Þjóðviljinn - 16.09.1955, Síða 4

■4)-ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 16. september 1955 —
Þórður Valdimarsson, þjóðréttarfræðingur
tjtflutningur dilkakjöts
Engin skynsamleg rök mæla
með því að hörundslitur, mis-
munandi trúarskoðanir eða ó-
iík viðhorf þjóða eða einstak-
Mnga til stjórnmálakerfa skipti
heiminum í tvær f jandsamleg-
ar fylkingar, sem ekki geta
k. sátts höfði setið. En til eru
menn sem vegna sjúklegs
: lundarfars lifa til þess að
hata. Þeim er ekki nóg að
hata sjálfir; til þess að geta
liðið vel þiurfa þeir að ltynda
hatursbál í kringum sig og
æsa mann gegn manni og land
gegn landi.
Það er þessi óhugnanlega
manngerð sem hefur gengið
lengst fram í því að boða
hlökkumanna- og kynflökka-
hatur. í gamla daga var það
fólk með þessu ólánsmarki
hrennt, sem kom af stað
galdrabrennum og trúar-
bragðastyrjöldum guði til
dýrðar! Boðskapur þessarar
manntegundar er einatt sá
sami, þótt hann sé dubbaður
rnpp í mismunandi búninga eft-
ár því hvað henta þykir á
hverri öld. „Allir sem eru
ennars sinnis en við — trúa
dðruvísi á guð en við, og vilja
«kki falla fram og tilbiðja
tökkar kreddur og grillur sem
hin einu sannindi, og ekki
yilja hata eins og við, slcuiu
'Ofsóttir og helzt líflátnir". Nú
er heimurinn sem betur fer
'íraxinn upp úr því að láta
jþessar öfugsnúnu mannpersón-
rur, ef menn skyldi kalla, ota
sér fram á vígvellina til að
úthella tolóði sínu í trúar-
foragðastyrjöldum, eða láta þá
hafa sig til galdratorenna í því
formi er áður tíðkaðist. Allir
vita nú orðið, að fólk með ó-
íh'kar trúarskoðanir getur lifað
Mið við hlið, í sátt og sam-
3yndi. En fólkið með sjúka
lundarfarið og mannhatrið í
Sijartanu er samt ekki af baki
dottið. Það hefur komið auga
á nýja leið til að sá úlfúð og
2iatri milli manna og þjóða og
| skapa það hörmungarástand
I er fróað getur þeirra sjúku
■ sálu. Nú flytja helstefnumenn
! [óann boðskap að menn og
ípjóðir þurfi að hata hver aðra,
íorðast hver aðra viðskipta-
jega og menningarlega, og búa
sig undir að murka Hfið hver
úr annarri vegna þess að þær
f frtafa ólík stjónarkerfi!
f „Hatið kommúnista! Komm-
« únistar eru djöflar sem ætla
- j að drepa ykkur og ræna!
Kommúnistar ofsækja, kvelja
1 pina og drepa, svo við þurfum
| að ofsækja, kvelja og drepa
« kommúnista, og alla sem ekki
t hata kommúnista á hinn eina
l rétta og sanna hátt!“ Þannig
'hljóðar boðskapur arftaka
* galdrabrennumanna nú á dög-
I Tim.
■ l Og þeir koma sínu hatri á
s framfæri í Bandaríkjunum og
! víðar, með samskonar áróð-
{ urstækni og stórfyrirtæki nota
til að koma neytendum til trú-
ar um ágæti sinnar vöruteg-
tindar! Rétt eins og sum fyr-
irtæki vestra auglýsa ágæti
töfralífstykkja sinna, er geri
feitar konur eins fagrar í
vexti og Marilyn Monroe, eins
auglýsa helstefnumenn hatur
'sitt á lcommúnistum og rót-
tæku fólki, og nauðsyn þess
að vígbúast af kappi og f jand-
skapast við óvininn.
Árum saman hafa sérstakir
þættir í bandaríska útvarpinu
verið helgaðir þeim tilgangi
að æra almenning af hræðslu
við djöfulleg vélabrögð Ráð-
stjórnarríkjanna, sem breyta
muni Bandaríkjunum í helvíti
á jörðu þá og þegar. Þessi fé-
legi áróður hefur dunið á sak-
lausum útvarpshlustendum
vestra alla daga vikunnar þar
til þeir hafa hvorki vitað í
þennan heim né annan af ótta
við ímyndaða hættu, sem vofi
yfir þeim og öllpm heiminum
og aðeins verði bægt frá
mannfólkinu með því að þing-
ið heimili billjón dala.fjárveit-
ingar til drápstækjafram-
leiðslu og tortímingar-
sprengjugerðar. — „Hatið
Rússa“, hrópa áróðursmenn-
irnir. „Kommúnistar eru af-
sprengi djöfulsins! Við verð-
um að hafa til taks sprengjur
sem geta murrkað lífið úr
þeim“. Að svo mæltu básúna
þeir lygasögur um kvalir og
pyndingar og morð í rússnesk-
um fangabúðum og víðar. Með
þessum og þvílíkum aðferðum
er hægt um sturidarsakir að
koma fólki í slíkt hugarástand
ótta og haturs, að dómgreind-
in brjálist, og það hati og
óskapist líkt og fólkið á dög-
um galdrabrennanna.
Áróðursflaumur sá er geng-
ið hefur yfir skýjakljúfaborg-
ir Bandaríkjanna eins og hol-
skefla er alls ekki ómerkileg-
ur á vissan hátt. Á komandi
árum mun hann eflaust hafa
samskonar gildi fyrir sálfræð-
inga og bók prests nokkurs,
íslenzks, er ærði sjálfan sig
svo með ímynduðum ótta að
ekkert nema hryllilegar
®----——------------------------
galdrabrennur gátu róað hans
sjúku sál.
Því er ekki að leyna að það
er kerfi í áróðurs- og stríðs-
æsingavitfirringunni vestra.
Hún hefur tilgang — djöful-
legan tilgang frá sjónarmiði
þeirra sem borga brúsann. Og
tilgangurinn er sá að skapa
vargöld í heiminum og trylla
fólk og þjóðir með Rússahatri
og hræðslu sem auðhringirnir,
herrar ríkisstjórnar Banda-
ríkjanna, nota síðan sem á-
tyllu til þess að láta greipar
sópa um fjárhirzlur ríkisins.
Hvorki meira né minna en 40
billjónir dala hafa verið teknir
af amerískum skattborgurum
árlega undanfarin ár til ýmis-
konar styrjaldarundirbúnings, [
og allt þetta fé lendir beint og
óbeint til gæðinga stjórnarinn-
ar og auðhringa sem eru í náð
valdhafanna.
Stríðsæsingamenn hika ekki
við að verja hundruðum millj-
óna til áróðurs- og æsinga-
starfsemi sinnar, því þeir vita
af reynslunni, að það er hægt
að hafa tugi billjóna upp úr
þessari þokkalegu iðju.
Þrátt fyrir það að hel-
stefnumenn vestra hafi ofsótt
allt róttækt fólk undanfarin
ár, þrátt fyrir þá tugi ef ekki
hundruð milljóna sem varið
hefur verið til að hervæða al-
menningsálitið, eins og það
er kallað, og vekja hatur á
Kússum og löngun banda-
rísku þjóðarinnar til að ana
út í stríð, þá hefur árangur-
inn ekki orðið meiri né var-
anlegri en svo að nú rís alda
andstyggðar og viðbjóðs á
helstefnumönnum og her-
möngurum skýjakljúfunum
hærra.
Óttinn við almenningsálitið
og hina voldugu friðarhreyf-
ingu almennings í umheimin-
um, hefur skotið valdhöfum
Bandaríkjanna slíkum skelk í
bringu að þeir hafa ekki þor-
að annað en taka upp friðsam-
legri utanríkisstefnu en áður,
í smágrein í Þjóðviljanum
þ. 14. þ. m., undir fyrirsögn-
inni „Útflutningui- íslenzks
dilkakjöts og erindi Helga Pét-
urssonar“, varpar höfundur-
inn, Jóhann E. Kúld, fram
eftirfarandi spumingu:
„Plvers vegna var ekki leitað
eftir mörkuðum í fleiri lönd-
um, og þá fyrst og fremst þar
sem ein stærsta framleiðslu-
þjóð dilkakjöts í heiminum,
Nýsjálendingar, segjast nú fá
bezt verð fyrir kjöt sitt?“ Síð-
ar spyr hann aftur; „Hvers
vegna fóru ekki sendimennirn-
ir til Ráðstjórnarríkjanna, úr
því þeir voru í markaðsleit?“
Niðurlag greinarinnar er svo-
hljóðandi: „Það væri óneitan-
lega fróðlegt að fá skýringu
á því, hvers vegna ekki hef- ,
ur verið reynt að selja íslenzkt
dilkakjöt til Ráðstjómarríkj-
anna, á sama tíma og Nýsjá-
lendingar selja þar dilkakjöt
og telja sinn bezta markað".
Hinar tilfærðu spurningar
em í alla staði eðlilegar, og
______________________________-<$>
Sjórœninginn Sjang-kœ-sék á Formósu talar enn
pann ásetning að leggja undir sig Kínaveldi. Meginá-
herzla er lögö á hernaðarframkvœmdir á eyjunum, og hér
eru Kínveriar í nauðunaarvinnu við bandarískan fluavöll.
og ganga inn á að binda enda
á kalda stríðið.
Mannkynið þráir frið. Það
hefur andað léttara síðan
Genfarráðstefnan var haldin
og vonir standa til að bætt
samkomulag og skynsamleg
samvinna geti tekizt milli
stórvelda heimsins. Vongleði
og tilhlökkunar um það á-
stand er skapazt myndi ef
þjóðir heimsins legðu niður
tortímandi hatur og ástæðu-
lausan f jandskap og einbeittu
sér þess í stað að uppfinning-
um, tæknilegri þróún og bætt-
um lífskjömm þjóða, gætir nú
mjög í blöðum heimsins, ekki
hvað sízt í Frakklandi og öðr-
um löndum Evrópu, en það er
einmitt sá hluti heims er hel-
stefnumenn bandaríska auð-
valdsins höfðu valið sem or-
ustuvöll næstu styrjaldar, eins
og bezt sést af staðsetningu
atómstöðva þeirra og öðrum
striðsundirbúningi.
Heimurinn, fólkið sem þrá-
ir ekki annað heitara en frið,
og elur enga ósk í brjósti
stærri en þá að mega einbeita
orku sinni að jákvæðu, upp-
byggilegu starfi, fagnar enda-
lokum kalda stríðsins og and-
ar léttara, því það getur orðið
Framhald á 10. siðu
mér er ljúft að svara: þeim
fyrir mitt leyti.
Þess er þá fyrst að geta að
viðskiptum okkar við Ráð-
stjórnarríkin er þannig hátt-
að, að þau eru bundin samn-
ingum um jafnvírðiskaup, sem
gilda fyrir ákveðin tímabil.
Síðast var samið á miðju sumri
1954, um viðskiptin frá 1. júlí
það ár til ársloka 1955. Þegar
samið var, höfðum við ekkert
kjöt að selja, og sáum ekki
fx-am á þörf neinnar kjötsölu
fyrr en undir lok yfirstand-
andi árs. Hinsvegar var okkur
brýn nauðsyn á að selja svo
mikið magn af freðfiski á
tímabilinu, að mikla og vak-
andi viðleitni hefur þurft af
okkar hálfu til að geta stað-
ið við samninga um vörukaup
r (. cn\r*
frá Ráðstjórnarríkjxmum til að
jafna metin.
I Ráðstjórnarríkjunum er
aðeins við eimx aðila að eiga ef
ræða skal um kjötsölu þang-
að. Það vill svo til að ég hefi
átt þess kost, flestum löndum
mínum fremur, að ræða við
þennan aðila, og mér hefur
því tvö síðustu árin verið það
fullkomlega ljóst, að vel gæti
til þess komið að við seldum
þangað kindakjöt, .þegar
við yrðum aflögufærir. Nú er-
um við að komast á þetta stig,
og því er málið nú tímabært.
En áður en það kemur til
minna kasta, þurfa ríkisstjórn-
ir Ráðstjómarríkjanna og Is-
lands að koma sér saman um
tilhögun viðskiptanna fm lok-
um yfirstandandi samnings-
ímabils, þ. e. frá 1. jan. 1956.
Af þessum ástæðum áttum
við dr. Halldór Pálsson ekk-
ert erindi til Ráðstjómarríkj-
anna í sambandi við ferðalag
okkar í sumar, en væntanlega
kemur málið til athugunar við
þær viðræður hlutaðeigandi
stjórnarvalda um áframhald
viðskiptanna milli ríkjanna,
sem nú standa fyrir dymm.
Að lokum vil ég taka fmm,
að það sem að framan er sagt
um viðskiptin við Ráðstjóraar-
ríkin, á í öllum atriðum einnig
við um Tékkóslóvakíu, og mér
þykir miður að mér skuli hafa
láðst að geta þessara landa
í erindi mínu, sem raunar var
samið í mesta flýti.
15. september 1955.
Helgi Pétursson.