Þjóðviljinn - 11.01.1952, Blaðsíða 3

Föstudagur 11. jr.núar 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (3
„VAXANDI ÁHUGI FYRIR KNATTSPYRNU UTUM
LANDIГ segir Axel Andrésson
Fyrir stuttu síöan hitti tíð-
indamaður Iþróttasíðunnar Ax-
©1 Andrésson að máii, og bað
hann að segja örlítið frá
kennslustarfi sínu á s. 1. ári.
Axel hefur sem kunnugt er
verið farandkennari ef svc
mætti segja í mörg ár á veg-
um íþróttanna. Hefur kennsla.
hans fyrst og fremst beinzt að
knattspyrnu og svo hin síðari
ár handboitaleik. Sá sem þetta
ritar hefur att kost á að sjá
umsagnir frá skólum og félög-
um um áhrif og þýðingu þess-
arar kennslu fyrir staðdna og
fólkið sem tekur þátt í nám-
skeiðum Axels.
Er nú bezt að gefa Axei
orðið:
— Á s. 1. ári hef ég haldið
niámskeið á 11 stöðum og hafa
verið skráðir 1125 þátttakend-
nr í þeim.
— Mikill áhugi?
— Hvar sem ég kem er á-
huginn geysimikill og sannar
það bezt þessi þátttökufjöldi
sem mætir' svo vel á allar æf-
ingar að undravert er.
1 þvi efni hefur mér ’íka
borizt hjálp sem áður- var lii't
þekkt en þaö er eldra fólkið,
feður og mæður, sem eiga
yngri nemendurna og hvetja
þá til að sækja æfingarhar.
Þetta er ómetanlegt fyrir i-
þróttahreyfinguna i heild og
þetta er ómetanlegt fyrir þjóð-
félagið.
Hvað hina eldri snertir er
áberandi farið að gæta áhrifa
Glímufélagið Ármann hefur
tekið upp þá nýbreytni að
halda handknattleiksmót á ann-
an dag jóla, fyrir meistaraflokk
kvenna og karla.
Er ekki nema gott eitt um þá
hugmjmd að segja þó undirrit-
aður haldi því fram, að nóg sé
fyrir af mótum og aukaleikjum
og ekki á það bætandi, en þegar
framkvæmd mótsins er slík, sem
raun ber vitni, er vel athugandi
hvort ekki er betra að hvíla sig
um jólin.
í almennum reglum Í.S.Í. um
handknattleiksmót segir m. a.
í 1. gr., að fylgt skulj reglum
Iþróttasambands Islands um
leiki og mót. ■
Hvort þeim aðilum, sem sáu
um þetta mót var kunnugt um
þetta atriði eða ekki, er ekki
vel gott að segja um, þó verður
maður að hallast að því, að
svo hafi verið, en þeir aðeins
leiiki sér að því, að fara í kring
um lög og reglur l.S.l.
Þegar svo^er, ber viðkomandi
aðilubi vinsamlega að taka mál-
ið til ahiarlegrar athugunar og
gera annað tveggja, að leyfn
ekki. framhald. á þessu jólamóti
eða deyfa mótið aðeins með því
skilyrði,, að farið sé að settum
lögum fio'g reglum.
('■ Hirði ég ekki að ræða þetta
frekar hér, 'en mun þess í stað
telja upp nokkur atriði, sem ég
-man eftir í augnablikinu, og
umferðakennslunnar undanfar-
in ár bæði i félögum og ekki
síður frá skólum, t. d. bænda-
og lýðskólum.
— Fjölmennasta námskeiðið ?
— Námskeiðið á Isafirði
sóttu alls 220 manns, þar af
138 drengir á aldrinum undir
17 ára. Mættu aldrei færri en
190 á dag og var nemendum
skipt niður í sveitir. Hófst
kennslan kl. 10 f. h. og þá
með iþá yngstu sem sumir
komust jafnvel niður í 5 ára
aldur, og stóð kennslan langt
fram á kvöld, og þá með þeim
eldri. Námskeiðinu la.uk með
þverbrotin voru á umræddu
móti.
1. Mótið var auglýst áður en
leyfi var fengið fyrir því hjá
stjórn H.K.R.R., en slíkt leyfi
er nauðsynlegt, enda segir svo
í 8 .gr. reglna I.S.I. um hand-
Framhald á 7, síðu.
Göngtimeiuiirnir
fóru á miðvikudag
Göngumenn ;þeir, sem valdir
voru til að keppa á vetrarólym-
píuleikunum i Osló í febrúar n.
k. fóru með Gulífaxa á mið-
vikudaginn. Eru þeir 5 að tölu
og í fylgd með Tenmann norska
skíðakennaranum sem hér hef-
ur verið í vetur.
Dveljast þeir í skíðaskála
utan við Osló og ætla þeir sér
að venjast landslaginu sem er
mjög ólíkt því sem hér er, og
breytir skógurinn þar mestu.
Tenmann telur þessa göngu-
menn mjög efnilega og álítur
að þeir eigi að geta staðið sig
eftir atvikum vel.
Óneitanlega er eftirvæntingin
mikil hór heima hvort þessi
nýja keppnisgrein vor á ólym-
pískum leikvangi svari þeim
vonum sem Tenmann gerir sér
um árangurinn.
Brun- og svigkeppendur munu
fara um 5. febrúar n.k.
sýningu, og tóku þátt í henni
120 af nemendunum. Var góð-
ur rómur gerður að sýning-
unni.
— Er ekki erfitt áð æfa í
snjó og frosti á veturna?
— Það er ekki svo slæmt.
Snjórinn treðst og þegar hann
er orðinn fulitroðinn er ágætt
að. æfa á hjarninu. Fólkið er
úti, það skemmtir sér og ekki
eftir gefið þó hitinn úti verði
10—12 gráður undir frost-
marki, og þannig var það á
Núpsskóla. Þar var æft á
hjarni í '10 gráða frosti. Áhrif
in af þessum námskeiðum á
skólum eru þau, samkvæmt yf-
irlýsingum kennara: Fólkið
verður friskara, rjótt í kinn-
um og námfúsara. Það líðst
engum, sem rólfær er, að sitja
inni á þeim tíma sem æfing-
arnar eiga að vera. Stundvun
gengur þetta treglega fyrst,
en þegar fólkið hefur fundið
áhrifin af útiverunni, þarf ekki
aí eggja það lengur. Skóla-
stjórarnir segja líka að kvef sé
útlægt úr skólunum mcðan
námskeiðin standa yfir. Fólkið
fær aukna matarlj'st og telja
ráöskonurnar sig þurfa mun
meiri mat handa nemendum
meðan námskeiðin standa yfir.
— Þú kennir lögin ?
— Já, frá fyrstu tíð hef ég
ta)?ð |það óaðski’.janlegt tað
læra íþróttina og læra regl-
urnar. Ég hef því alltaf á
hverju námskeiði tíma með
nemendum í lögum leiksins.
Fer með þeim nokkrum sinn-
um yfir hverja grein laganna
og skýri þær. Að lokum læt
ég þá ganga undir munnlegt
próf sem ég kalla, og aldur
hafa til þess.
Ég álít að allir sem keppa
eigi að lesa lögin. Þa'ð á að
vera jafnsjálfsagt og að æfa.
Til þess að fá að keppa ætti
hver leikmaður að hafa farið
í gegnum lögin nokkrum sinn-
um með manni isem hefur
kunnáttu til að útskýra þau.
Þetta mundi hjálpa dómurun-
um mjög mikið í þeirra þýð-
ingarmikla og vandasama en
þó vánþakkláta starfi; það
mundi fyrirbyggja margan mis
skilning milli dómara og leik-
manna. Þetta mundi fegra leik-
inn.
ÖIl knattspyrnufélög ættu að
taka þetta mál upp, og leggj.a
áherzlu á þetta atri'ði sem
Framh&ld á 7. síðu.
JÖLAMÖT ARMANNS:
„Ein lögleysa frá upp-
hafi til enda“
MorgunblaHi og Tíminn fá málið
- en segja tóia vitleysu
Morgunblaðið og Tíminn fengu loks málið um áburðarverk-
smiðjuna í gær, en viðbrögð þeirra eru furðuleg og tortryggileg.
Þau taka ekkj upp neinar viti bornar umræður um málið, reyna
ekkj að gera grein fyrir því hvers vegna verksmiðjan eigi að
íramleiða sprengiefni, gera enga grein fyrir hinni geigvænlegu
sprengingarhættu. 1 staðinn þyrla þau upp ósannindum og föls-
unum. Verður sú afstaða ekki skilin á annan veg en þann að
þessj blöð hafi fulla. samstöðu með Vilhjálmi Þór og hinum banda-
rísku sérfræðingum hans en treysti sér að vonum ekki til að
verja þann málstað með sómasamlegum rökum. Skulu nú ó-
sannindi þessara blaða rakin lið fyrir lið.
Hvers vegna ekki ammo-
níumfosfat?
Blöðin segja að það hafi verið ákveðið í lögum að verksmiðjan
skyldi framleiða ammoníumnítrat. Þetta eru ósannindi; megin-
grein laganna liljóðar svo:
„Ríkisstjórninní er Iheimilt að láta reisa og reka verksmiðju
með fullkomnustu vélum og öðrum nauðsynlegum útbúnaði til
framleiðslu þessara áburðarefna:
ammoniaks úr vatni og lofti,
ammoníumr.ítrats,
ammoníumfosfats.
Stærð verksmiðjunnar skal miðuð við það að vinnslugeta
hennar sé 5000—10.000 smálesta ársframleiðsia á köfnunarefni
a. m. k., en framleiðslunni skal að öðru leyti hagað á þann hátt
er ódýrastan má teíja en þó hagkvæman fyrir íslenzka jarðraekt.
Jafnframt skal höfð hliðsjón af almennum þörfum landsins og
notum fyrir þau hráefni sem verksmiðjan framleiðir á ýmsum
stigum áburðar\innslunnar.“
Þarna eru aðeins nefndir þrir möguleikar í heimildarformi til
'þess að gefa sérfræðingum sem frjálsastar hendur, en það eru
alþingismenn að sjál'fsögðu ekki á þessu sviði. En hvers vegna
ákveða Vilhjálmur Þór og bandarískir ráðgjafar hans að fram-
leiða hið hættulega sprengiefni, — gegn tillögum íslenzkra sér-
fræðinga? Hvers vegna ekiki að framleiða ammoniumfosfat, sem
einnig er nefnt í lögunum, og talið er hagkvæmara bæði fyrir is-
lenZkan landbúnað og til útflutnings? Og ekki þarf að spyrja
hvor framleiðslan sé í meira samræmi við „almennar þarfir
landsins“.
Hafnarstjóri tók af skarið
Morgunblaðið segir í gær að „það hafi aldrej komið til orða“
að verksmiðjan yrði í miðri Reykjavík. Þetta eru vísvitandi ó-
sannindi. Vilhjálmur Þór krafðist þess fyrst að verksmiðjan yrði
við höfnina í miðri Reykjavík, en Valgeir Björnsson hafnarstjóri
tók algerlega af skarið um að það kæmi ekki til mála að leiða
svo geigvænlega hættu yfir bæinn. Þá var rætt um Seltjarnarnes,
síðan um Kleppsholtið og nú um Ártúnshöfða. En enn heldur
Vilhjálmur Þór fast við þá kröfu að leyft verði að skipa sprengi-
efninu út í Reykjavíkurhöfn hömlu- og hindrunarlaust.
Róðamenn Tímans
missa vitið
Ráðamenn Tímans virðast algerlega hafa glatað síðustu vit-
glórunni í sambandi við þetta mál. Þeir segja í leiðara i gær:
„Áburður þessi hefur notið mikilla og vaxandi vinsælda og
hefur meira verið eftir honum spurt en nokkrum áburði öðrum.
Ekki hefur orðið vart neinnar sprengihættu í sambandi við
hann . . . Skraf kommúnista um þessa sprengihættu eru því
meira og minna hugarórar."
Það nægir að endurtaka að vitið virðist hafa týnzt hjá þessum
mönnum sem hafa í höndum skýrslu Gunnars Böðvarssonar verk-
fræðings og ættu að minnsta kosti nú að vita um örlög Texas
City.
Hvers vegna er gripið
ti! iyganna?
Það sýnir bezt sjúka samvizku stjórnarblaðanna að þau reyna
bæði að ljúga þvi upp að sósíalistar scm á móti byggingu áburðar-
verksmiðju. Aðstandendur þeirra vita þó fullvel að sósíalistar
hafa frá upphafi yerið eindregnustu hvatamenn þeirrar fram-
kvæmdar. En sósiaíistar vilja láta verksmiðjuna framleiða áburð,
ekki sprengiefni. Þéir hafa borið fram tillögu um það í bæjarráði
Reykjavíkur og lagt á það megináherzlu þar að verksmiðjan
verði reist hér. AUt þetta vita stjórnarblöðin. En hvers vegna
grípa þau til lyganna?