Þjóðviljinn - 30.08.1951, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 30. ágúst 1951 — ÞJÓÐVTLJINN — (5
Á hinni glæsilegu
hátið var gaman
Tíðindamaður Þjóðviljans átti tal við Gunnar
Huseby í gær og bað hann segja lesendum Þjóð-
viljans fréttir af Berlínarför sinni. Leysti hann mjög
greiðlega úr öllum spurningum og sagðisi að vanda
vel frá. Gunnar var í sjöunda himni yfir förinni og
var sérstaklega ánægður með aðbúðina og aðstæð-
ur til keppni þar syðra. Rómaði hann mjög allar
móttökur og vináttu sér sýnda og bað blaðið að
skila þakkar- og kveðjuorðum til samferðamanna
sinna, sem í dag koma til Reykjavíkur með Gull-
fcssi.
— Þið Finnbjörn urðuð ekki
samferða hinum Berlínarförun-
um til Kaupmannahafnar
— Nei, við fórum frá
Keflavíkurflugvelli snemma
morguns 31. júlí og komum
til Oslóar klukkan hálf tvö.
Við ætluðum að vera einn sól-
arhring í Osló og fara svo til
Hafnar og vera hinum Berlínar
förunum samferða til Berlínar.
Mátti til með að
keppa í Oslo.
— Þú kepptir í Osló, var
það ekki?
— Jú, við fréttum að verið
væri að keppa á Bislettleik-
vanginum og þangað fórum
við til s.ð horfa á. Mótið var
ibyrjað nokkru áður en við
komum, en við vorum varla
sestir fyrr en einn af stjóm-
endum mótsins, sem þekkti
okkur, kom til ökkar og bað
mig um að taka þátt í kúlu-
varpinu. Át'ti sú grein að byrja
eftir þrjú korter. Ég sagðist
hafa verið að koma frá Reykja-
vík og vera nýbúinn að borða
og ekki vera í standi til að
keppa auk þess sem búningur-
inn minn væri upp á hóteli.
Hann bauðst til að senda bíl
eftir búningnum, ef éig vildi
vera með.
— Og þá liefur þú látið und-
an?
— Já, mér fannst ég mega til.
Norðmenn hafa alltaf sýnt
mér mikla vináttu og tékið mér
opnum örmum er ég hef komið
til Noregs, og þátttaka mín í
þessu rnóti var þá lítið annað
en þakklætisvottur.
Kastaði 16,03 en
meiddi sig.
Hvernig gekk svo keppn-
in Y
— Ágætlega, ég varð fyrstur
og bezta kastið var 16,03 m.
Þó varð ég fyrir því óhappi í
næst síðasta kastinu að detta
í hringnum, og féll ég með
hægri hendina niður á plank-
ann og sneri mig illilega. í úln-
liðnum. Virtist það ekki ætla að
vera alvarlegt í fyrstu en tók
isig upp í Berlín og háði mér
töluvert þar.
— Mér var sagt í brcfi frá
Osló, að þú hefðir fengið for-
láta bikar í verðlaun?
— Ég er nú hræddur um
það, þennan líka bikar. Ég
lield að mér hafi aldrei verið
betur tekið á Bislett og í þetta
skipti, þctt ég segi sjálfur frá.
— Það var nú gaman að
heyra. En hvenær komu þið
pvo til kóngsins Kaupinhafn?
Góður árangur í
Kaupmannahöín.
— Við fórum með skipi frá
Osló kl. 4 daginn eftir og kom-
um til Hafnar um morguninn 2.
ágúst. Frá Kaupmannahöfn
fórum við svo seinni partinn á
laugardag 4. ágúst.
— Þið hafið getað æft ykkur
meðan þið voruð í Hcifn?
— Já, já. Finnbjörn reyndi
að fá Schisbye til keppni við sig,
en hann var lasinn, og við efnd-
um til smákeppni einn daginn
og náðum okkar bezta árangri
í ferðinni. Ég kastaði kúlunni
keppnislaust 16,33 m og Finn-
bjöm, með því að gefa keppi-
naut sínum startið í forskot,
hljóp 100 m á 10,7 sek. Við
vorum báðir í góðri æfingu í
Höfn og hugðum gott til
keppninnar í Berlín.
Það er ljóta bölvuð
vitleysan þetta
járntjald.
— Hvernig gekk svo ferðin
í gegnum „jámtjaldið"?
— Hún var ævintýraleg. Við
vomm samferða rúmlega 1100
dönskum Berlínarförum á sér-
stakri járnbrautarlest skreyttri.
Við komum til Gedser kl. 8 og
fórum með ferju síðasta spöl-
inn til Warnemiinde. Um borð
var mikið fjör og sungið dátt
og eftirvæntingin leyndi sér
ekki. Þegar við koiaum inn á
höfnina í Warnemunde heyrðum
við söng frá bryggjunni og
hljóðfæraslátt en þar höfðu
þúsundir manna safnast sam-
an til að taka á móti okkur.
Við Islendingarnir gengum
fyrstir frá borði. Hverjum ein-
asta manni var afhentur stærð-
ar blómvöndur og fagnað fork-
unnar vel. Menn skiptust á
kveðjum og stórir hópar tóku
til að syngja og dansa. Síðan
fórum við upp í jámbrautar-
lest aftur og lagt var af stað
til Berlínar um nóttina.
— Nú en tollskoðunin ?
— Hún var engin. Það var
ekki litið ofan í töskurnar okk-
ar Járntjaldið var nú ekki
meira en það.
Góðar móttökur í
Berlín.
— Jæja. Þið hafið svo komið
til Berlínar um morguninn?
— Já, klukkan níu á sunnu-
dagsmorgun var komið til
Berlínar. Á járnbrautarstöðinni
fór fram hin eiginlega móttöku-
athöfn og hafði Ólafur Jensson
orð fyrir Islendingunum. Mik-
ið var þar af fólki saman kom-
ið og allt yfirfullt af blómum,
Berlíar-
að vera
fánum og borðum með alls
kyns áletmnum. Var auðséð á
ðllu, að mikið stóð til og allir
í- hátíðaskapi.
— Hvernig fannst þér Berlín
arborg að sjá hana í fyrsta
skipti ?
— Rústirnar eru alveg voða-
legar og þó hefur geysilega
mikið verið endurbyggt frá
stríðslokum.
— Hvar tajugguð þið í borg-
inni?
Eins oq blóm í eggi.
— Strax eftir móttökuna um
morguninn var farið með allan
mannskapinn í stórt skólahús
við Auguststrasse og þar vom
Islendingarnir til húsa meðan
á mótinu stóð; allir nema við
þrír, ég, Finnbjöm og Ingólfur
Steinsson. Eftir tvo daga vor-
um við sóttir og farið með
Sumir hér óttuðust að þið vær-
uð hafðir í svelti?
-—• Það var nú öðru nær. Við
vorum spurðir hvað við vild-
um borða og hverju við værum
vanir heima. Maturinn var næg-
ur og góður en þó vantaði físk.
Á staðnum voru sérstakur í-
þróttalæknir og hjúkrunarkona
og nokkrir nuddarar og gátum
við fengið nudd hvenær sem við
vildum. Kom það sér vel fyrir
mig vegna hægri handarinnar
frá því í Osló, en ég varð bæði
að vera í nuddi og ljósum henn-
ar vegna.
— Hvemig gekk annars dag-
urinn fyrir sig þarna?
— Við vorum vaktir eld-
snemma á morgnana og fengum
þá mat. Ég byrjaði hvem morg
Rœft
viS Evrópu-
meistarann
i kúluvarpi
Evrópumeistarinn að búa sig undir að kasta kúiunni.
okkur á íþróttaheimili ca. 35
km frá miðri borginni. Þetta
var á fallegum stað niður við
vatn og húsakynni mjög góð.
Þarna vorum við ásamt íþrótta-
mönnum ýmissa annarra þjóða
og lifðum eins og blóm í eggi.
Á öllum mínum ferðalögum hef
ég hvergi notið eins góðrar að-
búðar og á þessum stað — að
öllum öðmm ólöstuðum. Við
höfðum bát til að fara á út á
vatnið. Þrír bílar stóðu okkur
alltaf til boða, einn 22 manna
og tvelr f jögurra manna og gát-
um við farið á þeim hvenær og
hvert sem við vildum og kom
það sér sérstaklega vel. Með
okkur var jafnan túlkur og að-
stoðarmaður, sem talaði þýzkú
og dönsku jöfnum höndum.
Nógur matur, nudd
og ljósböð.
— Hvernig var maturinn ?
un með því að róa drykklangan
spdl út á vatnið og oft stakk ég
mér til sunds. Annars naut mað
ur á morgnann góða veðursins
í gönguferðiun um nágrennio
en svo var borðað aftur kl. 12.
Eftir mat lagði maður sig
stutta stund .en tók síðan- til
við æfingar. Hlupum við Finni
venjulega 1000—1500 metra og
fórum í staðæfingar. Finni fór
að iðka kúlnvarp af miklum á-
huga. Við vorum að æfingum
allan miðhluta dagsins.
•— Kynntust þið ekki hinum
íþróttamönnunum ?
— Jú, nokkuð, aðaliega ein-
um Svía og manni frá Ástralíu.
Annars voru þarna ekki frjáls-
íþróttamenn heldur tennisspil-
'arar og sundmenn.
Þarna var gaman að
vera.
— Hvað gerðuð þið svo á
kvöldin ?
— Þá fórum við niður í bæ
til að sjá og heyra, ,því að nóg
var á boðstólum. Kvikmynda-
sýningar, ballett, þjóðdansasýn-
ingar, kórsöngur, hljómleikar,
dans og fleira sem of langt
væri að telja upp. Allt var ó-
keypis og allt þetta gat maður
séð. Mest þótti mér varið í pró-
gram Rúmenanna. Sýningar
rússnesku sendinefndarinnar
fóru fram í geysistórri bygg-
ingu, sem bygg'ð hafði verið á
100 dögum í sjálfboðaliðsvinnu.
— Þið hafið auðvitað verið
viðstaddir opnunarhátíðina ?
— Já, það var tilkomumikil
og hátíðleg athöfn. Öllum
sendinefndunum var mjög vel
fagnað. Ganga íslenzku nefnd-
arinnar inn á völlinn var til
sóma. Stúlkurnar gengu á und-
an í íslenzkum búningiun og
strákarnir á eftir í dökkum
buxum og hvítum skyrtum. Á
eftir voru sýndir fjöldafimleik-
ar og að síðustu fór fram
knattspyrna á milli Dínamó og
úrvalsliðs frá Þýzkalandi og
henni er ekki hægt að lýsa
með orðum. Útifundirnir og
göngurnar voru stórkostlegar.
Þátttakendumir voru flestir á
aldrinum 20—28 ára og var sér
staklega áberandi hvað allir
voru glaðværir og í góðu skapi.
Gátum ekki tekið þátt
í stúdentamótinu.
— Já, hvernig var það svo
með íþróttakeppnimar ?
— Við komumst ekki til
keppni í stúdentamótinu en þar
kepptu aðeins stúdentar. Stúd-
entaleikamir eru 25 ára gaml-
ir og þessir voru þeir 11. í röð-
inni og þátttaka er stranglega
bundin við stúdenta. Þetta urðu
okkur nokkur vonbrigði, því að
við höfðum vonað að við gæt-
um keppt þar sem gestir.
0g Lipp lét ekki sjá
siq.
— Og svo kom Lipp ekki til
Berlínar?
— Nei, því var nú verr. Strax
annan daginn hitti ég keppi-
naut minn frá- Brusselmótinu,
rússneska kúluvarparann
Girkelka og spurði ég hann um
Lipp, livort hann mundi ekki
koma. Sagði Girkelka þá strax
að hann mundi ekki koma. Á-
stæðan var sú, hélt hann, að
Lipp teldi sig ekki vera í nógu
góðri æfingu og svo væri hann
tugþrautarmaður. og væri að
búa sig undir Olympíuleikana
að sumri og vildi líklega ekki
leila kröftum sínum í harðri
kúluvarpskeppni í Berlín þótt
hann væri mjög góður í kúlu-
carpi. Mér þótti leitt að Lipp
skyldi ekki koma en vonandi
eigum við eftir að hittast seinna.
Girkelka varð annar á stúd-
’ntamótinu með 15,75 en Pet-
"off (einnig Rússi) varð sigur-
vegari með 16,09. Ég ætlaði að
. eyna. að fá Petroff til að taka
bátt í ^almennu leikunum með
•nér eftir stúdentamótið, en
rússnesku íþróttamcínnunum á
stúdentamótinu hafði flestum
verið boðið eitthvað og var
hann farinn frá Berlin þegar al-
mennu leikarnir byrjuðu.
— Ansi var það. Þó fékkstu
harða keppni í kringlunni?
—- Já, þar vann ég eftir mjög
tvísýna keppni með 48,09 m
Framhald á 6. síðu.