Þjóðviljinn - 22.12.1955, Side 7

Firamtudagur 22. desember 1955 — ÞJÓÐVIL-TINN — (7
Vesturþýzkur
frá
ómstóll dæmir bö
efsin
YfirmaSur fangahúSanna sem her áhyrgB á dauBa
mörg þúsund manna hlaut aðe/ns 5 ára fangelsi
Kviðdómur í Bochum í Vestur-Þýzkalandi hefur dæmt
fyrrverandi yfirmann Stutthof-fangabúða nazista, Paul
Wemer Hoppe, í 5 ára og 3 mánaöa fangelsi fyrir hlut-
deild í morðum á mörg hundruð mönnum.
Einn af aðstoðarmönnum hans,
Otto Karl Knott, hlaut 3 ára og
3 mánaða fangelsi fyrir hlut-
deild í morðum a. m. k. 50
manha. Frá fangelsisrefsing-
unni dregst sá tími sem þeir
hafa- setið í varðhaldi, 20 mán-
uðir. af refsitíma Hoppe og 16
mánuðir af refsitíma Knotts.
Þeii: voru sýknaðir af öðrum
ákærum: fyrir að myrða fanga
með því að spýta inn i þá
benzíni og fyrir að siga- blóðr
hundum á þá.
Ákærðir fyrir 400 morð
Stútthof-málaferlin voru ein
þau mestu sem risu út af
glæpum þeim sem framdir voru
í fangabúðum nazista. Þau hóf-
ust fyrir sex yikum.
Hoppe var ákærður fyrir að
hafa. valdið dauða a. m. k. 400
manna með grimmilegum hætti,
með því annaðhvort að skjóta
þá, kæfa þá með eiturgasi,
hengja þá, gefa þeim benzíninn-
spýtingar eða siga á þá óðum
hundum.
Mikill fjöldi Þjóðverja og
manna af öðrum þjóðum lét lífið
í Stutthof, einkum voru það Gyð-
ingap,, en í Stuttlfbf voru líka
mjög margir Norðurlandabúar.
Um 100 menn, þýzkir, danskir og
norskir, báru vitni fyrir rétt-
inum í Bochum.
Krafizt ævilangs
fangelsis
Ríkissaksóknarinn hafði
krafizt þess, að Hoppe yrði
dæmdur í ævilangt fangelsi fyrir
morð, en hinn vægi dómur
byggist á þeim forsendum að
hann hafi einungis gert sig sek-
an um hlutdeild í morðum.
Einn hinna ákærðu, læknir að
nafni Heidl, hengdi sig í fanga-
klefa sinum skömmu eftir að
réttarhöldin í Bochum hófust.
: '\
65.000 menn myrtir
Martin Nielsen, ritstjóri
danska blaðsins Land og Folk,
var einn þeirra fáu sem lifði af
pyndingar þessara böðla í Stutt-
hof. Hann skýrir frá því að
sannanir séu fyrir því að af
110.000 skráðum föngum í Stutt-
hof hafi 65.000 verið drepnir.
Jafnvel vesturþýzk stjórnarvöld,
sem gera jafnan sem minnst úr
glæpaverkum nazista, viðúr-
kenna að 50.000 menn hafi
verið drepnir í Stutthof.
Martin .Nielsen .segir síðan:
„Dómurinn yfir yfirmanni fanga-
búðanna, Paul Wemer Hoppe,
sem bar ábyrgð á öllu sem þar
fór fram frá 1942 þar til yfir
lauk, er því fullkomin ósvífni
gagnvart þeim pólsku, sovézku,
gyðinglegu, þýzku, dönsku,
norsku, frönsku og öðrum fórn-
arlömbum Hitlers, sem létu lífið
í þessum fangabúðum — og úr-
skurður kviðdómsins í Bochum
ætti að vera okkur alvarleg að-
vörun um hvaða öfl eru að
leysast úr læðingi í Vestur-
Þýzkalandi, sem er bandamaður
Danmerkur í baráttunni fyrir
lýðræði og frelsi. . .“
Fær að vera heima
um jólin
Nielsen segir ennfremur:
„Knott, sem annaðist hina verk-
legu hlið glæpanna, hans verk-
efni var að koma fyrir gas-
sprengjunum í gasherberginu
eða gasvögnum, þegar búið var
að fylla þau af konum, öldung-
um og börnum, fékk hjá réttinum
leyfi til þess að halda jólin há-
tíðleg með fjölskyldu sinni. . ,
Engin orð hæfa þessu! Það er
Fmmleióslcs heréísts
bönnuð i Bretlcsndl
Brezka stjórnin hefur ákveöið aö verða við tilmælum
Heilbrigðisstofnunar SÞ, WHO, um að banna framleiðslu
á deyfilyfinu heróíni í Bretlandi.
Stjórnin hafði ákveðið að
banna fraraleiðslu lyfsins, en
banninu hefur nú verið frestað
BÖkura eindreginna mótmæla
brezka læknafélagsins. Þó er
talið víst að bannið rauni koma
til framkvæmda, þó síðar verði.
Megnið af heimsframleiðsl-
unni á þessu deyfilvfi, eða um
% hlutar, kemur frá Bretlandi.
Misriotkun þessa lyfs hefur far-
ið mjög vaxandi víða um heim
á síðustu árum og er þannig
talið að í Bandaríkjunum séu
tim 100.000 manns sem nota
{>að sem eiturlyf. andaríkin
fóru því fram á við WHO að
stofnunin reyndi að stöðva
framleiðslu lyfsins og kom hún
þeim tilmælum á framfæri við
brezku stjórnina. í Bretlandi
eru aðeins örfáir heróínsjúk-
lingar.
Ástæðan til þess að brezku
læknasamtökin hafa barizt á
móti banninu er sú fyrst ög
fremst, að heróín er stundum
eina lyfið sem getur dregið úr
þjáningum manna með ólækn-
andi sjúkdóma, eins og t.d.
krabbamein, síðustu ævistundir
þeirra.
Brezk sjúkrahús hafa að und-
anförnu safnað miklum bjrgð-
um af heróíni vegna bannsins.
sem átti að koma til fram-
kvæmda við áramót. En þvi hef-
ur nú verið frestað, sem áðux
segir.
betra að láta staðreyndirnar
tala. Eins og áður segir fóru
um Stutthof-fangabúðirnar
110.000 skraðir fangar. En talan
er hærri. Fyrstu mánuðina var
ekki einu sinni haft fyrir því
að gefa föngunum númer, þeir
voru bara drepnir. Um tíma
fengu nýkomnir fangar „laus
númer, það er númer látinná
félaga sinna —■, og loks má
nefna að síðustu dagana þegar
allt var á ringulreið gafst hvorki
tími né tækifæri til að númerá
eða skrásetja nýkomna fanga
sem streymdu stöðugt í yfir-
fullar búðirnar, enda var engin
ástæða talin til þess. . .
Paul Werner Hoppe, æðsti yf-
irboðari fangabúðanna, bei: á-
byrgð á langflestum þeirra
manndrápa, morða, misþyrminga
og glæpa sem framin voru. Hann
ber ennfremur ábyrgð á hinum
glæpsamlega brottflutningi fang-
anna úr búðunum sem átti sér
stað í frosti og snjó um miðjah
vetur 1945, brottflutningi serii
kostaði tvo þriðju fanganna
lífið áður en soyézki heyinn
bjargaði þeim sem eftir voru.
Nægja þessar staðreyndir?
Já, þær nægja heiðvirðum
mönnum. En þær nægja ekki
þýzkum kviðdómi, þ. e. dómstóli
skipuðum vesturþýzkum þorgur-
um.“
StríðsgSæp:
andi
Hollenzka. stjórnin hefn birt
skrá yfir alla þá þýzku ; íðs-
glæpamennsem afplá^c refsing-
ar í hollenzkum fangelsium.
Jafnframt eru ra'-. ir glæoir
sem þeir hafa verið dæmdir tyr-
ir. Skýrslan er biri st svar
við háværum kröfum í Vestur-
Þýzkalandi um ai >■ ssum
mönnum verði slepp' u haldi
og þeir sendir heun >a sem
þeir séu stríðsfangai ,m ekki
glæpamenn.
Tveir af kunnust]u læknmn i
Brisbane í Ástraiíu biðu bana
og tveir aðrir særðust fyrir
skömmu, þegar maður nokkur
réðst á þá með skothríð og
sprengdi síðan sjálfan sig í
loft upp.
Maður þessi, Karl Karst, var
læknunum gramur vegna þess
að þeir vildu ekki gefa honum
öryrkjavottorð þrátt fyrir bak-
meiðsli sem hann hafði orðið
fyrir.
Karst réðst inn í lækninga-
stofu, skaút þar tvo lækna til
bana og særði þann þriðja. Síð-
an sprengdi hann sprengju,
sem banaði honum sjálfum og
særði fjórða lækninn. Áður
höfðu hendur tætzt af manni,
sem reyndi að þrífa sprengju
af Karst. I tösku sem Karst
hafði meðferðis var nógsprengi-!
e"ni til að sprengja stórhýsi í
loft upp, segir. lögreglan.
^Þarflansar
skreytingarf?
Prófessor að nafni Nikolaéff
ritar- grein í sovézka blaðið
Isvestía og gagnrýnir þar m.t.
þá arkítekta sem unnu við hinn
mikla skipaskurð milli Volgu og
Don. Hann segir að „milljón-
um rúblna hafi verið sóað í
þarflausar skreytingar. Yfir-
arkítektinn Poljanoff hefur
skreytt skurðinn og orkuverin
með tumum, súlnagöngum, lág-
myndum og sigurbogum og
margir aðrir hafa apað eftir
homun“.
UTidanfarna mánuði hafu ugþúsundir g^^uKkra manna
í Suður-Afríku verið fluttar nauðugar frá heimilum sínum
i samrœmi við þá stefnu ríkisstjómarinnar að skilja að
kynþœttina í landinu. Heil borgarhvcrfi hafa verið lögð
í eyöi og liúsin jöfnuð við jörðu en íbúarnir, afkomendur
frumbyggja landsins, sem bannað er með lögum að eiga
jarðir forfeöra sinna, eru fluttir á brott iil nýrra dvalar-
staða. — Þessi mynd er tekin í Sophiatown í einu hverfi
þeldökkra manna og hefur verið letrað á vegginn: We
wont move, — við förum hvergi.
Klám er undirstaðci
sfáriipi í USH.
Gzéði af vezzlun með klánmt ®g klám-
myndiz nemuz 560 milliénum dðllaza
ázlsga
Framleiðsla og sala klámrita og klámmynda er orðin
mikill atvinnuvegur í Bandaríkjunum og gefur óhemju
gróða í aðra hönd.
Stokkhólmsblaðið Svenska
Dagbladet birti nýlega frétta-
grein um þessa bandarísku
stóriðju og var þar m. a. kom-
izt svo að orði:
„Bandaríkin eru nú mesti
klámútflytjandi heins — ótrú-
legur fjöldi klámrita sem
spenna yfir stórt svið, kvala-
losta, píslalosta og kynvillu,
flæðir út yfir heiminn á hverju
ári frá Bandaríkjunum. Mikið af
þessu fer til Evrópu. James Bo-
bo, einn af ráðunauturp banda-
risku þingnéfndarinnar sem
fjallar um afbrot unglinga, áætl-
ar að gróðinn af klámverzlun-
inni, í Bandaríkjunam nemi
560.000.000 dollara á hverju ári.'*
Klám stóriðja
Klámið er orðið undirstaða
stóriðju í Bandaríkjunum. Hægt
er að kaupa bað talað inn á
hljómplötur sem kosta 35 sent.
Litkvikmyndir og svart-hvítar
kvikmyndir með hljóði eða án
eru leigðar út á 15—20 dollara
fyrir hverja sýningu. Spil þar
sem sýndar eru myndir af 52
mismunandi kynmökum eru seld
á 35 eða 50 sent. Myndskreyttar
klámbækur kosta allt að 50—60
dollurum."