Þjóðviljinn - 23.06.1953, Blaðsíða 6

g) _ JÞJÓÐVTLJINN — Þriðjudagur 23. júní 1953
JllÓffllílUINN |
ðtgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, aígreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Simi 7500 (3 línur).
Áakriftarverð kr. 20 á mánuðl í Reykiavík og nágrenni; kr. 17
annars staöar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljane h.f.
Þa§ er kosið iisi intilsndðn her
Baráttuaðfer'ðir hernámsflokkanna eru nú orðnar svo
rlkunnar að það á ekki að vera vandasamt fyrir neinn
að draga ályktanir og segja fyrir um áform þeirra. Það
er t.d. alveg augljóst mál að eft/r kosn/ngar er það staö-
föst ætlun þe'rra að stofna mnlendan her — ef fólk/ð
tekur ekki svo alvarlega í taumana á sunnudag/nn kemur
að hernámsflokkamlir lieykist.
Menn muna enn áramótin 1948-1949. Þá lýstu forustu-
rnenn þessara þriggja flokka yfir því með einkar ljósu
orðalagi að' þeir stefndu að því aö kalla bandarískan her
inn í landið, þeir teldu hernám sjálfsagt. Þegar mót-
rnælin bárust hvaðanæva að varð hernámsklíkan skelk-
uð; hún byrjaði aö sverja allt hvað af tók og hélt því
áfram til kosninga. En þegar kosningarnar tryggðu þsss-
um flokkum óbreyttan styrk, sneru þeir sér að hinu
upphaflega verkefni og leiddu yfir þjóðina smán her-
námsins í maí 1951.
Nákvæmlega eins hefur verið farið að með innlenda
herinn. Um síöustu áramót birtu forsprakkarnir í blöð-
i;m sínum hinar augljósustu yfirlýsingar um það að þeir
teldu sjálfsagt að stofna innlendan her, og þeir fóru
ekkert dult með það að þessi her ætti bæði að veröa
Jiður í Atlanzhafsbandalagskerfinu og jafnframt ætti aö
h.agnýta hann til þess að berja niður verkalýðssamtökin
í stórátökum. Þessar yfirlýsingar voru enn skýrari en
skrifin um hernámið, og voru tilvitnanir í Morgunblaðið',
Alþýðublaðið' og Tímann birtar á forsíðu í síðasta blaði.
En þaö fór eins og fyrr; þjóðin reis upp til andmæla.
Frá verkalýðsfélögum, kvenfélögum, menningarfélögum
og öörum um land allt bárust mjög eindregin og ske-
Jegg mótmæli. Og það' stó'ö heima: nú var byrjaö aö
sverja. Morgunblaöið, Alþýðublaðið og Tíminn lýstu
yfir því hvert í kapp viö annaö a'ð þau hefðu ekki
meint nokkurn skapaðan hlut meö orðum sínum, jafnvel
héldu þau því fram að greinarnar hefðu aldrei birzt!
En á sama tíma hélt undirbúningurinn að herstofnun-
inni áfram, og nú þegar hefur verið' komið' upp „verði“
á suðumesjum eins og rakiö' hefur verið hér í blaðinu,
og þeir sem 1 þessum verði eru skýra svo frá að þeir eigi
bæði að fá einkennisklæöi og vopn — eftir kosningar.
Þannig heldur þetta áfram á nákvæmlega sama hátt og
hernámið' sjálft. Það þarf ekki annað' en kunna að leggja
saman tvo og tvo til þess að’ vita hvað framundan er:
Ef hernámsfIokkarn/'r þrír halda fylgi sánu er það
öruggt og víst að innlendinr her verður stofnaður þegar
á þessu hausti.
Eina ráðið t/1 þess að koma í veg fyrir herstofnun er
að auka fylgli Sósíal/staflokksins.
Þetta er ekk/ kosn/ngaáróður, eða ýkjur. Þetta er að-
e:ns ályktun sem dregin er af reynslu síðustu ára. Og þeir
sem ekk/ vilja draga slíka .ályktun geta sjálfum sér um
kennt, ef illa fer.
Stundum flytur Morgunblaðið fregnir um gull í tunnutali, sem
,,kommúnistar“ fái frá ,,Rússum“. Einn daginn skýrir Her-
steinn frá því í Vísi að hin fátæklegu hljóðfæri Lúðrasveitar
verkalýðskis séu fengin að „austan“, og láðizt að geta þess að
þau eru ekki lengra að en frá Vík í Mýrdal og Vestmannaeyj-
urn! í gær hugleiddi sami blaðamaður í leiðara Vísis um ekia.
litla milljón, sem sósíalistum hafi nýlega borizt erlendis frá!
Timinn og AB jórtra sömu tugguna.
Það furðulega er að Hersteinn & Co. skuli ekki þreytast á
þessum furðusögum. Þeir eru ekki orðnir margir sem trúa þeim.
Fimmtungur þjóðarinnar fylkti sér um Sósíalistaflokkinn í síð-
ustu kosnitigum. Miklum hluta þjóðarinnar er það kunnu.gt af
sjálfsreynd, hvernig fátækt alþýðufólk hefur byggt upp stórar
hreyfingar með fómfýsi 'og samheldni, jafnt lítil verkalýðs-
íéiög og stóra stjómmálaflokka. Þetta fólk skilur hvers virði
verkalýðshreyfingin er, að hún er ein af lífsnauðsynjunum og
ekki hin sízta. Þetta fólk kemur enn og leggur fram skerf sinn
í I/osningasjóð Sósíalistaflokksins, í vitund þess að kosningasigur
þess flakks er sigur fólksins í baráttu þess fyrir bættum kjör-
um, sigur í sjálfstæðisbaráttu Islendinga.
VeiflS ábyrgSarmönnum rikjandi sfjárnar
stefnu þá ráSningu sem faeir eiga skiiiS
AFLRAUNAMAÐUR sem eitt
sinn ferðaðist með trúðum
fram og aftur um Bandaríkin
og sýndi fantabrögð við hrifn-
ingu rekur nú hótel í Reykja-
vík með sérréttindum. Fyrir
nokkru siðan lét þessi upp-
gjafatrúður sér til hugar
koma að banna blökkumönn-
um aðgöngu að veitingasölum
sínum sem væm þeir óæðri
verur. Auglýsing um það var
fest á vegg í húsi hans: lit-
uðurn (!) mönnum bannaður
aðgangur!
Þetta mentalítetsvitni vakti
veröskuldaða fyrirlitningu og
maður sem tók á sig rögg og
reif niður hina ljótu auglýs-
ingu hlaut að launum svo ein-
dreg)ia þökk almenningsálits-
ing að hótelstjórinn þorði ekki
annað en hætta við málsókn
gegn hinum framtakssama
mótmælanda sem túlkaíi þung
an hug fólksins til fyrirtækis-
ins. Um þa'ð þrifaverk að af-
má auglýs'nguna hugsuðu
margir á þá l'eið að „allir
vildu Lilju kveðið hafa“.
Hið furðulega fyrirtæki hjns
lítt siðaía hótelstióra sem
virtist halda að hótel hans
væri í Aiabama en ekki við
Austurvöll h’aut maklega and-
styggð og óbeit og þótti mörg-
um maður með s'íkt innræti
væri bet.ur fallinn til ameriskr-
ar herforustu í Keflavík en að
reka gistihús með opinberitm
ívilnunum í Reykjavík.
Re:ði og viðbjóíur almenn-
itigsálitsins gerðu hóte’hald-
aramun ómögu’egt að halda
til streitu áformi sínu um
a'ð gera ríkisstyrkta stofnun
sina að hreiðri kynþáttahaturs
og h:ð miður þrif’ega innræti
varð aí byrgjast í eigin barmi.
'Eftir þá ráðningu er hótel-
haldarinn hlaut er degi ljósari
sú hyldjúpa fyrirlitning sem
stjórnarvöld landsins hljóta
að hafa fyrir íslenzku fó'.ki
í landinu er þau ganga svo
langt í þjónkun við þau vopn-
uðu aðskotadýr sem þau hafa
fengið til íslands þvert ofan
í andstyggð landsmanna á
allri hermennsku, að þau
setja í nýiegri reglugerð um
eftirlit me'ð öryggi skipa
þau lákvæði, sem lögbjóía
þann ameríska hátt að mis-
muna mönnum eftir litarrafti.
Varla hafa verið sett sví-
virðilegri ákvæði í ís'.enzk lög
og ástæðulausari en þsssi.
Þau hljóða svo: „Ef á skipi er
saman að staðaldri livítir
menn og menn af öðrum kyn-
stofnum, skulu, ef ástæða þyk-
ir til, vera sérstakir svefn-
klefar handa hvorum, svo og
skulu þeir vera sér um sal-
erni. Ef hitiir þeldökku menn
matreiða handa sér sjálfir,
skal þeim ætlað sérstakt eld-
hús“. (LetuVbr. mín).
Sem sé: .,ef ástæða þykir“
skulu vera sérstalcir svefnklef-
ar en líkast til þarf alls ekki
neina svefnklefa handa b’ökku
mönnum, það mætti iáta þá
sofa í verkfæragejTnslum eða
úti undir berum himni, um
salerni er enginn fyrirvari,
ekkert ,,ef ástæða þykir“, það
er ský’.aust kveðið:- , skulu
þeir vera sér um salerni"; að
Hkindum er lunningin sæmi-
legust fyrir „the lesser
breeds“, þá blökku. E'dhús
skulu þeir hafa sér ef þeir
matreiða sjálfir, varla getum
vií ætlað þá óhæfu að hinir
kynjireinu hvítingjar eigi a'ð
slafra matinn í sig með óhrein
um. ÆJtli þeir eigi ekki að éta
upp úr e'num dalli úti á þil-
fari, þeir svörtu ?
Það er ómögulegt að finna
aðra skýringu á svona löggjöf
en viðleitni til að þægja á-
’eitnum aðila sem sumum
stjórnmálamönnum er tamt að
nefna ,okkar voldugu vina-
þjóð í 'vestri". En slíka laga-
setningu réttlætir ekkert.
Hví hefur ekki oröið storm-
ur mótmæ’a alþýðunnar til að
feykja um koll þessu smekk-
lausa tiltæki rikisstjórnarinn-
ar? Eru íslendingar orðnir
svo volaðir og sljóir að láta
stjórnarherrum sínum haldast
uppi að troða á öllu sem rétt-
lætir tilveru íslendinga sem
þjóðar og svívirða alla mann-
dómsgrein í þeim?
Nýskeð hef ég séö greinar-
gerðamefnu um mál þetta í
þjóðlausu blaði, Morgunbl., að
nafni, þar sem amerískur má-1-
staður er alltaf hafinn yfir ís-
lenzkan. Greinargerð sú var
frá samgöngumálaráðuneytinu
sem mun bera ábyrgð á um-
ræddri reglugerð. Þar er
fyrst leitast vi'ð að velta á-
byrgðinni yfir á nokkra ó-
happamenn sem einhvern tíma
sátu í einhverri nefnd og voru
annaðhvort svo sljóir vits-
munalega eða siðferðislega
vankaðir að láta hafa sig til
að undirbúa boðskapinn um
kynþáttahatur sem nú er í
lög leitt. Hér þykir ekki á-
stæða til að eyða skotfærum
'á vanaræðamenn þessa en
einhversstaðar hefur verið til
þess bent að í nefndinni hafi
setið fyrrverandi leiðtogi land-
mannaklíku sem hafði lireiðr-
að um sig í embættum sjó-
mannasamtakanna, en þa'ð
hlýtur flestum að vera ljóst
hversu fáránlegt ætlunarverk
það er að reyna að láta svo
sýnast sem sjómenn séu þeir
ódrengir yfirleitt að þakka
svona löggJöf. þá þekki ég
iHa fyrri félaga mína til sjós
ef það tekst.
Næst er reynt að afsaka
hina ómannlegu reglugerí með
því að prenta í greinarger'ð-
ina ákvæði úr danskri lög-
gjöf þar sem segir svo sam-
kvæmt Morgunblaðinu:
„Vistarvérur Iiúðdökkra
(FARVET) skipverja. 22. gr.
Ef 'hluti skipshafnar er að
staðaldri húðdökkir menn
skulu þeim fengnir sérstakir
svefnklefar og salerni, skilin
frá þeim vistarverum, sem
Framhald á 11. síðu.