Þjóðviljinn - 10.01.1952, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 10. jánúar 1952
Koreuskýrslan
Framhald af 5. &íðu.
hiýtur fyllsta ábyrgð þess-
ara verka að falla á þær
stjórnir' sem sent hafa her-
sveitir til Kóreu og greitt
ijafa atkvæði með stríði
gegn Kóreu á þingi Samein-
uðu Þjóðanna.
Nefndin lýsir yfir þeirri
skoðun sinni, að þeir menn,
sem ábyrgir eru fyrir glæp-
um þeim, sem framdir eru
gegn kóreönsku þjóðinni,
skuli ákærðir fyrir stríðs-
giæpi, svo sem kveðið er á
um í Yfirlýsingu Banda-
manna 1943 og skuli dregn-
ir fyrir alþjóðarétt, svo sem
ákveðið er i sömu yfirlýs-
ingu.
Nefndin skorar á allar þjóðir
heimsing að hvetja til þess, í
nafni mannúðarinnar, að hem-
aðaraðgerðir verði stöðvaðar í
Kóreu og erlendur her verði
fluttur á brott úr landinu.
Nefndin vill einnig hvetja
aliar þjóðir heims til þess, að
skipuleggja Ihjálp til handa
kóreönsku þjóðinni, sem nú er
ógnað með hungursneyð og
sjúkdómum, en hvorttveggja
er afleiðing þeirra glæpsam-
legu hryðjuverka er amerískir
innrásarherir hafa framið í
Kóreu.
Nofndin biður Alþjóðasam-
band lýðræðissinnaðra kvenna,
að senda framanritaða skýrslu
tii allra stjórna í heimi, til
alira kvenfélagasambanda í
heimmum, án tillits livort þau
eru í Sambandi iýðræðissinn-
aðra kvenna eða ekki. Einnig
til Heimsfriðarnefndarinnar, til
allra félagssamtaka ,sem berj-
ast fyrir friði, til allra mann-
úðarfélaga og forustumanna al-
mennings, án tillits til stjóm-
mála eða trúarskoðana, til
alira þeirra, sem unna friði-
Nefndin biður W.I.D.F. um
að þessi „Skýrsla Alþjóðanefnd-
ar kvenna til rannsóknar á
hryðjuverkum er hersveitir
Bandaríkjamaima og Syngman
Bhec hafa framið í Kóreu“,
verði send til sameinuðu þjóð-
anna. • JB
Skýrslan var samin á fimm
tungumálunf v ensku, frönsku,
rússnesku, kínversku og kór-
esku.
Formaður nefndarinnar:
Nora K. Bodd, Kanada.
Varaformenn nefndarinnar:
Liu Ching-yang, Kína og Ida
Bachmann, Danmörk.
Ritarar: Miluse Svatosova,
Tékkósióvakíu. Tress Soenito
Heyligers, Hollandi.
Aðrir nefndarmeðiimir:
Monica Felton, Engl. María
Ovsyannikova, Ráðstjóraarríkj-
ú(num. Bai Lang, Kína. Li
Keng, Kína. Gilette Ziegler
Frakklandi. Elisabetta Gallo,
Italíu, Eva Priester, Aust-
urríki, Hilde Chan, Austur-
þýzka lýðveldinu. Lilly Wacht-
er, Vestur-Þýzkalandi- Dr. Ger.
maine Hannevard, Beigj'u. Li
thi Qué, Viet-Nam. Ganelaria
Rodrigues, Kúbu. Leonor Ag-
uiar Vay.ques, Argentínu. Fat-
ma hen Sliman, Túnis. Abassia
Fodil, Alsír.“
1 Til
f liggur leiðin
71. DAGUR
börn, ekki sízt unglinga eins og þig. Ó, sonur minn, ef þú
vissir hvað þú þarft að gæta þín vel fyrir þessum snörum.
Og þú átt svo iariga leið fyrir höndum. Vertu ávallt á verði
og hafðu hugfast hvað frelsarinn kennir ikkur, mundu
hvað móðir þín hbfur ævinlega rejmt að innræta þér og
systkinum þínum. Reyndu að hlusta á rödd frelsara þíns,
sem er alltaf með okkur, stýrir fæti okkar á hinum þrönga
vegi sem liggur til hins eilífa sæluríkis, sem er yndislegra
en við getum gert okkur í hugarlund. Lofaðu mér iþví,
barnið mitt, að þú gieymir ekki barnatrúnni þinni, og
hafir alltaf hugfast að „réttlæti er máttur“ og elsku
drengurinn minn, bragðaðu aldrei vín, hver sem býður
þér það. Því að í því ríkir djöfullinn í allri dýrð sinni,
og bíður færis á að sigrast á hinum veiklundaða.
Mundu hvað ég hef sagt þér: „Vínið er spottari, sterkur
drykkur glaumsamur11, og það er innileg von mín að
þessi orð megi hljóma í eyrum þér í hvert skipti sem
þú freistast — því nú er ég þess fullviss, að það var
hin raunverulega ástæða til óláns þíns.
Eg þjáðist mikið vegiia þess, Clyde, og einmitt um það
leyti átti ég við mikla erfiðleika að stríða vegna Estu. Ég
var næstum búin að missa hana. Hún var óttalega veik.
Veslings bamið varð að gjalda synd sína dýru verði. Við
urðum að stofna okkur í miklar skuldir og það tók lang-
an tíma að losna við þær — en loks tókst okkur það,
og nú erum við ekki alveg eins illa stödd og við vorum.
Eins og þú sérð, þá cigum við nú heima í Denever. Við
rekum okskar. eigið trúboð hér, og höfum íbúð handa okkur
öllum. Auk iþess leigjum við út nokkur herbergi, og Esta,
sem nú er frú Nixon, heldur þeim hreinum. Hún á indælan,
lítinn dreng, sem minnir mig og föður iþinn oft á þig,
þegar þú varst lítill. Hann gerir ýmislegt sem þú várst
vanur að gera, og okikur finnst stundum að þú sért
kominn til okkar aftur. Okkur er. stundum huggun að því.
Frank og Júlíá hafa stækkað mikið og eru mér til
mikillar hjálpar. Frank selur blöð og vinnur sér dálítið
inn og það er betra en ekki. Estu finnst að þau eigi að
’igánga í skóla eins lengi og mögulegt er.
Föður þínum líður ekki mjög vel, en hann er líka farimi
að eldast, og hann gerir það sem hann getur til hjálpar.
Mér er mikil ánægja að því, Clyde, að þú skulir vera
að reyna að búa í haginn fyrir þig, og i gærkvöld minnt-
ist faðir þinn'á, að föðúrbróðir þinn, Samúel Griffiths í
Lycurgus, væri svo ríkur og mikils metinn, og mér var
að detta í hug, að þú gætir skrifað honum og beðið hann
um atvinnu, því ekki það? Þú ert þó bróðursonur hans.
Þú veizt að hann á stóra flibbaverksmiðju í Lycurgus og
það er aagt, að hann sé mjög ríkur. Þú ættir að skrifa
honum og sjá hvað setur. Eg er viss um að hann gæti
látið þig hafa eitthvað að gera, og þá gætirðu unnið þig
úpp. Láttu mig vita, hvort þú gerir það og hvað hann
segir.
Ég vil að þú skrifir oft, Clyde. Segðu mér allt um sjálf-
an þig og h.vernig þér gengur. Gerðu það. Auðvitað elsk-
um við þig eins heitt og við höfum ævinlega gert og við
gerum allt sem í okkar valdi stendur til þess að beina
þér á rétta braut. Við óskum þess líka að þú sért góður
piltur og lifir. hreinu og heiðvirðu lífi, því að, sonur minn,
hvað stoðar það manninn þótt hann eignist allan heiminn,
ef hann bíður tjón á sálu sinni?
Skrifaðu móður þinni, Clyde, og mundu það að kær-
leiikur hennar umlykur þig alltaf — styrkir þig — og bið-
ur þér blessunar í guðs heilaga nafni.
Þín einlæg
mamma.
Þess vegna var það, sem Clyde fór að hugsa um Samúel
frænda sinn og atvinnurekstur hans, löngu áður en liann hitti
hann sjálfan. Honuu, hafði létt mikið þegar hann komst að því,
að foreldrar hans voru ekki í eins miklum fjárhagskröggum
og þau höfðu verið og höfðu nu fastar tekjur af gistihúsi eða
leiguherbergjum, í sambandi við þetta nýja trúboð.
í tvo mánuði eftir að hann hafði fengið fyrsta bréfið frá
móður sinni, hugsaði hann um það á hverjum degi að hann
yrði að gera eitthváð og það sem fyrst. Einn daginn þurfti
hann að afhenda pakka með bindum og vasaiklútum, sem
gestur í Chicago hafði keypt í verzluninni, sem hann vann í
núna, í Dnion League klúbbinn við Jaekson Boulevard. Þegar
hann kom inn, gekk hann beint í flasið á Ratterer í einkennis-
búningi starfsmanna klúbbsins. Hann svaraði fyrirspurnum við
dyrnar og tók á móti öllum pökkum. Fyrst í stað áttaði hvor-
ugur sig á því að þeir stæðu þarna augliti til auglitis, en eftir
andarta'r hrópaði Ratterer: ,,Clyde.“ Svo greip hann í hand-
legg hans og sagðj hrifinn en í lágum hljóðum: ;.Nei, nú hef
ég aldrei. — Skollinn sjálfur. Þetta var svei mér sniðugt.
Legðu pakkann þarna. Hvaðan kemurðu eiginlega?“ Clyde varð
jafnforviða og hrópaði: ,,Nei, svei mér þá alla daga ef þetta
er elcki Tom. Ja, hérna. Vinnur þú hérna?“
Ratterer (og Clyde líka) vár alveg búinn að gleyma hinú
óþægilega leýndarmali sem þeir áttu sameiginlegt, og bætti
við: „Já já,, ég yinn hérna.. Ég er bráðum búinn að vera héma
ár.“ Svo linippti hár.n skyndilega í Clyde, eins og hann vildi
segja: „Hafðu ekki hátt,“ og dró hann afsíðis, svo að enginn
gat heyrt til þeirra og bætti við: „Uss. Ég vinn hérna undir
mínu eigin nafni, cn ég vil ekki að þeir viti að ég er frá
Kansas City, skilurðu. Þeir halda að ég sé frá Cleveland."
Og svo þrýsti hann handlegg Clydes einu sinni enn og virti
hann fyrir sór. Og Clyde var jafn snortinn og bætti við: „Auð-
vitað slkil ég vel. Ég er feginn að þú gazt náð þér á strik.
Ég heiti Tenet. Henry Tenet. Mundu það.“ Og báðir voru í
sjöunda himni.
Þegar Ratterer tók eftir einkennisbúningi Clydes sagði
hann: „Ertu bílstjóri eða ökmnaður, ha? Það er svei mér snið-
ugt. Þú ekill. Að hugsa sér. Ég get ekki annað en hlegið. Hvers
vegna ertu það?“ En svo sá hann á andlitssvip Clydes, að
hann var ekki beinlínis hrifinn af þessari stöðu sinni, og Clyde
svaraði: ,,Já, ég hef átt í dálitlum erfiðleikum.“ Og Ratterer
bættá við: „Ég þarf endilega að mæla mér mót við þig. Hvar
áttu heima?“ (Clyde sagði honum það.) „Fínt er. Ég er búinn
að vinna klukkan sex. Við gætum liitzt þegar þú ert búinn að
vinna. Við skulum Sjá — eigum við okki að hittast hjá — já,
til dæmis hjá Henrici í Randolph stræti ? Hvað segirðu um það ?
Klukkan sjö. Ég losna klukkan sex og ég get verið kominn
þangað klukkan sjö, ef þú getur það.“
Clyde var himinlifandi yfir því að hitta Rattcrer aftur og
kinkaði ikolli til samþykkis.
—oOo— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo-oOo— —oOo—
BARNASAGAN
SKESSAN Á STEINNÖIÍKVANUM
6. DAGUR
Daginn eítir kom kóngur í herbergi barníóstr-
mnar litlu íyrir bennan tíma, sem ákveðinn var,
og settist þar á stól með brugðið sverð í hendi.
Því næst spruttu upp fjalirnar í gólfinu sem fyrri,
og kom konan þar upp hvítklædda með járn-
spöngina og hlekkjafestina, sem áður er getið.
Kóngur þekkir þar þegar konu sína, og verður
honum það fyrst fyrir, að hann hegaur sundur
hlekkjafestina, sem niður lá úr járnspönginni. En
við það urðu dunur svo miklar og dvnkir að heyra
niðri í jörðinni, að kóngshöllin lék öll á reiði-
skjálfi, og hugði enginn annað en hvert bús mundi
hrapa í borginni og um koll keyra. Loksins leið
þessi ókyrrleiki og undirgangur af, svo menn koma
til sjálfs sín. Féllu þau kóngur og drottning í
faðma.
Síðan sagði hún honum upp alla sögu, hvernig
tröllkonan kom að skininu á nökkvanum, er allir
sváfu, og færði sig úr drottningarskrúðanum og
frá ummælum hennar og álögum. Hún sagði frá
bví, er hún var komin svo langt á nökkvanum, er
leið sjálfkrafa áíram undir henni, að hún sá ekki
skipið lengur, hefði sér fundizt hún fara gegnum
svo sem myrkva nokkurn, unz ríökkvinn lefíti hjá
bríhöfðuoum þussa; og viljað þegar sofa hiá sér.
En hún kvaðst hafa aftekið það í allá staði. Hún
sagði, að þussinn hefði sett sig þá í einhýsi um
hríð og hótað ser, að hún skyldi þaðan aldrei út
fára, nemá hún héti sér blíðu sirrni, en vitjað hefðí
hann um sig öðru hverju. Þegar nokkuð leið frá,
kvaðst hún hafa farið að hugsa sig um, hvað hún
skyldi nú til bragðs taka til að losna úr trölla
höndum. Sagðisi hún þá hafa gefið honum kost
á að sofa hjá, sér, ef hún mætti áður sjá son sinn
ofanjarðar þrjá daga í beit; hefði hann lofað sér
því, en látið þó • um sig járnspöng béssa með
hlekkjáfestinni úr, og hefði hann bundið öðrum
epda festarinnar um sig miðjan, og bví mundu
hinir miklu dynkir haia orðið, er kóngur hjó á
festina, að risinn hefði hlunkað niður allan undir-
ganginn, er svo snögglega slaknaði á festinni,
bví bústaður. risans væri rétt undir "borginni; og
því hefði ókyrrieikinn orðið svo mikill, er hann