Þjóðviljinn - 18.03.1955, Qupperneq 11

Föstudagur 18. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Erich Maria REMARQUE:
/-------------------------->>
Að elsha...
...oif defgja
82. dagur
„Einmitt það? Og með hverju? Með þessari ögn sem
fæst út á skömmtunarseöla?“
„Reyndu að fá það sem þú getur á svörtum“.
„Þú getur trútt um talað! Þú getur verið óspar á heil-
ræðin“, sagði Böttcher beizkur í bragði. „Ég á ekki nema
þrjá daga eftir af leyfinu. Hvernig á ég að fita konuna
mína á þrem dögum? Jafnvel þótt hún baði sig upp úr
þorskalýsi og éti sjö máltíðir á dag getur hún ekki bætt
við sig meiru en nokkrum pundum, og hvað munar
um það? Félagar, ég er í hreinustu vandræðum!“
,,Hvers vegna? Þú hefur þó enn bústnu veitingakon-
una ef fi'tan skiptir svona miklu máli“.
„Það er nú lóðið. Ég hélt að ef konan mín ka?mi aftur,
vildi ég ekki framar líta við veitingakonunni. Ég er
fjölskyldumaöur en enginn kvennaveiðari. Og nú er
veitingakonan fremur mér að skapi“.
„Þú ert bannsettur yfirborösmaður“, sagði.Reuter.
„Ég er enginn yfirborðsmaður! Ég tek nefnilega alla
hluti of nærri mér, það eru vandræðin. Annars væri ég
hæstánægður. En þetta skiljiö þiö ekki, fíflin ykkar“.
Böttcher gekk að skáp sínum og fleygði því sem eftir
var af eigum sínum niður í bakpokann. „Veiztu hvar
þið hjónin setjist að?“ spurði Gráber. „Eða stendur
gamla íbúðin ykkar enn?“
" „Auðvitað ekki. Ein rústahrúga! En heldur vildi ég
búa í rústakjallara en vera hér einn dag í viðbót. Vand-
ræðin eru einfaldlega þau, að konan mín er ekki lengur
mér að skapi. Auðvitað elska ég hana enn, þess vegna
kvæntist ég henni, en mér geðjast ekki að henni eins
og hún er. Og það er hreint ekkert viö því að gera?
Hvað get ég tekiö til bragös? Hún finnur þetta auðvitaö
líka“. t
„Hvaö áttu marga daga eftir af leyfinu?“
„Þrjá daga“.
Gætirðu ekki gert þér upp ánægju þennan stutta
tíma?“
„Félagi“, sagði Böttcher rólegri röddu. „Það má vera
að kvenmaður geti gert sér upp ánægju í rúminu. Ekki
karlmaður. Trúið mér, þaö heföi verið betra ef ég heföi
farið til baka án þess aö finna hana. Nú kveljum viö
aðeins hvort annaö“.
Hann tók upp pjönkur sínar og fór.
Reuter horfði á eftir honum. Svo sneri hann sér að
Graber. „Og þú? Hvað hefur þú í hyggju?“
„Ég ætla á hermálaskrifstofuna. Til vonar og vara
ætla ég að spyrja aýtur hvort ég þurfti fleiri skjöl“.
Reuter brosti. „Óheppni Böttchers vinar okkar hefur
ekki skotið þér skelk í bringu?“
„Nei. Það er allt annað sem mér stendur ótti af“.
„Óveður í lofti“, sagði skrifstofumaðurinn á hermála-
skrifstofunni. „Það er óveður á vígstöövunum. Veiztu
hvað þér ber aö gera í óveöri?“
„Leita hælis“, svaraöi Gráber. „Það veit hver krakki. I
En hvað kemur það mér viö? Ég er í leyfi“.
„Þú heldur að þú sért enn í leyfi“, leiðrétti skrifstofu-
maðurinn. „Hvað viltu til vinna að ég sýni þér fyrir-
skipun sem barst í dag?“
„Það er undir ýmsu komið“.
Gráber tók sígarettupakka upp úr vasa sínum og
lagði hann á borðiö. Það var eins og maginn í honum
herptist saman. „Óveður“, endurtók skrifstofumaöurinn.
„Mikið mannfall. Brýn þörf á liðstyrk þegar í staö. Menn
í leyfi sem hafa ekki gildar ástæður til þess að verða
kyn’ir, eiga aö fara aftur á vígstöövarnar þegar í stað.
Skiluröu?”
„Já. Hverjar eru þessar gildu ástæöur?“
„Dauðsföll í fjölskyldunni, mikilvæg fjölskylduvanda-
mál, alvarleg veikindi —“
Skrifstofumaðurinn teygði sig eftir sígai’ettunum.
„Svo að þú ættir aö hverfa! Reyndu aö gera þig ósýni-
legan. Ef þeir geta ekki fundið þig, geta þeir ekki sent
þig til baka. Forðastu herskálana eins og heitan eldinn.
Stonddu í felur þangað til leyfið þitt er á endá. Gefðu
þig þá fram. Hvað er þá hægt að gera þér? Réfsa þér
fyrir að vanrækja að tilkynna bústaðaskipti? Þú ert á
leið á vígstöðvamar hvort eð er og það er nóg“.
„Ég ætla að kvænast“, sagði Gráber. „Er það gild á-
stæða?“
„Ætlarðu að kvænast?“
„Já, þess vegna kom ég hingaö. Mig langaði aö vita,
hvort ég þyrfti nokkur skilríki nema launabókina mína“.
„Hjónaband! Ef til vill er það gild ástæða. Ef til vill,
segi ég“.
Maðurinn kveikti í einni sígarettunni. „Það gæti ver-
ið gild ástæða. En þaö er ástæðulaust að eiga neitt á
hættu. Þú ert úr fremstu víglínu og þarft engin skilríki.
Og ef þú þarft einhver, þá komdu til mín; ég skal ganga
frá því í kyrrþey, svo aö enginn reki nefið í það. Áttu
sæmileg föt? Þú getur ekki látið gifta þig í þessum lörf-
um“.
„Get ég fengið nokkuð hér?“
„Farðu til birgðastjórans“, sagði skrifstofumaðurinn.
„Segðu honum aö þú ætlir að kvænast. Segðu aö ég
hafi sent þig. Áttu meira af góðum sígarettum?“
„Nei. En ef til vill get ég náð í annan pakka“.
„Ekki handa mér. Handa birgðastjóranum“.
„Ég skil. Veiztu hvort kvenmaðurinn þarf éihhver
sérstök skjöl við stríðsgiftingu?“
„Ekki hugmynd nm það. En ég held ekki. Þetta þarf
allt að ganga í flýti“-Skrifstofumaðuripn leit á klukk-
una. „Farðu strax yfir í birgðadeildina. Kunningi minn
er þar núna“.
Gráber fór yfir í álmuna þar sem birgðadeildin var.
Hún var uppi á háalofti. Birgðastjórinn var feitur og
augu hans voru með sitt hverjum lit. Annað var óeðli-
lega blátt, næstum fjólublátt, hitt var móleitt.
„Vertu ekki að glápa á mig“, hreytti hann út úr sér.
„Hefuröu aldrei séð glerauga fyrr?“
„Jú, en aldrei svona frábrugðið að lit“.
„Ég á þaö ekki, asninn þinn“. Maöurinn sló í himin-
blátt augað. „Ég fékk það lánaö hjá kunningja. mínum.
Ég missti mitt á gólfið í gær. Það var brúnt. Þessir grip-
ir eru alltof brothættir. Þeir ættu aö vera úr sellolojdi".
„Þá gæti kviknað í þeim“.
Birgöastjórinn leit upp. Hann virti fyrir sér heiðurs-
merki Grábers og brosti síðan. „Satt er það. En samt
sem áður hef ég engan búning handa þér. Mér þykir
þaö leitt. Þeir eru allir verri en sá sem þú ert í“.
Létta dragtin lítt breytt
Kópavogur
Framhald af 7. síðu.
Eitt af því sem Gautaborgar-
menn bera fyrir sig er það, að
Guðm. ívarsson geti ekki ann-
að svona stóru embætti og það
hafa þríflokkarnir hugsað sér
að nota sem tromp og spyrja
okkur ekki ráða.
Um starfsþol Guðmundar get
ég ekki dæmt, en hann fékk þó
eftir eigin vali starfsbróður
hér, þann eina sem hann treysti
svo hann hefur ekki upp á neitt
að klaga í því tilliti.
En hitt er aftur annað mál,
að ef þetta veltur allt á starfs-
þoli Guðm. ívarssonar, þá eru
fjölmargar leiðir til að
bæta úr því, aðrar en leggia
hagsmuni allra Kópavogsbúa
niður við trog.
Því skal ekki neitað, að vegna
sérstöðu Kópavogs sem hrepps
þarf - ýmsu að breyta hér, sem
sveitarstjórnarlög gera ráð fvr-
ir, en til þess. er opin leið án
bæjarréttinda.
Eigi hinsyegar af annarlegum
öflum að þröngva upp á okkur
þessum friheitum, og-við fáum
ekki að vera hérna í friði með
okkar uppbyggingu, þá virtist
sú leið viturlegri að leita samn-
inga við Reykjavík um eins-
konar sameiningu.
Gautaborgarmenn bera það
út að Reykjavík neiti öllu slíku,
en slíkt er í fyllsta máta ó-
sennilegt.
Reykjavík hefur, eins og
kunnugt. er, keypt lönd uppi í
Mosfellssveit og útbyggðir henn-
ar ná langt upp fyrir Elliðaár.
Gunnar Thoroddsen borgar-
stjóri hefur líka minnzt á þetta
mál í ræðu sem hann hélt á
Arnarhóli, að Kópavogsbyggð
sameinaðist Reykjavík, sem og
mörg rök hníga að.
Eg hygg því, að þessi mót-
mæli séu eins og margt annað
pöntuð, en ekki sé búið að leysa
þau út, og ekki beri að taka þau
trúanleg fyrr en vér sjáum þá
yfirlýsingu frá forráðamönnum
Reykjavíkurbæjar.
Létta dragtin, sem nota má
allt árið, verður fyrir litlum á-
hrifum af byltingunum í tízku-
heiminum. Dragt eins og sú á
myndinni getur verið alveg ný
af nálinni, en hún getur líka
verið tíu ára gömul og allt þar
á milli. Ekki er við því að bú-
ast að dragtir taki
neinum stökk-
breytingum næstu
tíu ár, svo að þær
eru tilvalinn bún-
ingur handa þeim
sem gjarnan vilja
eiga fötin sín
lengi. Þó er ekki
þar með sagt að
ýmis tízkuatriði
geri ekki vart við
sig'. Á myndinni
eru einmitt notuð
ýmis ný atriði, án
þess að þau hafi
nein áhrif á sniðið
á dragtinni sjálfri.
Síða doppótta
blússan er eftir
nýustu tízku og
iragtin breytir al-
yeg um svip sé
notuð við hana
önnur blússa.
Eins og sjá má
ið talsvert algengt. Dragtin er
frá Adele Simpson og hún er
gerð úr efni sem kallast silki-
tweed. Það á ekkert skylt við
silki, heldur er það sérlega
þunnt og lipurt tweed sem er
meðhöndlað á þann hátt að þafi
fær silkikennt yfirborð. Sjálfl
if myndinni
fóðrið í jakkanum úr sama efnið er úr ull og hefur alla
efni og blússan og það er orð- beztu eiginleika ullgrefna.
Sveskjuhlaup
250 g sveskjur lagðar í bleyti
í % 1 vatni, soðnar í bleyti-
vatninu með sykri í og berki
af 1 sítrónu. Steinarnir teknir
úr og sveskjurnar lagðar í skál.
Safinn mældur og á móti V* 1
eru notuð 6 blöð af matarlími.
Þegar hlaupið er kalt er því
hellt yfir sveskjurnar og skál-
in sett á kaldan stað. Skreytt
með rjóma eða vanillukrem
borið fram með.
Medisterpylsan springur síður
ef maður stingur í hana hár
og þar með gaffli eða stoppu-
nál, leggur hana í létt saltað,
sjóðandi vatn og lætur hana
malla í nokkrar mínútur.
Mynslraðir smámumr
Meðal tízkuhýjunganna eru
ýmsir smámunir sem gerðir
eru úr mynstruðum efnum.
Mynstraðar töskur og mynstr-
uð belti sem eiga saman, Dojjp-
óttir skór og röndóttir háls-
klútar. Oft er of miklu hrúgað
saman af óskyldum mynstrum,
en sé þetta notað á réttan hátt
getur það verið fallegt, og
svona smáatriði þurfa ekki að
vera dýr og geta sett fjörlegan
svip_.á gamlar flíkur.