Þjóðviljinn - 22.01.1953, Blaðsíða 6

6) — ÞJÖÐVÍLJINN — Fimmtudagur 22. janúar 1953

I»að hefui- áður
verifi siUít hór
að Svíar væru
rniUUr sniUiqg-
ar ad iara meíS
gler. Myndin er
al sænskum
glervörum,
geröuin a(
Vieke l.iiKÍ-
.strand.
Þegar smekkláslykill týnist
Eftir mikiö þref tókst í liaust
ið fá samþykkta á alþingi á-,
■ ■korun til ríkisstjórnarinnar
iim að hún beitti sér fyrir aö
-amræmd væru leturborð á rit-
TtéJum. Fáar húsmæður snerta
á ritvélum og tþví eru þær
uannski hissa að sjá minnzt
I þetta hér. En það er af þeirri
■istæðu, að þetta mun i fyrsfa
skipti sem rætt er um það á
< singi að gerðar séu ráðstaf-
mir til að tryggja samræmingu
á gerð þess varnings sem liing-
• ið er fluttur til lands, en þetta
atriði sem oft getur skipt
íeimilin töluverðu máli.
Flestir muna eftir, að klærn-
i.r á mörgum þeim raímagns-
áækjmn sem flutt voru frá
Sandaríkjunum á stríðsárun-
im voru flatar og pössuðu
hvergi í tenglana sem fyrir
voru í húsunum, en þeir gerðu
ráð fyrir sívölum klóm. Þá
voru hmsvegar settir tenglar
í húsin fyrir flatar klær og við
þá passa nú ekki þau raf-
magnsáhöld sem liingað 'koma
frá Evrópu. Að vísu eru þetta
smámunir, en óhagræðið sem
•hefur leitt af þeim fyrir fjölda
heimila er þó æði mikið og það
sem máli skiptir: hjá því hefði
alveg mátt komas£+_ef ráðstaf-
anir liefðu verið gerðar til að
samræma innflutninginn. Sama
gildir um smekklása. Undirrit-
aður var svo óheppinn að týna
tveim lyklum að smekklásum í
nýbyggðu húsi, nú alveg ný-
lega. Annar þeirra var sænsk-
ur að gerð, en hinn banda-
rískur. Hann fór í allar jám-
Baimagnstakmörkunin
Kl. 10.45-12,30
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðar-
árholtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar-
hverfi við L.augarnesveg að Klcpps
vegi og svæðið þar morðaustur af
Vesxurbærinn frá Aðalstrætl.
Tjarnargötu og Bjarkargötu. Mel-
arnir, Grírosstaðaholtið með flug-
vailarsvæðinu, Vesturhöfnin með
örfirisey, Kaplaskjól og Seltjarn-
arnes.
•
Eftir hádegi (kl. 18,15-19,15)
Hafnarfjörður og nágrennl. —
Reykjanes.
I isgii tólkið og lierlnn
Tramhald af 5. síðu
> — Hvað heldur þú, að norska
ríkisstjórnin greiði mikið í her-
varnir? Það mun láta nærrl
im 40% af ríkistekjnm sínum.
A að heimta þetta í auknmn
Sigruðu samt
Framhald af 3. síðu.
iðsins, Yic Seixas, í undanúr-
iditum 6-3, 2-6, 7-5, 64. t úr-
'iiitunum á hann að knppq. við
'andíi sinn Mervyn Rose. Rose
og Don Candy unnu tvenndar-
iiQPpnina. sjigruðu Eandaríkja-
nennina Seixas og Ham Itieh
irdson 6-0, 4-6, 6-4, 6-4.
Sjómamtavixiátta
íhaldsins
Framhald af 5. síðu
vinnu. Og þxátt fyrir þlekk-
ingar íhaldsins og Morgunblaðs-
ins njóta þeir nú samúðar og
stuðnings alls almennings sem
icann vel að meta störf þeirra
og framlag til verðmætisöfiuil-
ar í þjóðarbúið.
Það sem þarf að gera og það
án tafar er að ákveða fiskverð-
íð, létta byrðar útgerðarinnar
og semja á heiðarlegan hátt
við sjómenn um sanngjarnar
kröfur þeirra. Það er óverjandi
áð binda bátaflotann á háver-
tíðinni og sú rítósstjórn sem
horfir á það aðgerðarlaus er
ekki fær um að stjórna. Hún
á því að hypja sig úr valda-
stólxmum sjái hún sér ekki
fært að leysa vandann.
En sjómenn munu eklci
gleyma afstöðu Ihaldsins og
Morgunblaðsins. Hið rétta and-
lit Rmldsins hefur ertn einu
sinni Ifomið i ljós og það. er
,:neð nokkuð öðrum hætti en 5
.linupi árlegu. skrum- og skála-
x'æðum sjómannadag'suis.
sköttum af þjóðinni ? Ætla.r
þjóðin að kosta þannig her,
sem er ráðinn til þess að berja
á sjálfri sér?
Er ekki góð eining innan
FUJ gegn hernum?
Það er nú líkast til. Þctta
fer mjög i bága við hugm.vndi!’
okkar úm’ "lýðræði” í landinu.
Hvar er álitíánha'valdi'ð ? ' '
Og þessi imgi kiati slæ) í
borðið og segir mjög ákveðið:
— FUJ mun áreiðanlega
berjast gegn stofnnn íslenzks
hers.
Ungur sósíalisfi
A skrifstofu Æ.F. uppi á
Þórsgötu náði ég tali af ung-
um sósíalista. Hann gekk j
hreint til verks og fer viðtalið
hér eftir.
„Hverjir vilja her?“
,^Það er enginn vafi á þvi, að
þerinn er sprottinn upp úr’
þörf borgarastéttar, sem hefur .
reynzt ofviða að sjá málefniumj
þjóðar sinnar farborða, og sýn- •
ir nú uppgjöf sína með því að;
mæta réttmætri óánægju með ,
of beldi. Þannig á að f jötra ■
þjóðina á þetta lægsta stig ■
þrælamennsku.
Það er engin tilviljun, að;
þessi hugmynd hoppar upp á
yfirborðið, eftir verkfallið
mikla í desember, þar sem rík
óánægja brauzt út gegn van-
bur'ða ríkisstjórn undir áhiif-
um erlends liervalds. Þannig
bi-egzt eigingjörn auðstétt við
þörfum alþýðu.
„Hversvegna eru ungir sósí-
alistar á móti her ?“
Hei-menuska er gælur við
verstu hvatir niannaima.“
„Ekkert er eðlilegra ungum;
mönnum en leitq þroska og
mannvits í æsku sinni, til að
vöruverzlanir bæjarins og tókst
loks í einni að fá lykil sem
passaði í aðra skrána, en engan
í hina, og var sagt að slíkur
lykill mundi ófáanlegur hér á
landi. Undirritaður á sex
smekkláslykla og eru þeir af
fjórum mismunandi gerðum, en
í lyklakippu samstarfsmanns
síns fann hajnn þrjár gerðir í
viðbót.
Engin ein verzlun hefur
nema lítinn liluta af öllum þess-
um margvíslegu gerðum á boð-
stólum, og það er því segin
saga, að tapist lykill, þarf að
þeytast um allan bæinn til að
íá nýjan í staðinn, og þá i'ejTid
ar alveg undir hælinn lagt,
hvort sú gerð er fyrirliggjandi
í landinu. Óhagræðið er mikið
og algerlega óþarfi, einsog í
fyrra tilfellinu. Og svo mætti
lengi telja.
Hvarvetna erlendis starfa sér-
stakar stofnanir að þ.ví að sjá
um samræmingu (standardiser-
ingu) liverskonar muna, bæði
þeirra sem framleiddir eru í
landinu sjálfu og fluttir eru
að. Slík stofnua hefði þörfu
hlutverki að gegna hér og
mundi geta komið í veg fyrir
mikið óhagræði.
geta lifað sem siðmenntaður
maður.
Það er farið fram á, að þeir
eyði þessum beztu árum sinum
í að handfjatla vopn og dráps-
tæki. Þannig eiga synir að
skjóta feður sína í lífsbaráttu
þeirra fyrir daglegu brauði.
Það er óhugsanlegt. Þetta á að
leggja í sölumar fyrir ráð-
lausa, valdasjúka menn, sem
eru dragbítar á viðleitni til
lætra lífs.“
„Hvað á ungt fólk að gera ?
Það er ástæða til þess að
biðja ungt fólk að vera sér-
staklega á verði gegn hugmynd
inni um íslenzkan her. Látið
ekki áróöur þessara manna
blinda ykkur. Reynið á allan
rnáta, a’ð sýna hug ykkar í mót-
mælum, svo að ekki verði um
villzt, livað íslenzk æska lætur
bjóða sér.
íslenzkur æskulýður þráir
frið og heilbiigt samfélag.
Það er líka takmai-kið.
G. M.
AlJgóöur aili
Framhald af 1. bíCul
góðar og eru flestir bátanna
búnir að fara 11 róðra. I fyrra
urðu róðrarnir allan janúar
ek'ki i»ma fjórtán. Afli hefur
verið allgóður, þó beztur í
fyrstu róðrunum, allt að 20
skip.pund í róðri. Fiskurinn er
yfirleitt mjög vænn þorskur.
Hæstir af bátunum eru Garðs-
bátannir Víðir og Mumnii.
Skíöa- osf
skemmtlferð
verður farin í
ykálanu n.k.
laugardOLg. Haf-
ið samband við
1 skrifstofuna og skrifið ykkur
I 4 lista. Fjölmennlð.
SltálastjórjrUn.
1».
Hljóðpípusmiðurinn
,,Ef þið verðið góð“.
Hann fór fr-á þeim og niður í ganginn. Þar var fleirá
fólk er. nokkiu sinni fyrr; það var vonlaust að reyna að
finna einhvern sem gæti hjálpað honum að ná farangrinum
Hann tróð sér fram að útidyrunum og hélt áfram út á göt-
una, ringlaður yfir öllum y.auragangimim í borginni og meira
en litið áhyggjufuUur.
Við brautarstöðina var aragrúi af flutningabilum og byss-
um, nofkkrir léttir skriðdrekar. Hestar drógu fiestar byss-
tirnar, þeir voru með aktýgin og virtust reiðubúnir til að
halda áfram hvenær sem vera skyldi. Kringum þá gnæfðu
hlaðnir flutningabílar í myrkrínu og hróp og köll kváðu
sífellt við á syngjandi, hljómfagurri frönsku.
Og alls staðar voru hermenn. Þeir voru á öllum pöllum,
reyktu og spyttu með iþreytusvip, löbbuðu saman í hálfrökkr-
inu á óhreinu malbikinu .hölluðu sér upp að því sem til féll.
Hcnvard komst að .pallinum, sem hann liafði farið eftir fyrr
um daginia og leitaði vandlega að farangri sínum á milli
dátanna Hann fami töskuna með veiðarfærunum og skjala-
töskuna, en ferðataskan var horfin og hann kom ekki auga
á neitt af því sem hann hafði látið skrásetja.
Hann hafoi ekki búizt við því, en það var afleitt að tapa
ferðatöskunni. Hann vissi, að hann fengi skrásetta farangur-
inn, þegar til Parísar kæmi, þótt hálft ár væri um liðið. En
ferðatöskunn: hafði áreiðanlega verið stolið eða þá að ein-
hver hugulsamur brautarþjónn hafði komið henni í hús. Það
virtist samt heldur ósennilegt. Hann ætlaði að ganga úr
skugga um það næsta morgun; fyfst um sinn yrðu þau ölT
að vera uáttfatalaus. Hann gekk aftur til gistiliússins og fór
upp á herbergið.
Bæði börnin sváfu; Sheila var hcit og óróleg og var foúia
að sparka ofaeiaf sér. Hann breiddi ofaná hana og fór niður t
matsalinn í von um að geta fengið eitthvað að borða. Dauð-
þreyttur iþjónn neitaöi að afgreiða hann, enginn matur væri
til. Howard keypti litla flösku af koníaki og fór aftur upp
í svefnherbergið til að nærast á vatni og koiiíaki og brauð-
inu -sem hann hafði áður fengið.
Brátt teygði hann úr sér í armstólnum og reyndi að sofna
fullur af kviða fyrir morgundeginum. Eitt var honum gieði-
efni; ekkert hafði komið fyrir veiðarfærin hans.
I dagrenningu klukkan fimm mókti 'hann órólega í arm-
stólnum með rykhlífina af rúminu ofaná sér. Skömmu síðar
vöknuðu börnin og fóru að tala saman og leika sér í rúminu;
gamli maðurinn vaknaði og settist upp. Hafin strauk með
hendinni yfir andlit sér; honum leið mjög ilíá. Svo skarst
í odda hjá bömunum og hann reis á fætur til að skakka leik-
íim.
Ekki kbm T3Í mála að liaún gæti sðfið lengur; það var
komin hreyfing á allt i gistihúsinu. Fyrir utan gluggann vörtt
bílar, skriðdre'kar og fallbyssur að fara af stað; það heýrð-
ist vélaskrölt, úrg og linegg í hestunum. Hann sneri sér að
börnunum; Slieilu leið betur en liún var bersýnilega lasin.
Harin bar þvottaskálina að rúminu og þvoði andlit hennar og
hendur; svo greiddi hann hemii með litlu vasagreiðunní, sem'
liann liafði fundið i skjalatöskunni og var citt af þeim fáu
snyrtitækjum sem liann hafði meðferðis. Hann mældi hana í
handarkrikanum, uf ótta við að hún foryti hitamælinn.
Hitinn var eitt strik; liarin reyndi árangurslaust að muna
hve miklu hann þurfti aö bæta við, þegar mælt var í hand-
arkrikanum. Það skipti reyndar ekiki miklu máli; liún yrði
að liggja í rúminu hvort eð var. Hann rak Ronna fram úr,
þvoði honum og sagði honum að klæða sig; svo þVóði hann
sjálfum sér i framan og liringdi á herbergisþernuria. Hann
var órakaður en það gat beðið.
Þeman kom aó vörmu spori og hrópaði upp yfir sig þegar
hún kom auga á armstólinn og ábreiðuna. „Svaf monsieur
þarna?“ sagði hún. „En þið gátuð öll komizt fyrír i núniriu“.
Hann varð hálfvandræðalegui'. ,,Telþau er lasih“, sagði
hann. „Það má okki vera þröngt um veik bom. Mér Ieið
ágætlega"
Svipur hennar varð blíðlegur og hún skellti í góm. ,,í kvöld
akal ég finna aðra dýnu“. sagði hún. „Ég hef áreiðanlega
einhver ráð, moniseur“.
Hann bað run kaffi, brauð og sultutau; hún fór út og
kom von bráðar aftur með hlaðinn bakka. Þegar Mri lagði
hann frá sér, sagði hann: ,,Eg verð að fara út á. cftir og
.leita að farangrinum minum og kaupa ýmislegt smávegiö.
Ég get tekið drenginn með mér; ég verð ekki lengi. Gætuð
þér lilustað eftir Irtlu telpunni, ef hún færi að gráta?“
Konan brosti hýrlega. til hans. „Vissulega. En moTtsieur
þarf eQckert að ílýta sér. Ég skal koma með Rósu litlu og hún
getnr leikið við litlu telpuna".
NEVIL SHUTE: