Þjóðviljinn - 28.10.1952, Blaðsíða 6

6) ÞJÓÐVILJINN r~ Þriðjudágur 28. /október
Kf

Tt
MATURINN
DAG.
Fiskisúpa
1^4—2% kg fiskur, 2 1 vatn,
1 sa't, edik, lárviðarlauf; gul-
rætur; 50 gr hveiti, 1 dl kait
1 vatn; sveskjur.
Á þessum árst'ma er bezt að
nota heiiagfiski eða glænýja
ýsu. Ef fiskurinn er góður, er
gott að eiga afgang í salat
! annað kvö d. Fiskinn verður <
að skafa og bursta vel úr
{ köldu vatni, áður en hann er
( skorinn í stykki. Salt, edik og '
1 lárvriðar’auf er látið í vatnið
1 og fiskurinn, þegar sýður. I
, soðinu með fiskinum er gott
| að sjóða gulrætur. Það fært
I upp, áður en súpan er jöfn-
I uð með hveitijafningi. Síðast
> eru sveskjurnar látnar út í,
» 2—3 á mann, en þær hafa áð-
) ur verið soðnar í litlu vatni,
) þangað til þær voru meyrar,
’ en hei ar. Gott er að bragð-
1 bæta súpuna með sítrónusafa 1
' þegar hún er soðin, eða láta(
( hálfa sítrónusneið x hvern disk.
( Fiskurinn er síðan borðaður1
( með súpunni, kartöflum og
( gulrófum.
í *
, 1 kvöld:
ý Rifnar hráar gulrófur með ör-
1 ntlum púðu.rsykri.
Á morgun:
Steikt lifur, kartöflur, livítkál.
Mysugrautur.
1 kg lifur, 2 iaukai-, 3 matsk.
hveiti, 2 tesk. salt, 150 g
palmín eða tólg. % 1 vatn,
hveitileifar + 1 dl kalt vatn,
Takið himnuna af lifrinnni og
skerið í sneiðar. Athugið að
hafa þynnstu stykkin. stærst,
en aðeins um 2 cm þykkar
sneiðar, þar sem lifrin er
þykkust. Blandið hvciti og
sa!ti. Brúnið helming feitar-
innar og laukinn þar í. Takið
Íaf pönnunni, látið það sem -eft-
ir er af feitinni, veltið lifrinni
upp úr hveitiblöndunni og
t brúnið.
( Hellið vatninu á, hristið hveiti-
■ jafping og jafnið sósuna. Sjóð-
■ ið f 10 min. Sósulitur og salt,
ef með þarf. Lifrinni raðað á
heitt fat, iaukurinn hitaður í
sósunni og því helt yfir lífr-
ina. ' .....
Mysugrautur. Mysan er sykr-
uð og blönduð vatni, ef þörf
er. Þykkt með kartöflumjöls-
jafningi. Kælt og boiðað með
mjólk út á.
Tizkuspjall
Hentugar flíkur eins og þæi',
sem myndin er af, eru alltaf
tízku. En tízkan er þó síbreyti-
legt og suniir kappkosta áð
„tolla í tízkunni", jafnvel á kostn-
að smekkvísinnar.
Flestar konur hafa ánægju
þau virtust ætla að verða um
eitt skeið.
Mlttið er ýmist í mittinu, upp
undir brjóstum eða niður undir
mjöðmum. Hálsmálin eru V-laga,
kring'ótt kragalaus, en slaufur
og borðar, þar sem hægt er að
koma þeim við. Jakkar eru síð-
ari og axlimar óstoppaðaiv Jakk-
ar við kjóla eins og á mynd-
inni, úr sama eða öðru efni ei-u
mjög í tízku. Vöðfeild efni, s, s,
„ci-epé", ull og silki, eru notuð
að „jersey" efnunum ógleymdum,
sem eru bæði með prjónaðri og
ofinni vend.
Litir eru margbreytilegir eins
og áður: svart, gulleitt, oiífu-
grænt, skærblátt, x-autt o.fl.
af að fylgjast með, eins og sagt
er. 1 haust er sagt að kápuaxlir
séu ekki jafn flösku’aga og þær
voru áður. Stuttkápan er aftur í
tízku. l’ils eru víð, með ópress-
uðum feilingum, lekum og saum-
um, svo að mittið njóti sín sem
bezt. Stundum eru þau fóðruð
og stönguð. Siddin er 32%-35 cm
frá gólfi, eða heldur síðai-i, en
Hvar nema í Frakklandi?
Hvar hefði þetta getað komið
fyrir nema í Frakklandi? Á for-
siðu Pai-;sa.rblaðsins L’Humanité
18. sept. s. h er feitletruð klausa.
Það' er áfmælisgrein,' tveggjá' alda
minning, — majonesins, (það heit-
ir víst ekki annað á íslenzku). I
klausunni er sagt frá því, að þetta
stórmerka viðbit, eða kannski á
að kalla það sósu. hafi verið fund-
ið upp fyrir 200 árum af meist-
arakokknum Leroy, sem var þá í
þjónustu Richelieu kardínála. —
Franskir stiíðsmenn hertóku þá
borgina Port-Mahon á Baleareyj-
um, og nafnið er dregið af borgar-
heitinu. Sumir fræðimenn draga
þó í efa, að þessi sé uppruni
nafnsins, segja það fyrst notað í
franskri tungu á 19. öld.
Bolli.
ÞAÐ ER sjaldan að hin ;að berast
myndir af klæðaburði austan járn-
tjalds. þó vissulega sé hægt að
sækja þangað góðar hu ;myndir á
þessu sviði sem öðrum. Fata-
tízkan ber öll einkenni einfald-
leika og hentugleiga það eru föt
starfandi fólks. Þessi k ó!I hér að
ofan kemur frá Tékköslóvakíu og
er ætlaður handa skrifs.tofustúlk-
um. Það fylgir myndinni, að kjóli
inn hafi verið reyndur og rædd
ur af þeim sem ei ;a að nota
hann, áður on hafin var fram
leiðsla á lionum.
STARFSAÐFERÐIR OAMERISKU NEFNDARINNAR
- Það cnt einbverjir náungar sem heita Alarx og Engels sem hafa
skrifað þetta. Náið i þá og gefið þcim spítalavink.
(Xcd Hilton í NM, New Yorli).
Gerið svo vel, herra Knoll. Viljið þér. ekki smakka cintt sinni
á eplunum mínura? (ZB- Jterlin)..
Hárgre.
raeisírr
Aíf rar r;>
ccr mniluSrr Mir
hárliðunarc^ 's
Melstarafélag hárgreiðslu-
kvenna f»endi Iðiifi'ng'nu er-
indi með tilmælum ii,'i að þing-
ið beitti sér fyrr að !>nnnaður
verði innflutningur á hárliðun-
arefni til notkuna- 5 he’mahús-
um, sem geti verið skaðlegt og
valdið skemmdum á liári og
hársverði.
Þingið samþykVt; a5 fela
stjóm sambandsn- "ð leita
upp’ýsinga um hvort fullyrð-
ingar hárgreiðslumeirtaranna
væru á rökum re’s+nr. Reynist
svo fól þingið sambandsstjórn-
inni að athuga hvort slíkur
innflutningur sé hei.mill sam-
kvæmt landslögum og sé hann
það, þá að beita rP/rir laga-
setningu um notkun og sölu
slíkra efna.
Auglýsí ð
i
bjaSvílitmum
THEODORE DREISER:
BANDARÍSK HARMSAGA
290. DAGUR
„Á landsetri Cranstonfjölökyldunnar við Tólfta vatn, held ég.“
„Ágætt. Og var það ekki átjánda eða nít jánda júní?“
„Þann nítjánda.“
„Og munið þér eftir bréfinu, sem Róberta skrifaði yður
nítjánda júni?“
„Nei.“
„Þér munið ekki eftir einu fremur en öðru?J‘
„Nei.“
„En yður fannst þau öll dapurleg, var það ekki?“
„Jú.“
„Jæja, héma er bréfið, sem hún.skrifaði þegar þessar mjaid-
ir voru teknar.“ Hann sneri sér að kviðdómendum.
„Ég vil lejfa mér að sýna kviðdómendum þessar myndir og
lesa siðan eina setningu, sem ungfrú Alden skrifaði ákærða
sama daginn. Hann hefur viðurkennt, að hann hafi neitað að
skrifa henni eða hringja til hennar, þótt hann hafi haft feikna
mikla samúð með henni,“ sagði liann. Og um leið tók hann
upp bréf og las langa og áhrifamikla bæn, sem Róberta hafði
skrifað honum. „Og hér eru fjórar myndir í viðhót, Griffiths.“
Og hann rétti Clyde myndirnar fjórar frá Bjarnarvatni. „Þær
eru býsna kyndugar, finnst yður ekki? Það er ekki að sjá að
þær séu teknar af manni, sem hefur fyrir skömmu átt í miklu
sálarstríði, þjáðst af andlegum efasemdum vegna ófyrirgefan-
legrar hegðunar — og hefur horft á stúlkuna, sem hann beitti
órétti, en ákvað síðan að bæta fyrir, drukkna fyrir augunum
á sér. Þór virðist ekki sérlega áhyggjufullur á þessum myndum."
„Þetta eru bara hópmyndir. Ég gat ekki komizt hjá því að
vera með á þeim“.
„Én þessi mynd, sem. tekin er úti á vatninu? Fannst yður
ekki vitund óþægilegt að fara út í vatnið tveim eða þrem dögum
cftir að Róberta Alden hafði horfið í djúp Big Bittern, einkum
vegna hinnar miklu hugarfarsbreytingar sem þér höfðuð
orðið fyrir?"
„Ég kærði mig ekki um að neinn vissi, að ég hefði verið með
henni.“
„Já, það höfum við heyrt áður. En hvað segið þér um mynd-
ina af' yður með banjóið? Lítið á hana!“ Og hann rétti honum
myndirn. „Þetta er allra spaugilegasta mynd, er það ekki?”
hvæsti ’hann. Og Clyde svaraði hikandi og vandræðalegur.
„En mér fannst ekki gaman samt“.
„Ekki þegar þór voruð að spila á banjóið ? Ekki þegar þér lékuð
golf og tennis við vini yðar daginn eftir dauða hennar? Ekki
þegar þér átuð hádegisverð fyrir þrettán dollara? Ekki þegar
þér voruð í návist ungfrú X sem þér þráðuð mest af öllu eftir
því sem þér segið?“ « . - ..-
. „Það var reiði, beizkja, hæðni og-uSgnuiLÍ -framkomu -Masons,,
„Nei, ekki þá heldur".
„Hvað eigið þér við? Þráðuð þér ekki návist hennar mest
af öllu?“
„Jú, að vissu leyti”, svaraði Clyde og hann fór að hugsa um.
hvað Sondra myndi hugsa þegar hún læsi þetta. Hvert einasta
smáatriði úr réttarhöldunúm var birt í blöðunum á hverjum
einasta degi. Hann gat ekki neitað því að hann hefði verið í
návist hennar og þráð návist hennar. En samt hafði hann ekki
verið hamingjusamur. Hann hafði verið örvæntingarfullur, ó-
lánsamur, harmþrunginn yfir hinum hræðilegu áformum sínum.
En nú varð hann að skýra þetta þannig út að Sondra skildi hann
og kviðdómendur líka. Og nú kingdi hann, sleikti varirnar og
bætti við: ,,En ég var hryggur yfir afdrifum ungfrú Alden. Ég
gat ekki verið hamir.gjusamur — mér var það ómögulegt. Ég
var að reyna : ð láta fólk halda, að og hefði ekki komið nálægt
þessu. Mér datt dkkert betra í liug. Ég vildi ekki láta taka mig
fastan fyrir þ">ð sem ég haföi ekki gert“.
„Vitið þér ekki að þetta er vitleysa. Vitið þér ekki að þér eruð
að ljúgja?“ æpti Maaon, eins og hann vildi hrópa þetta út yfir
allan heiminn, og ofsi hans, reiði, tortryggni og fyrirlitning nægði
til þes3 að sannfæra kviðdón.endur og áheyrendur um, að Clyde
væri óforbetranlegur lygari. „Heyrðuð þér ekki vitnisburð Rúf-
usar Martin, matsveinsins við Bjarnarvatn ?“
„Jú“.
„Þér heyrðuð hann sverja, að hann hefði séð yður og ungfru
X á tanga sem skagaði út í Bjarnarvatn, og hún hafi legið í
fangi yðar og þér hafið kysst hana. Var það satt?“
„Já“.
„Og fjórum dögum áður höfðuð þér séð Róhertu Alden hverfa
niður í öldur Big Bittern. Voruð þór þá enn hræddur um að
verða tekinn höndum?“
„Já“.
„Jafnvel þegar þér voruð að kyssa hana og faðma að yður?"
„Já“, svaranði Clyde lágt og vonleysislega.
)hBrjálæðislegt!“ öskraði Mason. „Að láta sér detta í hug að