Þjóðviljinn - 01.02.1953, Page 6

•: ]'. ím«"JUVí ’ tíL>_í-«ir-
6). — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 1. febrúar 1953
: H M U ]' n.'i i :•' /l r
Sama hugmynd — m'ismun-
andi kjólar
Kjólamir þrír á myndinni eru
allir byggðir á sömu hugmynd,
og við sýnum þessar þrjár gerð-
ir af sama sniði vegna þess
að það er nauðsynlegt að vita
hve lítið þarf til að breyta
kjól. Það er gott að geta gert
sér í hugarlund, hvernig kjóll
liti út, ef gerðar væri á hon-
um stöku breytingar. Oft og
iðulega er erfitt áð finna rétta
sniðið, þegar maður er í leit
að nýjum kjól. Einkum er það
erfitt fyrir konu, sem fær sér
sjaldan föt. Ef til vill sér hún
snoturt snið, en á ekki nóg
efni í vítt pils og getur ekki
séð fyrir sér, hvernig kjóllinn
verður ef pilsinu er breytt.
Annar kjóll er tvílitur, og hún
Rafmagnstakmörkunin
Kl. 10,46-12,30
Hliðarnar, Norðurmýri, Rauðar-
árholtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar-
hverfi við Laugarnesveg að Klepps-
vegi og svæðið þar norðaustur af.
•
Á morgun (mánud.) kl. 10,46-12,30
Austurbærinn og Norðurmyrl,
milli Snorrabrautar og Aðalstræt-
is, Tjarnargötu og Bjarkargötu
að vestan og Hringbraut að sunn-
an.
Hafnarfjörður og nágrenni. —
Reykjanes.
Eftir hádegl (kl. 18,15-19,16)
Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalínu
frá Flugskálavegi við Viðeyjar-
sund, vestur að Hlíðarfæti og
þaðan til sjávar við Nauthólsvik
í Fossvogi. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangárvallasýslur.
vill sjálf hafa hann einlitan og
veit ekki nema Ijóminn fari af
kjólnum ef honum er breytt.
Þa'ð er hægt að sigrast lávanda-
málum af þessu tagi með því
að virða fyrirmyndirnar vand-
lega fyrir sér og brjóta heil-
ann um, hverju hægt sé að
breyta og lagfæra.
Fyrst er hér upphaflega fyr-
irmyndin, ermastuttur kjóll
handa ungri stúlku úr tvenns
konar efni, mynstruðu og ein-
litu. Ef manni lízt vel á kjólinn
en hefur samt ýmislegt út á
hann að setja, er þá hægt að
breyta honum? Auðvitað. Ger-
um ráð fyrir að skrifstofustúlka
vilji nota hann fyrir hversdags-
kjól. Það er kalt á skrifstof-
unni hjá henni, svo að hún vill
Frámh. á 7. síðu
SKAK Ritstjóri: Guðmimdur Arnlaugsson
Ein af skemmtilegri skákun-
um er ég hefi séð frá Saltsjö-
baden er viðureign Kotoffs við
Eliskases í fyrstu umferð. Hún
fékk að vísu engin fegurðar-
verðlaun en er engu að síður
ljómandi vel tefld — af báð-
um. Hvitur nær ögn betri stöðu
út úr byrjuninni, en svartur
verst svo vel að honum verð-
ur lítið sem ekkert ágengt.
Þegar manni virðist Eliskases
vera. alveg að jafna metin
grípur Kotoff til hvítagaldurs,
en þrátt fyrir hann eru úrslitin
tvísýn til loka.
Drottningarbragð.
Cambridge-Springs vörn.
Kotoff Eliskases
Sovétr. Argentína
1. d2—d4 d7—d5
2. c2—c4 e7—e6
3. Rbl—c3 Rg8—f6
4. Bcl—g5 Rb8—d7
5. c2—e3 c7—c6
6. Ddl—c2 Dd8—a»5
1 7. c4xd5 Rf6xd5
! 8. e3—e4 Rd5xc3
9. Bg5—d2 e6—e5
10. b2xc3 eaxd4
11. c3xd4 Bf8—b4
12. Hal—bl Bb4xd2t
13. Dc2xd2 Da5xd2t
14. Kelxd2 Rd7—b6
Með mannakaupunum hefur
«vartur komizt fram hjá ýms-
um hættum. Þótt flestir mundu
kjósa hvíta liðið er aðstöðu-
munurinn ekki mikill og liggur
frekast í því að miðpeðin
tryggja hvít meira rúm og þar
með meira frjálsræði fyrir lið
sitt.
15. Bfl—d2 Bc8—e6
16. a2—a4 0—0—0
17. Kgl—e2 Rb6xa4
18. Ilbl—al Ra4—b2
Svartur getur ekki haldið
peðinu: 18. — b5 19. Bc2.
19. Halxa7 Kc8—b8
20. Hal—al Be6—c4
21. Be2xc4 Rb2xc4f
22. Kd2—d3 Rc4—b6
23. g2—g4 Kb8—c7
24. f2—f4 Hd8—d7
Eliskases reynir mótspil á d-
línunni. Hann gat einnig knúið
fram hrókakaup með því að
leika Ha8.
25. Ha7—a5 Hh8—d8
26. Ha5—g5 f7—f6
27. Hg5—að Rb6—c8
28. f4-—f5!
Kotoff hótar nú að leika
Re2—f4—e6 eftir hæfilegan
undirbúning. Eliskases kemur
í veg fyrir þetta, en það kost-
ar hann nýjar veilur í peða-
stöðunni.
28....... g7—g5
29. h2—h4! h7—h6
30. h4xg5 h6xg5
31. Hal—hl Rc8—d6
32. Hhl—h6 Hd7—e7
Nú strandar e5 vitaskuld á
fxe og Rxf5f.
33. Re2—c3 Hd8—e8
Nú verður e-peðinu ekki
bjargað, en þar með er g-peðið
einnig í hættu. Svartur sýnist
vera búinn að jafna. En hér
grípur hvítur til galdra!
ABCD EFGH
34. e4—e5!! f6xe5
35. Rc3—d5!! c6xd5
36. Ha5—c5f Kc7—b8
Eftir Kd7, Hxd5 fellur riddar-
inn með skák.
37. Hh6xd6 e5xd4
38. Hc5xd5 He7—e3f
39. Kd3—c4! He8—c8f
40. Kc4xd4 He3—g3
Nú er tímaþröngin liðin hjá og
næsti leikur hvíts er biðleikur.
Maður skyldi ætla að skákin
væri jafntefli, en Kotoff tekst
að vinna á snjallan hátt.
41. f5—f6 Hg3xg4f
42. Kd4—e5 Hg4—f4
43. Hd6—d8 Hc8xd8
44. Hd5xd8f Kb8—c7
45 Hd8—g8 Kc7—d7
Kóngurinn verður strax að
nálgast peðið: b5 46. Hxg5
Hf2 47. Hf5 He2f 48. Kd5 He8
49. f7 Hf8 50. Ke6, eða 47. —
Hxf5 48. Kxf5 Kd7 49. Kg6ö
46. Hg8—g7t Kd7—e8
47. Hg7xb7 Hf4—f2
48. Ke5—e6 Hf2—e2t
49. Ke6—f5 g5—g4
50. Kf5—g6!
Kóngurinn fer í skjól á bak við
peðið. Eftir Kxg4 væri skákin
jafntefli!
50. He2—f2
51. f6—f7t Ke8—f8
52. Hb7—b8t Kf8—e7
53. Hb8—e8t Gefst upp
Og svo að lokum lítil skák-
þraut eftir tékkneska höfund-
inn og taflmeistarann L. Prok-
es. Hún er ekki flóknari en svo
að margir munu leysa hana án
þess að setja stöðuna upp á
taflborði. Hvítur á að halda
jafntefli. Lausnin er á 3. síðu.
Tafllok eftir L. Prokes
ABCDEFGH
Hvítur á að halda jafntefli.
27.
HllóSpípusmiðurinn
„Sjáðu,“ sagði hún. „Þarna klifrar Jacko beint upp ran-
ann á Barbar og upp á bakið á honum.“ Hún tísti af hlátri.
„Er hann ekki óþekkur."
Hann beygði sig og leit á myndina með þeim. „Þetta er
mesti óþckktarapi er það ekki?“ sagði hann.
Sheila sagði: „Hann er agalega óþekkur."
Rósa spurði lágt: „Hvað var monsieur að segja?“
Ronni skýrði það út fyrir henni á frönsku og börnin héldu
áfram að tala á því máli. Við Howard töluðu þau alltaf ensku
en þeim var jafn eðlilegt að tala frönsku, þegar þau léku sér
við önnur börn. Howárd tók fram skjalatöskuna og virti
hana fyrir sér; hún var helzti lítil til að rúma nauðsynjar
þeirra þriggja. Hann komst að þeirri niðurstöðu að Ronni
gæti borið þessa tösku og sjálfur gæti hann keypt stærri
tösku til að bera. Með það í huga fór hann út úr svefnher-
berginu.
Á stigapallinum mætti hanti herbergisþernunni. Hún hik-
aði við; síðan ávarpaði hún hann.
„Er monsieur að fara á morgun?" sagði hún.
„Ég verð að losa herbergið," svaraði hann. „En ég held
að litla telpan sé orðin nógu hress til að ferðast. Ég ætla
að klæða hana áður en við borðum hádegisverð, og í dag ætla
ég að fara með hana út að ganga.“
„Já, hún hefur gott af að vera dálítið úti í sólinni." Hún
hikaði aftur og sagði síðan: „Ætlar monsieur beint til Eng-
lands ?“
Hann kinkaði Ikolli. „Eg ætla ekkert að stanza í París. Eg
fer með fyrstu lest til St. Malo.“
Hún leit á hann og andlit hennar var tekið og ellilegt.
„Monsieur — það er hræðilegt að nefna þetta. Gætuð þér
tekið Rósu iitlu með yður til Englands?"
Hann starði á tárvott, kvíðafullt andlitið og reyndi að
tefja tímann En hvers vegna viljið þé.r senda hana til Eng-
lands?“ spurði hann. „Styrjöldin nær aldrei til Dijon. Herpii
er alveg óhætt hér.“
Konan sagði: „Eg á enga peninga, monsieur. Faðir henn-
ar er í Englandi, en hann getur ekki sent okkur neina pen-
inga hingað. Það er bezt að hún fari strax til Englands.
Hún flýtti sér að halda áfram.
,(Eg hef peninga fyrir fargjaldinu, monsieur. Og Rósa
litla er góð og prúð telpa — hún er ósköp indæl skinnið litla.
Monsieur þyrfti ekki mikið fyrir henni að liafa.“
Gamli maðurinn fann á sér að hann varð að neita þessu
afdráttarlaust strax í upphafi. Þótt hann viðurkenndi það
ekki, þá vissi hann að hann þurfti að neyta allrar orku sinn-
ar til þess að komast á leiðarenda með, tvö ung börn í eftir-
dragi. Innst inni bjó hann yfir ótta, skelfingu við yfirvofandi
ógæfu.
Hann sagði: „Ef til vi'll gæti ég komið því í kring að hann
gæti sent ykkur peninga." Hann átti enn nokkra inneign í
Frakklandi. „Þér viljið ógjarnan missa hana?“
Hún sagði: „Monsieur, það er ýmislegt að gerast í Fra'kk-
landi, sem Englendingar skilja ekki. Við erum öll hrædd við
það sem kann að bíða okkar....“
Þau þögðu um stund.
„Eg veit að útlitið er slæmt,“ sagði hann lágt. „Ef til vill
verður erfitt fyrir mig, þótt ég sé Englendingur, að komast
til Englands. Eg býst ekki við því — en þó kann svo að
fara. Ef ég gæti nú ekki komizt með hana út úr landinu af
einhverjum ástæðum?"
Það fóru viprur um andlit hennar og hún brá svuntuhorn-
inu upp að augum. „1 Englandi væri hennj óhætt,“ tautaði
hún. „Eg veit ekki hver ósköpin eiga eftir að dynja yfir
okkur í Dijon. Eg er svo hrædd.“ Hún fór aftur að gráta.
Hann klappaði henni vandræðalega á öxlina. „Svona,
svona,“ sagði hann. „Eg skal hugsa um þetta í dag. Það er
ekki hægt að ráða þetta við sig í flýti.“ Hann komst undan
og fór út á götuna.
Þegar hann var kominn út var hann alveg búinn að gleyma.
hvaða erindi hann hafði átt. Viðutan gekk hann inn í borg-
ina og var að velta því fyrir sér, hvernig hann gæti komizt
hjá að taka að sér eitt barn í viðbót. Bráðlega settist hann
inn á veitingahús og bað um glas af bock.
Hann hafði enga andúð á Rósu litlu. Þvert á móti geðjaðist
honum vel að telpunni; hún var hæglát og móðurleg táta. En
hún yrði honum enn einn f jötur um fót og hann vissi að ekki
var á það bætandi sem fyrir var. Hann vissi að hann var
í hættu. Það var ekki lengur neitt leyndarmál, að Þjóðverj-
ar streymdu inn í Frakkland; það var eins og þegar flóð-
bylgjan streymdi inn í Belgíu í fyrra stríði. Ef hann frestaði
brottförinni andartaki lengur gat verið að hann lenti í flasinu
NEVIL SHUTE: