Þjóðviljinn - 26.11.1953, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVTLJINN — Fimmtudagur 26. nóvémber 1953 —

elnolisþáÉtur

Um þorskalifur og þorskahrogn
Það er erfitt að sjóða þorska-
lifur, •nema lyktin finnist um
allt hús. Norskur niðursuðu-
fræðingur gefur okkur hér
nokkur heilræði — sem eiga
einnig að koma í veg fyrir að
lýsisbragð verði ^af lifrinni:
Þorsk’ifrina á helzt að taka
úr fiski sem slægður er lifandi,
og hún má ekki hafa legið leng-
ur en sólarhring.
Það á að skola hana í sjóð-
heitu vatni, áður en hún er
sett yfir eld í kringlóttri nið'-
ursuðudós, t.d. undan fiski-
•bollum, grænum baunum. Dós-
ina má aðeins nota einu sinni.
Yfir þorskalifrina er lagður
sundurskorinn laukur, • epla-
sneiðar (þegar epM fást) og
teskeið af sykri. Lifrin er soð-
i.n í eins litlu vatni og hægt er
og í stundarfjórðung. Vatnið á
næstúm að vera gufað upp þeg-
ar lifrin er soðin. — Með þessu
móti verður ekkert lýsisbragð
af lifrinni og engin lykt verð-
ur af suðunni. Börn hafa mæt-
ur á lifur sem soðin er á
þennan hátt. Og hún er mjög
góð ofaná brauð.
Falleg dragt og
fíflalegur hattar
‘Hátturinn er svo fíflalegur,
1 að við tölum ekki um hann;
um dragtina er öðru máli að
gegna. Það er ljómandi dragt,
hlý og góð þegar kólna fer
í veðri. Flestir kysu sjálfsagt
heldur að hún væri með löng-
' 'um ermum, enda hentar það
■ okkur betur á þessari breidd-
: argráðu. Dragtin er saumuð
úr ljósbrúnu ullarefni sem
i minnir á jersey. Hún er svo
1 mjúk og létt að það má auð-
1 veldlega nota hana undir
1 kápu. Það er hægt að bretta
kragann niður, og þegar búið
er að hneppa jakkanum er
hann alveg sléttur og Iaus og
ekki aðskorinn í mittið. Líka
• er hægt að hafa jakkann
( kragalausan.
Auk lauks og epla nota
margir piparkorn og lárviðar-
lauf í suðuvatnið með lifrinni.
Soðna lifur þarf að borða inn-
an sólarhrings til þess að kom-
ast hjá lýsisbragðinu. Þess
vegna er ekki hægt að gera
góða lifrarkæfu úr þorskalifur.
Geymið tómar niíursuðudósir
til að sjóða lifur í.
Þorskahrogn er því aðeins
hægt að nota að þau séu ó-
frjóvguð, þ. e. a. s. laus við
glæru komin. Á þau þarf einn-
ig helzt að strá teskeið af
sykri og lauksneiðum.
Ný hárgreiSsía
og hálsmál
Breiða V-hálsmálið er einnig
notað á vetrarkjóla, einkúm þó
á ermalausa. kjóla, sem notaðir
eru yfir blússur. Þetta hálsmál
fer ekki öllum vel og það er
ekki sérlega hlýlegt, svo að
þar er. rétt að forðast það á
hvers'da'gskjó’a. •— Takið eftir
stutta hárinu, það eru lausar
bylgjur fram á ennið og hárið
strokið upp fi'á e'yrunum. Þessi
hárgréiðíria er hentug og fer
vel á grófu hári, sem ekki er
of ljóst. '
Silfurreíir aftur
Silfurrefir hafa ckki verið í
tízku í mörg ár, en nú hafa
þeir aftur rutt sér braut, eink-
um er skinnið notað í kraga á
dragtir og kápur. Ef einhver
á gamlaa ref, sem er slitinn
og þvældur, er ef til vill hægt
að klippa ha.nn í sundur og
gera úr honum nýtízku kraga.
TIL
LIGGUB LEIÐIN
19.
L
SAKAMÁLASAGA eftir HORACE MCCOY
1
í þessum sal. Er hann staddur hérna, Geneva?
Er hann hérna?“
Geneva kinkaði kolli brosandi.
„Hvar er hinn hamingjusami ?“ spurði
Rocky. „Hvar er hann? Rísið upp, skipstjóri,
svo að við sjáum yður —“
Al’ir áhorfendur teygðu úr hálsinum og skim-
uðu í kiingum sig.
„Þama er hann —“ hrópaði Rocky og benti
út í hinn enda salarins. Maður nokkur var að
stiga yfir grindumar og gekk nú yfír gólfið
í áttina til Genevu. Hann steig ölduna.
„Sogið eitthvað, skipstjóri —■“ sagði Rocky
og ýtti hljóðnemanum til hans.
„Ég varð ástfanginn af Genevu um leið og ég
leit hana augum“, sagði skipstjórinn í hljóð-
nemann. „Og nokkrum dögum seinna bað ég
hana að hætta í dansinum og giftast mér. En
hún neitaði, því að hún vildi ekki svikja félaga
sinn; og ég gat ekki annað gert en bíða og vona.
Nú er ég fegin að hún er úr leik og ég get
varla beðið eftir hveitibrauðsdögunum —“
Áheyrendur skellihlógu. Rocky dró hljóðnem-
ann til sín aftur. „Sendið hinni væntanlegu
brúð' silfurskúr, herrar mínir og frúr —“
Skipstjórinn þreif hljóðnemann aftur og bar
hann upp að vörunum. „Engar peningagjafir,
gott fólk“, sagði hann. „Ég get sjálfur séð fyrir
henm —“
„Blessaður einfeldningurinn“, sagði Gloría.
Það var engin silfurskúr. Ekki fleygt ein-
um einasta skildingi.
„Þið sjáið hvað hann er hógvær“, sagði
R.ocky. „Ea ég býst við að mér leyfist að trúa
ykkur fyrir því, að hann er skipstjóri á Pacific
Queen, sem liggur við akkeri hérna fyrir utan.
Það fara bátar út á höfn á klukkutíma fresti
allan daginn og ef ykkur langar til að draga
fisk á djúpmiðum ættuð þið að slást í förina
með skipstjóranum —“
„Kysstu hana, maður“, kallaði einhver úti
í sal.
Skipstjórinn kyssti Genevu, leiddi hana síð-
an út meðan áheyrendflr öskruðu og klöppuðu.
„Þetta er önnur giftingin sem þakka má
maraþondanskeppninni“, sagði Rocky. „Gleymið
ekki hátíðahöldunum hér í næstu viku; þegar
Vee Lovell og Mary Hawley, nr. 71, verða
gefin saman hér á staðnum. Leikið -—sagði
hann við hljómsveitiaa.
Basil Gerard kom út úr búningsherberginu,
klæddur venjulegum fötrnn og gekk að borðinu
til að herja út síðustu níáltíðina.
Rocky settist á pallinn og sveiflaði fótun-
um.
„Varaðu þig á kaffinu mínu —“ sagði Gloría.
„Allt í lagi, allt í lagi“, sagði Rocky og færði
bollann til. „Hvernig er maturinn ?“
„Ágætur“, sagði ég.
„Tvær miðaldra konur komu til okkar. Ég
hafðí oft séið þær sitja í stúkusætum. „Eruð
þér íorstjórinn“, spurði önur þeirra Rocky.
„Ekki beinlinis“, sagði Rocky. „Ég er vara-
forstjóri. Hvað er ykkur á höndum?"
„Ég er frú Higby“, sagði konan. „Þetta er
frú Witcher. Getum við talaö saman í næði?“
„Hér er eins gott næði og hvar aeinars stað-
ar“, sagði Rocky. „Hvað er ykkur á höndum?“
„Við erum forseti og varaforseti —“
„Hvað er á seyði? spurði Soks Donald, sem
kom að rétt í þessu.
„Þetta er forstjórinn", sagði Rocky og hon-
um iétti sýnilega.
Konumar tvær litu á Socks. „Við erum frú
Higby og frú Witcher", sagði frú Higby. „Við
erurn forseti og varaforseti í Siðgæðisbandalagi
mæðra —“
„Æ, æ“, sagði Gloría í hljóði.
„Já?“
hrossum
ekki
lógað?
„Við erum hér með samþykkt", sagði frú
Higby og rétti honum samánbrotið skjal.
„Hvað býr á bak við þetta?“ spurði Socks.
„Ekki annað en þetta“, sagði frú Higby.
„Siðgæðisbandalag okkar hefur fordæmt daas-
keppnina —“
„Andartak", sagði Socks. „Við skulum koma
inn á skrifstofuna til mín og ræða saman um
þetta
Frú Higby leit á frú Witcher og liún kinkaði
kolli „Gott og vel“, sagði hún.
„Komið þið líka, krakkar — þú líka Rocky.
Hæ, hjúkrimarkona — taktu burt þessa bolla
og diska—“ Hann brosti til ikvennanna tveggja.
„Eins og þið sjáið“, sagði hann, „þá le>fum
við krökkunum ekki að gera neitt sem getur-
sóað orku þeirra. Þessa leið, frúr —“
Hann gekk á undan framhjá pallinum, að skrif
stofu sinni, sem var í einu horni hússins. Á leið-
inni þóttist Gloría hrasa. Iiún slengdist utaní
frú Higby, þreif báðum höndum í höfuð hennar.
„Ö, afsakið — fyrirgefið þér —“ sagði Gloría
og. leit niður á gólfið til að aðgæta um hvað
liún hafði hrasað.
Frú Higby sagði ekkert en leit illilega á
Gloríu um leið og hún lagfærði á sér hattinn.
Gloria hnippti í mig og deplaði augunum.
„Munið það krakkar, að þið eruð vitni —■“
hvíslaði Socks um leið og við gengum inn á
skrifstofuna. Skrifstofan hafði áður verið and-
dyri og var mjög lítil. Ég tók eftir því að hún
hafði lítið breytzt, síðan vio Gloría höfðum
komið til að láta skrásetja okkur í kcppnina.
Eina breytingin var sú, að Socks hafði fest
upp tvær nýjar myndir af nöktum konum. Frú.
Higby og frú Witcher ráku strax augun i þær
og litu þýðingarmilTlu augnaráði hvor á aðra.
„Fáið ykkur sæti, frúr“, sagði Socks. „Hvað
var það nú aftur?“
„Siðgæðisbandalag mæðra hefur fordæmt
þessa danskeppni", sagði frú Higby. „Við höf-
mn úrskurðað, að hún sé auðvirðileg og lítil-
lækkandi og hafi spillandi áhrif á þjóðfélagið.
Við höfum úrskurðað að það verði að loka
henni“.
„Loka henni?“
„Þegar í stað. Ef þér neitið, leitum við til
borgarstjórnarinnar. Þessi danskeppni er sið-
laus og spillandi -—“
„Ykkur skjátlast alveg, góðu frúr“, sagði
Socks. „Það er ekkert siðlaust i þessari sam-
keppni. Þátttakendur eru stórhrifnir. Þau hafa
öll þyngzt síðan keppnin hófst —“
„Ein stúlkan í danskeppninni er barnshaf-
andi“, sagði frú Higby. „Ruby Bates. Það er
glæpsamlegt að stúlkan skuli vera á hlaupum
og þönum allan daginn, komin að falli. Enn-
CttNJ' OC CftMWi
I
Dómarinn (hjá tannlækninum): Getið þér svar-
ið að draga út tönnina, alla tönnina og ekkert
ncma tönnina?
Hún: Fyrlr aðeins tveimur mánuðum var ég
alveg dauðskotin í Georg. Nú þoli .ég ekki að
sjá liann. Skrýtlð livað karlmenn eru fljótir að
breytast.
Hann: Vikum saman hefur mig langað til að
spyrja þig einnar .spurningar.
Hún: Og mánuðum saman hef ég haft svarið
á re:ðum höndum.
Ég áttl oinu slnni hugsjón.
Og hvérnig fór með hana?
Ég glftist hennl.
uL