Þjóðviljinn - 07.11.1952, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 07.11.1952, Blaðsíða 4
4) — ÞJÖÐVILJINN — Föstudagur 7. nóvember 1952 -— píémsiumM ötgefandi: Samelningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokurinn. Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.) Sigurður Guðmundsson. Fréttastjóri: Jón Bjarnason. Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson, Guðmundur Vigfússon. Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Simi 7500 (3 línur)., Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 18 annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið. Prentsmiðja Þjóðviljans h.f. ________________________________________________/ 35 ára alþýðuvöid Laust eftir rússnesku byltinguna 1917 varpaði skáldjöfur Islands, Stephan G. Stephansson, þessari spurningu fram: ,,Er hann heims úr böli boginn, blóðugur að rísa og hækka, múgisin vorn að máttkva, stækka? Sannleiksvottur, lýtum loginn, ljós, sem fyrir hundrað árum, Frakkar slökktu í sínum sárum, lítilmagnans morgunroði, fóttróðinna friðarboði ?“ I dag minnast tvö hundruð miljónir sovétborgara þrjátíu og fimm ára baráttu sinnar fyrir því að svara spurhingu Kletta- fjallaskáldsins, sem um leið var spurning alls hins undirokaða mannkyns.^á jákvæðan hátt. I dag gleðjast þjóðir Sovétríkjánna — og með þeim kúgaðar nýlenduþjóðir og undirokaðar stéttir auðvaldslandanna — yf- ir því, að fyrsta tilraun mannkynssögunnar til þess að afmá arðrán eins manns á öðrum og uppræta þar með grundvöll- inn að úlfúð og missætti mannanna hefur heppnazt. Með risaskrefum hafa verkamenn, bændur og menntamenn Sovétríkjanna gengið að framkvæmd hinnar voldugu stefnu- skár, er felst í ljóðlínum íslenzka skáldsins. Úr eldi baráttunnar gegn innlendri yfirstétt, gegn erlendum innrásarherjum arð- ræningjanna, hefur sósíalisminn í Sovétríkjunum risið og hækk- að úr böli heimsins, máttkvað og stækkað alþýðuna. Atvinnuleysið, þessi mara verkalýðs auðvaldslandanna, er nú einungis minnisatriði hinnar eldri kynslóðar Sovétríkjanna. Sið- an fyrsta fimm-ára-áætlunin hófst 1928 hefur framleiðsla Sovétríkjanna nær þrettánfaldazt, meðan kreppurnar, krabba- mein auðvaldsskipulagsins, tæra upp efnahagslif auðvaldsland- anna. Sovétþjóðimar standa nú á þröskuldi þess framleiðslumagns, sem þýðir allsnægtir: þröskuldi kommúnismans, þar sem tækni og framleiðslumáttur fer langt fram úr tækni og framleiðslu- mætti auðvaldsins, og íæknikunnátta verður sameign hins mikla fjölda þjóðarinnar. Meðan gírugir auðhringar kynda elda nýrrar styrjaldar, meðan kreppur, atvinnuleysi, dýrtið og ör- birgð alþýðunnar setja mark sitt á auðvaldsheiminn, takast þjóðir sósíalismans á við náttúruöflin, beizla þau með áður cþekktum raforkuframkvæmdum, með ávéitu- og gróðurkerfi landflæma á við heilar heimsálfur, með hraðfara nýtingu hinna feiknalegu náttúruauðæfa. Öryggi um afkomu, verðlækkanir, afnám skattaáþjánar og liúsaleiguokurs, síaukin framleiðsla neyzluvarnings, hækkandi laun, einstætt tryggingakerfi, æðri menntun fyrir fjöldahn — þetta eru kennileiti sósíalismans, það sem máttkvar og stækkar múginn, gerir alþýðuna lífsglaða, reisir hana úr „böli heimsins". Stephan G. sá rétt: afnám arðránsins í Sovétríkjunum var morgunroði lítilmagnans. En lítilmagninn hefur ávallt orðið að verjast kúgurum sínum. Rússneski lítilmagninn, rússneska al- þýðan, sem braut af sér hlekki arðráns og kúgunar og kaus frelsið, hefur í 35 ár verið „lýtum login“ á sama hátt og kristnir menn voru ofsóttir fyrir boðskap sinn, á sama hátt og frelsisboð frönsku byltingarinnar var rægt og nítt og of- sótt af þeirri stétt, er velt var af sjónarsviði sögunnar. En rússneski lítilmagninn hefur unnið hverja orustu, af því að hann barðist fyrir frelsi sínu og frelsi allra undirokaðra. Rússneska alþýðan er hætt að vera lítilmagni. Hún er orðin voldugasta afl heimsins, sem hefur staðið af sér margfaldar útrýmingartilraunir, og er að fýlkja um sig meirihluta mann- kynsins. Við hverja árás á Sovétríkin, hafa enn fleiri þjóðir brotizt úr viðjum heimsvaldasinnanna, sem eru nú komnir í aðstoðu hins úrkynjaða aðals Frakklands. Það er eðli hvers verkamanna að vilja frið. Þess vegna er það eðli fyrsta verkalýðsríkisins á jörðu að vilja frið, því ann- ars er ekki hægt að byggja upp það frjálsa og glaða líf mann- anna, sem velsæld sósíalismans, kommúnismans þýðir. Frán augu Klettafjallaskáldsins sáu því enn rétt: lítilmagninn, sem er að reisa sig úr böli heimsins, er einnig „fóttroðinna friðarboði“, meðan arftakar franska aðalsins s'tefna á stríð. Vitundin um ómótstæðilegan sigur „lítilmagnans", sigur fiósíalismans og friðarins breiðist ört um lieim allan, meðal allra þjóða, inn á hvert heimili. Vituadin um það, að hinn vinnandi lýður getur komizt af án arðræningja, er grundvöll- uð á 35 ára sigurför sósíalismans í Sovc/tríkjunum, og reynslu 600 milljóna manna að auki. íslenzka þjóðin, sem þráir fram- farir, frið og hagsæld er einnig að sjá þetta og skilja. Það er skýringin á æði og vanstillingu íslenzku yfirráðaklíkunnar, sem fótumtreður lítilmagnann í krafti auðs og illa fenginna valda. Islenzk alþýða óskar alþýðu Sovétríkjanna til hamingju i dag. Hún óskar þess, að hið vinnandi fólk Sovétríkjanna megi njóta varanlegs friðar til þess, að morgunroði lítilmagnans verðj sem fyrst að heiðum degi. Föstudagur 7. nóvember 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5 Vandamál í vörinni UM ÞAÐ er mikið rætt og rit- að að koma af stað smábáta- útgerð í stórum stíl, ög á að styrkja menn og styðja (a. m. k. í orði) í þeirri sjálfs- bjargarviðleitni, sem sá at- vinnurekstur þykir bera vott um. Allt er þetta' nú gott og blessað. En langt eigúm við í land að ná þéirri aðstöðu, sem starfsemi sem þessi út- heimtir a. m. k. hér í .Réykja- vik. Eg er einn þeirra, sem stúnda sjóinn á þessum fleyt- um, én þó aðéins í aukavinnu. Varla er hægt að hugsa 'sér frúinstæðári skilýrði við þessi störf, heldur en hér er áð hafa. Engin höfn þar sem hægt er að leita sér athvarfs með þessa báta. Engin trygg- ing fyrir því að báturinn liggi ekki brotinn eftir eina óveðurs- nótt. Nú kunna menn að segja að okkur ætti ekki að vera vorkunn, við gætum þó alltaf tryggt bátana. Leitað hef ég mér upplýsinga um þetta at- riði og fékk ég þau svör að þeim væri eiginlega ekkert um það gefið að tryggja þessar fleytur, en ef svo væri gert þá væri iðgjaldið 1% á mán- uði, eða 12% á ári. Fyrir bát sem tryggður er fyrir 10.000. 00 kr. þarf að greiða í iðgjald kr. 1200.00 á ári. Ekkert lýs- ir betur öryggisleysi báta okk- ar en þetta sjónarmið vá- tryggingafélaganna. þau líta næstum sömu augum á báta okkar og hafskipið Hæring, að þessu iejcti. NÚ MUNU menn e. t. v. svara því til að okkur ætti ekki að muna mikið um það að snara út 100.00 kr. á mánuði í vá- tryggingariðgjald, því ekki sé lúðan okkar svo ódýr í fisk- búffunum. „Ekki er kálið sop- ið þótt í ausuna sé komið“, segir máltækið. í sumarleyfi minu stundaði ég lúðuveiffar suður með sjó og aflaðist sæmilega. Verðið, sem við fengum þar var kr. 4.50 fyrir kílóið af stórlúðunni tálknskor inni og hrogndreginni. Þegar til Reykjavíkur kom og ég fór að frétta af því, að flyðran væri farin að hlaupa á sciærin hjá þeim hér úti á Sviði og jafnvel inná sundum, leitaði ég mér upplýsinga um verðið hér í sjálfri Reykjavík. Fisk- höllin varð fyrir svörum: „Við greiðum 5.00 krónur fyr- ir kílóið ef hún er tálknskor- in og hrogndrögin“. Þá spurffi ég um útsölnverðið, og svar- ið var 12.00 kr. kg. Eg furð- aði mig á þessari óskaplegu álagningu, én skýringu fékk ég á því. „Það er ekkert há- marksverð á lúðu.“ Þá vissi maður það. Hitt vissi ég að sama verð var á þessari fisk- tegund í öllum fiskbúðum R- vikur. Sem sagt, hér var um að ræða einn af leyndardóm- um frjálsrar verzlunar, sem þeir einir skilja, sem fást við haiia. Góðir hálsar! Er það heilbrigt að sá aðilinn sem aflar vörunnar, kostar til þess fé og fyrirhöfn beri minsaa úr býtum, lieldur en hinn, sem tekur við henni og afhendir hana öðrum? Einn úr vörinni. * Um BÆKUR 09 annaS ★ S, Ú var tíðin að manni þótti síminn mesta undur verald- ar. Og- raunar þurfti maðUr að beita skynsemi sína nokkru valdi áður en manni auðnaðist að taka þvi sem sjálfsögðum hlut að hljóð bærist eftir járnstreng hundruð kílómetra á augabragði. Þó var það lítið hjá þeim ósköpum seöi yfir mann þyrmdi þegar útvarpið hélt innreið sína á heimilið. Það var þó aðeins hægt að hugsa sér að hljóð bærist eftir streng milli landshornanna. Hitt var örðugra að skilja að það bærist sömu leið, og á jafn stuttum tima, í loftinu, án nokkurra tengsla við fasta hluti. Þetta vöru galdrar, og maður reyndi vart að ná á þeim skilningstökum. En hvað er þó þetta allt saman hjá þeim nýju ósköpum sem nú hafa verið að gerast undaiifarið úti í heimi? Vér meinum sjónvarpið. Að út- varpa, myndum: er allt mannkyn- ið orðið að galdrakindum? ¥ ÉR Islendingar höfum nú um skeið lagt mikla áherzlu á að mennta okkur verklega. A siðasta áratug voru flutt inn til landsins firnin öll af hverskyns tækjum, sem við sjáum nú að okkur eru öldungis óhjákvæmileg ( lífsbaráttunni, daglegu lifi. En vér höfum ennþá farið gjörsam- lega á mis við nýjasta árangur tæknivísinda nútímans, þann sem nú ryður sér óðast til rúms vítt um heim: sjónvarpið. Vér höf- um aldrei haft nein tæknileg frumkvæði sem neitt mark væri að, heldur aðeins tekið fegins hendi við þeirri tækni sem aðrir hafa skapað. Af þeim ástæðum höfum við alltaf verið eftirbátar í þessum efnum, og raunar lítt skilið gildi tækninnar fyrr en á síðustu árum. Það er því eðlilegt að við höfum lítið haft af sjón- várpi að segja enn sem komið er. Það eru ekki svo ýkjamörg ár síðan þeir byrjuðu fyrir al- vöru að fást við það i útland- inu. Fyrst eftir styrjöldina komst verulegur rekspölur á þróun þess og útbreiðslu. Um þessar mundir mun fyrsta sjónvarpsstöðin i Danmörku vera að talca til starfa, og Svíar eru að gera áætlanir um að hefja sjónvarp árið 1954. verið hægt að sjónvarpa yfir fjöll, en nú mun það spursmál vera um það bil að leysast, er visinda- mennirnir ná va'.di yfir hinum svonefndu míkróbylgjum loftsins. Enn má það einnig kallast óleyst vandamál að gera móttökutækin S]ónvarp og tykkluföll svo ódýr að venjuleg alþýða manna, i öllum löndum, geti keypt þau, eins og til dæmis útvarps- tæki. C N eitt er það vandamál sjónvarpsins sem ber yfir öll önn- ur: sjónvarpsefnið sjálft. Það þyrfti að vera mjög fríður þulur ef ætti að sjónvarpa vehjulegum fréttum með árangri. Eina tón- listin sem hægt væri að sjónvarpa áhorfendum til ánægju væru sin- fóníutónleikar beint af hljómleika- sviði. Sem sagt: sjónvarpið verður sjálft að hafa sína eigin dag- skrá. Þar sem það er orðið út- breiddast, i Bandarikjunum, hef- ur eitt helzta úrræðið orðið það að búa til firnin öll af tiltölu- iega stuttum kvikmyndum til 'sjónvárps. C N hér er enn margs að gæta. Menn sem hafa áhuga fyrir sjónvarpinu sem menningartæki hafá uppgötvað leiðan gaíla á megni þeirra bandarísku kvik- mynda sem gerðar hafa verið í þessum tilgangi: þær eru af- siðandi. Það hefur verið reiknað út að bandarískum sjónvarpseig- endum standi til boða að horfa vikulega upp á ein 40 morð og aðra hastarlega dauðdaga í tæk- inu. Börnum er bannaður aðgang- ur áð ótölulegum grúa mynda í kvikmyndahúsum, ef þeim er ekki talið hollt að kynnast því lífi sem þar er leikið. En hver á að banna börnum að horfa á morð í sjónvarpstæki heimilisins? Eiga foreldrarnir að banna það? Eiga þeir að fara inn í stofu þegar morðið byrjar, læsa að sér og horfa í spenningi á það hvernig Smith drepur Jones, og láta börn- in lönd og leið á meðan? Mundu börnin sætta sig við það til lengd- ar? Nei, það er vitaskuld ófær leið. Framhald á 7. síðu. SKÁLKURINN FRÁ BÚKHARA 1 dag er 35 ára afmæli rúss- nesku byltingaritmar, þess at- burðar er fatækir verkanienn og bændur Rússaveldis brutu blað í sögu mannkynsins og hófu nýja atburffarás sem mót- að hefur líf mannkynsins í æ ríkara mæli ár frá ári og felur í sér örugga vissu um endan- legatx sigur. Eg skrapp til Brynjólfs Bjarnasonar fyrir nokkrum dögum og bað hann að segja lesendum Þjóðviljans sitthvað frá 19. flokksþingi Kommúnistaflokks Sovétríkj- anna af þessu tilefni, en við hófum spjall okkar á léttara hjali um Morgunblaðið. .— Það er svo a'ð sjá sem afturhaldsblöffin hafi ekki haft allskostar rétt eftir þér það sem þú sagðir á 19. flokks- þingi Kommúnistafloklcs Sovét- ríkjanna. -v- Datt þér í hug að þau myndu gera það? Eg minnist þess ekki að þau hafi nokkurn tima borið við að minnast á ræðu sem ég hef haldið án þess að allar ívitnanir væru falsað- ar, og hvemig í ósköpunum væri þá hægt að gera ráð fyr- ir að ummæli mín kæmu óföls- uð í þetta skipti, þegar leiðiri lá gegnum ameríska sendiráð- ið. Eg flutti ræðu mína á íst lenzku, síðan var hún þýdd á þýzku, því næst úr þýzku á rússnesku, þá hefur ameríská sendiráðið tekið hana upp úr rússneska útvarpinu, og loká hefur einhver starfsmaður sendiráðsins þýtt hana á ensku og enn einn snúið henni á ís- lenzku á nýjan leik með sínu lagi. Þegar ofan á þetta bætist svo fyrri reyhsla af Morgun- blaðinu og Valtý Stefánssyni, langfrægum ívitnanafalsara, hvernig ættu menn þá að láta sér til hugar koma að haft væri eftir nokkúð nálægt rettu lagi ? — Blöðin þykjast hafa gert einhverjar stórmerkar uppgötv- anir og afhjúpanir í sambandi við það áð þið þremenriingarn- ir mættuð á flokksþinginu í Moskvu. — För okkar þangað er auð- vitað ekkert annað en fram- kváemd á einu stefnuskráratriði Sósíalistaflokksins. I stefnu- skránni segir: „Flokkurinn lýs- ir samúð sinni méð starfserni bræðraflokka sinna, flokkanna í öllum löndum“; og það hefur jafnan verið kapp- kostað að hafa sem bezt sam- band við alla slíka flokka. Um Sovétríkin segir sérstaklega m. a.: „Flokkurinn fylgist af mikilli athygli og samúð méð starfsemi alþýðunnar í Sovét- lýðveldasambandinu að skapa sósíalistískt þjóðfélag. ...... Flokkurinn vill auka hið við- skiptalega og menningarlega samband við Sovétríkin og veita Malenkoff'fl.vtur skýrslu miðstjórnar á 19. flokksþ. Sitjandi í fremri röð frá vinstri: Stalín, Kaganovitsj, Moiotoff, Vorosjiloff, 'Krúsjtéff, Beria, Búlganin. I aftari röð: Aristoff, Bagiroff, Kuusirien, Andrianoff, Njasoff, Korotsénko, Sjakmetoff, Patolitséff. ||*n vj i *8i^«bi iraa 3 Raeft Wð Bryn]ólf Bjarnason um 19. flokks- þiríg Kommúnistaflokks Sovétrikjanna óhlútdræga fræðslu um bar- áttu þeirra fyrir sköpun sósíál- ismans. Flokkurinn vill hagnýta sér þá reynslu erlendra stétt- arbræðra og sósíalistískra flókka, sem eiga við íslénZka staðhætti, en viíl jafnframt taka það skýrt fram, að hlut- verk íslenzkrar alþýðu og flokks hennar, er að skapa sós- íalistískt þjóðfélag á þeim sögúlega og þjóðfélagslega grundvelli, sem fýrir heridi er hér á landi.“ — Hváð geturðu helzt sagt mér um flokksþingið ? — Þetta var mikið þing, og sóttu það 2600 fulltrúar frá Sovétríkjunum og auk þess gestir frá meira en 40 flokk- um og samtökum er’endum. Viðfangsefni þingsins má nokkuð sjá af dagskrá þess en alþýðu- hún var á þessa leið: 1. Skýrsla miðstjórnar, þar sem Malen- koff hafði framsögu. 2. Skýrsla eftirlitsnefndarinnar. 3. Á- kvarðariir flokksþingsiris úm fimm ára áætlun Sovétríkjanna og þróun áranna 1951—’55, en Saburoff, formaður áætlunar- nefndarinnar hafði framsögu um það efni. 4. Breytingar á lögum flokksins. Að lokum fóru svo fram kosningar til mið- stjómar og annarra flokks- stofnana. Þetta þing var sögulegur at- burður í tvennum skilningi. I fyrsta lagi vegna ,þess að það lagði mat sitt á atburði þá sem gerzt hafa milli þinga, og í annan stað vegna þeirra á- kvarðana og áætlaha sem gerð- ar voru um framtíðina. — Hver voru þau atriði síð- ustu ára sem mest áherzla var lögð á ? — Á milli þinga hafði það fyrst og fremst gerzt að háð hafði verið sú heimsstyrjöld sem mestum aldahvörfum hef- ur valdiff' allra styrjalda, en með henni hafa endanlega ver- ið mörkuð úrslitin í barátt- unni milli kapítalisma og sósíalisma. I kjölfar hennar kom svo bylting'in í Kína og stofnun alþýðulýðveldanna, þannig að Sovétríkin eru ekki lengur einangruð, heldur hafa 600 milljónir að auki brotizt undan oki heimsvaldastefnunn- ar. Við þetta bætast svo þær gífurlegu framfarir sem orðið hafa í Sovétríkjunum eftir styrjöldina, framkvæmdir sem ekki eiga sinn líka. Sem dæmi má taka iðnaðarframleiðsluna. Sé miðað við 100 stig 1929 var iðnaðarframleiðslan í Sov- étríkjunum komin upp í 1266 stig á árinu 1951 eða hafði næstum þrettánfaldazt. Séu - s JÓNVARP ér mjög dýrt, bæði stöðvarnar sjálfar, rekstur þeirra, móttökutækin, og síðast en ekki sízt efnið. Enn ber þess að geta að ekki hafa verið leyst öll tæknivandamál sjónvarps. Til dæmis hefur til þessa ekki 248. dagur. i Það lítur út fyrir að þú hafir álveg tap- að málinu vegna útnefningar þinnar sem kvennabúrsstjóra, göfugi vitringur Húss- ein Húslía, sagði Baktíar með sigurbros á vör. Én hirðsiðirnir bjóða þér að þakka emirnum. Hodsja Nasreddín kraup á kné: Ósk min er að lokum uppfyilt. og það er mjög hörmulegt að enn skuli þurfa að Vera nokkur frestur, sökum þess að það tekur mig nokkurn tíma að búa til lyfið handa ástmey emirsins. Getur það þá tekið svo langan tima að búa til smályf? spurði Báktíar órólegur. Það er enga stúnd verið að búa til eitt meðal. — Já, einmitt, sagði emirinn, há!f- timi er hæfilegur tími til slíks. Ó, mikli herra, allt er komið undir stjörn- unni Sadadsabíb; eftir afstöðu hennar þarfnast ég milli þriggja og fimm daga. — Fimm daga! hrópaði Baktíar upp yfir sig. Heldurðu þú þurfir fimm daga til að búa til svona lyf!! kapítalistísku löndin tekin til samjöfnunar var samsvarandi framleiðsluaukning komin upp í 200 stig í Bandáríkjunum, 160 stig í Englandi og aðeins 104 stig í Frakklandi, þar hafði hún sem sé svo til stað- ið í stað í 22 ár. Þessar tölur sýna hina geysilegu yfirburði sósialismans. Sé tekinn saman- burður við 1940, síðasta frið- arárið í Sovétríkjunum, er iðn áðarframleiðslan nú komin úpp i 223 stig, hefur meira en tvö- faldazt, þrátt fyrir hörmungar og eyðileggingar styrjáldarinn- ar. Það gefur góða mynd af þró- uninni að á árunum 1951 og ’52 verður framleiðsla iðnaðar- varnings 22% meiri en samtals var framleitt af þessum vörum meðan tvær fyrstu firiim ára áætlanimar stóðu yfir. Um landbúnaðinn er sömu sögu að segja. Sáðlandið hefur aukizt um 5,3 milljónir hekt- ara frá því fyrir stríð, kom- uppskeran er orðin 8000 millj- ónir púða (púð: rösk 16 kg) 1952. en 1913 var hún aðeins 4.800 milljónir og fyrir síðasta stríð um 6.800 milljónir. Hvað búpeningi viðvíkur var miklum hluta hans ejút í stríð- inu, en síðan 1945 hefur tala nautgripa aukizt um 13,4 millj- ónir, sauðfé um nærri 42 millj. og svín um meira en 21 millj. Jafnhliða þessari þróun hafa lífskjör fólksins batnað mjög mikið. Þjóðartekjurnar hafa aukizt um 83% frá 1940—’51, og á tímabiiinu frá 1947 til 1952 hefur verðlag á matvæl- um og iðnaðarvörum lækkað um helming að meðaltali. Raunveruleg laun verkamanna og starfsmanna hafa hækkað um 57% síðaci 1940 og tekjur bænda miffað við kaupmátt um 60%. — Og hvað hugðist flokks- þingið svo fyrir um framtíð- ina? — Á grundvelli þessarar þró- unar er næsta fimm ára áætl- un reist, en henni á að vera lokið 1955. Sú áætlun er talin fyrsti áfanginn í umbreyting- urini frá sósíalisma til komm- únisma, til þjóðfélags allsnægt- anna. Samkvæmt þeirri áætlun sem nú er hafin er ætlazt til að iðnframleiðslan aukizt um 70% miðið við 1950, aúkníng framleiðslutækja verði um 80% og neyzluvamings um 65%. I landbúnáðinum er ætlazt til þess að heildárframleiðslan á komi aukist um 40—50%, á baðmull um 55—65%, á hör um 40—50%; nautgripum á að fjölga um 18—20%, sauðkind- um um 60—62% og svínum urn. 45—50%. í samræmi við þessa þróun munu lífskjörin ^iuðvitað stór- batna meðai almennings. þjóð- artekjumar eiga að aukast samkvæmt áætluninni um a. m. k. 70%, raunveruleg laun verkafólks og starfsmanna um a. m. k. 35% og tekjur sam- yrkjubænda miðað við verðlag um a. m. k. 40%. Enn má nefna það sem dæmi að í lok fimm ára áætlúnarinnar er ætlazt til að vöruveltan í smá- sölu verði 70% hærri en 1950. — Var ekki mikið rætt um vandamál stríðs og friðar? — Þáð leiðir af sjálfu sér að frumskilyrði þess að þessi mikla áætlun geti staðizt og þjóðir Sovétríkjanna geti haldið áfram að auka framfarimar með slíkum risaskrefum er að friður haldizt. Það var því lögð megináherzla á það á þtnginu að höfuðverkefni flokksins jafnframt uppbyggingu sósíal- ismans væri að vinna að . því að friður geti haldizt í heimin- um. Stalín lagði í lokaræðu sinni mikla áherzlu á það að til þess þyrfti Kommúnista- flokkur Sovétríkjanna að halda á stuðningi bræðraflokkarina og framfaraaflanna í auðvalds- heiminum. En jafnframt hljóta Sovéti’íkin að Ieggja kapp á það að vera viðbúin hverju sem að höndum ber. Malenkoff sagði í ræðu sinni að heimur- inn hefði sannfærzt um það í síðustu styrjöld að Kommún- istaflokkur Sovétríkjanna fer ekki með staðlausa stafi. Og hann bætti við: „Sovétríkin óttast ekki ógnanir stríðsæs- ingamanna. Þjóð okkar hefur aflað. sér reyns’u í barátturni gegn stríðsæsingamönnurium og það þarf ekki að ke'r.na heuni hveraig á að fara að því a'ð sigra þá. Hún s’graði árás- arseggina þegar í borgara- styrjöldinni, meðan Sov)tríkin . voru ennþá ung og tilfö’úlega veik, hún sigraði þá í síðari heimsstyrjöldinni og mun érnn- ig sigra þá, ef þeir skyldu enn einu sinni dirfast að ráðast á ættland vort“. Og síðar sagði Framhald á 7. síBu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.