Margir þingmenn
„Ef til vill hefur hann fengið hann í launa- voru fjarverandj í neðri deild og það var ekkert
skyni fyrir dygga þjónustu í þágu ríkisins“, sem gaf til kynna mikilvægi þessarar stundar.
sagði hann. Állt gekk þetta hratt og hljóðlaust fyrir sig.
. , TT UM, Frumvarpið var óljóst og alpiennt orðað. Það
„Nei, mer er alvara, Harry“, helt Davið e J K f »
,. ” , ’ , r. , , tok orskamma stund að lesa það upp. Davið
afram. „Bebbmgton er alltaf að kvarta yfir þvi , s , ,.
_ , „ i hlustúði meo vaxandi kviða. Hann skildi þetta
að hann fai ekki onnur laun en þmgfararkaup- _ _ , , _ ,,
._. _ , , _ ,,, ,,, ,., „ tæplega. Það var ekkert sem gaf til kynna
xð Og nu er hann með bil og bilstjora1. . ^ & ,
^ ,,. , , » , , » , , . ,, hversu viðtæk login yrðu, en honum var strax
„Er ekki astæðulaust að taka þetta hatið- ,., , , , , , _ , ,
. í Tr , , ,. , * uL x ■ ’ ljost hversu takmarkað gildi þau hefðu í þess-
lega?“ Nugent brosti og það var hæðni x bros- J . 1 , , _ 1
. t-,. u, ., ... , - um bumngi. Hann reis upp og gekk frain x
mu „Ef þu vilt endilega vita hið sanna, þa ,, , ,s , . ”
, , ., . ° „ , , • „, - , •/ flokksherbergið, þar sem hann let oanægju sina
er nybuið að kjosa vin vorn Bebbington í stjorn , ö 1
sameihuðu námufélagahna. Settu ekki uþp þenn-
í ljós við marga af nefndarmönnunum og bað
, ,_. • tt „ ... • , • „ um afrit af frumvarpinu. Hann snéri sér jafn-
an skelfingarsvxp. Hann er ekki hinn fyrsti, , ,, _ , „
vel til Bebbmgtons í akafa smum og fekk af-
sem. gerir slikt og þvilikt. Og það er hremt a c,
1t ® . _ , , * • tt •„„ ritið hja honum. Sama kvoldið for hann að
ekkert við þvi að segja. Hvorkt þu, eg ne neinn J , . ,._
1 kvnna ser uppkastið og þa fyrst varð honum
j’ljóst hvað var að gerast. Hann varð skelkaður;
) hann var eins og lamaður.
Nugent var í Edgeley þessa stundina, svo að
(Davíð var einn um kvöldið. Hann gat varla
trúað sínxun eigin augum. Þetta var óskiljan-
^legc .... þetta var eins og löðrungur.
Hann vakti langt fram á nótt við að velta
Hvrii sér hvað hann ætti að gera. Hann íhug-
’aði málin vandlega og tók svo ákvörðun sína.
Daginn eftir var hann á flokksfundi í þing-
Jhúsinu. Það Voru fáir flokksmenn viðstaddir,
)aðeins helmirgur þingmanna. Davíð lá við að
) örvænta þegar hann virti fyrir sér þessar fáu.
hræður. Ráðherrarnir höfðu sjaldan sýnt sig
(upn 'á síðkastið, en þennan dag tók þó út yfir(
)því að námumálaráðherrann var ekki viðstadd-
>ur. Þarna voru aðeins Dudgeon, Bebbington,
)Nugent, Ralston, Chalmers og nokkrir áðrir
nefndarmen.i. Það ríkti mikil deyfð á fund-
‘iúúhf. 'Chálmers hafði hnéppt tveim núðstu vest-