Þjóðviljinn - 26.11.1953, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 26.11.1953, Blaðsíða 8
XIÓÐVILJINN — Fimmtudagur 26, nóvember 1953 —- i. ftLFUR UTANGARÐS 48. DAGUR Bóndinn í Bráðagerði XVI. KAFLI. Jón snýr sér að andlegum efnum ng heim.ssekir Hans Herratlóm Þegar vonir mannsins í veraldlegum efnum, annaðhvort bregð- ast með öllu, eða framgángur þeirra alltíeinu einhverstaðar lengst liti í óvissu framtíðarininar, jafnvel ennþá leingra hndan en þær, sem e:ga sér fyrst uppfyllíngu í öðru lífi, rekur stundum að því, að manneskjan leitar sér halds við þær síðamefndu helduren ekki neitt. Jón mundi alltíeinu eftir því, að það var ekki einasta yoraldleg velferð sveitúnga hatis, er hann var ábyrg- ur fyrir, heldur einníg sú ábyrgð, sem er ofar öllum efnis- kenndum hagsmunum. Það hefði orðið ógaman, ef ég hefði gleymt þessum prest- bjálfa, sem kellíngarnar heima voru að klifa á, liugsaði Jón með sér. Því ekki að reyna að þreifa eitthvað fyrir sér í þeim efnum. Ef allt annað þrýtur er þó prestur betra en ekki neitt. Það er líka það minnsta sem hægt er að gera fyrir þær, garmana. Ekki er þeirra hérvist svo beysin, að þær séu ekki vel að því komnar að eignast von í einhverjum guðsorðafroðusnakki. Jón vissi gerla að ekki þýddi að snúa sér til veraldlegra yfirvalda með slíkum erindrekstur. Hér var því ekki um annað að velja en að labba sig á fund Hans Herradóms. Hugdetta þessi hressti nokkuð uppá skapsmuni Jóns, sem höfðu verið í bágara lagi eftir liinn þjáníngarfulla skilnað hans við þíngkonuna. í fyrsta lagi hafði homum vart komið dúr á auga fyrstu nóttina sökum íllþolandi sársauka í aug- anu, sem hafði orðið fj’rir hinni óvægilegu snertíngu þíng- konunnar, og í öðru lagi áttu hinar J'tri afleiðíngar hnefa- Eöggsins sinn þátt í andlogu ástandi lians. Þegar hann leit sjálfan sig í spegli um morguninn, hnykkti honum hastarlega og lá við að trúa því, að hann hefði brejrst í umskiptíng. Hægra augað var sokkið í bólgur miklar og með öllu ósýnilegt einsog sól að baki þrumuskýja, en þarsem nefnt auga átti að vera samkvæmt eðlilegum skapnaði andlitsins, var auk missmíðanna, sem fyrr er getið, stærðar flekkur með því litarafti, sem skyldast er tjöru. Jóni var því nokkur vorkunn, þótt hann ætti í nokkru stríði við að játa, að það væri hann í cigin persónu, er hann leit í glerinu. Af greindum ástæðum þótti honum sýnt, að hann hlyti að sneiða hjá umgengni við sam- borggra sína eftir því sem auðið væri, þartil útlit hans hefði snúist til upphafs síns. Voru hugrenníngar hans, og alveg sér- ílagi þær, sem hann helgaði þíngkonunni, í óblíðara lagi. Hélt hann sig innan dyra hinn fyrsta dag og rej-ndi að drepa tím- aan með því að láta sér líða í brjóst öðruhvoru. Prángarinn, herbergisnautur hans, hafði kvatt kóng og prest, svo hann hafði ekki annan íélagsskap en sínar eigin hugsanir. Þegar hann svengdi, dró hann upp leifarnar af hákallinum og ryklíngnum og dundaðf við að' na'sla í sig það sem eftír' var í skráp og roði. Ásamt nokkurri sjálfsneitun yrði sú saðníng að endast honum til næsta dags, því fjrrr mundi hann leggja sér sína eigitr skó til munns helduren óæti það, seiíi hjálpræðið hafði vppá að bjóða. Þarfir magans iþýngdu honúm þó ekki' n'iúí'skör fram. Hitt var .þýngra mótlæti, að innihald kyllisins þraut með öllu snemma dags, 'en í það sótti hann bæði sálar og líkamlega fró- un og fullnægíngu. Þegar það sund lolcaðist greip hami slík óstillíug þegar leið á daginn, að hann varpaði allri varkárni og hlédrægni fyrir borð og hætti sér út, þegar rökkva tók til þess að kaupa neftóbak. Barst hann ekki meira á en nauðsyn krafði, en slík hófsemi kom þó ekki að fullu haldi, sökum ljósa- dýrðarinnar. sem allstaðar lýsti um stræti og torg. Fáein börn, er hann gekk framá að leik, urðu svo hrædd er þau sáu hann, að þau hlupu heim til mömmu og sögðust hafa séð ljóta kallinn undir jörðinni. Frú ein, ríkmannlega búin, var svo slysin að senda honum augnagotu undir götuljósi með þeim afleiðíngum, að hún missti stjórn fóta siana og féll endilaung á götuna, og svo brátt var manneskjunni að forða sér, að áðuren Jón gat rétt henni hjálparhönd, var hún þess umkomin að flýja og dró þá á eftir sér annan gángliminn. Jón flýtti sér að ljúka erindi sínu til þess að valda ekki fleiri slysum og hafði það sér til dundurs að hressa sig á kyllinum þartil hann gekk til náða. Næsta dag reis Jón árla úr rekkju. Augnverkurinn hafði stór- um rénað og missmíði andlitsins ekki meiri en svo, að greina mátti að auga hans var ennþá á sínum stað, endaþótt umhverfi þess væri jafnvel öllu meira hrollvekjandi helduren rosabaugur í eldmistri sökum fágætrar litasamsetníngar. En afþví lánglund- r ÍÞRÓTTIR RlTSTJÓRl. FRÍMANN HELGASON Stórsigur Ungverja í lands- leiknum við Englendinga Unnu meS 6 gegn 3 — Fyrsta sinn sem \ Englendingar biSa ósigur á heimavelli Ungverska landsliöiö í knattspyrnu vann mesta sigur sinn í gær á Wembleyvelli í London. Því tókst þaö, sem fæstir töldu þaö líklegt til eftir jafntefliö viö Svía á dög- unum: Puskas og félagar unnu stóran sigur á enska landsliðinu og léku slíkan leik, aö aldrei var vafi á, hver bæri sigur úr býtum. Rúmlega 100,000 vonsviknir áhorfendur sáu enska landsliðið í fyrsta sinni bíöa ósig- ur á heimavelli. Miðframherjinn Hideg'kuti, sem áður hefur ieiidð vinstrl úlheyja, setti tvö fyrstu mörk leiksins. Hann sést hér skalla í mark. Það voru ekki liðnar nema 45 sekúndur frá þvi leikurinn hófst, þegar Hidegkuti, sem á'ður hefur leikið vinstri út- herja, 'en nú var miðframherji, setti fyrsta mark Ungverja. 21 rninútu siðar sendi Iiidegkuti knöttinn aftur í mark Eng- lendinga eftir spyrnu frá. hægri útherja . Mannaskiptin borguðu sig Þá þegar var orðið Ijóst, að Englendingar mundu verða að taka á öllu sém þeir áttu til, ef þeir áttu að gera sér von um sigur. Og sú ráðstöfun Ung verja að setja Hidegkuti í stað Palotas, miðframherja sem misnotaði níu tækifæri fyrir framan mark Svia á dögunum, hafði reynst eftir fremstu von- úm. Furðulegasta marlí Iciksins Þriðja mark Ungverja setti Puskas,- fjTÍriíði Ungverja og tvímælalaust bezti leikmaður- inn á vellinum, þrem mínútum síðar. Það var furðulegasta mark leiksins. Puskas var ekki langt frá enska markinu, en sneri baki áð því, }' :gar knött- urinn var sendur til hans. Hann náði knettinum með hælnum, snarsnerist í hring á tánum, „eins og ballerína," sagði í- þróttafréttaritari brezka út- varpsins, sendi hann með óverj- andi skoti í mark. Þetta er ekki í fjTsta sinn, sem Puskas kem- ur mun.num á óvart á þennan hátt. Tókst ekki að hemja Puskas Enda þótt enska vömin legði sig alla fram til að halda Puskas í skefjum, tókst það ekki. Allan leikinn voru bak- verðir Englendinga á þönum eftir honum, en það kom fj-rir ekki. Englendingar sækja sig Nú höfðu Ungverjar slíka j'firburöi, a£ þeir tóku að hægja á sér. EngJendingar sóttu sig þá og settu tvö rnörk og gerði Mortensen annað. Þetta örv'aði E.iglendinga mjög. og enda þótt Ungverjar settu enn eitt mark í fyrrri liálfleik, (það var Boszik, sem það gerði), gerðu Er.glendingar sér vonir um, að í seinni hálfleik mundi þeim ganga betur. Þeir höfðu í fyrstu lagt höfuSá- lierzlu á vörnina, en ætluðu sér nú að reyna sókn í stað varnar. Gagnsólm Ungverja Eftir fyrri hálfleik stóðu leik ar sem sagt 4:2 Ungverjum í vil. I byrjun seinni hálfleiks hófu Englendingar sókn með hröðum áhlaupum, en sú sókn stóð ekki lengi, Ungværjar höfðu af nógu að taka og svor- uðu með gagnsókn, sem stó'ð allan leikinn út. Og þeir unnu einnig seinni hálfleikinn með 2:1 og úrslitin urðu því 6:3. Yfir'burðir Ungverja Öllum bar saman um eftir leikina, að sigur Ungverja hefði verið fyllilega réttmætur. For- maður brezka knattspjrnusam- bandsins sagði eftir leikinn, a'ð yfirburðir Ungverja hefðu m.a. lýst sér í leikni þeirra að senda hraða snúningsknetti inn fjrir vörn mótherjanna, örskjótura sendingum og ótrúlega snöggx um upphlaupum. Drengilegur leikur Fyrirliði Englendinga hældi Ungverjum fjTÍr drengilegaa leik og sagði þá hafa átt sig- urinn skilið með þeim marka-< mun sem varð. Þeir væru tví- mælalaust bezta liðið sem Eng- lendingar liefðu keppt við. Að- spurður sagðist hann ekkert hafa út á leik enska liðsins að set ja; betra li'ðið hefði unnið, og það væri allt og sumt. „Drengirnir“ tárfelldu af fögnuði Formaður ungverska knatt- spyrnusambandsins, sem var i förinni, var svo hrærður afi leiknum loknum að hann mátti várt tungu hræra. Hann sagði að allir ungvcrsku drengirnir hefðu tárfellt af fögnúði í leikg lok. Aðspurður sagðist hairn halda, að það hefði átt megin- þátt í ósigri Englendinga, aS. þeir reyndu að leika megin- landsknattspyrnn í stað þessl að halda sér viö eigin leikað- T’uskas, fyrirllði Ungvérja og vinstri innlierjl, sem sýndi enn í ffær, að J»áð er ekki að ástaðu- lausu að hann er kallaður „beztj kiiattspyrmunaður heirns." ferðir. Leikurinn liefði þá farið öðruvísi, þótt liklegt væri, að Ungverjar hefðu samt unnið sigur. Mestu hrakfarir síðan 1 1881 '■ Þetta eru mestu hrakfarir, sem enska landsliðið hefur orð- ið fyrir síðan 1881, þegar það tapaði með 6:1 á útivelli í leik’ á móti Skotum. Það er athj'gl- isvert, að nær allir leikmenrt ungverska landsliðsins eru úf sama knattspj'rnufélagi, Hon- ved í Búdapest. Verðugir fulltrúar I þjóðar sinnar Eftir sigúrinn í gær verðut! Framhald á 11. síðu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.