Þjóðviljinn - 02.10.1951, Síða 3

Þriðjudagur 2. október 1951 — ÞJÖÐVILJINN — (3
*#»#^#«»#>###'#»#»##>#«>»#>#»#>#'#»###'#>###>#>#»##»#'#»##>#»#»#»#>#»#»#>#'#i##># ##»#»#»#»#»##»####»##>#»#»###»#»#>###.#>##>###»#»####>###»#.#«s^r»####»
ÍÞRÓTTIH
RITSTJÓRI: FRlMANN HELGASON
*#################»#>#>####>#»#######
Akranes vann Val 2:1 í skemmtilegum leik
í árdögum íslenzku verkalýðshreyfingarinnar á.ttu stéttvís-
ustu og traustustu verkamennirnir jafnan að mæta fuílum f jand-
skap atvinuurekendanna. sem gripu ekki ósjaldan til þess ó-
þokkabragðs að hrekja þá úr atvinnu, sem fremstir stóðu og
djarflegast börðust fyrir sameiginlegum hagsmunum verka-
manna.
Eftir því sem verkalýðshreyfingunni óx ásmegin og styrkur
gerðust slíkar einstaklingsofsóknir æ fátíðari, emda hefur verka-
lýðshreyfingin alla tíð litið það mjög alvarlegum augum að
einstakir meðlimir hennar væru teknir fyrir og útilokaðír frá
vinnu fyrir það eitt að standa í fremstu röð í stéttarbaráituatú
og livika hvergi frá hinum sameiginlega málstaí.
Síðustú árin hafa sýnt það svo greinilega að ekki verður
um villzt, að enn er þess fnll þörf að vera vel á verði gegn
tilraun atvinnurekenda og afturhalds til þess að leggja
vinnandi menn í einelti fyrir það eitt að standa í fylkingar-
brjósti í hagsmunamálum stéttar sinnar. Það lifir enn í þein»
eldi, sem heitastur brann á dugmestu brautryðjendum íslenzkrar
verkalýðshreyfingar, meðan samtökin voru enn veik og þess
ekki svo umkomin sem skyldi, að veita þeim, sem fyrir cfscfcn-
unum urðu, nauðsynlega og sjálfsagða vernd gegn atvinnukúgun
og hungursvip'u ósváfinna stórbokka í atvinnurekendastétt.
Nýjasta dæmiff, sem sannar að hér þarf verkalyðshreyf-
ingin enn sem fyrr að vera vel á verði, er sú atvinnusviíting
sjö bílstjóra hjá strætisvögnum Keykjavikur, sem bæjarstjórn-
aríhaldið hefur nú framkvæmt, með fullu sgmiþykki síns auí-
sveipa þjóns, Jóns Axels Péturssonar. Án. nckkurra salia er
bílstjórunum varpað út í atvinnuleysið eftir að íhaldið hefur
haldið uppi taugastríðl gegn þeim í sex mánuði, eða síðan í
verkfallin'u síðastííðinn vretur þegar starfsfólbi strætisvagnaana
var öfiu sagt upp störfum.
í hópi þessara sjö bílstjóra eru nokkrir ötulustu forsvara-
menn strætisvagnstjóranna úr síðustu vinnudeilu við bæiun.
ÍVIeð því að svifta þá atvinnu er Ihaldið að framkvæma hefndar-
ráðstafanir gegn þeim fyrir það að þeir stóðu af ötulleik og
drengskap á verðinum þegar stétt þeirra átti í höggi við íhaMið.
sem stjórnar bænnm, og neitaði að verða við saiingjörnum kröf-
um þeirra um kjarabætur.
Þessj ofsókn IhaHdsins gegn bílstjóruaum sýnir að það
hefur ekkert lært og engu gleymt. Það svifst einskis þegar það
telur sig þurfa að ná sér niðri á vinnaiuM nmönnum, sem hafa
það eitt til saka unnið að standa trúlega á verði um síéttaríega
hagsmuni sína og gegna sjálfsögðum skyldustörfum fyrir félag
sitt og starfsbræður. Hefnd Ihaldsins er nákvæmlega af sama
toga spunnin og ofsóknir gömlu, þröngsýnú atvinnurekendastór-
bokkanna, sem liugðust að brjóta verkaiýðssamtökin á bak
aftur í upphafi með því að reiða hungursvipu atvúmuleysis og
skorts að djörfustu og einðrðustu forsvarsmönn'um hinnar ungu
verkalýðsstéttar og þeirra samtaka, sem hún var að skapa sér
til fulltingis í lífsbaráttunni.
Árásin á vagnstjórana sjö er ekki og getur ekki orðið
einlvaniál þeirra. Hér er vegið að viðurkenndum mannréttindum
vmnandi manna almennt og það á svo ósvífinn hátt að furðu
gegnir. Verður ekki með nokkru móti séð að stéttarfélag bíl-
stjóranna, Hreyfill, geti skotið sér 'undan því að taka mál þetia
föstum tökum og krefjast þess af fullri eiuurð og festu að
mennirnir haldi störfum sínum. Að láta svona framkomu af-
skiftalausa og leggja blessun sína yfir hana með þögninni
þýðir það eitt að bjóðiv heim vaxandi frekju og yfirgangi Ihalds
og atvinnurekenda í hvert sinn sem þessir aðilar þvkjast þurfa
að ná sér niðri á launjsegum og samtökum (>&irra.
En það er mikill misskilningur ef íhaldið heldur að atvinnu-
ofsóknir þess á hendur vagnstjórunum eða öðrum verði til að
draga þor eða þrótt úr baráttu verkalýðsins. Slíb óþokkaverk
sem þessi bæta aðeins einum naglanum í viðbót í já póiitisku
líkkistu, sem íhaldið vinnur nú að sjálfu sér til lianda.
Það mátti sjá á áhorfenda-
fjöldanum þennan haustdag að
knattspyrnuunnendur vilja sjá
lið Akurnesinga í leik. Það
brást heldur ekki vonum manna
að þessu sinni. Það sýndi i þess-
um leik að það var engin til-
viljun að þeir tóku með sér
íslandsmeistaratitilinn. Þó hafa
ýmsir viljað halda því fram að
sá sigur, hafi verið heppni. Að
vísu eru iþað helzt knattspyrnu-
mennirnir sjálfir og er það
þeina mikill skaði að líta þeim
augum á málið, og því ekki
von á skjótum framförum n:eð-
an svo er.
I vor urðu félögin að taka
upp sinn bezta leik móti IA
enda náðu þau sínum beztu
leikjum við þá sveit, og sama
sagan endurtók sig nú móti Val,
sem náði bezta leik sínum um
langan tíma og leikurinn sem
lieild skemmtilegur og oft jafn
2:1 er ekki mikill markamunur.
og bendir til að leikurinn hafi
verið jafn og það var hann
hvað snerti dvöl knattarins á
vallarhelmingum liðanna. Tæik-
ur og lið Akurnesinga var þó
betri en sem svarar 2:1. í
fyrsta iagi var lið þeirra ?om
lieild heilsteyptara en Vals-
liðið og jafnvel heilsteyptara
en í vor. Sérstaklega var aft-
asta vörnin betri. Þó urðu þeir
að beita vöminni þar sem Pét-
ur var veikur og gat ekki leik-
ið með. Gúðjón lék í hans
stað, bakvörðurinn færður fram
og nýr bakvörður kom inn. Þeir
voru yfirleitt leiknari með
knöttinn og nákvæmari í send-
ingum; betur með í samieik og
fyrri á knöttinn en Valsmejpn-
imir.
KAPPEIÐIN
Þó eru þeir Gunnar Sigurjóns-
son, Halldór Halldórsson og
Einar Halldórsson heiðarlegar
undantekningar. Vafalaust var
það þessi framvarðalína og
Helgi í markinu sem björguðu
Val frá mun meira tapi, en þeir
báru höfuðþungan í þessum
leik, bæ'ði í sókn og vörn. —
Sveinn Helgason var oft góð-
ur, en það er erfitt að leika í
R. Lundberg
tapaði
Ragnar Lundberg, sænski
stangarstökkvarlnn. tapaði ný-
lega í stangarstökki fyrir Finn-
anum Landström og Schneidi-
er frá Þýzkaiandi, en mótið fór
fram í Berlín. Stukku þeir ah-
ir yfir 4,20. Á sama móti hljóp
Þjóðverjinn Herbert Schade
5000 m á 14,22 og varð 9
sek. á undan Bertil Albertsson'
briðji varð Finninn Niskanen.
Millitímar Schade voru 1000 m
2.45,6, 3000 m 8.33,4, Rune Lar-
son vann 400 m grind á 53,2,
en varð sjötti maður á 800 m
á 2,04,2.
framlínu með tveimur nýliðum
þó efniiegir séu; var hér um
að ræða hægri innherja, Borg-
ar, sem ekki hefur keppt í
meistaraflokki fyrr. Hann hef-
ur þó margt til að bera til að
geta orðið góður knattspyrnu-
maður. — Kröftugur, fjaður-
magnaður og nokkuð fljótur;
en" hinn var Hörður, sem lék
nú útherja í fyrsta sinn, kunni
sýnilega illa við sig og var
í nokkrum vandræðum með að
koma knettinum frá sér, en
hann h'efur leikni og tók góð
horn. — Við þetta bætist fyrir
Svein, að Hafsteinn var svo
seinn að hann virtist oft varla
vera með. Auk þess var Gunn-
ar Gunnarsson álltof mikið inná
vellinum; að koma þangað í
óvænta heimsókn er truflandi
fyrir vörnina en að halda þar
mikið til gerir enginn góður út-
herji. Sem sagt: framlínan
var lakari hluti liðsins. Guð-
brandur átti nokkuð góðan síð-
ari hálfleik og Magnús slapp
furðanlega frá sínum erfiða út-
herja, Halldóri.
Eins og fyrr segir var lið
Akurnesinga heilsteypt, hvergi
,,gat“. Þeim gekk líka oft vel að
finna livern annan í samleikn-
um. Framverðimir bundu mjög
vel saman sókn og vöm og náðu
því oft að vera ráðandi þar,
Þýzkaland
vann Ausfur-
riki 2:0
Það þótti tíðindum sæta er
þýzka landsiðið sem skipað var
ungum leikmönnum sem ekki
höfðu leikið í landsliði fyrr
sigruðu hið fræga og velleik-
andi austurríska landslið með
2:0.
Bæði mörkin voru sett í síð-
ari hálfleik. Austurríska liðið
sem hefur orð á sér fyrir góð-
an samleik, var grátt leikið af
þessum ungu Þjóðverjum, svo
að vonbrigði hinna sjötíu og
tveggja þúsunda, sem á horfðu,
urðu mikil. Þýzkaland vann
leikinn á hraða, samleik og
ákveðnum hindrunum í vöm.
B-landsleikurinn fór fram sama
dag í Ausburg í Þýzkaiandi og
endaði 1:1 og horfðu á hann
60 þúsund manns.
Dillard gerist atvinnu-
maður
Sú frétt hefur komið frá
Bandaríkjunum að spretthlaup-
arinn frægi Harrison Dillard,
muni bráðlega hætta sem starf-
andi íþróttamaður. Hann hef-
ur gerzt félagi í hnefaleika-
sambandi Clevlandborgar í Oh-
io og verður hér eftir skoðaður
sem atvinnumaður eftir því sem
hann hefur sjálfur upplýst.
sérstaklega Sveinn, og voru
knettir sem þeir gáfu oft
skemmtilega meðfærilegir fyr-
ir framherja. Ríkharður var „í
haldi“ hjá Halldóri en slapp
oftar úr því en í „Pressu-
leiknum“ en nú notaði hann
„friið“ til að byggja upp. Guð-
jón gerði margt vel en vantar
skot. Útherjarnir eru báðir
góðir, sérstaklega Halldór Sig-
urgeirsson, og hjálpuðust þeir
skemmtilega að því að gera
markið. Þá skaut Guðmundur
óvænt og skoraði, en síðar í
leiknum hikar hann við að
skjóta við betri skilyrði og
gott tækifæri. Skiptingar þeirra
Halldórs og Þórðar voru oft
skemmtilegar og gerðar af fuli-
um skilningi.
Viðureign þeirra Þórðar og
Einars var skemmtileg og karl-
mannleg og hressandi og þar
virtist manni sem Einar mætti
ekki af sér draga. í öftustu
vörninni voru þeir Dagbjart-
ur og Sveinn beztir Dagbjait-
ur stóð fast fyrir Sveini Helga-
syni og Sveinn átti sinn bezta
leik með liðinu hér. — Mark-
maðurinn virtist heldur óstyrk-
ur án þess honum verði kennt
um þetta eina mark.
MÖRKIN
Þegar nokkuð var liðið á
hálfleik gerði Guðmundur ,T.
mark fyrir Akranes. Eftir að
áhlaup hafði verið gert hægra
megin tekst Halldóri að leika
fimlega á vinstri bakvörð Vals
og senda knöttinn yfir til Guð-
mundar sem með hörðu skoti
sendir knöttinn í mark.
Síðara markið var sett úr
vítisspyrnu fyrir hendi á Ein-
ar Halldórsson og skoraði Hall-
dór Sigurgeirsson, en ekki mun-
aði miklu að Helgi verði.
Mark Vals kom svo er langt
var liðið á leik og setti Sveinn
Helgason eftir að nokkur þröng
hafði verið við Valsmarkið. —
Bæði mörlcin komust oft í hættu
og var bjargað naiuniega. Var
vörn Helga oft frábær og litlu
munaði er Borgar skaliar fast
á mark og vonlaust fyrír tnar,k-
mann að verja, en bakvötður-
inn bjargar naiunlega á mark-
línu með skalla. — Sem sagt,
skemmtilegur leikur þar sem
Akranes hélt velli gegn nokkuð
góðum leik Valsmanna. Hann
gaf krónur í kassann, en bara
ekki eins margar og ef forráða-
mennirnir í Reykjavík hefðu
þorað að „resíkera“ Reykja-
víkurliði gegn Akranesi. Dóm-
ari var Brandur Brynjólfsson
og hefði hann 'mátt vera mun
strangari en hann var.
Vegna blaðaummæla má upp-
lýsa áð Akurnesingar höfðu
ekki skorað á neitt lið til
keppni, heldur farið bess á
leit við KRR í tekjuöflunar-
skyni, að fá leik við !ið í
Reykjavík og KRR ákvað að
það skyldi vera Valur.
Lipp -16,98 -
Evrópumet
Fyrir nokkru síðan, eða um
miðjan september, setti Heino
Lipp nýtt Evrópumet í kúlu-
varpi með því að kasta 16,98.
Á sama móti setti rússnesk
sveit rússneskt met á 4x400 m.
Tíminn var 3.14,2; eldra metið
var 3.15,4.
i
Kví þegja þeii?
Framhald af 8. síðu.
að krefjast þess af fnllum
þunga að nöfnin verði birt. —
Haldi ríldsstjórnin áfram yfir-
hilmingu sinni getur ástæðan
aðeins verið ein: Þarna eiga í
hlut menn sem eru máttar-
stólpar stjórnarflokkanna og
veita þeim f járhagslegan stuðn-
ing; þarna eiga í hlut menn
sem jafnvel liafa verið « fram-
hoðum fýnr stjórnarflokkana
— og hver veit nema einhver af
tyrirtækjum ráðherranna eigí
þarna hlut að máli!