Þjóðviljinn - 16.07.1955, Blaðsíða 7

Laugardagur 16. júlí 1955 — ÞJÓÐVILJINN (7
Hans Kirk:
1111
1 tl
44. dagur
svipað að sofa hjá henni og aðalsmannatali. Ég held að
þú hafir einmitt þörf fyrir ástandsdömu. Sem ég er lif-
andi.
/— Evelyn, nú er of langt gengiö, sagði Tómas Klit-
gaard. — Við lifum á alvarlegum tímum og þessi kvöld-
stund verður ekki eingöngu glens og gaman, heldur út-
heimtir hún alvöru og járnharðan aga. Vertu skynsöm,
Evelyn, mundu að þú ert fulltrúi dönsku þjóðarinnar.
Samkvæmissalimir voru fagurlega skreyttir þegar
veizlugestir komu á vettvang. Þjóðverjar og Danir voru
aðskildir fyrst í stað, en þegar búið var að renna niður
fyrsta kokkteilnum fóru hóparnir aö nálgast hvor ann-
an. Þeir skiptust á kurteisisorðum sem góðir samstarfs-
menn af tveim þjóðernum. Kaas yfirverkfræöingur var
HcLrið á henni var liðað og ondúlerað \í furðulegustu
bylgjur og lokka
sá eini sem hímdi kyrr í sínu homi. Tómas Klitgáard
gekk til hans.
— Kæri yfirverkfræðingur, sagði hann. — Verk okk-
ar er fullkomnað og ég er þeirrar skoðunar að þér eigið
skilið að taka yður leyfi. Þér hafið lagt hart að yður
við erfið skilyrði. Þér þurfið að taka yöur góða hvíld og
síðan tökum viö til við ný og stórkostleg verkefni.
— Nýtt hermang, eigið þér við, sagði Kaas þungbú-
inn. — Þér þurfið ekki að líta reiðilega á mig, ég hef
unnið fyrir fööur yöar og hef vanizt því að segja það
sem mér býr í brjósti. Þetta er ógeðslegt athæfi ....
Tómas Klitgaard sneri sér frá honum sárgramur.
Þarna kom maður í mesta sakleysi og ætlaöi að sýna
undirmanni sínum velvild. Og sem svar fékk maður ekki
annað en ósvífni og móðganir. En máðurinn var veikur,
veslings Kaas var að tapa sér. Hann þurfti að taka sér
leyfi, fá hæfilega fjámpphæð og fara síðan upp í sveit
og liggja á meltimni. Því að svíniö var nefnilega ómiss-
andi.
Dymar að borðsalnum vom opnaðar og við augum
gestanna blasti dýrleg sjón. Forboðna kalda borðið hafði
til hátíðabrigða stigið upp úr gröf sinni. Dýrlegar nauts-
steikur og rauðir humi’ar glóðu, steiktar endur lágu sak-
leysislegar á fötunum og reyndu að láta sem minnst á
sér bera. Skinkumar, lifrarkæfumar, salötin, reykti
laxinn og állinn, æjá, það var eins og hinn mildi mynda-
smiðm’ hefði sjálfur gert þessa mynd handa börnum
sínum. Fat viö fat og skál við skál og raðir skínandi
kristallsglasa sem lofuðu góðu.
— Ó, þetta himneska land, andvai’páði von Drieberg.
— Þáð endar með því áö ég vei’ð sannur danskur fööur-
landsvinur. Kæri Klitgaard verkfræðingur, leyfist mér
að kynna yður og vini ýöar fyrir dömu sem hefur gert
mér þann heiöur að fylgja mér til þessai’ar veizlu. Ungfrú
Fríða.
Fríða feita, eins og hxin var venjulega kölluð á veit-
ingahúsinu þar sem hún hafði framreitt sitt af hverju,
hafði gert sér dagamxxn. Hárið á henni var liðað og ond-
úlerað, í furðxxlegustu bylgjm* og lokka og til þess aö
Yfirburðir í lofti
Framhald af 4. síðu.
komið Vesturveldunum á ó-
vart í vopnaframleiðslu á síð-
ustu árum. Hann sagði meðal
annars: „Þetta er ekki í fyrsta
skipti sem Sovétríkin raska
því tímatali sem við höfum
samið. Eg skal nefna dæmi:
Við héldum að þeir gætu ekki
smíðað sprengjuflugvél sam-
hærilega við gerð okkar B-
29 á skemmri tíma en sex
til sjö árum. Þeim nægðu tvö
ár. Við héldum að þeimmyndi
ganga illa að smiða eftirmynd
af brezka þrýstiloftshreyflin-
um. Þeir smíðuðu annan betri
á tæpu ári. Sumir sérfræðing-
ar héldu að þeir gætu ekki
smíðað kjarnorkusprengju á
skemmri tíma en áratug, ef
þeim tækist það þá nokkurn-
tíma. Þeir hristu heiminn með
óvæntri sprengingu eftir þrjú
ár. Það er svipaður tími og
við Bandaríkjamenn vorum
að framleiða fyrsta kjam-
orkuvopnið.“
□
ins og vænta mátti hafa
fregnirnar um hinar nýju
herflugvélar Sovétríkjanna
vakið athygli víðar en í
Bandaríkjunum, ekki sízt í
Vestur-Evrópu. Þar hafa þær
átt þátt í því áð þeir sem
reynt hafa að halda því fram
að sáttfús framkoma sovét-
stjórnarinnar í alþjóðamálum
stafi af ótta hennar við hem-
aðaryfirburði Vesturveldanna
og þá einkum Bandaríkjanna
hafa orðið að gjalti. Brezka
sósíaldemókratablaðið New
Statesman and Nation ræddi
málið í forystugrein 9. þ.m.
og segir þar meðal annars:
„Frá því . 1945 til 1950 vó
einokun Vesturveldanna á
kjarnorkuvopnum upp á móti
gífurlegum yfirburðum komm-
únista hvað hefðbundinn
vopnabúnað snerti. Svo, eftir
að Rússar sprengdu fyrstu
kjamorkusprengju sína, hófst
kapphlaupið um smíði vetnis-
sprengjunnar. Þegar því lauk
á síðasta ári með jafntefli,
hélt bandaríska herstjórnin
því enn fram að hún hefði
þó að minnsta kosti úrslita-
yfirburði á einu sviði. „Jafn-
vel þótt Rússar kunni að
smíða kjarnorkuvopn“, sagði
hún, „eru þeir þó mörg ár
á eftir okkur í framleiðslu
sprengjuflugvéla sem flogið
geta milli meginlanda og
megna að greiða rothögg þau
sem flugher Bandaríkjanna er
nú þegar fær um að greiða.“
Flugsýningin yfir Moskva síð-
astliðinn sunnudag afsannaði
fullyrðingu bandarísku her-
stjórnarinnar. Ef með því að
semja úr sterkri aðstöðu er
átt við að semja úr sterkri
hernaðaraðstöðu, þá munu
Vesturveldin verða að semja
úr veíkri aðstöðu í Genf, þrátt
fyrir fjögurra ára níðþungar
hervæðingarbyrðar.“
Alhliia þvottaefni.
Tll UPPÞVOnA. I maukeii I 10
Ktra at *cl bcitu vatni.
AlBOt leysir upp afla fitu samstundii,
tuiriun veriur failegur og gljáandi
AIB01 ER 8ETRA EN N0KKU8 SÁPA.
ALBOL tR ALBEZT
OUUVERZLUN
IbLANDS @
J|laðið bætir því við, að
þessi uppljóstrun muni
„valda þeim einum áhyggjum
sem staðhæfa að valdbeiting
sé eina málið sem kommún-
istar skilji og að það séu her-
væðingin og Atlanzhafsbanda-
lagið sem hafi komið því til
leiðar að Rússar hafi fallizt
á að setjast við samninga-
borðið.“ Hið brezka sósíal-
demókratablað áfellist Dulles
utanríkisráðherra Bandaríkj-
anna og aðrá vestræna ráða-
menn fyrir að reyna að þakka
það stefnu sinni að horfur séu
nú á að hægt sé að binda
endi á kalda stríðið. Ef slíkt
sé reynt þurfi ekki að búast
við neinum árangri í Genf.
Mergurinn málsins sé að eftir
tilkomu vetnisvopnanna sé
hervald ekki lengur tæki sem
sem hægt sé að beita til að
hafa nokkurt stefnumál fram.
Á öld vetnissprengjunnar sé
um tvennt að velja, lausn
deilumála með samningum og
gagnkvæmum tilslökunum eða
gereyðingu.
M. T. Ó.
Launajafn-
rétti kvenna '
Framhald af 4. síðu.
meira af vinnumarkaðnum en
við nú gerum.
Hvernig skyldi standa á því
að svo fáar stúlkur fara í iðn-
greinar ? Eg veit til þess að
í vetur vildi prentsmiðja ein
hér í bænum ráða stúlku til
að læra prentiðn, ég veit ekki
til að ein einasta stúlka vildi
líta við því starfi. Hver er á-
stæðan ? Ekki er þó hér um
erfiðisvinnu að ræða, auk þess
gefur þetta starf iðnréttindi
og er vel borgað þegar búið
er að læra það. Myndi ekki á-
stæðan vera sú að hér væri
gamla sjónarmiðið á ferðinni,
stúlkum fyndist þetta vera
karlavinna en ekki kvenna, af
því að það hefur hingað til
vei’ið unnið af körlum? Marg-
ar fleiri iðngreinir gæti kven-
fólk einnig farið í, dettur mér
þar t.d. í hug rafvirkjun og
málaraiðn, ég er viss um að
þær eru ekkert erfiðari en t.d.
blautfiskvinna og hreingern-
ingar, sem konur leggja fyrir
sig án þess að kvarta hót yfir
því. Þá gæti kvenfólk eflaust
unnið ýmsa verkamannavinnu
eins og t.d. gatnagerð og
byggingarvinnu, ég hugsa að
naglhreinsa timbur sé t.d.
talsvert léttara en að salta
síld, en það finnst okkur öll-
um eftirsóknarverð vinna. Eg
þekki allmargar konur, sem
unnið hafa sjálfar að smíðum
húsa sinna og líkað það ágæt-
lega.
Um leið og konur legðu fvr-
ir sig fleira og fleira af þeim
störfum sem áður hafa verið
eingöngu unnin af körlnm
verður erfiðara að standa
gegn kröfunni um fullt launa-
jafnrétti. Þá myndum við
einnig losna við þá gömlu
hleypidóma verkakvenna
sjálfra að við eigum ekki
kröfu á sama kaupi og karlar
og væri þá vafalaust skammt
• til sigurs.
BBMM Utgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. —Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb) —
PPJIÍWwMBwlIWPa Fréttastjóri: Jón Bjarnason. — Blaðaménn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson,
Magnús Torfi ólafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. •— Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: SkólavörðU'
~iSg 1£K — Sími- 7500 (3 línur). — Áskríftarverð kr. 20 » mán. í Rvík og nágrenni: kr. 17 annars staðar. —, Lausasöluverð kr. 1, — Prentamiðja Þjóðviljans h.f.