Þjóðviljinn - 23.06.1953, Side 4

4) — ÞJÓÐVTLJINN — Þriðjudagur 23. jútií 1953
TII hræ
Mörgu eru menn vanir úr
Morgunblaðinu, ekki sízt hræsn-
inni fyrir verkamönnum við
hverjar kosningar, — milli þess,
sem Morgunblaðsmenn níða þá
fyrir hverja kaupbaráttu. Og
menn venjast þessari hræsni
sem öðru. Enn öllu má þó
ofbjóða. Og það var gert, þeg-
ar Morgunblaðið þóttist hafa
samúð með Verkamönnum, af
því þeim tækist ekki að gera
byltingu og nökkrir menn hefðu
fallið.
Það er vart hægt að þjappa
saman meiri hræsni í eina setn
ingu en fyrirsögn Morgunblaðs-
ins sl. föstudag.
★
Hver er samúð Morgun-
biaðsins með fólki, sem er
drepið?
í þrjú ár hafa fasitasveitir
Syngman Rhee og innrásarlierir
Bandaríkjanna myrt yfir tvær
milljónir kvenna og barna í
Kóreu. Látlaust hefur írignii
sprengjum yfir saklaust fólk.
— Bandamenn Morgunblaðsins
hafa brennt hundruð þúsunda
kvenna og barna lifandi með
napalmsprengjunum, — brennt
þau í logandi benzíni.
Hvar var samúð Morgun-
blaðsins ?
Morgunblaðið hiefur lofað
öll þessi níðingsverk.
Bandamenn Morgunblaðsins
hafa skotið niður varnarlausa
fanga fyrir að sjmgja söngva.
Fangamorðin í Kóreu Vöktu
hrylling um allan heim. — En
á ritstjórnarskrifstofunum í
Austurstræti var enginn hryil-
ingur, aðeins fögnuður.
Það er alltaf slæmt, þegar
fólk er drepið. Það er harmleik-
ur mannanna, sakir þess hvem-
ig óviturleg þjóðfélagsskipan
klýfur mannkynið í fjandsam-
legar stéttir, að menn skuli
drepa hverjir aðra. En Morg-
unblaðinu ferst allra b’aía
sízt að reyna að pressa út úr
sér krókódílstlár yfir því.
★
Hvar er samúð Morgunblaðs-
jng mcð mönnum sem rey na að
gera bjitingu með fólki, sem
berst fyrir þjóðfrelsi og gegn
einræði?
I fjölmörgum löndum heims
herjast nú kúgaðar nýlendu
þjóðir sömu baráttu og vér
Islendingar háðum undir for-
ustu Jóns Sigurðssonar eða
Bandaríkjamenn á 18. öld und.
ir forustu George Washingtons
1 Malajalöndum, í Indó-Kína,
í Indónesíu, í Kenya-landi og
vlðar er háð slík frelsisbarátta
og víöa hefur þar þegar orðið
þjóðfrebsisbylting gegn einræði
framandi nýlendukúgara, hol-
lenzkra franskra og enskra,
sem höfðu jafn lítinn rétt til
að ræna þau lönd og ráða þeim
og danskir auðmenn oss Is-
lendingum.
Hver er samúð Morgunblaðs.
ins með þsssum þjóðum?
Morgunblaðið níð> þær dag-
lega, flytur róg og lygar um
frelsisbaráttu þeirra og fagnar
því, er nýlendukúgararnir með
amerískri aðstoð hella sprengj-
um yfir fátækleg þorp þessa
frelsisunnandi fólks og brenna
allt upp, sem fyrir þeim verð-
ur. I
Og hver er samúð Morgun-
blaðsins með verkamönnum, ef
þeir eru kúgaðir og ef þeir
skjddu reyna að gera byltingu?
Islenzkir verkamenn þekkja
þá samúð í verki af þrjátíu ára
baráttu við það harðsviraða
Morgunblaðsstríð, sem alltaf
hefur neitað þeim um réttkm
til áð lifa mannsæmandi lifi
nema verkamenn hafi beitt því
valdi, sem þeir höfðu í verk -
föllum og kröfugöngum til þess
að neyða Morgunblaðsiiðið til
undanhalds. Og alltaf hefur
þetta Morgunblaðslið þá beitt
því valdi. sem það þorði og
gat, — eða hvort maei Mogg-
inn enn öskur sitt eftir 9. nóv.
1932, er ekki tókst að svelta
verkamenn alveg eins mikið og
Ihaldið vildi?
En hvað þá lun samúð Morg-
unblaðsins við útlenda verka-
menn, t.d. þýzka, er I>eir voru
verst leiknir?
Hvar var samúð Morgun-
blaðsins, þegar ráðizt var á
verkamenn Þýzkalands 1933,
þegar þúsundir þeirra ivoru
myrtar af brúnstökkunum méð
,hreinu hugsanimar“ (eins og
Morgimblaðið kallaði þá), þeg-
ar tugþúsundum þeirra var
varpað í fangabúðir og pyntáðir
þar í hel (,,landráðmenna“ eins
og Mbl. kallaði t.d. Ossietsky,
er hatin fékk Nóbelsverðlaunin).
Hvar var samúð Morgunblaðs-
ins með þýzkum verkamönnum,
þegar samtök þeirra voru bönn-
uð, flokkar þeirra ofsóttir og
bannfærðir ?
Morgunblaðið fagnaði og
níddi verkamennina. Það lofaði
brennuvarginn Göring fyrir
,dugnaoinn‘. Morgunblaðið gerð
ist málgagn þeirra manna, sem
viru böðlar þýzks verkalýðs og
voru böðlar þýzks verkalýðs og
Og Morgunblaðið fagnar í hvert
sinn, sem það heldur að þýzku
fasistunum og þýzku auðmönn-
unum sé áð takast að leiða
skelfingu fasismans yfir þýzku
þjóðina aftur.
Og hvernig var samúð Morg-
unblaðsins, þegar spönsku
verkamennimir risu upp gegn
einræðisstjórninni 1934 eða
vörðu lýðræði sitt gegn fasist-
unum 1936?
Morgunblaðið hatáðist við
verkamenn, níddi jx'i og rang-
færði baráttu þeirra. En það
hældi böðlum þeirra á hvert
reipi.
-k
Samúð Morgunblaðsins í síð-
ustu viku var ekki með verka-
mönnunum í Berlín, sem mót-
mæltu mistökum embættis-
manna og fengu þau leiðrétt.
Samúð Moggans var ekki með
mönnunum, sem ætluíu að gera
byltingu því þá hefði Mogginn
heimtað napalm-sprengjur á þá.
Samúð Morgunblaðsins var
ekki með fólki, sem féll, því
Morgunblaðið grætur þurrnm
tárum það fólk. sem fellur
fyrir morðvopnum nútímans.
Hræsnin, sem náði hæstum
tónum í Morgunblaðinu, stafaði
af því að vinur þess Göring
getur ei lengur brennt, að átrún-
aðargoð þess Hitler getur ei
lengur myrt þýzka verkamenn
hundruðum þúsunda saman, 'því
hefðu þeir fengið að myrða og
Þjóðareining gegn her í Iandi
BURT MEÐ HERINN
„Það er engin hætta á
árás á Island“. Þannig
hljóðuðu svör himia banda-
rísku forráðamanna 1949,
þegar rætt var um inngöngu
íslands í Atlantshafsbanda-
lagið. Þetta er að vissu
leyti virðingarverð hrein-
skilni, þó hún segi rejmd-
ar ékkert annað eða meira
heldur en hver maður með
nokkumveginn óbrjálaða
dómgreind gat sagt sér sjálf-
ur, það var engin hætta á
árás á ísland.
En hver er þá skýringin
á því ofurkappi, sem lagt
var á það að fá ísland inn
í þetta margumtalaða banda-
lag. Skýringuna fengum við
ekki í svörum hinna æfdú
diplómata þar var hún vand-
lega falin. En síðan hefur
hún komið æ betur í ljós:
Bandaríkin ætla sér og
stefna markvisst að því að
gera ísland að Möltu Norð-
ur-Atlantshafsins. Hér verða
gerðir flugvellir í tugatali
á víð og dreif um gjörvallt
landið. Hér verður komið
upp víghreiðrum, ef til vill
í hverri einustu sveit lands-
ins. Hér verða byggð hafn-
armannvirki í þágu hersins
á eins mörgum stöðum og
þurfa þykir. Og síðast en
ekki sízt, erlent fjármagn
flæðir inn í landið til þess
að virkja náttúruauðlindir
landsmanna. Ekki fyrir
fólkið, Sem hér býr, heldur
til að kosta og halda uppi
þessari mjög svo þýðingar-
miklu herstöð. Enda þótt
hver verkfær íslendingur
verði tekinn og settur í setu-
liðsvinnu eins og nú stefnir,
nær það skammt. Amerískt
verkafólk verður flutt ina
Ög í kjölfar þess kemur svq
hið raunverulega setulið,
ekki fáein hundruð heldur
hundruð þúsunda. Og þegar
svo er komið væri hægt að
hugsa sér að fleirum en
Vatnsleysustrandarbæadum
þætti þröngt fyrir dj'rum.
En þá er markinu náð.
Þá og fyrr ekki eru ,,varn-
irnar“ fullkomnar, þegar
hernaðarmaranvirki yfirfull
með tilheyrandi morðtækjum
mynda eina samfellda keðju
frá fjöru til fjalls hringinn
í kringum allt land. Þá er
,,The Roek“ (eins og Banda-
rikjamenn kölluðu ísland í
síðasta stríði) orðinn hið
traustasta hjól í hernaðár-
vél USA. Héðan má svo(. í
fyllingu tímans, gera árás-
ir austur á bóginn og efa-
laust með „mjög góðum ár-
angri“. En þá er liætta á
árás á ísland og þá er öll-
um heimi Ijóst, hverjir hafa
kallað hana yfir land okkar.
íslenzku þjóðina skiptir
þetta engu, hún verður þá
ekki lengur til. Hún þurrk-
ast gjörsamlega út i því haf-
róti, sem fylgir slíkri bylt-
ingu. Hún týnist á örskömm
um tíma.
— Þannig verður þróuain,
ef ekki verður nú þegar
rönd við reist. Og nú vil ég
spyrja ykkur, sem hæst talið
um varnir og varnarleysi:
Er það þetta sem koma
skal, eða hafið þið bara
aldrei reiknað dæmið til
enda? Ef það síðara væri
nú raunin, vildi ég í allri
vinsemd mælast til þess að
þið settuð upp dæmið að
nýju. Góðir íslendingar fá
aldrei nema eitt svar út úr
þessu dæmi: BURT MEÐ
HERINN.
Þessvegna er lífsnauðsyn
að efla hina vaxandi and-
spyrnuhreyfingu gegn hern-
um og veita frambjóðendum
hennar brautargengi í kosn-
ingunum. Minnumst þess að
formaður andspymuhreyfing
arinnar er í baráttusæti á
C-listanum. Með því að
kjósa hann undirstrikum við
ósk oltkar: Burt með her-
mn.
Þjóðin býr sig undir dómsúrskurðinn — Ráðherr-
ann, sem var ,,íullirúi íslands" á íslenzkri grund.
INNAN TÆPRAR VIKU mun
þjóðin hafa kveðið upp dóm
sinn. Dóminn yfir þeim mönn-
um, sem ráðið hafa sköpum
hennar undangengið kjörtíma-
bil; dóminn yfir þeim flokkum,
er svikið hafa langflest og veiga-
mest kosningaloforð sín frá
haustinu 1949, þegar það var tal-
in „kommúnistalygi“ að til mála
gæti komið að selja landið í
hendur Bandaríkjunum. Jafn-
framt þessum dómi mun þjóðin
kjósa sér örlög sín um ófyrir-
sjáanlega framtíð.
UTANBÆJARMAÐUR, sem hing
að til hefur oftast fylgt „Fram-
sóknarmönnum“ að málum, sök-
um þess að hann hreifst á unga
aldri af baráttuhug örfáira um-
bótamanna i þeirra hópi (hverj-
ir nú eru ýmist gengnir fyrir ætt
ernisstapa ellegar dagaðir upp í
pólitísk nátttröll), komst ein-
hvernveginn þannig að crði við
þann er þetta ritar, nýlega: „Eg
er í rauninni hissa á því, að
stjórnarflokkarnir skuli þora að
brenna, hefði Morgunblaðið
fagnað. Hræsnin á að dylja
vonbrigðin yfir að vélabrögð
arftaka þeirra skuli ekki tak-
ast.
Samúð Morgunblaðsins er
sem fyrr með þýzku fasistun-
um, — en krókódílstárin með
fórnarlömbum vélabragða
>eirra.
Jón Þórðarson
frá Borgarholti
láta þjóðina ganga til kosninga,
eftir allt sem á undan er gengið.
— Þeir þorðu ekki að láta hana
njóta réttar síns, þegar þeir
seldu hana undir erlend yfirráð
hér um árið; vissu sem var,
hvernig' sú atkvæðagreiðsla
mundi fara. — það.er áreiðan-
legt, að þeir treysta því nú, að
þjóðin sofi.“
ÞANNIG fórust þessum von-
svikna framsóknarmanni orð.
Og hann hefur mikið til síns
máls. Það er engum blöðum um
það að fletta, að stjórnarflokk-
arnir, kratar og annað landsölu-
hyski treystir á það eitt — að
þjóðin sofi; að hún hafi ekki cnn
komizt til skilnings um það,
hvað við hana hefur verið gert;
að hún sé jafnvel þegar orðin
svo dáleidd af margföldum
blaðakostsáróðri Bandaríkja-
agentanna, glansmyndaloddar-
anna, marsj allhj álparómaganna
og þeirra „fulltrúa Islands“, sem
hafa „vinsamlega umgengni“ við
hernámsliðið suður með sjó (og
spila Bingó) — að engin hætta
sé á því héðan af, að hún spyrni
við fótum og segi: hingað og
ekki lengra.
EN grátbroslega kom Mogginn
upp um sig og sína, þegar hann
var að réttlæta spilamennsku
Bjarna Ben. þar syðra í forsíðu-
fregn þ. 7. þ. m. — Með feitletr-
aðri grein gerir hann beint og
óbeint tilraun til að afsaka dvöl
utanríkisráðherrans hjá „hers-
höfðingjanum á Keflavíkurflug-
velli“ og segir, að ráðherrann
hafi svo sem verið að „leysa úr
ýrnsum vandamálum" o. s. frv.
En í lokin segir svo, orðrétt:
„Sjálfsagður þáttur í því er að
fulltrúar íslands hafi vinsam-
lega umgengni við þá, er vand-
ann eiga að leysa með stjórn-
völdum landsins*. — Menn taki
eftir orðalaginu: Fulltrúar ís-
lands! Það er engu líkara en
verið sé að ræða um sendimann
hjá erlendu ríki, eða ennþá lágt
settari opinberan skutilsvein,
„fulltrúa“, sem állra náðarsam-
legast fái að ganga fyrir sér hátt
settari og valdameiri persónu.
Það er að vísu mikill sannleikur
í slíku orðalagi hjá Mogga, og
sannast þar, að oft ratast kjöft-
ugum satt á munn, kannske þeg-
ar þeir sízt vilja.
EN ALDREI hafa þeir menn,
sem undanfarið kjörtímabil hafa
talið sjálfa sig þess umkomna
að vera „fulltrúar“ íslendinga
og notað valdaaðstöðu sína fyrst
og fremst til þess, jafnt utan
þings sem innan, að ofurselja
okkur herveldissinnum, — aldr-
ei hafa þeir verið jafn óttaslegn-
ir sem nú. Og það er ekki að
ástæðulausu. Innan tæprar viku
mun þjóðin hafa kveðið upp
sinn dóm. Og jafnframt þeim
dómi mun hún kjósa sér örlög
um ófyrirsjáanlega framtíð.
FLUGFARÞEGI skrifar: „Eg
þakka framkvæmdastjóra Flug-
félags íslands hin greinargóðu
svör hans við spurningum mín-
um. Það gladdi mig að fá það
upplýst, að hvorki félagið né
starfsmenn þess áttu neinn þátt
í þeirri tilraun, er eitt dagblaðið
gerði til að draga það og starf-
semi þess inn í pólitískt dægur-
þras. Mín persónulega reynsla
af þjónustu félagsins er með
Framihald á 11. síðu.